14.9.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 302/54

—

Να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/364 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2015, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2015, L 62, σ. 25) και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/357 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2015, περί εφαρμογής του κανονισμού (ΕE) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2015, L 62, σ. 1), στο μέτρο που αφορούν τον προσφεύγοντα·

—

επικουρικά, να κρίνει ότι το άρθρο 1, παράγραφος 1, της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014 (όπως έχει τροποποιηθεί) και το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014 (όπως έχει τροποποιηθεί), δεν εφαρμόζονται, στο μέτρο που αφορούν τον προσφεύγοντα, επειδή είναι παράνομα.

—

Να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο δεν επικαλέστηκε ορθή νομική βάση για την έκδοση της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/364 του Συμβουλίου (στο εξής: απόφαση) και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/357 του Συμβουλίου (στο εξής: κανονισμός) (από κοινού: τα προσβαλλόμενα μέτρα). Το άρθρο 29 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί κατάλληλη νομική βάση για την έκδοση της αποφάσεως, διότι η καταγγελία που έγινε κατά του προσφεύγοντος δεν τον χαρακτήριζε ως πρόσωπο που υπονόμευσε τη δημοκρατία στην Ουκρανία ούτε ως πρόσωπο που στέρησε τον ουκρανικό λαό από τα οφέλη της βιώσιμης αναπτύξεως της χώρας του (υπό την έννοια του άρθρου 23 ΣΕΕ και των γενικών διατάξεων του άρθρου 21, παράγραφος 2, ΣΕΕ). Λόγω της ακυρότητας της αποφάσεως, το Συμβούλιο δεν μπορούσε να στηριχθεί στο άρθρο 215, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εκδώσει τον κανονισμό.

2.

Με τον δεύτερο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κρίνοντας ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις για να περιληφθεί ο προσφεύγων στο άρθρο 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2014/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014 (όπως έχει τροποποιηθεί) και στο άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014 (όπως έχει τροποποιηθεί). Δεν υφίσταται ποινική διαδικασία σε βάρος του προσφεύγοντος για «κατάχρηση δημοσίου χρήματος ή περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου» ούτε έχει κινηθεί ποινική διαδικασία σε βάρος του «για κατάχρηση εξουσίας από κρατικό λειτουργό με σκοπό την εξασφάλιση αθέμιτου οφέλους για τον ίδιο ή για τρίτους».

3.

Με τον τρίτο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας του προσφεύγοντος, καθώς και το δικαίωμα σε χρηστή διοίκηση και αποτελεσματική δικαστική προστασία. Ειδικότερα, το Συμβούλιο δεν εξέτασε ενδελεχώς και αμερόληπτα αν οι προβληθέντες λόγοι επαναχαρακτηρισμού ήταν βάσιμοι υπό το φως όσων υποστήριξε ο προσφεύγων πριν από τον επαναχαρακτηρισμό.

4.

Με τον τέταρτο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως του επαναχαρακτηρισμού του προσφεύγοντος.

5.

Με τον πέμπτο λόγο υποστηρίζεται ότι το Συμβούλιο, χωρίς αιτιολογία και κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας, προσέβαλε τα θεμελιώδη δικαιώματα του προσφεύγοντος, περιλαμβανομένου του δικαιώματος προστασίας της ιδιοκτησίας και της φήμης του. Τα προσβαλλόμενα μέτρα είχαν σημαντικές επιπτώσεις για τον προσφεύγοντα, τόσο ως προς την περιουσία του όσο και ως προς τη φήμη του διεθνώς. Το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι υφίσταται κάποιος νόμιμος σκοπός που δικαιολογεί τη δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων και των οικονομικών πόρων του προσφεύγοντος ή που συνδέεται με αυτή, ούτε ότι η δέσμευση είναι ανάλογη προς έναν τέτοιο σκοπό.

6.

Με τον έκτο λόγο, ο οποίος προβάλλεται προς στήριξη του αιτήματος να αναγνωριστεί το μη σύννομο των διατάξεων, υποστηρίζεται ότι αν, σε αντίθεση προς τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν με τον δεύτερο λόγο, στο άρθρο 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2014/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014 (όπως έχει τροποποιηθεί) και στο άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014 (όπως έχει τροποποιηθεί), δοθεί η ερμηνεία ότι οι διατάξεις αυτές καταλαμβάνουν (α) κάθε έρευνα εκ μέρους των ουκρανικών αρχών, ανεξαρτήτως του αν υφίσταται δικαστική απόφαση ή διαδικασία που στηρίζει, ελέγχει ή επιβλέπει την έρευνα αυτή και/ή (β) κάθε «κατάχρηση εξουσίας από κρατικό λειτουργό με σκοπό την εξασφάλιση αθέμιτου οφέλους» ανεξαρτήτως του αν προβάλλεται κατάχρηση δημοσίου χρήματος, τότε το κριτήριο του χαρακτηρισμού στερείται κατάλληλης νομικής βάσεως, λόγω του αυθαίρετου πεδίου που θα απέρρεε από μια τόσο ευρεία ερμηνεία, ή είναι δυσανάλογο σε σχέση με τους σκοπούς της αποφάσεως και του κανονισμού. Κατά συνέπεια, η διάταξη δεν είναι σύννομη.