1.2.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 38/33

—

I. Να κρίνει παραδεκτή την αίτηση αναιρέσεως, να αναιρέσει εξ ολοκλήρου τη διάταξη που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στην υπόθεση T-784/14, να εκδικάσει εκ νέου την υπόθεση T-784/14, δεχόμενο την προσφυγή ακυρώσεως και ακυρώνοντας το από 19 Σεπτεμβρίου 2014 έγγραφο BUDG/B3/MV D (2014) 3079038,

ή

να κρίνει παραδεκτή την αίτηση αναιρέσεως, να αναιρέσει εξ ολοκλήρου τη διάταξη που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στην υπόθεση T-784/14, να αναπέμψει την υπόθεση T-784/14 στο Γενικό Δικαστήριο και, αφού κριθεί η υπόθεση εκ νέου, να γίνει δεκτή προσφυγή ακυρώσεως και να ακυρωθεί το από 19 Σεπτεμβρίου 2014 έγγραφο BUDG/B3/MV D (2014) 3079038,

—

II. Να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος — Διάπραξη διαδικαστικών πλημμελειών ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου που έχει ως συνέπεια να θίγονται τα συμφέροντα του Ρουμανικού Δημοσίου

Η Ρουμανία φρονεί ότι η διάταξη εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 130, παράγραφος 7, σε συνδυασμό με την παράγραφο 8 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Το Γενικό Δικαστήριο δεν εξακρίβωσε και δεν αιτιολόγησε επαρκώς το κατά πόσον είναι αναγκαίο να εξετάσει την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας από κοινού με την ουσία της υποθέσεως.

Μολονότι έκρινε μη δικαιολογημένη την εξέταση της ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας από κοινού με την ουσία της υποθέσεως, το Γενικό Δικαστήριο προσδιόρισε το νομικό πλαίσιο της χρηματικής υποχρεώσεως την οποία υπέχει η Ρουμανία στον τομέα που διέπεται από την απόφαση 2007/436/ΕΚ, Ευρατόμ (1) και τον κανονισμό 1150/2000 (2), καθόσον έκρινε ότι το Ρουμανικό Δημόσιο υποχρεούται, δυνάμει των διατάξεων των ανωτέρω πράξεων, να βεβαιώσει και να καταβάλει το ποσό των 14 883,79 ευρώ υπό τη μορφή παραδοσιακών ίδιων πόρων.

Αναλύοντας τη φύση και τη νομική βάση της χρηματικής υποχρεώσεως, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε την ουσία της υποθέσεως και, κατά συνέπεια, ενήργησε αντίθετα προς την απόφασή του να αποφανθεί αποκλειστικά και μόνον επί της ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας.

2.

Δεύτερος λόγος — Παράβαση του δικαίου της Ένωσης από το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Ρουμανία θεωρεί ότι το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέβη σε εσφαλμένο χαρακτηρισμό της φύσεως των υποχρεώσεων που της επιβάλλει το από 19 Σεπτεμβρίου 2014 έγγραφο BUDG/B3/MV D (2014) 3079038, υποπίπτοντας σε πλάνη περί το δίκαιο η οποία επηρέασε την κρίση του δικαστηρίου αυτού ως προς (i) την εκτίμηση σχετικά με την αρμοδιότητα της Επιτροπής και (ii) τη φύση του προσβαλλόμενου εγγράφου.

Επικουρικώς, η Ρουμανία θεωρεί ότι το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρέβη το δίκαιο της Ένωσης και παρέβλεψε τη νομολογία του Δικαστηρίου καθόσον όρισε ότι απόκειται στα κράτη μέλη να εκτιμούν την ύπαρξη απώλειας παραδοσιακών ίδιων πόρων, καθώς και την ύπαρξη υποχρεώσεως καταβολής τέτοιων πόρων.

Επιπλέον, η Ρουμανία αμφισβητεί τη δυνατότητα εφαρμογής στην υπό κρίση υπόθεση του μηχανισμού της υπό όρους καταβολής και, ως εκ τούτου, των σχετικών εκτιμήσεων του Γενικού Δικαστηρίου.