This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62014CN0164
Case C-164/14 P: Appeal brought on 4 April 2014 by Pesquerias Riveirenses, S.L. and Others against the order of the General Court (Fourth Chamber) delivered on 7 February 2014 in Case T-180/13 Pesquerías Riveirenses and Others v Council
Υπόθεση C-164/14 P: Αναίρεση που άσκησε στις 4 Απριλίου 2014 η Pesquerias Riveirenses, S.L. κ.λπ. κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 7 Φεβρουαρίου 2014 στην υπόθεση T-180/13, Pesquerías Riveirenses κ.λπ. κατά Συμβουλίου
Υπόθεση C-164/14 P: Αναίρεση που άσκησε στις 4 Απριλίου 2014 η Pesquerias Riveirenses, S.L. κ.λπ. κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 7 Φεβρουαρίου 2014 στην υπόθεση T-180/13, Pesquerías Riveirenses κ.λπ. κατά Συμβουλίου
ΕΕ C 159 της 26.5.2014, p. 21–21
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
26.5.2014 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 159/21 |
Αναίρεση που άσκησε στις 4 Απριλίου 2014 η Pesquerias Riveirenses, S.L. κ.λπ. κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 7 Φεβρουαρίου 2014 στην υπόθεση T-180/13, Pesquerías Riveirenses κ.λπ. κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση C-164/14 P)
2014/C 159/28
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσες: Pesquerias Riveirenses, S.L., Pesquera Campo de Marte, S.L., Pesquera Anpajo, S.L., Arrastreros del Barbanza, S.A., Martinez Pardavila e Hijos, S.L., Lijo Pesca, S.L., Frigorificos Hermanos Vidal, S.A., Pesquera Boteira, S.L., Francisco Mariño Mos y Otros, C.B., Juan Antonio Pérez Vidal y Hermano, C.B., Marina Nalda, S.L., Portillo y Otros, S.L., Vidiña Pesca, S.L., Pesca Hermo, S.L., Pescados Oubiña Perez, S.L., Manuel Pena Graña, Campo Eder, S.L., Pesquera Laga, S.L., Pesquera Jalisco, S.L., Pesquera Jopitos, S.L., Pesca-Julimar, S.L. (εκπρόσωπος: J. Tojeiro Sierto, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα των αναιρεσειουσών
Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η προσφυγή ακυρώσεως που άσκησαν οι πρωτοδίκως προσφεύγουσες κατά του κανονισμού (ΕE) 40/2013 του Συμβουλίου, της 21ης Ιανουαρίου 2013 (1), και να εκδώσει νέα διάταξη με την οποία να κριθεί παραδεκτή η ως άνω προσφυγή ακυρώσεως.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η πράξη αφορά τις αναιρεσείουσες άμεσα — παράβαση του άρθρου 263 ΣΛΕΕ
Το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, τέταρτη παράγραφος, ορίζει ότι «κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί (…) να ασκεί προσφυγή κατά των πράξεων των οποίων είναι αποδέκτης ή που το αφορούν άμεσα και ατομικά, καθώς και κατά των κανονιστικών πράξεων που το αφορούν άμεσα χωρίς να περιλαμβάνουν εκτελεστικά μέτρα». Συναφώς, ο άμεσος επηρεασμός και η έλλειψη εκτελεστικών μέτρων είναι δύο διακριτές απαιτήσεις και το ζήτημα του περιθωρίου της διακριτικής ευχέρειας του κράτους, το οποίο είναι σημαντικό προκειμένου να κριθεί κατά πόσον η επίμαχη πράξη επηρεάζει άμεσα τον ενδιαφερόμενο, δεν είναι, αντιθέτως, λυσιτελές όσον αφορά το κατά πόσον η εθνική πράξη έχει χαρακτήρα «εκτελεστικού μέτρου» κατά το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, τέταρτη παράγραφος.
Κατά τις αναιρεσείουσες, υπάρχει προφανής άμεσος επηρεασμός τους, καθόσον είναι εφοπλιστές αλιευτικών πλοίων που αλιεύουν προσφυγάκι και ο κανονισμός διέπει και επιβάλλει περιορισμούς όσον αφορά την αλίευση του συγκεκριμένου είδους. Η διαχείριση των αποθεμάτων του είδους αυτού πραγματοποιείται σε ετήσια βάση από την ΕΕ μέσω του TAC (επιπέδου των συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων) και, κατά τις αναιρεσείουσες, ο ορισμός του TAC είναι ανακριβής, καθότι στο πλαίσιο του δεν συνεκτιμήθηκαν οι διαθέσιμες πρόσφατες επιστημονικές συστάσεις και, ως εκ τούτου, η διαχείριση των προσφυγακίων ως ενός και μόνου αποθέματος και όχι ως δύο διαφορετικών αποθεμάτων έχει ως συνέπεια το επίπεδο των συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων να είναι χαμηλότερο αυτού που θα αντιστοιχούσε στις αναιρεσείουσες σε περίπτωση χωριστής διαχειρίσεως του αποθέματος στον Βορρά και τον Νότο. Κατά τον εν λόγω ορισμό του TAC, τυχόν μεταγενέστερη κατανομή αλιευτικών αρμοδιοτήτων ή μέθοδος διαχειρίσεως της κατανομής τους δεν μπορεί να ασκεί επιρροή στον καθορισμό του TAC, διότι η κατανομή πραγματοποιείται βάσει του αρχικώς ορισθέντος από την ΕΕ TAC και, κατά συνέπεια, η μόνη επιλογή ή εναλλακτική που διαθέτουν οι αναιρεσείουσες για να προβάλουν τη διαφωνία τους με το εν λόγω TAC και τον τρόπο καθορισμού του ή τη διαχείριση των αλιευμάτων είναι η άσκηση προσφυγής ενώπιον των ευρωπαϊκών δικαστηρίων.
(1) Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 40/2013 του Συμβουλίου, της 21ης Ιανουαρίου 2013, σχετικά με τον καθορισμό, για το 2013, των αλιευτικών δυνατοτήτων που διατίθενται στα ύδατα ΕΕ, και σε σκάφη ΕΕ, σε ορισμένα ύδατα που δεν ανήκουν στην ΕΕ, για ορισμένα αποθέματα ιχθύων ή ομάδες αποθεμάτων ιχθύων που αποτελούν αντικείμενο διεθνών διαπραγματεύσεων ή συμφωνιών (ΕΕ L 23 της 25.1.2013, σ. 54).