—

κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 46 του νόμου περί διοικητικής διαδικασίας (Verwaltungsverfahrensgesetz), την ακύρωση των αποφάσεων λόγω διαδικαστικής πλημμέλειας μόνο στις περιπτώσεις στις οποίες δεν έχει πραγματοποιηθεί προηγούμενη εκτίμηση ή προκαταρκτική εξέταση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και στις περιπτώσεις στις οποίες ο προσφεύγων αποδεικνύει ότι η διαδικαστική πλημμέλεια έχει αιτιώδη συνάφεια με το περιεχόμενο της αποφάσεως·

—

κατά το άρθρο 2, παράγραφος 3, του νόμου περί θεσπίσεως συμπληρωματικών διατάξεων για τις προσφυγές σε θέματα περιβάλλοντος τις οποίες προβλέπει η οδηγία 2003/35/ΕΚ (Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz), της 7ης Δεκεμβρίου 2006, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 21ης Ιανουαρίου 2013, και το άρθρο 73, παράγραφος 4, του νόμου περί διοικητικής διαδικασίας (Verwaltungsverfahrensgesetz), την ενεργητική νομιμοποίηση και την έκταση του δικαστικού ελέγχου μόνο στις περιπτώσεις ενστάσεων οι οποίες προβλήθηκαν εμπροθέσμως κατά τη διοικητική διαδικασία η οποία κατέληξε στην έκδοση της αποφάσεως·

—

κατ’ εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 1, του νόμου περί θεσπίσεως συμπληρωματικών διατάξεων για τις προσφυγές σε θέματα περιβάλλοντος τις οποίες προβλέπει η οδηγία 2003/35/ΕΚ (Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz), της 7ης Δεκεμβρίου 2006, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 21ης Ιανουαρίου 2013, στις διαδικασίες οι οποίες κινήθηκαν μετά τις 25 Ιουνίου 2005 και ολοκληρώθηκαν πριν από τις 12 Μαΐου 2011, την ενεργητική νομιμοποίηση των περιβαλλοντικών ενώσεων μόνο όσον αφορά διατάξεις του δικαίου που απονέμουν δικαιώματα σε ιδιώτες·

—

κατά το άρθρο 2, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 1, του νόμου περί θεσπίσεως συμπληρωματικών διατάξεων για τις προσφυγές σε θέματα περιβάλλοντος τις οποίες προβλέπει η οδηγία 2003/35/ΕΚ (Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz), της 7ης Δεκεμβρίου 2006, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 21ης Ιανουαρίου 2013, στις διαδικασίες οι οποίες κινήθηκαν μετά τις 25 Ιουνίου 2005 και ολοκληρώθηκαν πριν από τις 12 Μαΐου 2011, την έκταση του δικαστικού ελέγχου των προσφυγών των περιβαλλοντικών ενώσεων μόνον όσον αφορά διατάξεις του δικαίου που απονέμουν δικαιώματα σε ιδιώτες, και

—

αποκλείοντας, κατά το άρθρο 5, παράγραφοι 1 και 4, του νόμου περί θεσπίσεως συμπληρωματικών διατάξεων για τις προσφυγές σε θέματα περιβάλλοντος τις οποίες προβλέπει η οδηγία 2003/35/ΕΚ (Umwelt-Rechtsbehelfsgesetz), της 7ης Δεκεμβρίου 2006, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 21ης Ιανουαρίου 2013, από το πεδίο εφαρμογής της εθνικής νομοθεσίας τις διοικητικές διαδικασίες οι οποίες είχαν κινηθεί πριν από τις 25 Ιουνίου 2005,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11 της οδηγίας 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, και το άρθρο 25 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, περί βιομηχανικών εκπομπών (ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης).