Αναίρεση που άσκησε στις 18 Δεκεμβρίου 2009 ο Vladimir Ivanov κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τρίτο τμήμα) στις 30 Σεπτεμβρίου 2009 στην υπόθεση T-166/08, Ivanov κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-532/09 P)

2010/C 51/36

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Vladimir Ivanov (εκπρόσωπος: F. Rollinger, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο, που περιλαμβάνει δύο σκέλη, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το Πρωτοδικείο κακώς διαπίστωσε καταστρατήγηση διαδικασίας προκειμένου να απορρίψει την αγωγή λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης ως απαράδεκτη, δεδομένου ότι ο ως άνω λόγος απαραδέκτου καλύπτει μόνον τις εξαιρετικές περιπτώσεις στις οποίες ο ενάγων επιχειρεί με την αγωγή αποζημιώσεως την υπέρ αυτού καταβολή του ποσού που θα είχε λάβει εάν τελεσφορούσε η εκ μέρους του ασκηθείσα προσφυγή ακυρώσεως. Πάντως, εν προκειμένω, η αγωγή αποζημιώσεως που άσκησε ο ενάγων είναι καθ’ ολοκληρίαν αυτοτελής, καθόσον αποσκοπεί στη αναγνώριση της εξωσυμβατικής ευθύνης της Επιτροπής λόγω των πράξεών της έναντι του ενάγοντος και όχι στη διάπλαση οικονομικής καταστάσεως ταυτόσημης με αυτήν που θα προέκυπτε από τυχόν ακύρωση των πράξεων της Επιτροπής.

Στο πλαίσιο αυτό, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το Πρωτοδικείο δεν μπορούσε να εγείρει αυτεπαγγέλτως ζήτημα καταστρατηγήσεως της διαδικασίας, δεδομένου ότι το βάρος αποδείξεως φέρει σχετικά ο καθού.

Με τον δεύτερο λόγο, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον έκρινε ότι η διαπίστωση της διαπράξεως από την Επιτροπή παράνομης πράξεως αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη στοιχειοθέτηση της εξωσυμβατικής της ευθύνης, μολονότι, κατά την πιο πρόσφατη νομολογία του Πρωτοδικείου, ο παράνομος χαρακτήρας των πράξεων των κοινοτικών οργάνων έπαψε να αποτελεί προϋπόθεση για τη στοιχειοθέτηση της ευθύνης των οργάνων αυτών.

Με τον τρίτο λόγο, ο αναιρεσείων προβάλλει εν τέλει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη, κατά το μέρος που δέχεται ότι η προσφυγή ακυρώσεως θα συνιστούσε προσφορότερο ένδικο βοήθημα σε σχέση με την αγωγή αποζημιώσεως, προσβάλλει το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία που κατοχυρώνεται με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.