ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 30ής Σεπτεμβρίου 2009

Υπόθεση T-193/08 P

Carina Skareby

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας – Περίοδος αξιολογήσεως 2004 – Καθορισμός των στόχων και ανακοίνωση των κριτηρίων αξιολογήσεως»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα), της 6ης Μαρτίου 2008, στην υπόθεση F-46/06, Skareby κατά Επιτροπής (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Απόφαση: Η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 6ης Μαρτίου 2008, F‑46/06, Skareby κατά Επιτροπής (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή), αναιρείται στο μέτρο που το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απέρριψε αιτίαση αντλούμενη από τον μη εκ των προτέρων καθορισμό των στόχων, τη μη εκ των προτέρων ανακοίνωση των κριτηρίων αξιολογήσεως και την έλλειψη περιγραφής της θέσεως που κατείχε η Carina Skareby. Η απόφαση της 31ης Αυγούστου 2005 περί καταρτίσεως της εκθέσεως εξελίξεως της σταδιοδρομίας της C. Skareby για την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου 2004 ακυρώνεται στο μέτρο που αφορά το σημείο 6.1 που επιγράφεται «Απόδοση». Η προσφυγή που ασκήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης με αριθμό υποθέσεως F-46/06 απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων καταδικάζεται στο σύνολο των εξόδων τόσο της παρούσας διαδικασίας όσο και της δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

Περίληψη

1.      Αναίρεση – Λόγοι – Παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων – Ανακρίβεια του περιεχομένου των διαπιστώσεων περί τα πραγματικά περιστατικά, η οποία προκύπτει από τα έγγραφα του φακέλου – Παραδεκτό – Ατελής εξέταση των πραγματικών περιστατικών – Παραδεκτό

(Άρθρο 225 ΕΚ)

2.      Διαδικασία – Εισαγωγικό δικόγραφο – Απαιτήσεις ως προς τον τύπο – Συνοπτική έκθεση των προβαλλομένων ισχυρισμών

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 44 § 1)

3.      Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας – Εξουσία εκτιμήσεως των βαθμολογητών

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

4.      Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας – Μεταβίβαση στον βαθμολογούμενο καθηκόντων που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των βαθμολογητών – Δεν επιτρέπεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

5.      Αναίρεση – Λόγοι – Παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων – Ανακρίβεια του περιεχομένου των διαπιστώσεων περί τα πραγματικά περιστατικά, η οποία προκύπτει από τα έγγραφα του φακέλου – Βάρος αποδείξεως

(Άρθρο 225 ΕΚ)

1.      Στο στάδιο της αιτήσεως αναιρέσεως, αιτιάσεις που αφορούν την εκ μέρους του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών είναι παραδεκτές εφόσον με τις αιτιάσεις αυτές υποστηρίζεται ότι η ανακρίβεια της διαπιστώσεως αυτής προκύπτει από τα έγγραφα του φακέλου ή από ατελή εξέταση των πραγματικών περιστατικών.

(βλ. σκέψη 48)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 15 Οκτωβρίου 2002, C‑238/99 P, C‑244/99 P, C‑245/99 P, C‑247/99 P, C‑250/99 P έως C‑252/99 P και C‑254/99 P, Limburgse Vinyl Maatschappij κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2002, σ. I‑8375, σκέψεις 392 έως 405· ΠΕΚ, 19 Σεπτεμβρίου 2008, T‑253/06 P, Chassagne κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 57 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Κατά την εξέταση του αν το εισαγωγικό της δίκης έγγραφο συμβιβάζεται προς τις επιταγές του άρθρου 44, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, το περιεχόμενο ισχυρισμών που προβάλλονται σε μεταγενέστερο στάδιο της διαδικασίας στερείται, καταρχήν, επιρροής.

(βλ. σκέψη 61)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 19 Μαΐου 2008, T‑144/04, TF1 κατά Επιτροπής, Συλλογή 2008, σ. II‑761, σκέψη 30 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

3.      Προκειμένου για τη βαθμολόγηση των υπαλλήλων, οι αξιολογητές απολαύουν ευρύτατης εξουσίας εκτιμήσεως στις κρίσεις τους που αναφέρονται στην εργασία των προσώπων που οφείλουν να βαθμολογήσουν, ο δε δικαστής δεν μπορεί να παρέμβει σε αυτή την εκτίμηση και να ελέγξει το βάσιμό της, καθόσον ο δικαστικός έλεγχος που ασκείται επί του περιεχομένου των εκθέσεων τις οποίες καταρτίζουν οι αξιολογητές περιορίζεται, ιδίως, στον έλεγχο της κανονικότητας από πλευράς τηρήσεως των διαδικαστικών κανόνων.

Όσον αφορά αυτόν τον έλεγχο της κανονικότητας από πλευράς τηρήσεως των διαδικαστικών κανόνων, στις περιπτώσεις όπου ένα όργανο της Κοινότητας διαθέτει εξουσία εκτιμήσεως, ο σεβασμός των διαδικαστικών εγγυήσεων που παρέχει η κοινοτική έννομη τάξη έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.

Η ιδιαίτερα ευρεία εξουσία εκτιμήσεως την οποία διαθέτουν οι αξιολογητές κατά τη βαθμολόγηση του υπαλλήλου πρέπει, συνεπώς, να αντισταθμίζεται από την ιδιαίτερα σχολαστική τήρηση των κανόνων που διέπουν την οργάνωση αυτής της βαθμολογήσεως και την προβλεπόμενη προς τούτο διαδικασία.

(βλ. σκέψεις 68 έως 70)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 21 Νοεμβρίου 1991, C‑269/90, Technische Universität München, Συλλογή 1991, σ. I‑5469, σκέψη 14· ΔΕΚ, 6 Νοεμβρίου 2008, C‑405/07 P, Κάτω Χώρες κατά Επιτροπής, Συλλογή 2008, σ. Ι-8301, σκέψεις 56 και 57· ΠΕΚ, 21 Οκτωβρίου 1992, T‑23/91, Maurissen κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή 1992, σ. II‑2377, σκέψη 41· ΠΕΚ, 26 Οκτωβρίου 1994, T‑18/93, Marcato κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1994, σ. I‑A‑215 και II‑681, σκέψη 45· ΠΕΚ, 9 Νοεμβρίου 1995, T‑346/94, France-aviation κατά Επιτροπής, Συλλογή 1995, σ. II‑2841, σκέψεις 32 έως 34· ΠΕΚ, 23 Μαρτίου 2000, T‑95/98, Γκόγκος κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑51 και II‑219, σκέψη 37· ΠΕΚ, 4 Μαΐου 2005, T‑144/03, Schmit κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑101 και II‑465, σκέψη 70 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

4.      Η μεταβίβαση στον βαθμολογούμενο καθηκόντων που εμπίπτουν αποκλειστικά στην εγγενή αρμοδιότητα του αξιολογητή, όπως ο καθορισμός των στόχων του βαθμολογουμένου, αντιβαίνει όχι μόνον στο άρθρο 8, παράγραφος 5, τέταρτο εδάφιο, στοιχείο β΄, των γενικών εκτελεστικών διατάξεων που εξέδωσε η Επιτροπή κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 43 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, αλλά και στην αρχή η οποία επιβάλλει την ίση μεταχείριση των υπαλλήλων από πλευράς βαθμολογήσεως. Πράγματι, οι εκθέσεις εξελίξεως της σταδιοδρομίας αποτελούν σημαντικά στοιχεία στις διαδικασίες προαγωγών, καθόσον η επιλογή του προαγομένου υπαλλήλου γίνεται ιδίως βάσει της συγκριτικής εξετάσεως των εκθέσεων εξελίξεως της σταδιοδρομίας. Λαμβανομένου υπόψη του σκοπού των εν λόγω εκθέσεων, η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως επιβάλλει, σε όλες τις περιπτώσεις, αυστηρή διάκριση μεταξύ των καθηκόντων του βαθμολογητή και εκείνων του βαθμολογουμένου.

(βλ. σκέψεις 80 και 81)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 19 Μαρτίου 2003, T‑188/01 έως T‑190/01, Τσαρνάβας κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑95 και II‑495, σκέψεις 97 και 98· ΠΕΚ, 17 Μαρτίου 2004, T‑175/02, Lebedef κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑73 και II‑313, σκέψεις 25 και 26

5.      Αναγνωρίζοντας σε απλές μονομερείς, και επιπλέον ασαφείς, δηλώσεις κοινοτικού οργάνου υπεροχή σε σχέση προς τις ρητές αμφισβητήσεις του προσφεύγοντος επί ζητήματος του οποίου το βάρος αποδείξεως φέρει το κοινοτικό όργανο, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο προέβη σε ατελή εξέταση των πραγματικών περιστατικών και, επομένως, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από ουσιαστική ανακρίβεια των πραγματοποιηθεισών διαπιστώσεων, η οποία προκύπτει από τα έγγραφα του φακέλου.

(βλ. σκέψη 87)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 6 Δεκεμβρίου 2007, Marcuccio κατά Επιτροπής, C‑59/06 P, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψεις 67, 68 και 70