1)

Η διατύπωση «κατασχεθούν […] και συγχρόνως ή στη συνέχεια δημευθούν» του άρθρου 233, πρώτο εδάφιο, στοιχείο δ’, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό (ΕΚ) 955/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Απριλίου 1999, έχει την έννοια ότι η διάταξη αυτή αφορά περιπτώσεις όπου εμπορεύματα τα οποία, κατά την εισαγωγή τους στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας, δεσμεύονται από τις κατά τόπους τελωνειακές και φορολογικές αρχές στη ζώνη εντός της οποίας βρίσκεται το πρώτο τελωνείο στα εξωτερικά σύνορα της Κοινότητας, καταστρέφονται συγχρόνως ή στη συνέχεια καταστρέφονται από τις εν λόγω αρχές, χωρίς όμως, στη δεύτερη περίπτωση, να έχουν παύσει να βρίσκονται στην κατοχή τους, οπότε η τελωνειακή οφειλή αποσβένεται δυνάμει της διατάξεως αυτής.

2)

Τα άρθρα 5, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, και 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους καταναλώσεως, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 96/99/ΕΚ του Συμβουλίου, της 30ής Δεκεμβρίου 1996, έχουν την έννοια ότι εμπορεύματα τα οποία κατάσχονται από τις κατά τόπους τελωνειακές και φορολογικές αρχές κατά την είσοδό τους στο έδαφος της Κοινότητας και συγχρόνως ή εν συνεχεία καταστρέφονται από αυτές, χωρίς να έχουν παύσει να βρίσκονται στην κατοχή τους, πρέπει να θεωρούνται ως μη εισαχθέντα στην Κοινότητα, οπότε δεν επέρχεται ως προς αυτά το γενεσιουργό γεγονός του ειδικού φόρου καταναλώσεως. Τα εμπορεύματα που κατάσχονται μετά την παράτυπη είσοδό τους στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας, δηλαδή αφού απομακρυνθούν από τη ζώνη εντός της οποίας βρίσκεται το πρώτο κοινοτικό τελωνείο, και συγχρόνως ή στη συνέχεια καταστρέφονται από τις αρχές αυτές, χωρίς να έχουν παύσει να βρίσκονται στην κατοχή τους, δεν βρίσκονται υπό καθεστώς «αναστολής των ειδικών φόρων καταναλώσεως», κατά την έννοια των άρθρων 5, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, και 6, παράγραφος 1, στοιχείο γ’, της εν λόγω οδηγίας, καθώς και των άρθρων 84, παράγραφος 1, στοιχείο α’, και 98 του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό 955/99, και του άρθρου 867α του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό (ΕΚ) 1662/1999 της Επιτροπής, της 28ης Ιουλίου 1999, οπότε επέρχεται ως προς αυτά το γενεσιουργό γεγονός του ειδικού φόρου καταναλώσεως, ο οποίος καθίσταται, ως εκ τούτου, απαιτητός.

3)

Τα άρθρα 2, σημείο 2, 7 και 10, παράγραφος 3, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 1999/85/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 1999, έχουν την έννοια ότι τα εμπορεύματα που κατάσχονται από τις κατά τόπους τελωνειακές και φορολογικές αρχές, κατά την παράτυπη είσοδό τους στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας, και συγχρόνως ή στη συνέχεια καταστρέφονται από αυτές χωρίς να έχουν παύσει να βρίσκονται στην κατοχή τους θεωρείται ότι δεν έχουν εισαχθεί στην Κοινότητα, οπότε δεν επέρχεται το γενεσιουργό γεγονός του φόρου προστιθέμενης αξίας και, ως εκ τούτου, ο φόρος δεν καθίσταται απαιτητός. Αντιθέτως, οι διατάξεις των άρθρων 10, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, και 16, παράγραφος 1, τίτλος B, σημείο γ’, της εν λόγω οδηγίας, καθώς και του άρθρου 867α του κανονισμού 2454/93, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό 1662/99, έχουν την έννοια ότι, αν τα εμπορεύματα κατασχεθούν από τις κατά τόπους τελωνειακές και φορολογικές αρχές μετά την παράτυπη είσοδό τους στο έδαφος αυτό, δηλαδή μετά την απομάκρυνσή τους από τη ζώνη εντός της οποίας βρίσκεται το πρώτο τελωνείο στο έδαφος της Κοινότητας, και συγχρόνως ή στη συνέχεια καταστραφούν από τις εν λόγω αρχές, χωρίς να παύσουν να βρίσκονται στην κατοχή τους, επέρχεται το γενεσιουργό γεγονός του φόρου προστιθέμενης αξίας και ο φόρος αυτός καθίσταται απαιτητός, έστω και αν τα εμπορεύματα έχουν στη συνέχεια τεθεί υπό τελωνειακό καθεστώς.

4)

Τα άρθρα 202, 215, παράγραφοι 1 και 3, και 217 του κανονισμού 2913/92, όπως έχει τροποποιηθεί από τον κανονισμό 955/1999, καθώς και τα άρθρα 7, παράγραφος 2, και 10, παράγραφος 3, της έκτης οδηγίας 77/388, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 1999/85, έχουν την έννοια ότι αρμόδιες να εισπράξουν την τελωνειακή οφειλή και τον φόρο προστιθέμενης αξίας είναι οι αρχές του κράτους μέλους στα εξωτερικά σύνορα της Κοινότητας, από τα οποία εισήχθησαν παρατύπως στην Κοινότητα τα εμπορεύματα, έστω και αν αυτά μεταφέρθηκαν στη συνέχεια σε άλλο κράτος μέλος, όπου εντοπίστηκαν και κατόπιν κατασχέθηκαν. Τα άρθρα 6, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/12, όπως έχει τροποποιηθεί με την οδηγία 96/99, έχουν την έννοια ότι οι αρχές του δεύτερου κράτους μέλους είναι αρμόδιες για την είσπραξη των φόρων αυτών, υπό την προϋπόθεση ότι τα εμπορεύματα αυτά κατέχονται για εμπορικούς σκοπούς. Απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει αν η προϋπόθεση αυτή συντρέχει στο πλαίσιο της υποθέσεως της οποίας έχει επιληφθεί.