1. 

Λόγω της επαναλήψεως της προφορικής διαδικασίας και για τυχαίους λόγους που αφορούν τον χρόνο εκδικάσεως των υποθέσεων, πρέπει και πάλι, όπως και στην υπόθεση C-68/93, Shevill κ.λπ. κατά Presse Alliance, να διατυπώσω την άποψη μου μετά την απαγγελία των προτάσεων του προκατόχου μου.

2. 

Όπως και στην υπόθεση εκείνη, έτσι και εδώ θα διατυπώσω συντομότατες μόνο παρατηρήσεις, συμφωνώντας με την άποψη που εξέφρασε ο γενικός εισαγγελέας M. Darmon στις 21 Σεπτεμβρίου 1994. Είναι εξάλλου αξιοσημείωτο ότι αντικείμενο και της παρούσας υποθέσεως είναι η ερμηνεία του άρθρου 5, σημείο 3, της Συμβάσεως των Βρυξελλών.

3. 

Θα ήθελα να υπενθυμίσω τα πραγματικά περιστατικά: Ο Α. Marinari, κάτοικος Ιταλίας, άσκησε ενώπιον του Tribunale di Pisa αγωγή αποζημιώσεως κατά της Lloyd's Bank, επειδή η συμπεριφορά των υπαλλήλων της είχε προκαλέσει τη σύλληψη του στην Αγγλία και τη συντηρητική κατάσχεση των αξιόγραφων εις διαταγήν που είχε καταθέσει στο πιστωτικό αυτό ίδρυμα. Επειδή η Lloyd's Bank πρότεινε ένσταση ελλείψεως διεθνούς δικαιοδοσίας του ιταλικού δικαστηρίου, για τον λόγο ότι η ζημία είχε επέλθει στην Αγγλία, ζητήθηκε από το Corte suprema di cassazione να αποφανθεί επί του προκριματικού αυτού ζητήματος περί διεθνούς δικαιοδοσίας.

4. 

Το τελευταίο αυτό δικαστήριο είναι συνεπώς αυτό που σας ζητεί να ερμηνεύσετε το άρθρο 5, σημείο 3, της Συμβάσεως των Βρυξελλών ( 1 ), προκειμένου να διευκρινισθεί αν ως «τόπος όπου συνέβη το ζημιογόνο γεγονός» νοείται μόνο ο τόπος όπου προκλήθηκε υλική ζημία σε πρόσωπα ή πράγματα ή και ο τόπος όπου επήλθε η περιουσιακή ζημία του ενάγοντος.

5. 

Ο γενικός εισαγγελέας M. Darmon προτείνει το Δικαστήριο ( 2 ) να αποφανθεί ότι ο τόπος όπου υπέστη ο ζημιωθείς την οικονομική ζημία (εν προκειμένω η Ιταλία), η οποία αποτελεί απλώς επακόλουθο της αρχικής ζημίας που επήλθε εντός άλλου συμβαλλόμενου κράτους (εν προκειμένω της Αγγλίας), δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη για την απονομή διεθνούς δικαιοδοσίας, υπό την έννοια του άρθρου 5, σημείο 3.

6. 

Συμφωνώ με την άποψη αυτή. Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου ( 3 ), διεθνή δικαιοδοσία μπορούν να θεμελιώσουν μόνο τα εξής δύο στοιχεία, ο τόπος επελεύσεως της ζημίας και ο τόπος όπου συνέβη το γεγονός που την προκάλεσε, ενώ δεν επιτρέπεται να ληφθεί υπόψη ο τόπος επελεύσεως ζημίας που αποτελεί επακόλουθο της αρχικής ζημίας. Η δικανική αυτή πεποίθηση δεν αναιρείται βέβαια από την απόφαση της 7ης Μαρτίου 1995 στην υπόθεση C-68/93, Shevill κ.λπ. κατά Presse Alliance ( 4 ), η οποία εκδόθηκε μετά την απαγγελία των προτάσεων του M. Darmon, αφού με την απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη των δύο αυτών εναλλακτικών δυνατοτήτων, ενώ παράλληλα διευκρινίστηκε ότι, σε περίπτωση δυσφημήσεως διά του Τύπου, τα δικαστήρια κάθε συμβαλλόμενου κράτους έχουν διεθνή δικαιοδοσία για τις αρχικές μόνο ζημίες που έχουν προκληθεί εντός του κράτους του επιλαμβανομένου δικαστηρίου.

7. 

Κατά συνέπεια, συμφωνώ πλήρως να έχει η απόφαση του Δικαστηρίου το διατακτικό που προτείνεται στο καταληκτικό μέρος των προτάσεων που αναπτύχθηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου 1994.