51996AG1024(05)

ΚΟΙΝΗ ΘΕΣΗ (ΕΚ) αριθ. 56/96 η οποία καθορίστηκε απο το Συμβούλιο στις 25 Ιουλίου 1996 για τη θέσπιση της οδηγίας 96/. . ./ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της . . ., σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας (96/C 315/05)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 57 παράγραφος 2, το άρθρο 66 και το άρθρο 100 Α,

την πρόταση της Επιτροπής (1),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

Αποφασίζοντας με τη διαδικασία του άρθρου 189 Β της συνθήκης (3),

Εκτιμώντας:

(1) ότι ενδείκνυται να εγκριθούν μέτρα για την εξασφάλιση της καλής λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς 7 ότι η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει ένα χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα, μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των προσώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων 7 (2) ότι η ολοκλήρωση μιας ανταγωνιστικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας είναι σημαντικό βήμα προς την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς ενέργειας 7 (3) ότι οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας δεν θα πρέπει να επηρεάζουν την πλήρη εφαρμογή της συνθήκης, και ιδίως τις διατάξεις της σχετικά με την εσωτερική αγορά και τον ανταγωνισμό 7 (4) ότι η εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας αποδεικνύεται ιδιαίτερα σημαντική για τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της παραγωγής, της μεταφοράς και της διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, με παράλληλη ενίσχυση της ασφάλειας του εφοδιασμού και της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας και με σεβασμό της προστασίας του περιβάλλοντος 7 (5) ότι η εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να εγκαθιδρυθεί σταδιακά προκειμένου η βιομηχανία να είναι δυνατόν να προσαρμοστεί στο νέο της περιβάλλον κατά τρόπο ευέλικτο και ορθολογικό και προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι διαφορετικοί τρόποι της οργάνωσης των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας 7 (6) ότι η εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να ευνοεί τη διασύνδεση και τη διαλειτουργικότητα των δικτύων 7 (7) ότι η οδηγία 90/547/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 1990, για τη διαμετακόμιση ηλεκτρικής ενέργειας μέσω των μεγάλων δικτύων (4) και η οδηγία 90/377/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1990, σχετικά με μια κοινοτική διαδικασία για τη διαφάνεια των τιμών αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας για τον τελικό βιομηχανικό καταναλωτή (5), αποτέλεσαν μια πρώτη φάση για τη δημιουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας 7 (8) ότι η εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας απαιτεί τώρα τη λήψη περαιτέρω μέτρων 7 (9) ότι, στην εσωτερική αγορά, οι επιχειρήσεις του τομέα πρέπει να μπορούν να δρουν, με την επιφύλαξη τήρησης των υποχρεώσεων παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, στην προοπτική μιας ανταγωνιστικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας 7 (10) ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν σήμερα διαφορετικά συστήματα ρύθμισης του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, ως συνέπεια των διαρθρωτικών διαφορών στα κράτη μέλη 7 (11) ότι, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, πρέπει να θεσπιστεί πλαίσιο γενικών αρχών σε κοινοτικό επίπεδο, αλλά ότι ο καθορισμός των συγκεκριμένων όρων εφαρμογής θα πρέπει να εναπόκειται στα κράτη μέλη, τα οποία θα μπορούν να επιλέξουν το καταλληλότερο για την ιδιαίτερη κατάστασή τους καθεστώς 7 (12) ότι, ανεξάρτητα από τον τρόπο οργάνωσης της αγοράς, η πρόσβαση στο δίκτυο πρέπει να είναι ανοικτή σύμφωνα με την παρούσα οδηγία και να καταλήγει σε ισοδύναμα οικονομικά αποτελέσματα στα κράτη μέλη και συνεπώς σε άμεσα συγκρίσιμο επίπεδο ανοίγματος των αγορών και σε άμεσα συγκρίσιμο βαθμό πρόσβασης στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας 7 (13) ότι, για ορισμένα κράτη μέλη, η επιβολή υποχρεώσεων παροχής υπηρεσίας κοινής ωφέλειας μπορεί να είναι αναγκαία προκειμένου να εξασφαλίζονται η ασφάλεια του εφοδιασμού, η προστασία του καταναλωτή και η προστασία του περιβάλλοντος, τα οποία, κατά τη γνώμη αυτών των κρατών μελών, δεν μπορεί να εγγυάται αναγκαστικά από μόνος του ο ελεύθερος ανταγωνισμός 7 (14) ότι ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός μπορεί να αποτελεί ένα από τα μέσα για την εκπλήρωση των εν λόγω υποχρεώσεων παροχής υπηρεσίας κοινής ωφέλειας 7 (15) ότι η συνθήκη ορίζει συγκεκριμένους κανόνες σχετικά με τους περιορισμούς της ελεύθερης κυκλοφορίας εμπορευμάτων και του ανταγωνισμού 7 (16) ότι ειδικότερα, το άρθρο 90 παράγραφος 1 της συνθήκης υποχρεώνει τα κράτη μέλη να τηρούν αυτούς τους κανόνες ως προς τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις επιχειρήσεις στις οποίες έχουν χορηγήσει ειδικά ή αποκλειστικά διακαιώματα 7 (17) ότι το άρθρο 90 παράγραφος 2 της συνθήκης ορίζει ότι στους εν λόγω κανόνες υπόκεινται, υπό ορισμένες ειδικές προϋποθέσεις, και οι επιχειρήσεις οι οποίες είναι επιφορτισμένες με τη διαχείριση υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος 7 (18) ότι η εφαρμογή της παρούσας οδηγίας θα επηρεάσει τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων αυτών 7 (19) ότι επομένως, όταν τα κράτη μέλη επιβάλλουν υποχρεώσεις παροχής υπηρεσίας κοινής ωφέλειας στις επιχειρήσεις του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, πρέπει να τηρούν τους οικείους κανόνες της συνθήκης, όπως τους ερμηνεύει το Δικαστήριο 7 (20) ότι, κατά τη δημιουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, θα πρέπει να ληφθεί ευρέως υπόψη ο στόχος της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, ιδίως σε τομείς όπως οι εθνικές ή ενδοκοινοτικές υποδομές που εξυπηρετούν τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας 7 (21) ότι η απόφαση αριθ. 1254/96/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5 Ιουνίου 1996, περί συνόλου προσανατολισμών σχετικά με τα διευρωπαϊκά δίκτυα στον τομέα της ενέργειας (1) έχει συμβάλει στην ανάπτυξη ολοκληρωμένων υποδομών μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας 7 (22) ότι, συνεπώς, πρέπει να θεσπιστούν κοινοί κανόνες για την παραγωγή, τη μεταφορά και τα δίκτυα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας 7 (23) ότι το άνοιγμα της αγοράς παραγωγής μπορεί να γίνει με βάση δύο συστήματα, το σύστημα της διαδικασίας χορήγησης αδείας και το σύστημα της διαδικασίας πρόσκλησης υποβολής προσφορών, τα οποία πρέπει να λειτουργούν με αντικειμενικά, διαφανή και αμερόληπτα κριτήρια 7 (24) ότι, στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να ληφθεί υπόψη η κατάσταση των αυτοπαραγωγών και των ανεξάρτητων παραγωγών 7 (25) ότι κάθε δίκτυο μεταφοράς πρέπει να υπόκειται σε κεντρικό σύστημα διαχείρισης και ελέγχου, προκειμένου να διασφαλίζονται η ασφάλεια, η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητα προς το συμφέρον των παραγωγών και των πελατών τους 7 ότι, συνεπώς, θα πρέπει να διορίζεται φορέας διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς, ο οποίος αναλαμβάνει την εκμετάλλευση, τη συντήρηση και, εάν χρειάζεται, την ανάπτυξή του 7 ότι η δράση αυτού του φορέα διαχείρισης πρέπει να είναι αντικειμενική, διαφανής και αμερόληπτη 7 (26) ότι οι τεχνικοί κανόνες για τη λειτουργία των δικτύων μεταφοράς και των απευθείας γραμμών πρέπει να είναι διαφανείς και να διασφαλίζουν τη διαλειτουργικότητα των δικτύων 7 (27) ότι πρέπει να καθοριστούν αντικειμενικά και αμερόληπτα κριτήρια για την κατανομή του φορτίου μεταξύ των σταθμών παραγωγής 7 (28) ότι, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, μπορεί να δοθεί προτεραιότητα στην παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές 7 (29) ότι, σε επίπεδο διανομής, μπορούν να χορηγούνται σε πελάτες, που βρίσκονται σε συγκεκριμένη ζώνη, δικαιώματα εφοδιασμού και ότι πρέπει να διορίζεται διαχειριστής για την εκμετάλλευση, τη συντήρηση και, εάν χρειάζεται, την ανάπτυξη κάθε δικτύου διανομής 7 (30) ότι, για λόγους διαφάνειας και αμεροληψίας, η δραστηριότητα μεταφοράς των κάθετα ολοκληρωμένων επιχειρήσεων θα πρέπει να πραγματοποιείται ανεξάρτητα από τις άλλες δραστηριότητες 7 (31) ότι ο μοναδικός αγοραστής πρέπει να έχει χωριστή διαχείριση από τις δραστηριότητες παραγωγής και διανομής των κάθετα ολοκληρωμένων επιχειρήσεων 7 ότι χρειάζεται να περιοριστεί η ροή πληροφοριών μεταξύ των δραστηριοτήτων του μοναδικού αγοραστή και των εν λόγω δραστηριοτήτων παραγωγής και διανομής 7 (32) ότι οι λογαριασμοί όλων των ολοκληρωμένων επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενέργειας θα πρέπει να παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια, προκειμένου ιδίως να διαπιστώνονται ενδεχόμενες καταχρήσεις δεσπόζουσας θέσης, όπως αδικαιολογήτως χαμηλά ή υψηλά τιμολόγια ή πρακτικές διακριτικής μεταχείρισης για ισοδύναμες παροχές 7 ότι, για τον σκοπό αυτό, πρέπει να τηρούνται χωριστοί λογαριασμοί για κάθε δραστηριότητα 7 (33) ότι είναι επίσης ανάγκη να προβλεφθεί η πρόσβαση των αρμόδιων αρχών στα εσωτερικά λογιστικά βιβλία των επιχειρήσεων, δεόντως τηρουμένης της εμπιστευτικότητας 7 (34) ότι, λόγω της ποικιλίας των διαρθρώσεων και της ιδιαιτερότητας των συστημάτων στα κράτη μέλη, θα πρέπει να προβλεφθούν εναλλακτικές δυνατότητες πρόσβασης στο δίκτυο, οι οποίες θα λειτουργούν σύμφωνα με αντικειμενικά, διαφανή και αμερόληπτα κριτήρια 7 (35) ότι θα πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα έγκρισης της κατασκευής και χρησιμοποίησης απευθείας γραμμών 7 (36) ότι πρέπει να προβλεφθούν ρήτρες διασφάλισης και διαδικασίες επίλυσης των διαφορών 7 (37) ότι θα πρέπει να αποφεύγεται κάθε κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης και κάθε ληστρική συμπεριφορά 7 (38) ότι, λόγω του κινδύνου ιδιαίτερων δυσχερειών κατά την προσαρμογή των συστημάτων σε ορισμένα κράτη μέλη, θα πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα μεταβατικών καθεστώτων και παρεκκλίσεων, ιδίως για τη λειτουργία μικρών απομονωμένων συστημάτων 7 (39) ότι η παρούσα οδηγία συνιστά περαιτέρω φάση ελευθέρωσης 7 ότι και μετά την εφαρμογή της, θα διατηρηθούν εμπόδια στις συναλλαγές ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ των κρατών μελών 7 ότι, συνεπώς, μπορεί να γίνουν προτάσεις για τη βελτίωση της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, υπό το φως της κτηθείσας πείρας 7 ότι η Επιτροπή θα πρέπει, ως εκ τούτου, να υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι

Πεδίο εφαρμογής και ορισμοί

Άρθρο 1

Η παρούσα οδηγία θεσπίζει κοινούς κανόνες που αφορούν την παραγωγή, τη μεταφορά και τη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Προσδιορίζει τους κανόνες σχετικά με την οργάνωση και λειτουργία του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, την πρόσβαση στην αγορά, τα κριτήρια και τις διαδικασίες που ισχύουν για τις προσκλήσεις υποβολής προσφορών και τη χορήγηση εγκρίσεων καθώς και την εκμετάλλευση των δικτύων.

Άρθρο 2

Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, νοούνται ως:

1. «παραγωγή»: η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας,

2. «παραγωγός»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο παράγει ηλεκτρική ενέργεια,

3. «αυτοπαραγωγός»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο παράγει ηλεκτρική ενέργεια κυρίως για ιδία χρήση,

4. α) «ανεξάρτητος παραγωγός»: ο παραγωγός που δεν ασκεί δραστηριότητες μεταφοράς ή διανομής στο έδαφος που καλύπτεται από το δίκτυο όπου είναι εγκατεστημένος,

β) στα κράτη μέλη όπου δεν υπάρχουν κάθετα ολοκληρωμένες επιχειρήσεις και όπου χρησιμοποιείται διαδικασία πρόσκλησης προς υποβολή προσφορών, ανεξάρτητοι παραγωγοί είναι εκείνοι, σύμφωνα με τον ορισμό του σημείου α), οι οποίοι ενδεχομένως δεν υπόκεινται αποκλειστικά στην οικονομική ιεράρχηση του διασυνδεδεμένου δικτύου.

5. «μεταφορά»: η μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας μέσω διασυνδεδεμένου δικτύου υψηλής τάσης με σκοπό την παροχή σε τελικούς πελάτες ή σε διανομείς,

6. «διανομή»: η μεταφορά ηλεκτρικής ένεργειας σε δίκτυα διανομής μεσαίας και χαμηλής τάσης με σκοπό την παροχή σε πελάτες,

7. «πελάτες»: οι χονδρικοί ή τελικοί αγορατές ηλεκτρικής ενέργειας και οι εταιρείες διανομής,

8. «χονδρέμποροι πελάτες»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, αν αναγνωρίζεται η ύπαρξή τους από τά κράτη μέλη, που αγοράζουν ή πωλούν ηλεκτρική ενέργεια και δεν μεταφέρουν, παράγουν ή διανέμουν εντός ή εκτός του δικτύου στο οποίο έχουν εγκατασταθεί,

9. «τελικός πελάτης»: ο πελάτης που αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια για ιδία κατανάλωση,

10. «διασυνδέσεις»: ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται για τη διασύνδεση των ηλεκτρικών δικτύων,

11. «διασυνδεδεμένο δίκτυο»: το δίτυο που αποτελείται από αριθμό δικτύων μεταφοράς και διανομής, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με μία ή περισσότερες διασυνδέσεις,

12. «απευθείας γραμμή»: γραμμή ηλεκτρικής ενέργειας συμπληρωματική του διασυνδεδεμένου δικτύου,

13. «οικονομική ιεράρχηση»: η κατάταξη των πηγών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας βάσει οικονομικών κριτηρίων,

14. «επικουρικές υπηρεσίες»: όλες οι υπηρεσίες οι αναγκαίες για τη λειτουργία δικτύου μεταφοράς ή διανομής,

15. «χρήστης δικτύου»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που τροποφοδοτεί ένα δίκτυο μεταφοράς ή διανομής ή που εξυπηρετείται από δίκτυο μεταφοράς ή διανομής,

16. «προμήθεια»: η παράδοση και/ή πώληση ηλεκτρικής ενέργειας σε πελάτες,

17. «ολοκληρωμένη επιχείρηση ηλεκτρικής ενέργειας»: η επιχείρηση που είναι κάθετα ή οριζόντια ολοκληρωμένη,

18. «κάθετα ολοκληρωμένη επιχείρηση»: η επιχείρηση που ασκεί δύο ή περισσότερες από τις εξής δραστηριότητες: παραγωγή, μεταφορά και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας,

19. «οριζόντια ολοκληρωμένη επιχείρηση»: η επιχείρηση που ασκεί μια τουλάχιστον από τις δραστηριότητες παραγωγής προς πώληση ή μεταφοράς ή διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και άλλη δραστηριότητα άσχετη προς την ηλεκτρική ενέργεια,

20. «διαδικασία πρόσκλησης προς υποβολή προσφορών»: η διαδικασία με την οποία πρόκειται να καλυφθούν προγραμματισμένες πρόσθετες ανάγκες και αντικατάσταση δυναμικότητας μέσω προμηθειών προερχόμενων από νέες ή υπάρχουσες εγκαταστάσεις παραγωγής,

21. «μακροπρόθεσμος προγραμματισμός»: ο προγραμματισμός των αναγκών για επενδύσεις σε παραγωγική και μεταφορική ικανότητα με μακροπρόθεσμη προοπτική, προκειμένου να καλυφθεί η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στο σύστημα και να εξασφαλιστεί ο εφοδιασμός των πελατών,

22. «μοναδικός αγοραστής»: κάθε νομικό πρόσωπο που είναι υπεύθυνο στο σύστημα στο οποίο είναι εγκατεστημένο, για την ενοποιημένη διαχείριση του συστήματος μεταφοράς και/ή για τη συγκεντρωτική αγορά και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας,

23. «μικρό απομονωμένο σύστημα»: κάθε σύστημα με κατανάλωση κατώτερη των 2 500 GWh το 1996, ενδεχομένως διασυνδεδεμένο με άλλα δίκτυα για ποσότητα κατώτερη του 5 % της ετήσιας κατανάλωσής του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ

Γενικοί κανόνες οργάνωσης του τομέα

Άρθρο 3

1. Τα κράτη μέλη, βάσει της θεσμικής τους οργάνωσης και τηρώντας την αρχή της επικουρικότητας, μεριμνούν ώστε, με την επιφύλαξη της παραγράφου 2, η εκμετάλλευση των επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενέργειας να διενεργείται σύμφωνα με τις αρχές την παρούσας οδηγίας, στην προοπτική μιας ανταγωνιστικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, και να μην γίνονται οι διακρίσεις μεταξύ επιχειρήσεων όσον αφορά τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις τους, οι δύο μέθοδοι πρόσβασης στα δίκτυα, που αναφέρονται στα άρθρα 17 και 18, πρέπει να οδηγούν σε ισοδύναμα οικονομικά αποτελέσματα και συνεπώς σε άμεσα συγκρίσιμο επίπεδο ανοίγματος των αγορών και σε άμεσα συγκρίσιμο βαθμό πρόσβασης στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας.

2. Τηρώντας πλήρως τις οικείες διατάξεις της συνθήκης, και ιδίως το άρθρο 90, τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν στις επιχειρήσεις ηλεκτρισμού υποχρεώσεις παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας προς το γενικότερο οικονομικό συμφέρον, οι οποίες μπορούν να αφορούν την ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας εφοδιασμού, την ομαλή παροχή, την ποιότητα και τις τιμές, καθώς και την προστασία του περιβάλλοντος. Οι υποχρεώσεις αυτές πρέπει να ορίζονται σαφώς, να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και ελεγχόμενες. Οι εν λόγω υποχρεώσεις, καθώς και οι ενδεχόμενες αναθεωρήσεις τους, δημοσιεύονται και κοινοποιούνται αμελλητί από τα κράτη μέλη στην Επιτροπή. Ως μέσο για την υλοποίηση των προαναφερομένων υποχρεώσεων παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, όσα κράτη μέλη το επιθυμούν μπορούν να υιοθετήσουν την εφαρμογή μακροπρόθεσμου προγραμματισμού.

3. Τα κράτη μέλη μπορούν ν' αποφασίσουν να μην εφαρμόζουν τις διατάξεις των άρθρων 5, 6, 17, 18 και 21, στο μέτρο που η εφαρμογή τους θα παρεμπόδιζε, από νομική ή πραγματική άποψη, την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που επιβάλλονται στις εταιρείες ηλεκτρισμού προς το κοινό οικονομικό συμφέρον, και εφόσον η ανάπτυξη των συναλλαγών δεν παραβλάπτεται σε βαθμό αντίθετο με το συμφέρον της Κοινότητα. Ως συμφέρον της Κοινότητας νοείται, μεταξύ άλλων, η ύπαρξη ανταγωνισμού όσον αφορά τους επιλέξιμους πελάτες σύμφωνα με την παρούσα οδηγία και το άρθρο 90 της συνθήκης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ

Παραγωγή

Άρθρο 4

Για την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων παραγωγής, τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέγουν μεταξύ διαδικασίας χορήγησης αδείας και/ή συστήματος πρόσκλησης υποβολής προσφορών. Οι άδειες χορηγούνται και οι προσκλήσεις υποβολής προσφορών πραγματοποιούνται σύμφωνα με αντικειμενικά, διαφανή και αμερόληπτα κριτήρια.

Άρθρο 5

1. Όταν επιλέγουν τη διαδικασία χορήγησης αδειών, τα κράτη μέλη καθορίζουν τα κριτήρια χορήγησης των αδειών κατασκευής εγκαταστάσεων παραγωγής στο έδαφός τους. Τα κριτήρια αυτά μπορούν να αφορούν:

α) την ασφάλεια και την προστασία των ηλεκτρικών συστημάτων, των εγκαταστάσεων και του συνδεόμενου εξοπλισμού 7 β) την προστασία του περιβάλλοντος 7 γ) τη χωροταξία και την επιλογή των θέσεων εγκατάστασης 7 δ) τη χρήση δημόσιων εκτάσεων 7 ε) την ενεργειακή αποτελεσματικότητα 7 στ) τη φύση των πρωτογενών πηγών 7 ζ) τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αιτούντος, όπως τεχνικές, οικονομικές και χρηματοοικονομικές δυνατότητες 7 η) τις διατάξεις του άρθρου 2.

2. Τα λεπτομερή κριτήρια και οι διαδικασίες δημοσιοποιούνται.

3. Οι αιτούντες πληροφορούνται τους λόγους τυχόν άρνησης χορήγησης μιας άδειας, οι οποίοι πρέπει να είναι αντικειμενικοί και αμερόληπτοι. Οι λόγοι πρέπει να είναι καλά θεμελιωμένοι και δεόντως τεκμηριωμένοι και διαβιβάζονται προς ενημέρωση στην Επιτροπή. Ο αιτών πρέπει να έχει δυνατότητα προσφυγής σε ένδικες διαδικασίες.

Άρθρο 6

1. Όταν επιλέγουν τη διαδικασία πρόσκλησης υποβολής προσφορών, τα κράτη μέλη ή κάθε άλλος αρμόδιος οργανισμός που ορίζεται από το οικείο κράτος μέλος συντάσσουν κατάλογο των νέων μέσων παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της αντικατάστασης δυναμικότητας, βάσει των τακτικών προβλέψεων που αναφέρονται στην παράγραφο 2. Στον κατάλογο αυτό λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες διασύνδεσης των δικτύων. Η ανάθεση της κατασκευής του απαιτούμενου δυναμικού γίνεται με πρόσκληση υποβολής προσφορών, σύμφωνα με τη διαδικασία που ορίζεται στο παρόν άρθρο.

2. Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς ή κάθε άλλη αρμόδια αρχή που ορίζεται από το οικείο κράτος μέλος καταρτίζει και δημοσιεύει υπό τον έλεγχο του κράτους, τουλάχιστον κάθε δύο έτη, τακτικές προβλέψεις περί του δυναμικού παραγωγής και μεταφοράς που ενδέχεται να συνδεθεί με το δίκτυο, των αναγκών διασύνδεσης με άλλα δίκτυα, του δυνητικού δυναμικού μεταφοράς και της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας. Ο ισολογισμός προβλέψεων καλύπτει περίοδο που ορίζεται από κάθε κράτος μέλος.

3. Λειτομέρειες για τη διαδικασία πρόσκλησης υποβολής προσφορών για τα μέσα παραγωγής δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδά των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας για υποβολή προσφορών.

Η συγγραφή υποχρεώσεων τίθεται εγκαίρως στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενης επιχείρησης εγκατεστημένης στο έδαφος κράτους μέλους, ώστε να της δοθεί επαρκής χρόνος για να υποβάλει προσφορά.

Η συγγραφή υποχρεώσεων περιέχει τη λεπτομερή περιγραφή των προδιαγραφών της σύμβασης, της διαδικασίας που πρέπει να ακολουθούν όλοι οι υποψήφιοι, καθώς και πλήρη κατάλογο των κριτηρίων που διέπουν την επιλογή των υποψηφίων και την ανάθεση της σύμβασης. Οι προδιαγραφές αυτές μπορούν να αφορούν και τους τομείς που αναφέρονται στο άρθρο 5 παράγραφος 1.

4. Όταν η πρόσκληση υποβολής προσφορών αφορά το απαιτούμενο δυναμικό παραγωγής, πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τις προσφορές προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας που είναι εγγυημένες μακροπρόθεσμα και προέρχονται από υφιστάμενες μονάδες παραγωγής, εφόσον με τον τρόπο αυτό επιτρέπεται η κάλυψη πρόσθετων απαιτήσεων.

5. Τα κράτη μέλη ορίζουν μια αρχή ή ένα δημόσιο οργανισμό ή έναν ιδιωτικό οργανισμό ανεξάρτητο από τις δραστηριότητες παραγωγής, μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τη διοργάνωση, την παρακολούθηση και τον έλεγχο της διαδικασίας πρόσκλησης προς υποβολή προσφορών. Η εν λόγω αρχή ή ο οργανισμός αυτός λαμβάνει κάθε αναγκαίο μέτρο προκειμένου να διασφαλιστεί η εμπιστευτικότητα των στοιχείων που περιέχονται στις προσφορές.

6. Ωστόσο, στα κράτη μέλη που επέλεξαν τη διαδικασία πρόσκλησης υποβολής προσφορών, πρέπει να είναι δυνατόν για τους αυτοπαραγωγούς και τους ανεξάρτητους παραγωγούς να λαμβάνουν άδεια βάσει αντικειμενικών, διαφανών και αμερόληπτων κριτηρίων σύμφωνα με τα άρθρα 4 και 5.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

Εκμετάλλευση του δικτύου μεταφοράς

Άρθρο 7

1. Τα κράτη μέλη ορίζουν, ή ζητούν από τις επιχειρήσεις που είναι ιδιοκτήτριες των δικτύων μεταφοράς να ορίσουν, εντός χρονικών ορίων που θα καθορισθούν από τα κράτη μέλη βάσει κριτηρίων αποτελεσματικότητας και οικονομικής ισορροπίας, φορέα διαχείρισης για την εκμετάλλευση, διασφάλιση της συντήρησης και, εφόσον κριθεί αναγκαίο, ανάπτυξη του δικτύου μεταφοράς σε μια δεδομένη ζώνη, καθώς και των διασυνδέσεών του με άλλα δίκτυα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ασφάλεια του εφοδιασμού.

2. Τα κράτη μέλη φροντίζουν για την εκπόνηση και τη δημοσίευση τεχνικών κανόνων που ορίζουν τις στοιχειώδεις απαιτήσεις για το σχεδιασμό και τη λειτουργία όσον αφορά τη σύνδεση στο δίκτυο εγκαταστάσεων παραγωγής, δικτύων διανομής, εξοπλισμού άμεσα συνδεδεμένων πελατών, κυκλωμάτων διασυνδέσεων και απευθείας γραμμών. Οι απαιτήσεις αυτές πρέπει να εξασφαλίζουν τη διαλειτουργικότητα των δικτύων, να είναι αντικειμενικές και αμερόληπτες. Κοινοποιούνται στην Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 8 της οδηγίας 83/189/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Μαρτίου 1983, για την καθιέρωση μιας διαδικασίας πληροφόρησης στον τομέα των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών (1).

3. Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση των ροών ενέργειας στο δίκτυο και πρέπει να συνεκτιμά τις ανταλλαγές με άλλα διασυνδεδεμένα δίκτυα. Για το σκοπό αυτό, στο φορέα διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς ανατίθεται η εξασφάλιση της ασφάλειας, της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας του δικτύου και, στα πλαίσια αυτά, η φροντίδα να είναι διαθέσιμες οι απαραίτητες επικουρικές υπηρεσίες.

4. Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς παρέχει στο φορέα διαχείρισης κάθε άλλου δικτύου, με το οποίο το δίκτυό του είναι διασυνδεδεμένο, πληροφορίες επαρκείς για την ασφαλή και αποτελεσματική λειτουργία, καθώς και τη συντονισμένη ανάπτυξη και τη διαλειτουργικότητα του διασυνδεδεμένου δικτύου.

5. Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς αποφεύγει κάθε διάκριση μεταξύ των χρηστών ή των κατηγοριών χρηστών του δικτύου, και δη κάθε διάκριση υπέρ των θυγατρικών του επιχειρήσεων ή μετόχων του.

6. Εάν το σύστημα μεταφοράς δεν είναι ήδη ανεξάρτητο από τις δραστηριότητες του τομέα της παραγωγής και της διανομής, ο φορέας διαχείρισης του δικτύου πρέπει να είναι ανεξάρτητος, τουλάχιστον σε επίπεδο διαχείρισης, από τις άλλες δραστηριότητες που δεν συνδέονται με το σύστημα μεταφοράς.

Άρθρο 8

1. Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς είναι υπεύθυνος για την κατανομή φορτίων στις εγκαταστάσεις παραγωγής που βρίσκονται στη ζώνη του και για τη χρήση των διασυνδέσεων με τα άλλα δίκτυα.

2. Με την επιφύλαξη της προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας βάσει συμβατικών υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένων των απορρεουσών από τους όρους της πρόσκλησης προς υποβολή προσφορών, η κατανομή φορτίων στις εγκαταστάσεις παραγωγής και η χρήση των διασυνδέσεων γίνεται βάσει κριτηρίων που μπορεί να εγκρίνονται από το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος και τα οποία πρέπει να είναι αντικειμενικά, να δημοσιεύονται και να εφαρμόζονται αμερόληπτα προκειμένου να εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Στις ενέργειές τους αυτές, λαμβάνεται υπόψη η οικονομική ιεράρχηση της ηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται από διαθέσιμες εγκαταστάσεις παραγωγής ή μεταφορές μέσω διασύνδεσης καθώς και οι τεχνικοί περιορισμοί που βαρύνουν το δίκτυο.

3. Το κράτος μέλος δικαιούται να επιβάλει στον φορέα διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς, όταν κατανέμει τα φορτία στις εγκαταστάσεις παραγωγής, να δίδει προτεραιότητα στις εγκαταστάσεις παραγωγής που χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή απορρίμματα ή που εκμεταλλεύονται παραγωγική διεργασία που συνδυάζει θερμότητα και ηλεκτρική ενέργεια.

4. Έαν κράτος μέλος μπορεί, για λόγους ασφάλειας εφοδιασμού, να απαιτήσει να δίδεται προτεραιότητα κατά την κατανομή φορτίων στις εγκαταστάσεις παραγωγής που χρησιμοποιούν εντόπιες πηγές πρωτογενούς ενεργειακού καυσίμου, σε αναλογία που δεν υπερβαίνει κατά τη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους το 15 % της συνολικής ποσότητας πρωτογενούς ενέργειας που χρειάζεται για την παραγωγή του ηλεκτρισμού που καταναλώνεται στο εν λόγω κράτος μέλος.

Άρθρο 9

Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς οφείλει να τηρεί την εμπιστευτικότητα των εμπορικά ευαίσθητων πληροφοριών οι οποίες περιέρχονται εις γνώση του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

Εκμετάλλευση του δικτύου διανομής

Άρθρο 10

1. Τα κράτη μέλη μπορούν να υποχρεώσουν τις εταιρείες διανομής να εφοδιάζουν πελάτες που βρίσκονται σε μια δεδομένη ζώνη. Το τιμολόγιο αυτών των προμηθειών μπορεί να ρυθμιστεί προκειμένου, για παράδειγμα, να διασφαλίζεται η ίση μεταχείριση των συγκεκριμένων πελατών.

2. Τα κράτη μέλη ορίζουν, ή ζητούν από τις επιχειρήσεις που είναι ιδιοκτήτριες των δικτύων διανομής ή υπεύθυνες για αυτά να ορίσουν φορέα διαχείρισης επιφορτισμένο με την εκμετάλλευση, συντήρηση και, εάν χρειάζεται, ανάπτυξη του δικτύου διανομής σε μια δεδομένη ζώνη, καθώς και των διασυνδέσεών του με άλλα δίκτυα.

3. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε ο φορέας διαχείρισης να ενεργεί σύμφωνα με τα άρθρα 11 και 12.

Άρθρο 11

1. Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου διανομής φροντίζει να διασφαλίζει την ασφάλεια, αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα του δικτύου στη ζώνη που καλύπτει, σεβόμενος το περιβάλλον.

2. Εν πάση περιπτώσει, ο φορέας διαχείρισης του δικτύου διανομής οφείλει να απέχει από κάθε διάκριση μεταξύ των χρηστών ή των κατηγοριών χρηστών του δικτύου, και ιδίως από διακρίσεις υπέρ των θυγατρικών ή των μετόχων του.

3. Το κράτος μέλος δικαιούται να επιβάλει στον φορέα διαχείρισης του δικτύου διανομής, όταν δρομολογεί τα φορτία των εγκαταστάσεων παραγωγής, να δίδει προτεραιότητα στις εγκαταστάσεις παραγωγής που χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή απορρίμματα ή που εκμεταλλεύονται παραγωγική διεργασία που συνδυάζει θερμότητα και ηλεκτρική ενέργεια.

Άρθρο 12

Ο φορέας διαχείρισης του δικτύου διανομής οφείλει να τηρεί την εμπιστευτικότητα των εμπορικά ευαίσθητων πληροφοριών οι οποίες περιέρχονται εις γνώση του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

Διαχωρισμός και διαφάνεια λογαριασμών («Unbundling»)

Άρθρο 13

Τα κράτη μέλη, ή κάθε αρμόδια αρχή που ορίζουν, ή οι αρμόδιες για την επίλυση των διαφορών αρχές που αναφέρονται στο άρθρο 20 παράγραφος 3, έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα λογιστικά βιβλία των επιχειρήσεων παραγωγής, μεταφοράς ή διανομής, τα οποία χρειάζονται να συμβουλευθούν κατά τον έλεγχο που διενεργούν.

Άρθρο 14

1. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλίζεται ότι οι λογαριασμοί των επιχειρήσεων ηλεκτρισμού τηρούνται σύμφωνα με τις παραγράφους 2 έως 5.

2. Ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς ή από τη νομική μορφή τους, οι επιχειρήσεις ηλεκτρισμού καταρτίζουν, δημοσιεύουν και υποβάλλουν σε έλεγχο τους ετήσιους λογαριασμούς τους σύμφωνα με τους εθνικούς κανόνες τους σχετικούς με τους ετήσιους λογαριασμούς των κεφαλαιουχικών εταιρειών οι οποίοι έχουν θεσπιστεί με την τέταρτη οδηγία 78/660/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουλίου 1978, βασιζόμενη στο άρθρο 54 παράγραφος 3 περίπτωση ζ) της συνθήκης περί των ετήσιων λογαριασμών εταιριών ορισμένων μορφών (1). Οι επιχειρήσεις που δεν υποχρεούνται από τον νόμο να δημοσιεύουν τους ετήσιους λογαριασμούς τους οφείλουν να τηρούν στην έδρα τους αντίγραφα στη διάθεση του κοινού.

3. Οι ολοκληρωμένες ηλεκτρικές επιχειρήσεις τηρούν, στην εσωτερική λογιστική τους, χωριστούς λογαριασμούς για τις δραστηριότητες παραγωγής, μεταφοράς και διανομής, και, ενδεχομένως, σε ενοποιημένη βάση, για τις τυχόν άλλες δραστηριότητες εκτός του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, όπως ακριβώς θα έπρατταν εάν οι εν λόγω δραστηριότητες ασκούνταν από διαφορετικές επιχειρήσεις, προκειμένου να αποφεύγονται οι διακρίσεις, οι διασταυρούμενες επιχορηγήσεις και οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού. Στο παράρτημα των λογαριασμών τους, περιλαμβάνουν ισολογισμό και λογαριασμό αποτελεσμάτων χρήσεως για κάθε δραστηριότητα.

4. Οι επιχειρήσεις διευκρινίζουν σε παράρτημα των ετήσιων λογαριασμών τους τους κανόνες κατανομής του ενεργητικού και παθητικού και των δαπανών και εσόδων που εφαρμόζουν για την κατάρτιση των χωριστών λογαριασμών που αναφέρονται στην παράγραφο 3. Οι κανόνες αυτοί μπορούν να τροποποιούνται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Οι τροποποιήσεις πρέπει να επισημαίνονται στο παράρτημα και να αιτιολογούνται δεόντως.

5. Οι επιχειρήσεις αναφέρουν, σε παράρτημα, τις σημαντικές πράξεις που έχουν πραγματοποιηθεί με τις συνδεδεμένες επιχειρήσεις, κατά την έννοια του άρθρου 41 της έβδομης οδηγίας 83/349/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 1983, βασιζόμενης στο άρθρο 54 παράγραφος 3 περίπτωση ζ) της συνθήκης για τους ενοποιημένους λογαριασμούς (2) ή με τις συγγενείς επιχειρήσεις, κατά την έννοια του άρθρου 33 παράγραφος 1 της ίδιας οδηγίας ή με τις επιχειρήσεις που ανήκουν στους ίδιους μετόχους.

Άρθρο 15

1. Τα κράτη μέλη που ορίζουν ως μοναδικό αγοραστή μια κάθετα ολοκληρωμένη επιχείρηση ηλεκτρισμού ή μέρος μιας κάθετα ολοκληρωμένης επιχείρησης ηλεκτρισμού, θεσπίζουν διατάξεις που ορίζουν ότι η διαχείριση του μοναδικού αγοραστή πρέπει να είναι χωριστή από τη διαχείριση των δραστηριοτήτων παραγωγής και διανομής της ολοκληρωμένης επιχείρησης.

2. Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι δεν υπάρχει ροή πληροφοριών μεταξύ των δραστηριοτήτων μοναδικού αγοραστή των κάθετα ολοκληρωμένων επιχειρήσεων ηλεκτρισμού και των δραστηριοτήτων παραγωγής και διανομής αυτών των επιχειρήσεων, εκτός των πληροφοριών που είναι αναγκαίες για την ορθή εκτέλεση των καθηκόντων του μοναδικού αγοραστή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

Οργάνωση της πρόσβασης στο δίκτυο

Άρθρο 16

Για την οργάνωση της πρόσβασης στο δίκτυο, τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέγουν μεταξύ των διαδικασιών του άρθρου 17 και/ή του άρθρου 18. Η διαχείριση αμφοτέρων των διαδικασιών γίνεται σύμφωνα με αντικειμενικά, διαφανή και αμερόληπτα κριτήρια.

Άρθρο 17

1. Στην περίπτωση πρόσβασης στο δίκτυο κατόπιν διαπραγματεύσεων, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε οι παραγωγοί και, όπου τα κράτη μέλη επιτρέπουν την ύπαρξή τους, οι επιχειρήσεις προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας και οι επιλέξιμοι πελάτες, εντός και εκτός του εδάφους που καλύπτεται από το δίκτυο, να μπορούν να διαπραγματεύονται την πρόσβαση στο δίκτυο για να συνάπτουν συμβάσεις προμηθειών μεταξύ τους βάσει εθελοντικών εμπορικών συμφωνιών.

2. Στην περίπτωση όπου ο επιλέξιμος πελάτης είναι συνδεδεμένος με τα δίκτυα διανομής, η πρόσβαση στο δίκτυο πρέπει να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τον φορέα διαχείρισης του συγκεκριμένου δικτύου διανομής και, εάν χρειάζεται, με τον φορέα διαχείρισης του δικτύου μεταφοράς.

3. Για την προώθηση της διαφάνειας και τη διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων πρόσβασης στο δίκτυο, οι φορείς των συστημάτων πρέπει να δημοσιεύσουν ενδεικτική ψαλίδα των τιμών για τη χρήση του συστήματος μεταφοράς και διανομής μέσα στο πρώτο έτος εφαρμογής της παρούσας οδηγίας. Στο μέτρο του δυνατού, για τα επόμενα έτη, οι δημοσιευόμενες ενδεικτικές τιμές θα πρέπει να βασίζονται στο μέσο όρο των τιμών που έχουν συμφωνηθεί κατά τις διαπραγματεύσεις του προηγηθέντος δωδεκαμήνου.

4. Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να επιλέγουν σύστημα ρυθμιζόμενης πρόσβασης στο δίκτυο που παρέχει στους επιλέξιμους πελάτες δικαίωμα πρόσβασης, βάσει δημοσιευόμενων τιμολογίων για τη χρήση των συστημάτων μεταφοράς και διανομής, τουλάχιστον ισοδύναμο, ως προς την πρόσβαση στο δίκτυο, με τα άλλα συστήματα πρόσβασης του παρόντος κεφαλαίου.

5. Ο φορέας διαχείρισης του συγκεκριμένου δικτύου μεταφοράς ή διανομής μπορεί να αρνηθεί την πρόβαση εφόσον δεν διαθέτει το απαραίτητο δυναμικό. Η άρνηση πρέπει να είναι δεόντως αιτιολογημένη, ιδίως σε σχέση με το άρθρο 3.

Άρθρο 18

1. Στην περίπτωση του συστήματος του μοναδικού αγοραστή, τα κράτη μέλη ορίζουν ένα νομικό πρόσωπο ως μοναδικό αγοραστή εντός του εδάφους που καλύπτει ο φορέας διαχείρισης του δικτύου. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε:

i) να δημοσιεύεται ένα τιμολόγιο άνευ διακρίσεων για τη χρησιμοποίηση του συστήματος μεταφοράς και διανομής 7 ii) οι επιλέξιμοι πελάτες να είναι ελεύθεροι να συνάπτουν συμβάσεις προμηθειών για την κάλυψη των αναγκών τους με παραγωγούς και, όπου τα κράτη μέλη επιτρέπουν την ύπαρξή τους, με επιχειρήσεις προμήθειας εκτός του εδάφους που καλύπτεται από το σύστημα 7 iii) οι επιλέξιμοι πελάτες να είναι ελεύθεροι να συνάπτουν συμβάσεις προμηθειών, για την κάλυψη των αναγκών τους με παραγωγούς εντός του εδάφους που καλύπτεται από το σύστημα 7 iv) οι ανεξάρτητοι παραγωγοί να διαπραγματεύονται την πρόσβαση στο σύστημα με τους φορείς των συστημάτων μεταφοράς και διανομής, με την προοπτική της σύναψης συμβάσεων προμηθειών με επιλέξιμους πελάτες εκτός του συστήματος, βάσει εθελοντικής εμπορικής συμφωνίας.

2. Ο μοναδικός αγοραστής μπορεί να υποχρεωθεί να αγοράσει ηλεκτρική ενέργεια η οποία αποτέλεσε αντικείμενο σύμβασης μεταξύ ενός επιλέξιμου πελάτη και ενός παραγωγού εγκατεστημένου εντός ή εκτός του εδάφους που καλύπτεται από το σύστημα, σε τιμή ίση με την τιμή πώλησης την οποία προσφέρει ο μοναδικός αγοραστής στους επιλέξιμους πελάτες του μείον την τιμή του δημοσιευμένου τιμολογίου που αναφέρεται στην παράγραφο 1 σήμειο i).

3. Εάν δεν επιβάλλεται στον μοναδικό αγοραστή η υποχρέωση αγοράς της παραγράφου 2, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν ότι οι συμβάσεις προμηθειών που αναφέρονται στην παράγραφο 1 σημεία ii) και iii) εκτελούνται είτε με πρόσβαση στο σύστημα βάσει του δημοσιευμένου τιμολογίου της παραγράφου 1 σημείο i), είτε με συμφωνημένη κατόπιν διαπραγματεύσεων πρόσβαση στο σύστημα σύμφωνα με τους όρους του άρθρου 17. Στην τελευταία περίπτωση, ο μοναδικός αγοραστής δεν έχει υποχρέωση να δημοσιεύσει τιμολόγια χωρίς διακρίσεις για το σύστημα μεταφοράς και διανομής.

4. Ο μοναδικός αγοραστής μπορεί να αρνηθεί την πρόσβαση στο δίκτυο καθώς και να αγοράσει ηλεκτρική ενέργεια από τους επιλέξιμους πελάτες, εφόσον δεν διαθέτει το απαραίτητο δυναμικό μεταφοράς ή διανομής. Η άρνηση πρέπει να είναι δεόντως αιτιολογημένη, ιδίως σε σχέση με το άρθρο 3.

Άρθρο 19

1. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσουν το άνοιγμα των αγορών τους στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, έτσι ώστε να μπορούν να συνάπτονται συμβάσεις υπό τους όρους των άρθρων 17 και 18 τουλάχιστον μέχρις ένα σημαντικό βάθμό. Τα μέτρα αυτά κοινοποιούνται ετησίως στην Επιτροπή.

Το μερίδιο της εθνικής αγοράς υπολογίζεται με βάση το κοινοτικό μερίδιο ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνεται από τους τελικούς καταναλωτές οι οποίοι καταναλώνουν περισσότερο από 40 GWh ανά έτος (κατά σημείο κατανάλωσης, συμπεριλαμβανομένης της αυτοπαραγωγής).

Το μέσο κοινοτικό μερίδιο υπολογίζεται από την Επιτροπή με βάση πληροφορίες που της παρέχουν τακτικά τα κράτη μέλη. Η Επιτροπή δημοσιεύει το μέσο αυτό κοινοτικό μερίδιο που καθορίζει το βαθμό ανοίγματος της αγοράς στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων πριν από τον Νοέμβριο κάθε έτους μαζί με τις κατάλληλες επεξηγηματικές πληροφορίες για τον υπολογισμό.

2. Το αναφερόμενο στην παράγραφο 1 μερίδιο της εθνικής αγοράς αυξάνεται σταδιακά και τακτικά κατά τη διάρκεια περιόδου έξι ετών. Η αύξηση αυτή υπολογίζεται με τη μείωση του αναφερόμενου στην παράγραφο 1 κοινοτικού ορίου κατανάλωσης των 40 GWh από 40 GWh στο επίπεδο των 20 GWh ετήσιας κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας τρία έτη μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας και στο επίπεδο των 9 GWh ετήσιας κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας έξι έτη μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας.

3. Τα κράτη μέλη καθορίζουν τους εντός του εδάφους τους πελάτες που αντιπροσωπεύουν τα μερίδια που καθορίζονται στις παραγράφους 1 και 2, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να συναλλάσσονται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας σύμφωνα με τα άρθρα 17 και 18. Όλοι οι τελικοί καταναλωτές που καταναλώνουν περισσότερο από 100 GWh ετησίως (κατά σημείο κατανάλωσης και συμπεριλαμβανομένης της αυτοπαραγωγής) πρέπει να περιλαμβάνονται στην παραπάνω κατηγορία.

Οι εταιρίες διανομής, εάν δεν έχουν ήδη οριστεί ως επιλέξιμοι πελάτες δυνάμει της παρούσας παραγράφου, θα έχουν τη νομική ικανότητα να συμβάλλονται υπό τους όρους των άρθρων 17 και 18 για την ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας την οποία καταναλώνουν οι πελάτες τους που έχουν καθοριστεί ως επιλέξιμοι εντός του συστήματος διανομής τους, προκειμένου να τους την προμηθεύουν.

4. Τα κράτη μέλη δημοσιεύουν μέχρι τις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους τα κριτήρια για τον καθορισμό των επιλέξιμων πελατών, οι οποίοι μπορούν να συνάπτουν συμβάσεις με βάση τους όρους που αναφέρονται στα άρθρα 17 και 18. Οι πληροφορίες αυτές, μαζί με κάθε άλλη πληροφορία που τεκμηριώνει το άνοιγμα της αγοράς σύμφωνα με την παράγραφο 1, αποστέλλονται στην Επιτροπή προς δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Η Επιτροπή μπορεί να ζητήσει από κράτος μέλος τροποποίηση των προδιαγραφών του όπως αναφέρονται στην παράγραφο 3 εφόσον παρακωλύουν την ορθή εφαρμογή της παρούσας οδηγίας σχετικά με την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Εάν το κράτος μέλος δεν συμμορφωθεί εντός τριών μηνών, λαμβάνεται τελική απόφαση σύμφωνα με τη διαδικασία I του άρθρου 2 της απόφασης 87/373/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 1987, σχετικά με τη θέσπιση των διαδικασιών για την άσκηση των εκτελεστικών εξουσιών που ανατίθενται στην Επιτροπή (1).

5. Προκειμένου να αποφευχθούν ανισορροπίες στο άνοιγμα των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας κατά το διάστημα μέχρι την επανεξέταση της οδηγίας που προβλέπεται στο άρθρο 26:

α) δεν μπορούν να απαγορεύονται οι συμβάσεις για την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας δυνάμει των άρθρων 17 και 18 με επιλέξιμο πελάτη στο σύστημα άλλου κράτους μέλους αν αυτός θεωρείται επιλέξιμος πελάτης και στα δύο ενεχόμενα συστήματα 7 β) σε περιπτώσεις άρνησης για τη διεξαγωγή συναλλαγών του είδους που περιγράφει το εδάφιο α) για το λόγο ότι ο πελάτης είναι επιλέξιμος σε ένα μόνο από τα δύο συστήματα, η Επιτροπή μπορεί, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της αγοράς και το κοινό συμφέρον, να υποχρεώσει το αρνούμενο μέρος να εκτελέσει την αιτούμενη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας μετά από αίτημα του κράτους μέλους στο οποίο ευρίσκεται ο επιλέξιμος πελάτης.

Εκ παραλλήλου με τη διαδικασία και το χρονοδιάγραμμα που προβλέπονται στο άρθρο 26, και το αργότερο μετά την πάροδο του μισού διαστήματος που προβλέπεται στο ίδιο άρθρο, η Επιτροπή θα επανεξετάσει την εφαρμογή του σχοιχείου β) βάσει των εξελίξεων της αγοράς και λαμβάνοντας υποψη το κοινό συμφέρον. Υπό το φως της πείρας που θα έχει αποκτηθεί, η Επιτροπή θα αξιολογήσει την κατάσταση και θα υποβάλει έκθεση για τις ενδεχόμενες ανισορροπίες στο άνοιγμα των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας όσον αφορά την παρούσα παράγραφο.

Άρθρο 20

1. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε:

i) οι ανεξάρτητοι παραγωγοί και οι αυτοπαραγωγοί να μπορούν να διαπραγματεύονται πρόσβαση στο δίκτυο για τον εφοδιασμό των εγκαταστάσεων και των θυγατρικών επιχειρήσεών τους που βρίσκονται στο ίδιο ή σε άλλο κράτος μέλος, μέσω του διασυνδεδεμένου δικτύου 7 ii) οι παραγωγοί που βρίσκονται εκτός του εδάφους που καλύπτεται από το σύστημα να μπορούν να συνάπτουν σύμβαση προμήθειας μετά από πρόσκληση υποβολής προσφορών για νέο δυναμικό παραγωγής και να έχουν πρόσβαση στο δίκτυο για την εκτέλεση αυτής της σύμβασης,

2. Τα κράτη μέλη φροντίζουν ώστε τα ενδιαφερόμενα μέρη να διαπραγματεύονται καλόπιστα και να μην καταχρώνται της διαπραγματευτικής τους θέσεως εμποδίζοντας την αίσια κατάληξη των εν λόγω διαπραγματεύσεων.

3. Τα κράτη μέλη ορίζουν αρμόδια αρχή, που πρέπει να είναι ανεξάρτητη από τα συμβαλλόμενα μέρη, για την επίλυση διαφορών σχετικών με τις εν λόγω συμβάσεις και διαπραγματεύσεις. Αυτή η αρχή επιλύει ιδίως τις διαφορές που αφορούν τις συμβάσεις, τις διαπραγματεύσεις και την άρνηση πρόσβασης και αγοράς.

4. Σε περίπτωση διασυνοριακής διαφοράς, αρμόδια για την επίλυση της διαφοράς αρχή θα είναι η αρχή επίλυσης της διαφοράς η οποία καλύπτει το σύστημα του μοναδικού αγοραστή ή του φορέα διαχείρισης του δικτύου που αρνείται τη χρησιμοποίηση του συστήματος ή την πρόσβαση σ' αυτό.

5. Η προσφυγή στην αρχή αυτή δεν επηρεάζει την άσκηση των δικαιωμάτων προσφυγής του κοινοτικού δικαίου.

Άρθρο 21

1. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα, στο πλαίσιο των διαδικασιών και δικαιωμάτων των άρθρων 17 και 18 προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα:

- όλες οι εγκατεστημένες στο έδαφός τους επιχειρήσεις παραγωγής και οι επιχειρήσεις προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας, όπου τα κράτη μέλη επιτρέπουν την ύπαρξή τους, να εφοδιάζουν με απευθείας γραμμή τις εγκαταστάσεις, θυγατρικές επιχειρήσεις και επιλέξιμους πελάτες τους,

- κάθε επιλέξιμος πελάτης εντός του εδάφους τους να αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια και να εφοδιάζεται με απευθείας γραμμή από επιχείρηση παραγωγής και προμήθειας, όπου τα κράτη μέλη επιτρέπουν τη λειτουργία τέτοιων προμηθευτών.

2. Τα κράτη μέλη καθορίζουν τα κριτήρια για τη χορήγηση αδειών κατασκευής απευθείας γραμμών στη χώρα. Τα κριτήρια αυτά πρέπει να είναι αντικειμενικά και αμερόληπτα.

3. Οι δυνατότητες εφοδιασμού με απευθείας γραμμή που αναφέρονται στην παράγραφο 1 δεν τροποποιούν τις δυνατότητες σύναψης συμβάσεων ηλεκτρικής ενέργειας σύμφωνα με τα άρθρα 17 και 18.

4. τα κράτη μέλη μπορούν να θέτουν ως προϋπόθεση για την άδεια κατασκευής απ' ευθείας γραμμής είτε την άρνηση πρόσβασης στα δίκτυα βάσει, ανάλογα με την περίπτωση, του άρθρου 17 παράγραφος 5 ή του άρθρου 18 παράγραφος 4, είτε την κίνηση διαδικασίας επίλυσης των διαφορών δυνάμει του άρθρου 20.

5. Τα κράτη μέλη μπορούν να αρνηθούν την άδεια απευθείας γραμμής εάν η χορήγηση αυτής της άδειας θα παρεμπόδιζε την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 3. Η άρνηση πρέπει να είναι δεόντως αιτιολογημένη.

Άρθρο 22

Τα κράτη μέλη δημιουργούν κατάλληλους και αποτελεσματικούς μηχανισμούς για τη ρύθμιση, τον έλεγχο και τη διαφάνεια, προκειμένου να αποφεύγεται κάθε κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, και δη εις βάρος των καταναλωτών, καθώς και κάθε εξοντωτική συμπεριφορά. Οι μηχανισμοί αυτοί λαμβάνουν υπόψη τις διατάξεις της συνθήκης, και ιδίως το άρθρο 86.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII

Τελικές διατάξεις

Άρθρο 23

Σε περίπτωση αιφνίδιας κρίσης στην αγορά της ενέργειας και εφόσον απειλούνται η υλική ασφάλεια ή η ακεραιότητα των προσώπων, των μηχανημάτων ή των εγκαταστάσεων, ή η αρτιότητα του δικτύου, ένα κράτος μέλος μπορεί να λαμβάνει προσωρινά τα αναγκαία μέτρα διασφάλισης.

Τα μέτρα αυτά πρέπει να προκαλούν τις ελάχιστες δυνατές διαταραχές στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και να μην υπερβαίνουν τα όρια τα απολύτως απαραίτητα για την αντιμετώπιση των δυσχερειών που έχουν προκύψει.

Το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος κοινοποιεί αμελλητί αυτά τα μέτρα στα άλλα κράτη μέλη και στην Επιτροπή, η οποία μπορεί να αποφασίσει ότι το εν λόγω κράτος μέλος οφείλει να τα τροποποιήσει ή να τα καταργήσει, εφόσον προκαλούν στρεβλώσεις του ανταγωνισμού και διαταράσσουν τις συναλλαγές κατά τρόπο ασυμβίβαστο με το κοινό συμφέρον.

Άρθρο 24

1. Τα κράτη μέλη, στα οποία οι υποχρεώσεις που αναλήφθηκαν ή οι εγγυήσεις λειτουργίας που χορηγήθηκαν πριν από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας είναι δυνατόν να μην μπορούν να τηρηθούν λόγω των διατάξεων της παρούσας οδηγίας, μπορούν να ζητήσουν να τύχουν μεταβατικού καθεστώτος, το οποίο θα μπορεί να τους παραχωρήσει η Επιτροπή, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, υπόψη τις διαστάσεις του θεωρούμενου συστήματος, το επίπεδο διασύνδεσης του και τη διάρθρωση της βιομηχανίας ηλεκτρισμού του. Η Επιτροπή ενημερώνει τα κράτη μέλη για τις εφαρμογές αυτές προτού λάβει απόφαση, λαμβάνοντας υπόψη τις επιταγές της εμπιστευτικότητας. Η απόφαση δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

2. Το μεταβατικό αυτό καθεστώς είναι χρονικά περιορισμένο και συνδέεται με την εκπνοή των υποχρεώσεων ή εγγυήσεων που αναφέρθηκαν στην παράγραφο 1. Το μεταβατικό καθεστώς μπορεί να καλύπτει παρεκκλίσεις από τα κεφάλαια IV, VI και VII της παρούσας οδηγίας. Οι αιτήσεις μεταβατικού καθεστώτος πρέπει να κοινοποιηθούν στην Επιτροπή το αργότερο ένα έτος μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας.

3. Τα κράτη μέλη τα οποία, μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη ουσιαστικών προβλημάτων για τη λειτουργία των μικρών απομονωμένων συστημάτων τους, μπορούν να ζητήσουν να τύχουν παρεκκλίσεων από τις οικείες διατάξεις των κεφαλαίων IV, V, VI και VII, τις οποίες θα μπορεί να τους παραχωρήσει η Επιτροπή. Η Επιτροπή ενημερώνει τα κράτη μέλη για τις εφαρμογές αυτές προτού λάβει απόφαση, λαμβάνοντας υπόψη τις επιταγές της εμπιστευτικότητας. Η παρούσα απόφαση δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοιονοτήτων. Η παρούσα παράγραφος ισχύει επίσης και για το Λουξεμβούργο.

Άρθρο 25

1. Πριν από το τέλος του πρώτου έτους μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο έκθεση για τις απαιτήσεις εναρμόνισης που δεν συνδέονται με τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας. Εάν χρειάζεται, η Επιτροπή συνοδεύει την έκθεση με τις αναγκαίες προτάσεις εναρμόνισης για την εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

2. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο αποφαίνονται για τις εν λόγω προτάσεις εντός δύο ετών από την υποβολή τους.

Άρθρο 26

Η Επιτροπή θα επανεξετάσει την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας και θα υποβάλει έκθεση για την αποκτηθείσα πείρα σχετικά με τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και την εφαρμογή των αναφερόμενων στο άρθρο 3 γενικών κανόνων προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο να εξετάσουν, εν καιρώ, υπό το φως της αποκτηθείσας πείρας, τη δυνατότητα παραιτέρω ανοίγματος της αγοράς που θα τεθεί σε ισχύ εννέα έτη μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, λαμβάνοντας υπόψη τη συνύπαρξη των συστημάτων που αναφέρονται στα άρθρα 17 και 18.

Άρθρο 27

1. Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία όχι αργότερα από τις . . . (*). Πληροφορούν αμέσως την Επιτροπή σχετικά.

2. Το Βέλγιο, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, λόγω των τεχνικών ιδιομορφιών των συστημάτων τους ηλεκτρικής ενέργειας, μπορούν να έχουν επιπλέον προθεσμία ενός έτους, δύο ετών και ενός έτους αντιστοίχως για την εφαρμογή των υποχρεώσεων που απορρέουν από την παρούσα οδηγία. Τα συγκεκριμένα κράτη μέλη, κατά τη χρησιμοποίηση της δυνατότητας αυτής, πληροφορούν σχετικά την Επιτροπή.

3. Οι διατάξεις αυτές, όταν θεσπίζονται από τα κράτη μέλη, αναφέρονται στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από τέτοια αναφορά κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Οι λεπτομερείς διατάξεις αυτής της αναφοράς θεσπίζονται από τα κράτη μέλη.

Άρθρο 28

Η παρούσα οδηγία αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα μετά τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Άρθρο 29

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, . . .

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ο Πρόεδρος Για το Συμβούλιο Ο Πρόεδρος

(1) ΕΕ αριθ. C 65 της 14. 3. 1992, σ. 4.

(2) ΕΕ αριθ. C 73 της 15. 3. 1993, σ. 31.

(3) Γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 17ης Νοεμβρίου 1993 (ΕΕ αριθ. C 329 της 16. 12. 1993, σ. 150), κοινή θέση του Συμβουλίου της 25ης Ιουλίου 1996 (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα) και απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της . . . (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(4) ΕΕ αριθ. L 313 της 13. 11. 1990, σ. 30 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την απόφαση 95/162/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ αριθ. L 107 της 12. 5. 1995, σ. 53).

(5) ΕΕ αριθ. L 185 της 17. 7. 1990, σ. 16 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 93/87/ΕΟΚ της Επιτροπής (ΕΕ αριθ. Λ 277 της 10. 11. 1993, σ. 32).

(1) ΕΕ αριθ. L 161 της 29. 6. 1996, σ. 147.

(1) ΕΕ αριθ. L 109 της 26. 4. 1983, σ. 8 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης του 1994.

(1) ΕΕ αριθ. L 222 της 14. 8. 1978, σ. 11 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης του 1994.

(2) ΕΕ αριθ. L 193 της 18. 7. 1983, σ. 1 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης του 1994.

(1) ΕΕ αριθ. L 197 της 18. 7. 1987, σ. 33.

(*) Δύο έτη μετά την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος.

ΑΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Στις 24 Φεβρουαρίου 1992, η Επιτροπή υπέβαλε στο Συμβούλιο πρόταση σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, βάσει του άρθρου 100 Α της συνθήκης ΕΚ.

2. Η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διατύπωσαν τις γνώμες τους στις 27 Ιανουαρίου και 17 Νοεμβρίου 1993 αντίστοιχα.

3. Στις 11 Φεβρουαρίου 1994, η Επιτροπή υπέβαλε τροποποιημένη πρόταση στο Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

4. Κατά τη σύνοδό του στις 25 Ιουλίου 1996, το Συμβούλιο καθόρισε την κοινή του θέση σύμφωνα με το άρθρο 189 Β της συνθήκης.

II. ΣΤΟΧΟΙ

5. Σκοπός της παρούσας οδηγίας είναι να πραγματοποιηθεί ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την καθιέρωση κοινών κανόνων για την παραγωγή, τη μεταφορά και τη διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας. Η οδηγία θεσπίζει κανόνες για την οργάνωση και τη λειτουργία του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, την πρόσβαση στην αγορά, τα κριτήρια και τις διαδικασίες που θα ισχύουν για τις προσκλήσεις υποβολής προσφορών και την χορήγηση αδειών καθώς και για την εκμετάλλευση των δικτύων.

III. ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΘΕΣΗΣ

6. Το Συμβούλιο επέτυχε συμφωνία επί του κειμένου της κοινής θέσης βάσει των ακόλουθων γενικών γραμμών:

α) συμφωνήθηκε να εκδοθεί άλλη οδηγία για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και άλλη για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου 7 β) η εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας θα αποτελέσει αντικείμενο σταδιακού ανοίγματος επί εννέα έτη 7 γ) τα κράτη μέλη μπορούν, κατά την έγκριση της κατασκευής νέων εγκαταστάσεων παραγωγής, να επιλέγουν μεταξύ του συστήματος χορήγησης αδειών και του συστήματος πρόσκλησης προς υποβολή προσφορών 7 δ) τα κράτη μέλη μπορούν, για την οργάνωση της πρόσβασης στα δίκτυα, να επιλέξουν μεταξύ του συστήματος της «πρόσβασης τρίτων κατόπιν διαπραγματεύσεων» ή του συστήματος του «μοναδικού αγοραστή» 7 ε) όλα τα ζητήματα τα σχετικά με τις «υποχρεώσεις παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας» έχουν παραπεμφθεί στο άρθρο 3 7 στ) σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, έχει δοθεί μεγαλύτερος ρόλος στα κράτη μέλη όσον αφορά την εφαρμογή των διατάξεων.

7. Το Συμβούλιο ενέκρινε μεγάλο μέρος των τροπολογιών που υπέβαλε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

α) Το Συμβούλιο ενέκρινε, κατά λέξη ή στην ουσία τους, τις τροπολογίες αριθ. 3, 7, 11, 13, 14, 15, 16, 22, 24, 25, 28, 33, 34, 40, 41, 48, 51, 60, 62, 63, 64, 66, 76, 77, 79, 83, 85, 88, 89, 91, 92, 97, 236, 237 και 238, οι οποίες υιοθετήθηκαν από την Επιτροπή.

β) Επίσης, το Συμβούλιο μπόρεσε να εγκρίνει κατά λέξη ή στην ουσία τους τις τροπολογίες αριθ. 9, 10, 17, 20, 26, 45, 46, 55, 65, 68, 80, 81, 86, 96, 101, 222 και 231, οι οποίες δεν υιοθετήθηκαν από την Επιτροπή.

γ) Το Συμβούλιο δεν μπόρεσε να εγκρίνει τις τροπολογίες αριθ. 35, 43, 58, 61, 69, 71, 75, 78, 87, 90, 107 και 108, οι οποίες υιοθετήθηκαν από την Επιτροπή.

δ) Το Συμβούλιο ακολούθησε τελικά την τροποποιημένη πρόταση της Επιτροπής και δεν ενέκρινε τις υπόλοιπες τροπολογίες που πρότεινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.