ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

1.   Μονάδες καύσης που περιλαμβάνονται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο

Τμήματα εγκαταστάσεων καύσης (π.χ. μία ή περισσότερες μεμονωμένες μονάδες καύσης οι οποίες μοιράζονται κοινή καπνοδόχο με άλλες μονάδες ή οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση που ορίζεται στο άρθρο 29 παράγραφος 2 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ) δεν υπάγονται σε μεταβατικό εθνικό σχέδιο (1).

Για τους σκοπούς της δεύτερης περίπτωσης στοιχείο β) του άρθρου 32 παράγραφος 1 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, οι μονάδες καύσης που υπάγονται στην εν λόγω διάταξη περιλαμβάνουν επίσης μονάδες οι οποίες δεν λειτουργούνται από φορέα εκμετάλλευσης διυλιστηρίου, αλλά βρίσκονται εντός του διυλιστηρίου και χρησιμοποιούν τα καύσιμα που αναφέρονται στο εν λόγω σημείο.

Οι μονάδες καύσης που θα υπόκεινται στις διατάξεις του κεφαλαίου IV της οδηγίας 2010/75/ΕΕ σχετικά με τις μονάδες αποτέφρωσης και συναποτέφρωσης αποβλήτων σε οποιοδήποτε σημείο κατά τη διάρκεια εφαρμογής του μεταβατικού εθνικού σχεδίου δεν περιλαμβάνονται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο.

2.   Δεδομένα μονάδων καύσης που περιλαμβάνονται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο

Το μεταβατικό εθνικό σχέδιο περιλαμβάνει κατάλογο όλων των μονάδων καύσης που καλύπτει και όλων των δεδομένων που αφορούν τις εν λόγω μονάδες, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό των ανώτατων ορίων εκπομπών.

Τα στοιχεία ανά μονάδα που περιλαμβάνονται στο σχέδιο σχετίζονται με τη συνολική ονομαστική θερμική ισχύ, τα χρησιμοποιούμενα καύσιμα και τα χαρακτηριστικά λειτουργίας κάθε μονάδας καύσης κατά τη χρονική περίοδο εφαρμογής του μεταβατικού εθνικού σχεδίου.

Κατ’ ελάχιστον, τα ακόλουθα δεδομένα πρέπει να περιλαμβάνονται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο για κάθε μονάδα καύσης που υπάγεται σε αυτό:

1.	Η ονομασία και η τοποθεσία της μονάδας καύσης (2)·

2.	Η ημερομηνία κατά την οποία χορηγήθηκε η πρώτη άδεια για τη μονάδα καύσης·

3.

Η ημερομηνία κατά την οποία υπεβλήθη η πρώτη αίτηση για χορήγηση άδειας για τη μονάδα καύσης και η ημερομηνία κατά την οποία τέθηκε σε λειτουργία για πρώτη φορά η μονάδα καύσης· Σημείωση: Αυτή η πληροφορία απαιτείται μόνο σε περίπτωση που η μονάδα καύσης έλαβε την πρώτη της άδεια μετά τις 27 Νοεμβρίου 2002, αλλά τέθηκε σε λειτουργία το αργότερο στις 27 Νοεμβρίου 2003.

4.	Οποιαδήποτε επέκταση κατά τουλάχιστον 50 MW της συνολικής ονομαστικής θερμικής ισχύος της μονάδας καύσης, η οποία έλαβε χώρα από τις 27 Νοεμβρίου 2002 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010 (προσδιορίζοντας την προστιθέμενη δυναμικότητα σε MW) (3)·

5.	Η συνολική ονομαστική θερμική ισχύς (MW) κάθε μονάδας καύσης κατά την 31η Δεκεμβρίου 2010·

6.

Ο ετήσιος αριθμός ωρών λειτουργίας (4) κάθε μονάδας καύσης, των οποίων λαμβάνεται ο μέσος όρος κατά την περίοδο 2001-2010· Σημείωση: Αυτή η πληροφορία απαιτείται μόνο εφόσον για τον υπολογισμό της συμβολής της μονάδας καύσης στο (στα) ανώτατο(-α) όριο(-α) εκπομπών χρησιμοποιούνται συγκεκριμένες οριακές τιμές εκπομπών για μονάδες καύσης που λειτουργούν λιγότερο από 1 500 ώρες ετησίως.

7.	Ρύποι για τους οποίους η ενδιαφερόμενη μονάδα καύσης δεν καλύπτεται από το μεταβατικό εθνικό σχέδιο (εφόσον υπάρχει) (5)·

8.	Η ετήσια ποσότητα καυσίμων που χρησιμοποιείται (TJ/έτος), των οποίων λαμβάνεται ο μέσος όρος κατά την περίοδο 2001-2010, διαμοιρασμένη σε 6 είδη καυσίμου: λιθάνθρακας, λιγνίτης, βιομάζα, άλλα στερεά καύσιμα, υγρά καύσιμα και αέρια καύσιμα (6)·

9.

Το ετήσιο ποσοστό ροής καυσαερίων (Nm3/έτος), των οποίων λαμβάνεται ο μέσος όρος για την περίοδο 2001-2010 (7)· Σημείωση 1: Στην περίπτωση μονάδων καύσης που χρησιμοποιούν διάφορους τύπους καυσίμων και/ή αποτελούνται από διάφορους τύπους μονάδων, πρέπει να παρέχεται το ποσοστό ροής καυσαερίων για κάθε είδος καυσίμου και/ή είδος μονάδας καύσης χωριστά (8). Σημείωση 2: Εάν το ποσοστό ροής καυσαερίων υπολογίζεται από την ποσότητα καυσίμου που χρησιμοποιείται (και δεν βασίζεται στην πραγματική παρακολουθούμενη ροή καυσαερίων), πρέπει να αναφέρεται ο συντελεστής (ή οι συντελεστές στην περίπτωση πολλαπλών καυσίμων ή ειδών μονάδων καύσης) που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό (Nm3/GJ).

10.

Η ποσότητα παραγωγής θείου λόγω χρήσης εγχώριων στερεών καυσίμων (9) (τόνοι S/έτος), των οποίων λαμβάνεται ο μέσος όρος για την περίοδο 2001-2010· Σημείωση: Αυτή η πληροφορία απαιτείται μόνο εφόσον η μονάδα καύσης χρησιμοποιεί εγχώρια στερεά καύσιμα και το ελάχιστο ποσοστό αποθείωσης χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό της συμβολής της μονάδας καύσης στα ανώτατα όρια εκπομπών διοξειδίου του θείου (για το 2016 και/ή το 2019).

Στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο πρέπει να αναφέρονται σαφώς οι τυχόν μονάδες καύσης που καλύπτει και είναι αεριοστρόβιλοι ή αεριοκίνητες μηχανές.

3.   Καθορισμός των ανώτατων ορίων εκπομπών

3.1.   Μέθοδος υπολογισμού της συμβολής κάθε μονάδας στα ανώτατα όρια εκπομπών για το 2016 και το 2019

3.1.1.   Γενική περίπτωση

Για τον προσδιορισμό των εφαρμοστέων ανώτατων ορίων εκπομπών για έναν ρύπο τα έτη 2016 και 2019, η συμβολή κάθε μονάδας καύσης εκπεφρασμένη σε τόνους ανά έτος (t/έτος) θα υπολογίζεται σύμφωνα με την ακόλουθη εξίσωση:

Συμβολή στο ανώτατο όριο (t/έτος) = Ροή καυσαερίων (Nm3/έτος) × ΟΤΕ (mg/Nm3) × 1,0 × 10–9

όπου:

—

«Ροή καυσαερίων» είναι η ογκομετρική παροχή καυσαερίων εκπεφρασμένη σε εκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως (Nm3/έτος), λαμβανομένου του μέσου όρου για τα έτη 2001-2010. Εκφράζεται σε σταθερές συνθήκες θερμοκρασίας (273 K) και πίεσης (101,3 kPa), στις σχετικές συνθήκες οξυγόνου [ήτοι τις ίδιες συνθήκες που χρησιμοποιούνται για την οριακή τιμή εκπομπής (ΟΤΕ- ELV] και μετά από διόρθωση ως προς την υγρασία,

—

«ΟΤΕ» είναι η σχετική οριακή τιμή εκπομπής για τον συγκεκριμένο ρύπο, που εκφράζεται σε mg/Nm3, με την παραδοχή κατ’ όγκον περιεκτικότητας σε οξυγόνο στο καμιναέριο 6 % στην περίπτωση στερεών καυσίμων, 3 % στην περίπτωση υγρών και αέριων καυσίμων (για μονάδες καύσης πέραν των αεριοστροβίλων ή των αεριοκίνητων μηχανών) και 15 % στην περίπτωση αεριοστροβίλων και αεριοκίνητων μηχανών.

Οι λεπτομέρειες σχετικά με τον καθορισμό των οριακών τιμών εκπομπής για τον υπολογισμό των ανώτατων ορίων εκπομπής για τα έτη 2016 και 2019 προβλέπονται στα τμήματα 3.2 και 3.3.

3.1.2.   Ειδική περίπτωση εγκαταστάσεων που χρησιμοποιούν διάφορα είδη καυσίμων και/ή αποτελούνται από διάφορα είδη μονάδων

Η εξίσωση που αναφέρεται στο τμήμα 3.1.1 δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί για εγκαταστάσεις καύσης με διάφορα είδη καυσίμων κατά την περίοδο 2001-2010 (ταυτόχρονα ή όχι) ή που αποτελούνται από διάφορα είδη μονάδων.

Για ανάλογες εγκαταστάσεις καύσης απαιτείται η εφαρμογή διαφορετικών οριακών τιμών εκπομπής και/ή συνθηκών αναφοράς για τον υπολογισμό της συμβολής τους στα ανώτατα όρια εκπομπής. Συνεπώς, χρησιμοποιείται η ακόλουθη μέθοδος.

Συμβολή στο ανώτατο όριο (t/έτος) = Σ [Ροή καυσαερίων (Nm3/έτος) × ΟΤΕ (mg/Nm3) × 1,0 × 10–9]

Αυτή η εξίσωση προϋποθέτει ότι, για κάθε είδος καυσίμου που χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο 2001-2010, ο μέσος ετήσιος όγκος καυσαερίων (Nm3/έτος) πολλαπλασιάζεται επί τη σχετική οριακή τιμή εκπομπής (που αντιστοιχεί στη συνολική ονομαστική θερμική ισχύ ολόκληρης της μονάδας καύσης). Τα γινόμενα των εν λόγω πολλαπλασιασμών στη συνέχεια προστίθενται για όλα τα είδη χρησιμοποιηθέντων καυσίμων.

Πρέπει να διασφαλιστεί ότι, για κάθε είδος καυσίμου, ο όγκος καυσαερίων και η οριακή τιμή εκπομπής που πολλαπλασιάστηκαν εκφράζονται στις ίδιες συνθήκες αναφοράς περιεκτικότητας σε οξυγόνο.

Η ίδια προσέγγιση ισχύει σε περιπτώσεις όπου, κατά την περίοδο 2001-2010, λαμβάνοντας υπόψη το άρθρο 29 παράγραφοι 1 και 2 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, μια μεμονωμένη εγκατάσταση καύσης αποτελούνταν από συνδυασμό διαφορετικών μονάδων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι:

—	ένας ή περισσότεροι αεριοστρόβιλοι, σε συνδυασμό με ένα ή περισσότερα είδη μονάδων καύσης,

—	μία ή περισσότερες αεριοκίνητες μηχανές, σε συνδυασμό με ένα ή περισσότερα είδη μονάδων καύσης,

3.1.3.   Ελάχιστο ποσοστό αποθείωσης (ΕΠΑ)

Η εξίσωση που αναφέρεται στο τμήμα 3.1.1 δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται για μονάδες καύσης που χρησιμοποιούν εγχώριο στερεό καύσιμο (10) και οι οποίες δεν μπορούν να συμμορφωθούν με τις σχετικές οριακές τιμές εκπομπής που ορίζονται για το διοξείδιο του θείου στην οδηγία 2010/75/ΕΕ λόγω των χαρακτηριστικών του εν λόγω καυσίμου.

Για τις εν λόγω μονάδες, ο υπολογισμός της συμβολής τους στο ανώτατο όριο εκπομπής που ισχύει για το διοξείδιο του θείου μπορεί να βασίζεται στην εφαρμογή των σχετικών ελάχιστων ποσοστών αποθείωσης (11) αντί των οριακών τιμών εκπομπής για το διοξείδιο του θείου.

Σε αυτήν την περίπτωση, η συμβολή της μονάδας καύσης στο ανώτατο όριο εκπομπής διοξειδίου του θείου εκπεφρασμένο σε τόνους ανά έτος (t/έτος) υπολογίζεται σύμφωνα με την ακόλουθη εξίσωση:

Συμβολή στο ανώτατο όριο SO2 (t/έτος) = Παραγωγή θείου (t/έτος) × (1 – (ΕΠΑ/100)) × 2

όπου:

—	«Παραγωγή θείου» είναι η ετήσια ποσότητα θείου (S) που περιέχεται στο εγχώριο στερεό καύσιμο το οποίο χρησιμοποιήθηκε στη μονάδα καύσης, εκπεφρασμένη σε τόνους ανά έτος (t/έτος), λαμβανομένου του μέσου όρου για την περίοδο 2001-2010.

—	«ΕΠΑ» είναι το σχετικό ελάχιστο ποσοστό αποθείωσης, εκπεφρασμένο επί τοις εκατό.

Οι λεπτομέρειες σχετικά με τον καθορισμό του σχετικού ελάχιστου ποσοστού αποθείωσης για τον υπολογισμό των ανώτατων ορίων για το διοξείδιο του θείου τα έτη 2016 και 2019 προβλέπονται στα τμήματα 3.2 και 3.3.

3.2.   Σχετικές οριακές τιμές εκπομπών και ελάχιστα ποσοστά αποθείωσης για τον υπολογισμό των ανώτατων ορίων εκπομπών για το 2016

Σύμφωνα με το άρθρο 32 παράγραφος 3 της οδηγίας 2010/75/Ε, το (τα) ανώτατο(-α) όριο(-α) εκπομπών για το έτος 2016 υπολογίζονται βάσει των σχετικών οριακών τιμών εκπομπών που ορίζονται στα παραρτήματα III έως VΙΙ της οδηγίας 2001/80/ΕΚ ή, κατά περίπτωση, βάσει του ελάχιστου ποσοστού αποθείωσης που ορίζεται στο παράρτημα ΙΙΙ της οδηγίας 2001/80/ΕΚ. Συνεπώς, ο υπολογισμός των ανώτατων ορίων εκπομπών για το 2016 βασίζεται στις σχετικές οριακές τιμές εκπομπών και το ΕΠΑ, τα οποία θα ίσχυαν κατά την 1η Ιανουαρίου 2016 στη σχετική μονάδα καύσης σύμφωνα με την οδηγία 2001/80/ΕΚ, λαμβάνοντας υπόψη τις ακόλουθες διατάξεις (12).

Οι οριακές τιμές εκπομπών και το ΕΠΑ καθορίζονται βάσει της συνολικής ονομαστικής θερμικής ισχύος ολόκληρης της μονάδας καύσης κατά την 31η Δεκεμβρίου 2010, το (τα) είδος(-η) καυσίμου που χρησιμοποιήθηκε(-αν) και τον ετήσιο αριθμό ωρών λειτουργίας, λαμβανομένου του μέσου όρου για την περίοδο 2001-2010. Σε περίπτωση που οι μονάδες καύσης έχουν επεκταθεί κατά τουλάχιστον 50 MW την περίοδο από 27 Νοεμβρίου 2002 έως 31 Δεκεμβρίου 2010, εφαρμόζονται οι κανόνες για τον υπολογισμό των σχετικών οριακών τιμών εκπομπών όπως ορίζονται στο άρθρο 10 της οδηγίας 2001/80/ΕΚ.

Για όλους τους αεριοστροβίλους που περιλαμβάνονται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο, η σχετική οριακή τιμή εκπομπής αναφορικά με τα οξείδια του αζώτου είναι η οριζόμενη στο τμήμα Β του παραρτήματος VI της οδηγίας 2001/80/ΕΚ, ανεξαρτήτως του άρθρου 2 παράγραφος 7 εδάφιο ι) της οδηγίας 2001/80/ΕΚ.

Δεδομένου ότι δεν έχουν οριστεί οριακές τιμές εκπομπών στην οδηγία 2001/80/ΕΚ για τις αεριοκίνητες μηχανές, η σχετική οριακή τιμή εκπομπής για τα οξείδια του αζώτου είναι η οριζόμενη στο τμήμα 1 του παραρτήματος V της οδηγίας 2010/75/ΕΕ.

Για τις μονάδες καύσης που χρησιμοποιούσαν διαφορετικά είδη καυσίμων κατά την περίοδο 2001-2010, οι σχετικές οριακές τιμές εκπομπών αναγράφονται για κάθε μεμονωμένο καύσιμο. Στο τμήμα 3.1.2 παρέχονται λεπτομέρειες σχετικά με τη χρησιμοποιούμενη μέθοδο για τον υπολογισμό της συμβολής κάθε μονάδας στα ανώτατα όρια εκπομπής.

Η οδηγία 2001/80/ΕΚ επιτρέπει σε ορισμένες μονάδες καύσης να λειτουργούν για λιγότερες από 1 500 ώρες (ως κυλιόμενο μέσο όρο για μια περίοδο 5 ετών) προκειμένου να συμμορφώνονται με λιγότερο αυστηρές οριακές τιμές εκπομπών. Η εν λόγω οδηγία μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για τον υπολογισμό της συμβολής μιας μεμονωμένης μονάδας στα ανώτατα όρια εκπομπών για το 2016 εφόσον ο μέσος αριθμός ωρών λειτουργίας για τη μονάδα κατά τα έτη 2001-2010 είναι μικρότερος των 1 500 ωρών ετησίως.

Επισκόπηση των σχετικών οριακών τιμών εκπομπών όπως ορίζονται στα παραρτήματα ΙΙΙ έως IV της οδηγίας 2001/80/ΕΚ και των αντιστοίχων ΕΠΑ σύμφωνα με το παράρτημα ΙΙΙ της οδηγίας 2001/80/ΕΚ παρέχεται στους πίνακες Γ.1, Γ.2 και Γ.3 του προσαρτήματος Γ του παρόντος παραρτήματος (13).

3.3.   Σχετικές οριακές τιμές εκπομπών και ελάχιστα ποσοστά αποθείωσης για τον υπολογισμό των ανώτατων ορίων εκπομπών για το 2019

Σύμφωνα με το άρθρο 32 παράγραφος 3 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, τα ανώτατα όρια εκπομπών για το έτος 2019 υπολογίζονται με βάση τις σχετικές οριακές τιμές εκπομπών που ορίζονται στο τμήμα 1 του παραρτήματος V της οδηγίας 2010/75/ΕΕ ή, κατά περίπτωση, τα αντίστοιχα ελάχιστα ποσοστά αποθείωσης που ορίζονται στο τμήμα 5 του παρατήματος V της οδηγίας 2010/75/ΕΕ. Συνεπώς, ο υπολογισμός των ανώτατων ορίων εκπομπών για το 2019 βασίζεται στις σχετικές οριακές τιμές εκπομπών και τα ΕΠΑ τα οποία θα ίσχυαν κατά την 1η Ιανουαρίου 2019 δυνάμει της οδηγίας 2010/75/ΕΕ για την εκάστοτε υπό εξέταση μονάδα καύσης.

Οι οριακές τιμές εκπομπών και το ΕΠΑ καθορίζονται βάσει της συνολικής ονομαστικής θερμικής ισχύος ολόκληρης της μονάδας καύσης κατά την 31η Δεκεμβρίου 2010, το (α) είδος(-η) καυσίμου που χρησιμοποιήθηκε(-αν) και τον ετήσιο αριθμό ωρών λειτουργίας, λαμβανομένου του μέσου όρου για την περίοδο 2001-2010.

Επισκόπηση των σχετικών οριακών τιμών εκπομπών όπως ορίζονται στο τμήμα 1 του παραρτήματος V της οδηγίας 2010/75/ΕΕ και των αντιστοίχων ΕΠΑ σύμφωνα με το τμήμα 5 του παραρτήματος V της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, παρέχεται στους πίνακες Δ.1, Δ.2 και Δ.3 του προσαρτήματος Δ του παρόντος παραρτήματος.

Για τις μονάδες καύσης που χρησιμοποιούσαν διαφορετικά είδη καυσίμων κατά την περίοδο 2001-2010, οι σχετικές οριακές τιμές εκπομπών αναγράφονται για κάθε μεμονωμένο καύσιμο. Στο τμήμα 3.1.2 παρέχονται λεπτομέρειες σχετικά με τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό της συμβολής κάθε μονάδας στα ανώτατα όρια εκπομπής.

Η οδηγία 2010/75/ΕΕ επιτρέπει σε ορισμένες μονάδες καύσης να λειτουργούν για λιγότερες από 1 500 ώρες (ως κυλιόμενος μέσος όρος για μια περίοδο πέντε ετών) ώστε να συμμορφώνονται με λιγότερο αυστηρές οριακές τιμές εκπομπών. Η εν λόγω οδηγία μπορεί να εφαρμοστεί μόνο για τον υπολογισμό της συμβολής μιας μονάδας στα ανώτατα όρια εκπομπών για το 2019 εφόσον ο μέσος αριθμός ωρών λειτουργίας για την εν λόγω μονάδα κατά τα έτη 2001-2010 είναι μικρότερος των 1 500 ωρών ετησίως.

3.4.   Υπολογισμός των ανώτατων ορίων εκπομπών

3.4.1.   Υπολογισμός των ανώτατων ορίων εκπομπών για τα έτη 2016 και 2019

Για τα έτη 2016 και 2019, τα συνολικά ανώτατα όρια εκπομπών ανά ρύπο καθορίζονται από το άθροισμα των συμβολών κάθε μεμονωμένης μονάδας στα αντίστοιχα ανώτατα όρια εκπομπών:

Ανώτατο όριο2016 (t/έτος) = Σ [συμβολή μεμονωμένης μονάδας στο ανώτατο όριο για το 2016]

Ανώτατο όριο2019 (t/έτος) = Σ [συμβολή μεμονωμένης μονάδας στο ανώτατο όριο για το 2019]

3.4.2.   Υπολογισμός των ανώτατων ορίων εκπομπών για τα έτη 2017, 2018 και 2020

Τα ανώτατα όρια για το έτος 2017 (όριο2017) υπολογίζονται σύμφωνα με την ακόλουθη εξίσωση:

Τα ανώτατα όρια για το έτος 2018 (όριο2018) υπολογίζονται σύμφωνα με την ακόλουθη εξίσωση:

Τα ανώτατα όρια για το πρώτο εξάμηνο του 2020 (ανώτατο όριο2020) είναι το ήμισυ του ανώτατου ορίου για το 2019:

4.   Επερχόμενες αλλαγές στα μεταβατικά εθνικά σχέδια

Τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή τουλάχιστον ως προς τα εξής:

α)

τις μονάδες καύσης που επιλέγουν παρέκκλιση περιορισμένης διάρκειας σύμφωνα με το άρθρο 33 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ· Σημείωση: Αν και τα κράτη μέλη κοινοποιούν τα μεταβατικά εθνικά τους σχέδια στην Επιτροπή το αργότερο έως την 1η Ιανουαρίου 2013, οι φορείς εκμετάλλευσης οφείλουν να ενημερώσουν την αρμόδια αρχή έως την 1η Ιανουαρίου 2014 εάν πρόκειται να επιλέξουν την παρέκκλιση περιορισμένης διάρκειας. Συνεπώς, μια μονάδα καύσης μπορεί αρχικά να περιλαμβάνεται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο που έχει υποβληθεί στην Επιτροπή πριν τεθεί σε παρέκκλιση περιορισμένης διάρκειας. Η μονάδα καύσης πρέπει, τότε, να απομακρυνθεί από το μεταβατικό εθνικό σχέδιο αφού η αρμόδια αρχή ενημερωθεί από τον φορέα εκμετάλλευσης της μονάδας καύσης σχετικά με την απόφαση να επιλέξει την παρέκκλιση περιορισμένης διάρκειας. Η συμβολή στο (στα) εφαρμοστέο(-α) ανώτατο(-α) όριο(-α) εκπομπών των μονάδων καύσης που εμπίπτουν στο άρθρο 33 τη οδηγίας 2010/75/ΕΕ στη συνέχεια πρέπει να υπολογιστεί από το (τα) ανώτατο(-α) όριο(-α) εκπομπών όπως έχει υπολογιστεί στην τελευταία αποδεκτή εκδοχή του μεταβατικού εθνικού σχεδίου (ή, εάν δεν έχει γίνει αποδεκτό ένα τέτοιο σχέδιο, όπως έχει υπολογιστεί στην τελευταία εκδοχή του μεταβατικού εθνικού σχεδίου που έχει υποβληθεί στην Επιτροπή).

β)	τις μονάδες καύσης που έχουν κλείσει (ήτοι, αυτές τις μονάδες που έχουν διακόψει οριστικά τη λειτουργία τους) ή τη συνολική ονομαστική θερμική ισχύ των μονάδων εκείνων που έχει μειωθεί κάτω από 50 MW·

γ)

τις μονάδες καύσης που θα ξεκινήσουν να συναποτεφρώνουν απόβλητα μετά την 31η Δεκεμβρίου 2015 και οι οποίες συνεπώς εμπίπτουν στο κεφάλαιο IV της οδηγίας 2010/75/ΕΕ. Σημείωση: Όπως αναφέρεται στο άρθρο 32 παράγραφος 3 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, εάν μια μονάδα που περιλαμβάνεται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο έχει κλείσει ή δεν εμπίπτει πλέον στο πεδίο εφαρμογής του κεφαλαίου ΙΙΙ της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, αυτό δεν συνεπάγεται αύξηση των συνολικών ετήσιων εκπομπών για τις υπόλοιπες μονάδες που καλύπτει το μεταβατικό εθνικό σχέδιο.

Για τους σκοπούς του άρθρου 32 παράγραφος 6 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ, τα κράτη μέλη δεν έχουν την υποχρέωση να κοινοποιούν στην Επιτροπή τις ακόλουθες πληροφορίες, καθώς οι επερχόμενες αλλαγές στις οποίες αναφέρονται δεν επηρεάζουν το (τα) εφαρμοστέο(-α) ανώτατο(-α) όριο(-α) εκπομπών:

—	μείωση ή αύξηση της συνολικής ονομαστικής θερμικής ισχύος μετά την 31η Δεκεμβρίου 2010 (πέραν της μείωσης σε λιγότερο από 50 MW),

—	μείωση ή αύξηση του αριθμού των συνολικών ετήσιων εκπομπών μετά το 2010,

—	αλλαγή στη χρήση καυσίμων (είδος, ποσότητα) μετά το 2010 (πέραν της μεταστροφής σε καύση αποβλήτων, η οποία θα χαρακτήριζε τη μονάδα ως μονάδα συναποτέφρωσης αποβλήτων, προκαλώντας τον αποκλεισμό της από το μεταβατικό εθνικό σχέδιο).

Αλλαγές που επηρεάζουν την ονομασία της μονάδας (π.χ. λόγω αλλαγής φορέα εκμετάλλευσης) αναφέρονται μέσω απογραφών εκπομπών, τις οποίες παρέχουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 3 της παρούσας οδηγίας και το άρθρο 72 παράγραφος 3 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ.

---

(1)  Ο ίδιος κανόνας ισχύει όσον αφορά τα άρθρα 33, 34 και 35 της οδηγίας 2010/75/ΕΕ. Συνεπώς, ένα τμήμα μονάδας καύσης δεν δύναται να καλύπτεται από τις διατάξεις των άρθρων 33, 34 και 35 ενώ ένα άλλο τμήμα (ή τμήματα) της ίδιας μονάδας περιλαμβάνεται στο μεταβατικό εθνικό σχέδιο.

(2)  Όπως έχει αναφερθεί στις απογραφές εκπομπών που καταρτίστηκαν σύμφωνα με την οδηγία 2001/80/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2001, για τον περιορισμό των εκπομπών στην ατμόσφαιρα ορισμένων ρύπων (ΕΕ L 309 της 27.11.2001, σ. 1).

(3)  Αυτή η πληροφορία απαιτείται για τον προσδιορισμό των σχετικών οριακών τιμών εκπομπών κατά την 1η Ιανουαρίου 2016, όπως ορίζονται στο άρθρο 10 της οδηγίας 2001/80/ΕΚ.

(4)  Ως «ώρες λειτουργίας» νοείται ο χρόνος, εκπεφρασμένος σε ώρες, κατά τον οποίο μια μονάδα καύσης, εν όλω ή εν μέρει, λειτουργεί και απορρίπτει εκπομπές στην ατμόσφαιρα, εξαιρουμένων των περιόδων έναρξης και παύσης λειτουργίας.

(5)  Για παράδειγμα, οι αεριοστρόβιλοι ενδέχεται να καλύπτονται από το μεταβατικό εθνικό σχέδιο μόνο όσον αφορά τις εκπομπές NOx τους. Άλλες μονάδες ενδέχεται να καλύπτονται από το μεταβατικό εθνικό σχέδιο για ορισμένους ρύπους, ενώ υπόκεινται στις οριακές τιμές εκπομπών του παραρτήματος V της οδηγίας 2010/75/ΕΕ για άλλους ρύπους.

(6)  Για τις μονάδες καύσης οι οποίες, σε οποιαδήποτε στιγμή κατά την περίοδο 2001-2010, συναποτέφρωναν απόβλητα [πέραν των αποβλήτων τα οποία νοούνται ως «βιομάζα» σύμφωνα με το ορισμό του άρθρου 3 παράγραφος 31 σημείο β) της οδηγίας 2010/75/ΕΕ και συνεπώς καλύπτονταν από την οδηγία 2000/76/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Δεκεμβρίου 2000, για την αποτέφρωση των αποβλήτων (ΕΕ L 332 της 28.12.2000, σ. 91)], η ποσότητα αποτεφρωθέντων αποβλήτων κατά την εν λόγω περίοδο δεν θα περιλαμβάνεται σε αυτό το σημείο.

(7)  Βλ. τμήμα 3.1.1 του παρόντος παραρτήματος σχετικά με τις εφαρμοστέες συνθήκες αναφοράς

(8)  Βλ. τμήμα 3.1.2 του παρόντος παραρτήματος

(9)  Ως «εγχώριο στερεό καύσιμο» νοείται το φυσικό στερεό καύσιμο το οποίο χρησιμοποιείται σε μονάδα καύσης ειδικά σχεδιασμένη για το καύσιμο αυτό και εξορύσσεται σε τοπικό επίπεδο.

(10)  Αυτό ισχύει για μονάδες καύσης που χρησιμοποιούσαν εγχώριο στερεό καύσιμο την περίοδο 2001-2010.

(11)  Ως «ποσοστό αποθείωσης» νοείται ο λόγος της ποσότητας θείου που δεν εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα από μια μονάδα καύσης σε δεδομένο χρονικό διάστημα, προς την ποσότητα θείου που περιέχεται στο στερεό καύσιμο το οποίο εισέρχεται στα συστήματα της μονάδας καύσης και χρησιμοποιείται στη μονάδα κατά το ίδιο χρονικό διάστημα.

(12)  Οι σχετικές οριακές τιμές εκπομπών για τον υπολογισμό των ανώτατων ορίων εκπομπών δεν επηρεάζονται από τη συμπερίληψη μιας μονάδας σε ένα εθνικό σχέδιο μείωσης των εκπομπών σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 6 της οδηγίας 2001/80/ΕΚ.

(13)  Η εν λόγω επισκόπηση δεν είναι εκτενής. Συγκεκριμένα, δεν καλύπτει καταστάσεις κατά τις οποίες μια μονάδα καύσης είχε επεκταθεί κατά τουλάχιστον 50 MW μεταξύ 27ης Νοεμβρίου 2002 και 31ης Δεκεμβρίου 2010, στην οποία περίπτωση καθίστανται σχετικές οι οριακές τιμές εκπομπών που αναγράφονται στα τμήματα Β των παραρτημάτων ΙΙΙ έως VII της οδηγίας 2001/80/ΕΚ (εφαρμογή του άρθρου 10 της οδηγίας 2001/80/ΕΚ).