31970R1023

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΟΚ) αριθ. 1023/70 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 25ης Μαρτίου 1970 περί θεσπίσεως κοινής διαδικασίας διαχειρίσεως των ποσοστώσεων

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος, και ιδίως το άρθρο 113,

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη της Συνελεύσεως,(1),

Εκτιμώντας:

ότι η Κοινότης πρέπει να διαθέτει διαδικασία διαχειρίσεως των ποσοστώσεων επί των εισαγωγών και επί των εξαγωγών, που καθορίζονται κατά τρόπο αυτόνομο ή συμβατικό,

ότι, κατά το παρόν στάδιο, η διαδικασία αυτή δύναται να περιορισθεί στη ρύθμιση της κατανομής των κοινοτικών ποσοστώσεων κατά τον κατάλληλο τρόπο και στον καθορισμό μιας σειράς κανόνων περί της εκδόσεως αδειών εισαγωγής και εξαγωγής και περί της διοικητικής συνεργασίας μεταξύ των εθνικών και των κοινοτικών αρχών,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Οι διατάξεις του παρόντος κανονισμού εφαρμόζονται στη διαχείριση των ποσοστώσεων επί των εισαγωγών και επί των εξαγωγών, τις οποίες η Κοινότης έχει καθορίσει κατά τρόπο αυτόνομο ή συμβατικό.

Άρθρο 2

1. Το Συμβούλιο, αποφαινόμενο με ειδική πλειοψηφία προτάσει της Επιτροπής, καθορίζει την ποσόστωση, καθώς και τα κριτήρια, με τα οποία αυτή κατανέμεται, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11. Τα κριτήρια αυτά δύνανται να είναι, εν ανάγκη, αριθμητικά εκφρασμένα στοιχεία σχετικά με την κατανομή.

2. Για τη βελτίωση της χρησιμοποιήσεως της ποσοστώσεως, η κατανομή της δύναται να προσαρμόζεται σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11 και αφού ληφθούν υπόψη τα κριτήρια που καθορίζονται ενδεχομένως από το Συμβούλιο για την εν λόγω κατανομή, κατά το χρόνο του προσδιορισού της ποσοστώσεως και κατά την ίδια διαδικασία.

3. Αν επιβάλλεται από τα συμφέροντα της Κοινότητος, και πλήν αντιθέτου αποφάσεως του Συμβουλίου, κατά τον προσδιορισμό της ποσοστώσεως και κατά την ίδια διαδικασία, η ποσόστωση δύναται να αυξηθεί.

Η αύξηση πραγματοποιείται κατά τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11 παράγραφοι 1, 2 και 3 περιπτώσεις α) και β), λαμβανομένων υπόψη:

α) των απαιτήσεων της οικονομικής και εμπορικής πολιτικής τόσο της αυτονόμου όσο και της συμβατικής, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης ανοίγματος, σε ορισμένες περιπτώσεις, ποσοστώσεων λόγω ανοίγματος εμπορικών εκθέσεων,

β) της καταστάσεως της αγοράς της Κοινότητος όσον αφορά το εξεταζόμενο προϊόν,

γ) του ενδιαφέροντος για την μη παρεμπόδιση της πραγματοποιήσεως του σκοπού, ο οποίος επιδιώκεται δια του καθορισμού της ποσοστώσεως και για τη διασφάλιση της καλής λιειτουργίας της κοινής αγοράς.

4. Όταν ένα Κράτος μέλος έχει χορηγήσει άδειες εισαγωγής μέχρι του ύψους της αναλογούσης μερίδος του και διαπιστώνει ότι οι δυνατότητες εισαγωγής του δεν είναι επαρκείς, ενημερώνει σχετικά την Επιτροπή. Η Επιτροπή προσφεύγει αμελλητί στην επιτροπή που προβλέπεται στο άρθρο 10, η οποία εξετάζει ιδίως τη σκοπιμότητα είτε της αυξήσεως της ποσοστώσεως, είτε της αναπροσαρμογής της κατανομής της. Αν, εντός των τριών εβδομάδων που ακολουθούν την παραπομπή του θέματος στην επιτροπή, δεν έχει μεσολαβήσει κοινοτική απόφαση όσον αφορά την αίτηση για αύξηση των επιτρεπομένων εισαγωγών, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11, το Κράτος μέλος, αφού λάβει υπόψη τα στοιχεία που απαριθμούνται στην παράγραφο 3 περιπτώσεις α), β) και γ), δύναται να εγκρίνει συμπληρωματικές εισαγωγές εντός του ορίου του 20% της αρχικής αναλογούσης μερίδος του, εφ' όσον το Συμβούλιο δεν θα έχει λάβει διαφορετική απόφαση κατά τον καθορισμό της ποσοστώσεως και κατά την ίδια διαδικασία.

Οι διατάξεις της παρούσης παραγράφου ισχύουν μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 1972. Πριν από την ημερομηνία αυτή, το Συμβούλιο με ειδική πλειοψηφία και προτάσει της Επιτροπής, αποφασίζει τις τροποποιήσεις που πρέπει να επέλθουν στις διατάξεις αυτές.

Άρθρο 3

Οι αναλογούσες μερίδες των Κρατών μελών δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκτός αν υπάρχει αντίθετη απόφαση.

Άρθρο 4

Το αργότερο τρείς εβδομάδες μετά από κάθε κατανομή ποσοστώσεως, τα Κράτη μέλη γνωστοποιούν, με επίσημη δημοσίευση, τα προϊόντα για τα οποία και τον τρόπο κατά τον οποίο εγκρίνονται οι εισαγωγές ή οι εξαγωγές. Είναι δυνατός ο καθορισμός διαφορετικής προθεσμίας κατά τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11.

Άρθρο 5

1. Υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 6, τα Κράτη μέλη εκδίδουν άδειες εισαγωγής ή εξαγωγής μέχρι του ύψους των αναλογουσών μερίδων τους, είτε καθώς δέχονται τις αιτήσεις, είτε κατόπιν ταυτοχρόνου εξετάσεως των αιτήσεων αυτών.

2. Στην περίπτωση που οι αιτήσεις εξετάζονται καθώς υποβάλλονται, το διάστημα μεταξύ της ημερομηνίας λήψεως της αιτήσεως και της ημερομηνίας της αποφάσεως επί της αιτήσεως δεν δύναται να υπερβαίνει τις τρεις εβδομάδες.

3. Σε περίπτωση ταυτοχρόνου εξετάσεως, καθορίζεται προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων, η οποία δεν δύναται να υπερβαίνει το διάστημα του ενός μηνός. Η απόφαση επί των αιτήσεων αυτών πρέπει να λαμβάνεται το αργότερο δύο μήνες μετά την εκπνοή της προθεσμίας αυτής.

4. Είναι δυνατός ο προσδιορισμός διαφορετικών προθεσμιών για την υποβολή των αιτήσεων και για την απόφαση επ' αυτών κατά τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11.

Άρθρο 6

1. Η θέση σε ελεύθερη κυκλοφορία, κατά την έννοια των άρθρων 9 και 10 της συνθήκης, ενός προϊόντος που αποτελεί αντικείμενο ποσοστώσεως κατά την εισαγωγή, προϋποθέτει την προσκόμιση αδείας εισαγωγής.

2. Η εξαγωγή εκτός της Κοινότητος ενός προϊόντος, το οποίο αποτελεί αντικείμενο ποσοστώσεως κατά την εξαγωγή, προϋποθέτει την προσκόμιση αδείας εξαγωγής.

3. Οι εισαγωγές ή εξαγωγές που πραγματοποιούνται κατόπιν αδείας εισαγωγής ή εξαγωγής, κατά την έννοια των παραγράφων 1 και 2, καταλογίζονται στην αναλογούσα μερίδα του Κράτους μέλους που εξέδωσε τις άδειες αυτές.

Το Συμβούλιο δύναται, κατά το χρόνο του καθορισμού της ποσοστώσεως και κατά την ίδια διαδικασία, να αποφασίζει ότι οι εισαγωγές στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητος, οι οποίες γίνονται δεκτές δυνάμει των διατάξεων της οδηγίας του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 1969(2), πρέπει επίσης να καταλογίζονται στην αναλογούσα μερίδα του Κράτους μέλους εισαγωγής.

Η εξάντληση της αναλογούσης μερίδος του Κράτους μέλους εισαγωγής δεν αποτελεί εμπόδιο για την εκτέλεση συμπληρωματικών εργασιών τελειοποιήσεως προς επανεξαγωγή.

Οι διατάξεις του δεύτερου εδαφίου δεν εφαρμόζονται σε εμπορεύματα προοριζόμενα για την εκτέλεση συμβάσεως εργασίας κατ' αποκοπή, που έχει συναφθεί με πρόσωπο εγκατεστημένο σε τρίτη χώρα.

4. Στην περίπτωση που, κατά την μεταφορά ενός προϊόντος, το οποίο υπόκειται σε ποσόστωση κατά την εξαγωγή, χρησιμοποιείται το έδαφος Κράτους άλλου από εκείνο όπου συνετελέσθησαν οι διατυπώσεις εξαγωγής, τηρούνται οι διατάξεις που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 542/69 του Συμβουλίου της 18ης Μαρτίου 1969 περί κοινοτικής διαμετακομίσεως(3), καθώς και οι διατάξεις που έχουν θεσπισθεί ή πρόκειται να θεσπισθούν για την εφαρμογή του κανονισμού αυτού.

Άρθρο 7

Οι δυσκολίες που δύνανται να προκύψουν από την εφαρμογή των άρθρων 4, 5 και 6, ιδίως όσον αφορά τους όρους χορηγήσεως αδείας εισαγωγής ή εξαγωγής, επιλύονται κατά τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11.

Άρθρο 8

1. Για κάθε ποσόστωση, τα Κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή, εντός των πρώτων είκοσι ημερών κάθε μηνός:

α) το σύνολο της ποσότητος ή της αξίας, για την οποία εχορηγήθησαν άδειες εισαγωγής ή εξαγωγής κατά τη διάρκεια του προηγουμένου μηνός,

β) το σύνολο της ποσότητος και της αξίας των εισαγωγών ή εξαγωγών που επραγματοποιήθησαν κατά τη διάρκεια του μηνός, ο οποίος προηγείται του μηνός που προβλέπεται στην περίπτωση α).

2. Τα Κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή, υπό τους όρους τους καθοριζομένους κατά τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 11, κάθε άλλο στοιχείο το οποίο, κατά την ίδια διαδικασία, κρίνεται ως αναγκαίο για την εκτίμηση της χρησιμοποιήσεως της ποσοστώσεως.

3. Οι ανακοινώσεις των Κρατών μελών ταξινομούνται κατά προϊόντα και κατά χώρες εξαγωγής. Η Επιτροπή ενημερώνει αμελλητί τα άλλα Κράτη μέλη.

Άρθρο 9

Οι πληροφορίες που λαμβάνονται κατ' εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, δύνανται να χρησιμοποιούνται μόνο για τον σκοπό για τον οποίο εζητήθησαν.

Άρθρο 10

1. Συνιστάται μία Επιτροπή Διαχειρίσεως Ποσοστώσεων, που ονομάζεται στο εξής η "επιτροπή", η οποία αποτελείται από αντιπροσώπους των Κρατών μελών και προεδρεύεται από αντιπρόσωπο της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

2. Η επιτροπή καταρτίζει τον κανονισμό της.

Άρθρο 11

1. Στις περιπτώσεις που γίνεται αναφορά στη διαδικασία, η οποία ορίζεται στο παρόν άρθρο, η επιτροπή συγκαλείται από τον πρόεδρό της, είτε με δική του πρωτοβουλία, είτε κατόπιν αιτήσεως του αντιπροσώπου ενός Κράτους μέλους.

2. Ο αντιπρόσωπος της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων υποβάλλει στην επιτροπή σχέδιο των μέτρων που πρέπει να ληφθούν. Η επιτροπή διατυπώνει τη γνώμη της επί του σχεδίου αυτού εντός προθεσμίας, την οποία ο πρόεδρος δύναται να ορίζει ανάλογα με το επείγον των ζητημάτων που υποβάλλονται για εξέταση. Αποφαίνεται με πλειοψηφία δώδεκα ψήφων και οι ψήφοι των Κρατών μελών σταθμίζονται σύμφωνα με το άρθρο 148 παράγραφος 2 της συνθήκης. Ο πρόεδρος δεν συμμετέχει στην ψηφοφορία.

3. α) Η Επιτροπή θεσπίζει τα σχεδιαζόμενα μέτρα, αν αυτά είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής.

β) Αν τα σχεδιαζόμενα μέτρα δεν είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής, ή ελλείψει γνώμης, η Επιτροπή υποβάλλει χωρίς καθυστέρηση στο Συμβούλιο πρόταση περί των μέτρων που πρέπει να ληφθούν. Το Συμβούλιο αποφαίνεται με ειδική πλειοψηφία.

γ) Αν, κατά την εκπνοή προθεσμίας τριών μηνών από της προσφυγής στο Συμβούλιο, τούτο δεν έχει αποφανθεί, τα προτεινόμενα μέτρα θεσπίζονται από την Επιτροπή.

Άρθρο 12

1. Η επιτροπή δύναται να εξετάζει κάθε άλλο ζήτημα αναφερόμενο στην εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, το οποίο εγείρεται από τον πρόεδρό της, είτε με δική του πρωτοβουλία, είτε κατόπιν αιτήσεως του αντιπροσώπου ενός Κράτους μέλους.

2. Η επιτροπή εξετάζει τακτικά τις επιπτώσεις, καθώς και την οικονομική και εμπορική αιτιολόγηση των ποσοστώσεων, των οποίων η διαχείριση ασκείται δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Αν η Επιτροπή κρίνει ότι επιβάλλεται η κατάργηση, η αύξηση ή οποιαδήποτε άλλη τροποποίηση των ποσοστώσεων αυτών, υποβάλλει αμελλητί την κατάλληλη πρόταση στο Συμβούλιο.

Άρθρο 13

Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται στα γεωργικά προϊόντα που υπόκεινται σε οργάνωση αγοράς. Αν το Συμβούλιο αποφασίσει να ανοίξει ποσοστώσεις για τέτοια προϊόντα, θεσπίζει συγχρόνως τις διατάξεις τις σχετικές με τη διαχείρισή τους.

Άρθρο 14

1. Το αργότερο την 31η Δεκεμβρίου 1972, το Συμβούλιο, με ειδική πλειοψηφία και προτάσει της Επιτροπής, αποφασίζει τροποποιήσεις του παρόντος κανονισμού, προκειμένου ιδίως να εξασφαλισθεί πλήρως το ότι, εντός των ορίων των καθορισμένων ποσοστώσεων, οι πράξεις εισαγωγής και εξαγωγής θα δύνανται να πραγματοποιούνται συγχρόνως σε ολόκληρη την Κοινότητα.

2. Εν τω μεταξύ:

- κάθε Κράτος μέλος δύναται να αρνείται την έκδοση αδειών εισαγωγής ή εξαγωγής για τα πρόσωπα που δεν είναι εγκατεστημένα στο έδαφός του- η παρούσα διάταξη δεν θίγει τις υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από τις οδηγίες περί της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της ελευθέρας παροχής υπηρεσιών-

- οι άδειες εισαγωγής και εξαγωγής ισχύουν μόνο εντός του Κράτους μέλους που τις εξέδωσε υπό την επιφύλαξη των διατάξεων, που προβλέπονται στο άρθρο 6, παράγραφος 4-

- οι διατάξεις του άρθρου 6, παράγραφοι 1 και 2 δεν εφαρμόζονται στις εισαγωγές και εξαγωγές ειδικού χαρακτήρος, οι οποίες, επί εθνικού επιπέδου, απαλλάσσονται κάθε διατυπώσεως, όσον αφορά τις διατάξεις περί εξωτερικού εμπορίου, υπό τον όρο ότι ως προς την αξία, την ποσότητα ή την χρησιμοποίησή τους επιβάλλονται περιορισμοί, οι οποίοι εξασφαλίζουν την πραγματοποίηση του σκοπού που επιδιώκεται με τον καθορισμό των ποσοστώσεων.

Άρθρο 15

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2043/61 του Συμβουλίου, της 10ης Δεκεμβρίου 1968, περί βαθμιαίας θεσπίσεως κοινής διαδικασίας διαχειρίσεως των ποσοστώσεων επί των εισαγωγών στην κοινότητα(4), καταργείται.

Άρθρο 16

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την τρίτη ημέρα από την δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε Κράτος μέλος.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις 25 Μαΐου 1970.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

L. MAJOR

(1) ΕΕ αριθ. Α 65 της 5.6.1970, σ. 6.

(2) ΕΕ αριθ. Ν 58 της 8.3.1969, σ. 1.

(3) ΕΕ αριθ. Ν 77 της 29.3.1969, σ. 1.

(4) ΕΕ αριθ. Ν 303 της 18.12.1968, σ. 39.