2000R0824 — EL — 01.08.2007 — 005.001

---

Το έγγραφο αυτό συνιστά βοήθημα τεκμηρίωσης και δεν δεσμεύει τα κοινοτικά όργανα

►B	ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 824/2000 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ της 19ης Απριλίου 2000 περί των διαδικασιών ανάληψης σιτηρών από τους οργανισμούς παρέμβασης, καθώς και των αναλυτικών μεθόδων για τον καθορισμό της ποιότητας (ΕΕ L 100, 20.4.2000, p.31)

Τροποποιείται από:

		Επίσημη Εφημερίδα
		No	page	date
►M1	ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 336/2003 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ της 21ης Φεβρουαρίου 2003	L 49	6	22.2.2003
►M2	ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 777/2004 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ της 26ης Απριλίου 2004	L 123	50	27.4.2004
►M3	ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 1068/2005 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ της 6ης Ιουλίου 2005	L 174	65	7.7.2005
►M4	ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 1572/2006 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ της 18ης Οκτωβρίου 2006	L 290	29	20.10.2006
►M5	ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 883/2007 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ της 26ης Ιουλίου 2007	L 195	3	27.7.2007

---

▼B

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 824/2000 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ

της 19ης Απριλίου 2000

περί των διαδικασιών ανάληψης σιτηρών από τους οργανισμούς παρέμβασης, καθώς και των αναλυτικών μεθόδων για τον καθορισμό της ποιότητας

Άρθρο 1

▼M3

Κατά τις περιόδους που αναφέρονται στο άρθρο 5 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1784/2003, οι κάτοχοι ομογενών παρτίδων τουλάχιστον 80 τόνων μαλακού σίτου, κριθής, αραβόσιτου, σόργου ή 10 τόνων σκληρού σίτου που έχουν συγκομιστεί στην Κοινότητα, δικαιούνται να προσφέρουν τα σιτηρά αυτά στον οργανισμό παρέμβασης.

▼B

Εντούτοις, οι οργανισμοί παρέμβασης μπορούν να καθορίσουν μια ανώτερη ελάχιστη ποσότητα.

Άρθρο 2

1.  Για να γίνουν δεκτά στην παρέμβαση, τα σιτηρά πρέπει να είναι υγιή, ανόθευτα και ποιότητας σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη.

 

Τα σιτηρά θεωρούνται ως υγιή, ανόθευτα και ποιότητας σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη, εφόσον έχουν το χρώμα που προσιδιάζει στο συγκεκριμένο σιτηρό, δεν έχουν οσμή και ζώντα παράσιτα (συμπεριλαμβανομένων των ακάρεων) σε όλα τα στάδια ανάπτυξης, ανταποκρίνονται στα κριτήρια ελάχιστης ποιότητας που περιλαμβάνονται στο παράρτημα I και δεν υπερβαίνουν τα μέγιστα επιτρεπτά επίπεδα προσμείξεων, συμπεριλαμβανομένης της ραδιενέργειας, που ισχύουν σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία. Στο πλαίσιο αυτό, τα μέγιστα επιτρεπτά επίπεδα προσμείξεων είναι τα ακόλουθα:

Τα κράτη μέλη διενεργούν έλεγχο των επιπέδων προσμείξεων, συμπεριλαμβανομένης της ραδιενέργειας, βάσει ανάλυσης επικινδυνότητας, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως τις πληροφορίες που παρασχέθηκαν από τον προσφέροντα και τις δεσμεύσεις του σχετικά με την τήρηση των απαιτούμενων προτύπων, ιδίως όσον αφορά τα αποτελέσματα των αναλύσεων που έλαβε. Σε περίπτωση ανάγκης, η συχνότητα και το πεδίο εφαρμογής των μέτρων ελέγχου καθορίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 25 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1784/2003 του Συμβουλίου, ιδίως στην περίπτωση που η κατάσταση της αγοράς μπορεί να διαταραχθεί σοβαρά από τις προσμείξεις. ◄

Επιπλέον, όταν από τις αναλύσεις εμφαίνεται ότι ο δείκτης Zeleny μιας παρτίδας μαλακού σίτου κυμαίνεται μεταξύ 22 και 30, για να θεωρείται προϊόν υγιές, ανόθευτο και ποιότητας σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη κατά την έννοια της παραγράφου 1, η ζύμη που λαμβάνεται από τον σίτο αυτό πρέπει να θεωρείται ότι δεν κολλάει και ότι έχει ικανότητα να υποστεί μηχανική επεξεργασία.

3.  Οι ορισμοί των στοιχείων που αποτελούν βασικά δημητριακά άμεμπτης ποιότητας, οι οποίοι εφαρμόζονται στον παρόντα κανονισμό, είναι οι ορισμοί που αναφέρονται στο παράρτημα ΙΙ.

Οι σπόροι των βασικών σιτηρών και των άλλων σιτηρών που είναι χαλασμένοι, προσβεβλημένοι από μύκητες ή σάπιοι κατατάσσονται στην κατηγορία «διάφορες ξένες προσμείξεις», ακόμα και αν εμφανίζουν καταστροφές που υπόκεινται σε άλλες κατηγορίες.

Άρθρο 3

Για τον καθορισμό της ποιότητας των σιτηρών που προσφέρονται στην παρέμβαση στο πλαίσιο των άρθρων 5 και 6 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1766/92, χρησιμοποιούνται οι κατωτέρω απαριθμούμενες μέθοδοι:

▼M3

▼B

▼M4

▼M3

▼M5

Άρθρο 3α

1.  Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 4 του παρόντος κανονισμού, οι ποσότητες αραβόσιτου που είναι επιλέξιμες για παρέμβαση σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 1 δεύτερο εδάφιο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1784/2003 κατανέμονται, όσον αφορά τα έτη εμπορίας 2007/2008 και 2008/2009 σε δύο φάσεις, στη «φάση αριθ. 1» και στη «φάση αριθ. 2», με βάση τους όρους και τις ρυθμίσεις των παραγράφων 2 έως 5 του παρόντος άρθρου.

Η φάση αριθ. 1 αρχίζει την 1η Αυγούστου για Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία, την 1η Δεκεμβρίου για τη Σουηδία και την 1η Νοεμβρίου για τα άλλα κράτη μέλη, και διαρκεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου, τελευταία ημέρα κατάθεσης των προσφορών για το σύνολο των κρατών μελών και τη φάση αυτή.

Η φάση αριθ. 2 αρχίζει την επομένη της δημοσίευσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την παράγραφο 2 δεύτερο εδάφιο, της ποσότητας που παραμένει στην παρέμβαση προς διάθεση για την εν λόγω φάση. Η ημέρα αυτής είναι η πρώτη ημέρα κατάθεσης των προσφορών σε όλες τις χώρες και η φάση αυτή λήγει το αργότερο στις 30 Απριλίου για Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία, στις 30 Ιουνίου για τη Σουηδία και στις 31 Μαΐου για τα άλλα κράτη μέλη.

2.  Με τη λήξη της φάσης αριθ. 1, η Επιτροπή προβαίνει σε λογιστική καταχώριση των αποδεκτών προσφορών αραβόσιτου που καταθέτουν οι επιχειρήσεις στους οργανισμούς παρέμβασης των κρατών μελών μέχρι τις 12.00 (ώρα Βρυξελλών) της 31ης Δεκεμβρίου, βάσει των στοιχείων που κοινοποιούν τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 11α παράγραφος 1 στοιχείο α) σημείο i).

Εάν η συνολική προσφερόμενη ποσότητα υπερβαίνει τις μέγιστες ποσότητες κατά την έννοια του άρθρου 5 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1784/2003, η Επιτροπή καθορίζει και δημοσιεύει το αργότερο μέχρι τις 25 Ιανουαρίου έναν συντελεστή κατανομής των ποσοτήτων ο οποίος έχει μέχρι έξι δεκαδικά ψηφία. Σε περίπτωση μη υπέρβασης, ο συντελεστής κατανομής ισούται με 1 και η Επιτροπή δημοσιεύει την υπόλοιπη ποσότητα η οποία παραμένει στην παρέμβαση προς διάθεση στη φάση αριθ. 2.

Στις 31 Ιανουαρίου το αργότερο, ο οργανισμός παρέμβασης του κράτους μέλους κοινοποιεί στον προσφέροντα την αποδοχή της προσφοράς του μέχρι ποσότητας ίσης προς την προσφερόμενη πολλαπλασιασμένη επί το συντελεστή κατανομής.

3.  Από την 1η Τετάρτη του Φεβρουαρίου, η Επιτροπή προβαίνει σε λογιστική καταχώριση κάθε εβδομάδα όλων των αποδεκτών προσφορών αραβοσίτου που καταθέτουν οι επιχειρήσεις στους οργανισμούς παρέμβασης των κρατών μελών το αργότερο μέχρι τις 12.00 (ώρα Βρυξελλών) της Παρασκευής της προηγούμενης εβδομάδας, βάσει των στοιχείων που κοινοποιούν τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 11α παράγραφος 1 στοιχείο α) σημείο i).

Όταν γίνεται υπέρβαση της ποσότητας που παραμένει στην παρέμβαση προς διάθεση, η Επιτροπή καθορίζει και δημοσιεύει το αργότερο την τέταρτη εργάσιμη ημέρα μετά τη λήξη της προθεσμίας κατάθεσης των προσφορών, έναν συντελεστή κατανομής των ποσοτήτων ο οποίος έχει μέχρι έξι δεκαδικά ψηφία. Σε περίπτωση υπέρβασης, αυτός ο συντελεστής κατανομής ισούται με 1, οι προσφερόμενες ποσότητες θεωρείται ότι γίνονται αποδεκτές και η Επιτροπή θέτει στη διάθεση των επιχειρήσεων μέσω της ιστοσελίδας της http://ec.europa.eu/agriculture/markets/crops/index_fr.htm το αργότερο μέχρι την Τετάρτη κάθε εβδομάδας πληροφορίες σχετικά με την ποσότητα που παραμένει διαθέσιμη για παρέμβαση κατά τη διάρκεια της εν λόγω εβδομάδας.

Το αργότερο την ένατη εργάσιμη ημέρα μετά τη λήξη της προθεσμίας κατάθεσης των προσφορών, ο οργανισμός παρέμβασης του κράτους μέλους κοινοποιεί στον προσφέροντα την αποδοχή της προσφοράς του μέχρι ποσότητας ίσης προς την προσφερόμενη πολλαπλασιασμένη, επί το συντελεστή κατανομής.

4.  Οι προσφορές των παραγράφων 2 και 3 εγγράφονται από τον αρμόδιο οργανισμό παρέμβασης κατά την ημερομηνία της παραλαβής τους.

Προσφορές που κατατέθηκαν ούτε τροποποιούνται ούτε αποσύρονται.

5.  Οι προσφορές συνοδεύονται, επί ποινή να μην γίνουν αποδεκτές, από την απόδειξη σύστασης εγγύησης εκ μέρους του προσφέροντος, ύψους 15 ευρώ ανά τόνο. Η σύσταση της εγγύησης αυτής γίνεται κατά την κατάθεση της προσφοράς αλλά, εάν η σύστασή της γίνεται κατά την πρώτη φάση και είναι τραπεζική εγγύηση, δεν μπορεί να καταπίπτει πριν περάσει μία ημέρα από τη λήξη της προθεσμίας κατάθεσης των προσφορών που προβλέπονται στην παράγραφο 2.

6.  Η εγγύηση καλύπτει τις ποσότητες που προσφέρονται σύμφωνα με τις παραγράφους 2 ή 3.

Εκτός από περίπτωση ανωτέρας βίας, η εγγύηση εγγράφεται ολόκληρη στον κοινοτικό προϋπολογισμό εκτός από τις ακόλουθες περιπτώσεις:

Για την εφαρμογή των διατάξεων του δευτέρου εδαφίου στοιχείο α) της παρούσας παραγράφου οι οργανισμοί παρέμβασης ελέγχουν τις ποσότητες που βρίσκονται στους χώρους αποθήκευσης εφαρμόζοντας κατ’ αναλογία τους κανόνες και τους όρους που προβλέπονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 884/2006 της Επιτροπής ( 12 ), για να διαπιστώσουν εάν όντως βρίσκονται εκεί τα προϊόντα που αποθεματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των ενεργειών δημόσιας αποθεματοποίησης και ιδιαίτερα αυτών που προβλέπονται στο σημείο B.III του παραρτήματος I του εν λόγω κανονισμού. Οι εν λόγω έλεγχοι αφορούν τουλάχιστον το 5 % των προσφορών και το 5 % των προσφερθεισών ποσοτήτων βάσει ανάλυσης των κινδύνων. Αυτά τα ελάχιστα ποσοστά ελέγχων ισχύουν μόνο για τη φάση αριθ. 1.

Ολόκληρη η εγγύηση αποδεσμεύεται:

▼B

Άρθρο 4

1.  Προκειμένου να γίνει αποδεκτή κάθε προσφορά στην παρέμβαση υποβάλλεται βάσει εντύπου που συντάσσεται από τον οργανισμό παρέμβασης και περιλαμβάνει, ιδίως, τα ακόλουθα στοιχεία:

▼M5

▼B

Το έντυπο περιλαμβάνει επίσης τη δήλωση ότι τα προϊόντα είναι κοινοτικής προέλευσης ή, σε περίπτωση σιτηρών που γίνονται δεκτά στην παρέμβαση υπό συγκεκριμένους όρους ανάλογα με τη ζώνη παραγωγής τους, την ένδειξη της περιοχής στην οποία παρήχθησαν.

Ωστόσο, ο οργανισμός παρέμβασης μπορεί να θεωρήσει δεκτή την προσφορά που υποβάλλεται με άλλη γραπτή μορφή, και ιδίως με τηλεπικοινωνιακά μέσα, εφόσον αυτή περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που προβλέπονται για το έντυπο που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο.

Με την επιφύλαξη της εγκυρότητας της υποβληθείσας σύμφωνα με το τρίτο εδάφιο προσφοράς από την ημερομηνία κατάθεσής της, τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν την εκ των υστέρων αποστολή ή την άμεση επίδοση στον αρμόδιο οργανισμό του εν λόγω εντύπου.

2.  Σε περίπτωση μη αποδοχής προσφοράς, ο ενδιαφερόμενος εμπορευόμενος ενημερώνεται σχετικά από τον οργανισμό παρέμβασης σε προθεσμία πέντε εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της προσφοράς.

3.  Σε περίπτωση αποδοχής προσφοράς, οι εμπορευόμενοι ενημερώνονται το συντομότερο δυνατό όσον αφορά την αποθήκη στην οποία πρόκειται να γίνει η ανάληψη των σιτηρών, καθώς και για το χρονοδιάγραμμα της παράδοσης.

Μετά από αίτηση του προσφέροντας ή του αποθεματοποιούντος, το χρονοδιάγραμμα αυτό μπορεί να τροποποιηθεί από τον οργανισμό παρέμβασης.

▼M5 —————

▼M5

4.  Για σιτηρά άλλα πλην αραβοσίτου προσφερόμενα στην παρέμβαση, η τελευταία παράδοση πρέπει να γίνεται το αργότερο στο τέλος του τέταρτου μετά το μήνα παραλαβής της προσφοράς, και πάντως όχι μετά την 1η Ιουλίου σε Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία και Πορτογαλία και τις 31 Ιουλίου στα άλλα κράτη μέλη.

Για τον αραβόσιτο, η παράδοση πρέπει να γίνεται μεταξύ 1ης Φεβρουαρίου και 30ής Απριλίου για προσφορές που κατατίθενται κατά τη φάση αριθ. 1 και το αργότερο στο τέλος του τρίτου μετά το μήνα παραλαβής για προσφορές που κατατίθενται κατά τη φάση αριθ. 2, αλλά σε καμιά περίπτωση μετά την 1η Ιουλίου και πάντως όχι μετά την 1η Ιουλίου σε Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία και Πορτογαλία και τις 31 Ιουλίου στα άλλα κράτη μέλη.

▼B

Άρθρο 5

1.  Η ανάληψη από τον οργανισμό παρέμβασης των προσφερόμενων σιτηρών πραγματοποιείται εφόσον η ποσότητα και τα απαιτούμενα ελάχιστα χαρακτηριστικά που προβλέπονται στο παράρτημα, έχουν διαπιστωθεί από αυτόν ή από τον αντιπρόσωπό του για όλη την παρτίδα ως προς το εμπόρευμα που παραδίδεται στην αποθήκη παρέμβασης.

▼M5

Αυτή η ανάληψη μπορεί να γίνει στην αποθήκη όπου βρίσκονται τα σιτηρά τη στιγμή της προσφοράς αρκεί η αποθεματοποίηση να έχει γίνει στους χώρους κάποιου «αποθεματοποιητή» κατά την έννοια του άρθρου 2 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 884/2006 και να εφαρμόζονται από τη στιγμή της κατάθεσης της προσφοράς οι ίδιοι κανόνες και οι ίδιοι όροι με αυτούς που προβλέπονται για τους εν λόγω χώρους μετά την ανάληψη των σιτηρών για παρέμβαση.

Όσον αφορά τον αραβόσιτο η αναλαμβανόμενη ποσότητα δεν μπορεί να υπερβεί την κατανεμημένη ποσότητα που προβλέπεται από το άρθρο 3α παράγραφοι 2 και 3.

▼B

2.  Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά διαπιστώνονται βάσει αντιπροσωπευτικού δείγματος της προσφερόμενης παρτίδας, που αποτελείται από δείγματα που λαμβάνονται με συχνότητα μιας λήψης για κάθε παράδοση και τουλάχιστον μιας λήψης ανά 60 τόνους.

3.  Η παραδιδόμενη ποσότητα πρέπει να διαπιστώνεται με ζύγιση παρουσία του προσφέροντας και αντιπροσώπου του οργανισμού παρέμβασης ανεξάρτητου έναντι του προσφέροντας.

Ο αντιπρόσωπος του οργανισμού παρέμβασης μπορεί επίσης να είναι ο αποθεματοποιητής. Στην περίπτωση αυτή:

4.  Σε περίπτωση ανάληψης εντός της αποθήκης στην οποία βρίσκονται τα σιτηρά κατά τη στιγμή της προσφοράς, η ποσότητα μπορεί να διαπιστωθεί με βάση τη λογιστική αποθήκης που πρέπει να πληροί τις επαγγελματικές απαιτήσεις καθώς και τις απαιτήσεις του οργανισμού παρέμβασης, και εφόσον:

5.  Σε περίπτωση εφαρμογής της παραγράφου 4:

▼M1

▼M5

6.  Για σιτηρά άλλα πλην αραβοσίτου, η τελευταία ανάληψη πρέπει να πραγματοποιείται το αργότερο στο τέλος του δεύτερου μήνα που έπεται της τελευταίας παράδοσης του άρθρου 4 παράγραφος 4 πρώτο εδάφιο και, για τον αραβόσιτο, στο τέλος του δεύτερου μήνα που έπεται καθεμιάς από τις τελευταίες παραδόσεις του άρθρου 4 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο, και πάντως όχι μετά τις 31 Ιουλίου σε Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία και Πορτογαλία και τις 31 Αυγούστου στα άλλα κράτη μέλη.

▼M3

Άρθρο 6

1.  Ο οργανισμός παρέμβασης αναθέτει την ανάλυση υπ’ ευθύνη του των φυσικών και τεχνολογικών χαρακτηριστικών των ληφθέντων δειγμάτων εντός προθεσμίας είκοσι εργάσιμων ημερών από τη λήψη του αντιπροσωπευτικού δείγματος.

2.  Ο προσφέρων επιβαρύνεται με τις δαπάνες σχετικά με:

3.  Σε περίπτωση που οι αναλύσεις οι οποίες αναφέρονται στην παράγραφο 1 αποδεικνύουν ότι τα προσφερθέντα σιτηρά δεν ανταποκρίνονται στην απαιτούμενη ελάχιστη ποιότητα για την παρέμβαση, τα εν λόγω σιτηρά αναλαμβάνονται με έξοδα του προσφέροντος, ο οποίος αναλαμβάνει επίσης και όλα τα πραγματοποιηθέντα έξοδα.

4.  Σε περίπτωση αμφισβήτησης, ο οργανισμός παρέμβασης υποβάλλει εκ νέου τα εν λόγω προϊόντα στους αναγκαίους ελέγχους και οι σχετικές δαπάνες βαρύνουν τον ηττηθέντα.

▼B

Άρθρο 7

Για κάθε προσφορά συντάσσεται από τον οργανισμό παρέμβασης δελτίο ανάληψης, στό οποίο αναφέρονται τα ακόλουθα στοιχεία:

Το δελτίο αυτό χρονολογείται και διαβιβάζεται προς υπογραφή στον αποθεματοποιητή.

Άρθρο 8

1.  Με την επιξύλαξη των διατάξεων της παραγράφου 2, η τιμή που καταβάλλεται στον προσφέροντα είναι η τιμή παρέμβασης που αναφέρεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 του κανονισιού (ΕΟΚ) αριθ. 1766/92, που ισχύει κατά την ημερομηνία που ορίζεται ως η πρώτη ημέρα παράδοσης κατά την κοινοποίηση της αποδοχής της προσφοράς, για ένα εμπόρευμα που παραδίδεται προς εκφόρτωση στην αποθήκη. Η τιμή αυτή προσαρμόζεται λαμβανομένων υπόψη των προσαυξήσεων και μειώσεων που αναφέρονται στο άρθρο 9.

Ωστόσο, εφόσον η παράδοση πραγματοποιείται στη διάρκεια μηνός κατά τον οποίο η τιμή αγοράς στην παρέμβαση είναι κατώτερη της τιμής του μήνα της προσφοράς, εφαρμόζεται η τελευταία αυτή τιμή. ►M5  Για το σόργο που προσφέρεται κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο, δεν εφαρμόζεται η διάταξη του παρόντος εδαφίου. ◄

2.  Όταν γίνεται προσφορά στον οργανισμό παρέμβασης, σε εφαρμογή του άρθρου 4 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1766/92, ο οργανισμός αυτός αποφασίζει σχετικά με τον τόπο ανάληψης του σιτηρού.

Οι δαπάνες μεταφοράς από την αποθήκη που είναι τοποθετημένο το εμπόρευμα κατά τη στιγμή της προσφοράς μέχρι το κέντρο παρέμβασης όπου μπορεί να μεταφερθεί με τις λιγότερες δαπάνες επιβαρύνουν τον προσφέροντα.

Στην περίπτωση που ο τόπος όπου ο οργανισμός παρέμβασης αναλαμβάνει το εμπόρευμα δεν είναι το κέντρο παρέμβασης στο οποίο το εμπόρευμα πρέπει να μεταφερθεί με τις λιγότερες δαπάνες, ο οργανισμός παρέμβασης προσδιορίζει και αναλαμβάνει τις συμπληρωματικές δαπάνες μεταφοράς. Στην περίπτωση αυτή, οι δαπάνες που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο καθορίζονται από τον οργανισμό παρέμβασης.

Αν ο οργανισμός παρέμβασης, σε συμφωνία με τον προσφέροντα, αποθηκεύει το αναληφθέν εμπόρευμα στην αποθήκη όπου αυτό βρίσκεται τη στιγμή της προσφοράς, η τιμή παρέμβασης μειώνεται κατά τις δαπάνες που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο δεύτερη φάση, καθώς επίσης κατά τις δαπάνες εξόδου από την αποθήκη, οι οποίες υπολογίζονται βάσει των δαπανών που πράγματι διαπιστώνονται στο οικείο κράτος μέλος.

3.  Η πληρωμή πραγματοποιείται μεταξύ της 30ής και της 35ης ημέρας που έπεται της ημέρας ανάληψης που αναφέρεται στο άρθρο 5 του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 9

Οι προσαυξήσεις και οι μειώσεις που εφαρμόζονται στην τιμή που καταβάλλεται στον προσφέροντα εκφράζονται σε ευρώ ανά τόνο και εφαρμόζονται από κοινού, ανάλογα με τα κατωτέρω προβλεπόμενα ποσά:

▼M4

▼M3

▼B

▼M3

▼B

Άρθρο 10

1.  Κάθε εμπορευόμενος που προβαίνει για λογαριασμό του οργανισμού παρέμβασης στην αποθεματοποίηση των αγορασθέντων προϊόντων, επιβλέπει τακτικά την ύπαρξη και κατάσταση διατήρησής τους και ενημερώνει χωρίς καθυστέρηση τον εν λόγω οργανισμό για κάθε σχετικό πρόβλημα που ανακύπτει.

2.  Ο οργανισμός παρέμβασης επαληθεύει τουλάχιστον μία φορά κατ' έτος την ποιότητα του αποθεματοποιηθέντος προϊόντος. Η δειγματοληψία για το σκοπό αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά τη στιγμή της ετήσιας απογραφής που προβλέπεται στο άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2148/96.

▼M3

3.  Όταν οι έλεγχοι που προβλέπονται στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού πρέπει να διενεργούνται βάσει της ανάλυσης επικινδυνότητας που αναφέρεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο, οι οικονομικές επιπτώσεις που προκύπτουν από τη μη τήρηση των μέγιστων επιτρεπτών επιπέδων προσμείξεων αποτελεί οικονομική ευθύνη του κράτους μέλους. Το κράτος μέλος υπέχει ευθύνη με την επιφύλαξη των προσφυγών που διαθέτει το κράτος μέλος έναντι του προσφέροντος ή του αποθεματοποιητή, σε περίπτωση μη τήρησης των δεσμεύσεων ή των υποχρεώσεών τους.

Ωστόσο, στην περίπτωση της ωχρατοξίνης A και της αλφατοξίνης, εάν το σχετικό κράτος μέλος μπορεί να παράσχει στην Επιτροπή την απόδειξη της τήρησης των προτύπων κατά την είσοδο, της τήρησης των κανονικών συνθηκών αποθήκευσης, καθώς και της τήρησης των άλλων υποχρεώσεων του αποθεματοποιητή, η χρηματοδοτική ευθύνη βαρύνει τον κοινοτικό προϋπολογισμό.

▼B

Άρθρο 11

Οι οργανισμοί παρέμβασης θεσπίζουν, αν υπάρχει ανάγκη, συμπληρωματικές διαδικασίες και όρους αναλήψεως που συμφωνούν με τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού, προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι ειδικές συνθήκες που επικρατούν στο κράτος μέλος στο οποίο ανήκουν· ειδικότερα, μπορούν να ζητούν περιοδικές δηλώσεις περί των υπαρχόντων αποθεμάτων.

▼M5

Άρθρο 11α

1.  Για καθένα από τα σιτηρά του άρθρου 5 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1784/2003, κάθε κράτος μέλος διαβιβάζει ηλεκτρονικώς τις πληροφορίες που χρειάζονται για τη διαχείριση της παρέμβασης, και συγκεκριμένα:

2.  Η κοινοποίηση στοιχείων κατά την έννοια της παραγράφου 1 γίνεται ακόμη και αν δεν κατατέθηκε καμία προσφορά. Σε περίπτωση μη κοινοποίησης των στοιχείων της παραγράφου 1 στοιχείο α) σημείο i), η Επιτροπή θεωρεί ότι καμία προσφορά δεν κατατέθηκε στο εκάστοτε κράτος μέλος.

3.  Η μορφή και το περιεχόμενο των κοινοποιήσεων της παραγράφου 1 καθορίζονται με βάση υποδείγματα που η Επιτροπή έχει θέσει στη διάθεση των κρατών μελών. Τα υποδείγματα αυτά χρησιμοποιούνται αφού ενημερωθεί προηγουμένως η επιτροπή διαχείρισης των σιτηρών.

▼B

Άρθρο 12

Οι κανονισμοί (ΕΟΚ) αριθ. 689/92 και (ΕΟΚ) αριθ. 1908/84 καταργούνται με ισχύ από την 1η Ιουλίου 2000.

Άρθρο 13

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την έβδομη ημέρα μετά τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Εφαρμόζεται από την 1 Ιουλίου 2000.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

▼M4

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

▼B

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ

1.   ΥΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΣΙΤΗΡΑ ΒΑΣΕΩΣ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ

1.1.   Θραυσμένοι σπόροι

Όλοι οι σπόροι των οποίων το ενδοσπέρμιο είναι μερικώς αποκεκαλυμμένο θεωρούνται ως θραυσμένοι σπόροι. Σπόροι κατεστραμμένοι εκ του αλωνισμού και σπόροι των οποίων το έμβρυο αφηρέθη, ανήκουν επίσης στην ίδια ομάδα.

Για τον αραβόσιτο, θεωρούνται τα μέρη των σπόρων ή οι σπόροι που διέρχονται διά κοσκίνου με κυκλικές οπές διαμέτρου 4,5 mm.

Για το σόργο, θεωρούνται τα μέρη των σπόρων ή οι σπόροι που διέρχονται διά κοσκίνου με κυκλικές οπές διαμέτρου 1,8 mm.

1.2.   Ξένες προσμείξεις συνιστάμενες από σπόρους

1.3.   Φυτρωμένοι σπόροι

Φυτρωμένοι σπόροι είναι εκείνοι των οποίων το ριζίδιο ή το βλαστίδιο βλέπεται καθαρά με γυμνόν οφθαλμό. Εντούτοις, πρέπει να ληφθεί υπόψη η γενική εμφάνιση του δείγματος, όταν κρίνεται η περιεκτικότητά του σε φυτρωμένους σπόρους. Υπάρχουν είδη σιτηρών με έμβρυο το οποίο προεξέχει, π.χ. ο σκληρός σίτος, και του οποίου η εφυμενίδα διαρρήγνυται, όταν ανακινείται ποσότης σιτηρών. Οι σπόροι αυτοί ομοιάζουν με τους φυτρωμένους σπόρους, αλλά δεν πρέπει να περιληφθούν σ' αυτή την ομάδα. Φυτρωμένοι σπόροι είναι μόνον εκείνοι των οποίων το έμβρυο έχει υποστεί οφθαλμοφανείς αλλαγές, οι οποίες καθιστούν εύκολη τη διάκριση του φυτρωμένου σπόρου από τον κανονικό.

1.4.   Διάφορες ξένες προσμείξεις (Schwarzbesatz)

1.5.   Ζώντα παράσιτα

1.6.   Αλευρώδεις σπόροι

Θεωρούνται ως αλευρώδεις σπόροι σκληρού σίτου οι σπόροι οι οποίοι δεν μπορούν να θεωρηθούν ως πλήρως υαλώδεις.

2.   ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΑΝΑ ΣΙΤΗΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΠΡΟΣΜΕΙΞΕΩΝ

2.1.   Σκληρός σίτος

Ως ξένες προσμείξεις που αποτελούνται από σπόρους, θεωρούνται οι συρρικνωμένοι σπόροι, οι σπόροι άλλων σιτηρών. οι και οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από παράσιτα, οι σπόροι με αποχρωματισμένο φύτρο οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από έντομα ή φουζάριο και οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από τη θέρμανση της ξηράνσεως.

Τις διάφορες ξένες προσμείξεις αποτελούν οι ξένοι σπόροι, οι χαλασμένοι σπόροι, οι ακαθαρσίες, τα έλυτρα, η αίρα, οι φθαρμένοι σπόροι (σάπιοι) τα νεκρά έντομα και τεμάχια εντόμων.

2.2.   Μαλακός σίτος

Ως ξένες προσμείξεις που αποτελούνται από σπόρους, θεωρούνται οι συρρικνωμένοι σπόροι, οι σπόροι άλλων σιτηρών, οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από παράσιτα, οι σπόροι με αποχρωματισμένο φύτρο και οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από τη θέρμανση της ξηράνσεως.

Ως διάφορες ξένες προσμείξεις θεωρούνται οι ξένοι σπόροι, οι χαλασμένοι σπόροι, οι ακαθαρσίες, τα έλυτρα, η αίρα, οι φθαρμένοι σπόροι (σάπιοι) τα νεκρά έντομα και τεμάχια εντόμων.

▼M3 —————

▼B

2.4.   Κριθή

Ως ξένες προσμείξεις που αποτελούνται από σπόρους, θεωρούνται οι συρρικνωμένοι σπόροι, οι σπόροι άλλων σιτηρών οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από παράσιτα.

Τις διάφορες ξένες προσμείξεις αποτελούν οι ξένοι σπόροι, οι χαλασμένοι σπόροι, οι ακαθαρσίες, τα έλυτρα, τα νεκρά έντομα και τεμάχια εντόμων.

2.5.   Αραβόσιτος

Ως ξένες προσμείξεις που αποτελούνται από σπόρους, θεωρούνται οι συρρικνωμένοι σπόροι, οι σπόροι άλλων σιτηρών, οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από παράσιτα και οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από τη θέρμανση της ξηράνσως.

Για το σιτηρό αυτό, πρέπει να θεωρηθούν ως αδρανείς ύλες όλα τα στοιχεία ενός δείγματος που διέρχονται διά κοσκίνου με σχισμές του 1 mm.

Οι διάφορες ξένες προσμείξεις αποτελούνται από τους ξένους σπόρους, τους χαλασμένους σπόρους, τις ακαθαρσίες, τα έλυτρα, τα νεκρά έντομα και τεμάχια εντόμων.

2.6.   Σόργο

Ως ξένες προσμείξεις που αποτελούνται από σπόρους, θεωρούνται οι σπόροι άλλων σιτηρών, οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από παράσιτα και οι σπόροι που έχουν προσβληθεί από τη θέρμανση της ξηράνσεως.

Τις διάφορες ξένες προσμείξεις αποτελούν οι ξένοι σπόροι, οι χαλασμένοι σπόροι, οι ακαθαρσίες, τα έλυτρα, τα νεκρά έντομα και τεμάχια εντόμων.

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ

ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΑΓΩΓΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΥΛΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΤΗΡΑ ΒΑΣΕΩΣ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ

1.

►M3  Για το μαλακό σίτο, το σκληρό σίτο, την κριθή, ένα μέσο δείγμα 250 g πρέπει να διέλθει δια δύο κοσκίνων, εκ των οποίων το ένα πρέπει να έχει σχισμές 3,5 mm και το άλλο 1,0 mm, επί μισό λεπτό της ώρας για το καθένα. ◄ Για να διασφαλισθεί ένα κοσκίνισμα σταθερό, συνιστάται η χρησιμοποίηση μηχανικού κοσκίνου, επί παραδείγματι μια τράπεζα κραδασμού εφοδιασμένη διά κοσκίνων. Οι ύλες οι οποίες συγκρατούνται από το κόσκινο με σχισμές των 3,5 mm και εκείνες οι οποίες διέρχονται διά του κοσκίνου με τις σχισμές του 1,0 mm, πρέπει να ζυγίζονται μαζί, θεωρούμενες ως αδρανείς ύλες. Στην περίπτωση κατά την οποία οι ύλες που παραμένουν στο κόσκινο με τις σχισμές των 3,5 mm περιέχουν μέρη «άλλων σιτηρών» ή ειδικότερα σπόρους ευμεγέθεις του σιτηρού βάσεως τα μέρη αυτά ή οι σπόροι πρέπει να τεθούν εντός του κοσκινισθέντος δείγματος. Καθ' ον χρόνο ο σπόρος διέρχεται διά του κοσκίνου με τις σχισμές του 1 mm, θα πρέπει να γίνει ένας προσεκτικός έλεγχος για την ύπαρξη ζώντων παρασίτων. Από το κοσκινισθέν δείγμα λαμβάνεται ένα δείγμα 50 έως 100 g με τη βοήθεια ενός διαχωριστού. Το μερικό αυτό δείγμα πρέπει να ζυγισθεί. Εν συνεχεία, με τη βοήθεια μιας λαβίδας ή μιας σπάτουλας, απλώνεται το μερικό δείγμα σε λεπτό στρώμα επί μιας τραπέζης και απ' αυτό ξεχωρίζονται οι θραυσμένοι σπόροι, άλλα σιτηρά, φυτρωμένοι σπόροι, σπόροι προσβεβλημένοι από παράσιτα, κατεστραμμένοι σπόροι από παγετό, σπόροι που εμφανίζουν αποχρωματισμό του εμβρύου, σπόροι ευρωτιασμένοι, σπόροι ζιζανίων, σκληρώτια, σπόροι με δαυλίτη, λέπυρα, ζώντα παράσιτα και νεκρά έντομα. Σε περίπτωση κατά την οποία ένα μερικό δείγμα περιλαμβάνει σπόρους που περιβάλλονται από τα λέπυρα, θα ξεφλουδίζονται τα λέπυρα με το χέρι. Τα κατ' αυτόν τον τρόπο λαμβανόμενα λέπυρα θα υπολογίζονται ως τεμάχια λεπύρων. Οι λίθοι, η άμμος και τα τμήματα αχύρου θεωρούνται ως αδρανείς ύλες. ▼M3 Το μερικό δείγμα θα διέλθει επί ήμισυ λεπτό της ώρας από ένα κόσκινο των 2,0 mm για το μαλακό σίτο, από κόσκινο 1,9 mm για το σκληρό σίτο, από κόσκινο 2,2 mm για την κριθή. Οι ύλες οι οποίες διέρχονται από το κόσκινο αυτό θεωρούνται ως σπόροι συρρικνωμένοι. Οι σπόροι οι οποίοι έχουν καταστραφεί από τον παγετό και οι πράσινοι μη πλήρους ωρίμανσης σπόροι ανήκουν στην ομάδα των συρρικνωμένων σπόρων. ▼B

2.

Για τον αραβόσιτο, ένα μέσο δείγμα των 500 g πρέπει να διέλθει διά κοσκίνου του 1,0 mm επί ήμισυ λεπτό της ώρας. Ελέγχεται η παρουσία ζώντων παρασίτων και νεκρών εντόμων. Με τη βοήθεια λαβίδας ή σπάτουλας αφαιρούνται οι ύλες, οι οποίες συγκρατούνται υπό του κοσκίνου του 1,0 mm ως λίθοι, άμμος, τμήματα αχύρου και άλλες αδρανείς ύλες. Προστίθενται οι αφαιρεθείσες αδρανείς ύλες στις ύλες οι οποίες διήλθον διά του κοσκίνου του 1,0 mm και ζυγίζονται αυτές μαζί. Προετοιμάζεται, με τη βοήθεια ενός διαχωριστού, ένα δείγμα των 100 έως 200 g από το δείγμα το οποίο διήλθε διά του κοσκίνου. Ζυγίζεται το μερικό αυτό δείγμα. Ακολούθως, απλώνεται σε λεπτό στρώμα επί μιας τραπέζης. Αφαιρούνται, με τη βοήθεια λαβίδας η σπάτουλας, τα τμήματα άλλων σιτηρών, σπόροι προσβεβλημένοι από ζωικά παράσιτα, κατεστραμμένοι σπόροι από παγετό, σπόροι οι οποίοι έχουν φυτρώσει, σπόροι ζιζανίων, κατεστραμμένοι σπόροι, λέπυρα, ζώντα παράσιτα και νεκρά έντομα. Ακολούθως το μερικό αυτό δείγμα θα διέλθει δι' ενός κοσκίνου με στρογγύλες οπές διαμέτρου 4,5 mm για τον αραβόσιτο και 1,8 mm για το σόργο. Οι ύλες οι οποίες διέρχονται διά του κοσκίνου αυτού θεωρούνται ως θραυσμένοι σπόροι.

3.

Ομάδες υλών οι οποίες δεν είναι σιτηρά βάσεως υψηλής ποιότητας και οι οποίες προσδιορίσθηκαν συμφώνως προς τις μεθόδους που αναφέρονται στα σημεία 1 και 2, των οποίων τα ποσοστά επί τοις % προβλέπονται στα άρθρα 1 έως 5, πρέπει να ζυγίζονται ακριβώς με προσέγγιση 0,01 g και να ανάγονται επί τοις % του μέσου δείγματος. Οι ενδείξεις οι οποίες περιλαμβάνονται στην έκθεση αναλύσεων θα γίνονται με προσέγγιση 0,1 %. Ελέγχεται η παρουσία ζώντων παρασίτων. Κατά γενικό κανόνα, θα πρέπει να γίνονται δύο αναλύσεις ανά δείγμα. Αυτές δεν θα πρέπει να διαφέρουν περισσότερο του 10 % ως προς το σύνολο των υλών οι οποίες προβλέπονται ανωτέρω.

4.

Οι χρησιμοποιούμενες συσκευές για τις εργασίες οι οποίες αφορούν τα σημεία 1, 2 και 3 είναι οι ακόλουθες: α) διαχωριστής δειγμάτων, επί παραδείγματι συσκευή κωνική ή με ραβδώσεις· β) ζυγός ακριβείας· γ) κόσκινα με σχισμές των 1, 1,8, 1,9, 2, 2,2, 3,5 mm και κόσκινα με στρογγύλες οπές διαμέτρου 1,8 και 4,5 mm. Προφανώς, τα κόσκινα θα πρέπει να τεθούν επί δονουμένης τραπέζης.

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IV

ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΥΓΡΑΣΙΑ

1.   Αρχή

Το προϊόν ξηραίνεται σε θερμοκρασία 130 έως 133 °C υπό κανονική ατμοσφαιρική πίεση. Η διάρκεια καθορίζεται εμπειρικώς εν σχέσει προς το μέγεθος των σωματιδίων.

2.   Πεδίο εφαρμογής

Αυτή η μέθοδος ξηράνσεως εφαρμόζεται στα αλεσμένα σιτηρά τα οποία διέρχονται, τουλάχιστον σε ποσοστό 50 %, διά των οπών κοσκίνου 0,5 mm και δεν αφήνουν περισσότερα υπολείμματα από 10 % επί κοσκίνου με κυκλικές οπές του 1,0 mm. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται ομοίως στα άλευρα.

3.   Συσκευές

Ζυγός ακριβείας.

Συσκευή λειοτριβίσεως από υλικό το οποίο δεν απορροφά την υγρασία και της οποίας ο καθορισμός είναι εύκολος. Η συσκευή αυτή πρέπει να λειοτριβεί ταχέως και ομοιόμορφα, χωρίς να προκαλείται αισθητή θέρμανση, αποφεύγουσα κατά το μέγιστο την επαφή με τον εξωτερικό αέρα και ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις οι οποίες ενδείκνυνται στο σημείο 2 (επί παραδείγματι, μύλος με κώνους λυόμενους).

Δοχείο από μη προσβαλλόμενο μέταλλο ή από γυαλί, εφοδιασμένο με ένα κάλυμμα το οποίο εφαρμόζει καλά· η ωφέλιμη επιφάνεια πρέπει να επιτρέπει την επιτυχή διανομή του εξεταζόμενου δείγματος, ήτοι 0,3 g ανά cm2.

Ισοθερμικός μικρός κλίβανος θερμαινόμενος δι' ηλεκτρικής θερμάνσεως, ρυθμιζόμενος σε θερμοκρασία 130 έως 133 °C ( 16 ), ο οποίος να διαθέτει ικανοποιητικό εξαερισμό ( 17 ).

Ξηραντήριο με μεταλλική πλάκα ή, ελλείψει αυτής, εκ πορσελάνης, ικανού πάχους, διάτρητο, περιέχον αποτελεσματικό υλικό αφυδατώσεως.

4.   Τρόπος εργασίας

Ξήρανση

Ζυγίζονται εντός δοχείου, του οποίου έχει ληφθεί το απόβαρο, με ακρίβεια ± 1 mg, το λιγότερο 5 g εκ των υπό άλεση μικρόκοκκων σιτηρών ή 8 g του υπό άλεση αραβοσίτου. Τοποθετείται το δοχείο εντός κλιβάνου θερμοκρασίας 130 έως 133 °C. Προς αποφυγή μεγάλης πτώσεως της θερμοκρασίας του κλιβάνου, εισάγεται το δοχείο σε ελάχιστο χρόνο. Αφήνεται να γίνει η ξήρανση επί δύο ώρες, από τη στιγμή κατά την οποία ο κλίβανος έφτασε εκ νέου στη θερμοκρασία των 130 έως 133 °C. Αποσύρεται το δοχείο εκ του κλιβάνου, επανατοποθετείται ταχέως το κάλυμμα αυτού, αφήνεται να ψυχθεί από 30 έως 45 λεπτά εντός ξηραντηρίου και ζυγίζεται (οι ζυγίσεις πρέπει να γίνονται με ακρίβεια ± 1 mg).

5.   Μέθοδος υπολογισμού και τύπος

Ε

=

η αρχική μάζα σε γραμμάρια του δείγματος

Μ

=

η μάζα, σε γραμμάρια, του δείγματος μετά τη διεργασία

Μ′

=

η μάζα, σε γραμμάρια, του δείγματος μετά την άλεση

m

=

η μάζα, σε γραμμάρια, του ξηρού δείγματος.

Η περιεκτικότης σε υγρασία, επί τοις εκατό του προϊόντος ως έχει, είναι ίση προς:

Πραγματοποιούνται οι δοκιμές δύο φορές κατ' ελάχιστον.

6.   Ακρίβεια του προσδιορισμού

Η διαφορά μεταξύ δύο μετρήσεων που έχουν γίνει ταυτόχρονα ή με μικρή διαφορά από τον ίδιο αναλυτή δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 0,15 g υγρασίας για 100 g δείγματος. Σε περίπτωση μεγαλύτερης διαφοράς, επαναλαμβάνονται οι μετρήσεις.

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V

ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΜΗ ΚΟΛΛΩΔΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΜΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΖΥΜΗΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΟ ΣΙΤΟ

1.   Τίτλος

Μέθοδος για τη δοκιμή αρτοποιήσεως αλεύρου σίτου.

2.   Πεδίο εφαρμογής

Η μέθοδος εφαρμόζεται στα άλευρα που λαμβάνονται από πειραματική άλεση σίτου για παραγωγή άρτου που ζυμώνεται με μαγιά ζύθου.

3.   Αρχή της μεθόδου

Παρασκευάζεται ζύμη από άλευρα, νερό, μαγιά ζύθου, άλας και σακχαρόζη μέσα σ' ένα ορισμένο ζυμωτήριο. Μετά τη διαίρεση και σφαιροποποίηση, τα ζυμάρια αφήνονται επί 30 λεπτά της ώρας. Διαμορφώνονται, τοποθετούνται επί των πλακών ψησίματος και ψήνονται μετά την τελική ζύμωση επί ορισμένο χρόνο. Σημειώνονται οι τεχνολογικές ιδιότητες της ζύμης. Ο άρτος κρίνεται από τον όγκο και το ύψος.

4.   Συστατικά

4.1.   Μαγιά ζύθου

Ενεργός ξηρά μαγιά Engedura (Gist-Brocades NV. Yeast Division) ή συστατικό που να έχει τα αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

4.2.   Νερό πόσιμο

4.3.   Σακχαρούχος και αλατούχος διάλυση ασκορβικού οξέος

Διάλυση 30 ± 0,5 g χλωριούχου καλίου (ποιότητα εμπορίου), 30 ± 5 g σακχαρόζης (εμπορίου) και 0,040 ± 0,001 g ασκορβικού οξέος σε 800 ± 5 g νερού. Παρασκευάζεται νέο διάλυμα κάθε ημέρα.

4.4.   Σακχαρούχος διάλυση

Διάλυση 5 ± 0,1 g σακχαρόζης (εμπορίου) σε 95 ± 1 g νερού. Παρασκευάζεται κάθε ημέρα νέο διάλυμα.

4.5.   Άλευρο βύνης (με ενζυματική δραστηριότητα)

Ποιότητα εμπορίου.

5.   Εξοπλισμός και εργαλεία

5.1.   Αρτοποιείο

Με ρυθμιστικό σύστημα διατηρήσεως της θερμοκρασίας μεταξύ 22 και 25 °C.

5.2.   Ψυγείο

Που διατηρεί εσωτερικώς θερμοκρασία 4 ± 2 °C.

5.3.   Ζυγός

Μεγίστου φορτίου 2 kg και ακριβείας 2 g.

5.4.   Ζυγός

Μεγίστου φορτίου 0,5 kg και ακριβείας 0,1 g.

5.5.   Αναλυτικός ζυγός

Ακριβείας 0,1 × 10–3 g.

5.6.   Σκάφη ζυμώματος

Stephan UMTA 10 αναμεικτήρας τύπου «Detmold» (Stephan Soehne GmbH) ή παρόμοια συσκευή με τα αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

5.7.   Θάλαμος ζυμώσεως

Με ρυθμιστικό σύστημα διατηρήσεως θερμοκρασίας 30 ± 1 °C.

5.8.   Ανοικτό πλαστικό δοχείο

Εκ polymethylmethacrylate (Plexiglas, Perspex) εσωτερικών διαστάσεων 25 × 25 cm, ύψος 15 cm, πάχους τοιχωμάτων 0,5 ± 0,05 cm.

5.9.   Πλάκες τετράγωνοι από πλαστικό

Εκ polymethylmethacylate (Plexiglas, Perspex) διαστάσεων τουλάχιστον 30 × 30 cm, πάχος 0,5 ± 0,05 cm.

5.10.   Συσκευή παρασκευής άρτου

Συσκευή Brabender (Brabender OHG) ή παρόμοια με τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

6.   Ετοιμασία δειγμάτων

Κατά τον κανόνα ICC αριθ. 101.

7.   Τρόπος διενέργειας

7.1.   Προσδιορισμός ενυδατώσεως

Η απορρόφηση νερού προσδιορίζεται κατά τον κανόνα ICC αριθ. 115/1.

7.2.   Προσδιορισμός της προσθήκης αλεύρου βύνης

Καθορίζουμε το χρόνο πτώσεως του αλεύρου κατά ISO 3093/1982. Αν ο χρόνος πτώσεως είναι μεγαλύτερος των 250, καθορίζουμε την ποσότητα της βύνης που θα προσθέσουμε για να επιτευχθεί χρόνος πτώσεως μεταξύ 200 και 250, με μια σειρά αναμείξεων με αυξημένες ποσότητες βύνης (4.5). Αν ο χρόνος πτώσεως είναι μικρότερος των 250, δεν χρειάζεται προσθήκη βύνης.

7.3.   Ενεργοποίηση της ξηράς μαγιάς

Φέρομε το σακχαρούχο διάλυμα (4.4) σε θερμοκρασία 35 ± 1 °C. Χύνουμε ένα μέρος του βάρους της ενεργού ξηράς μαγιάς σε τέσσερα μέρη βάρους της χλιαρής σακχαρούχου διαλύσεως, χωρίς ανάδευση. Αν χρειασθεί ανακινούμε ελαφρά.

Το αφήνουμε σε ανάπαυση 10 ± 1 λεπτό. Εν συνεχεία, το αναδεύουμε μέχρις ότου επιτευχθεί ομοιογενές αιώρημα. Χρησιμοποιούμε το αιώριο αυτό στα επόμενα δέκα λεπτά.

7.4.   Ρύθμιση των θερμοκρασιών του αλεύρου και των υγρών συστατικών

Η θερμοκρασία του αλεύρου και του νερού πρέπει να ρυθμίζεται για να επιτυγχάνεται θερμοκρασία ζυμαριού στο τέλος του ζυμώματος 27 ± 1 °C.

7.5.   Σύνθεση της ζύμης

Ζυγίζουμε με ακρίβεια ± 2 g, 10 y/3 g αλεύρου όπως είναι (που αντιστοιχεί σε 1 kg αλεύρου περιεκτικότητας σε νερό 14 %, εντός της οποίας περιλαμβάνεται η ποσότητα του χρησιμοποιουμένου αλεύρου για τη δοκιμασία στο φαρινογράφο (βλέπε τον κανόνα ICC αριθ. 115 σημείο 9.1). Ζυγίζουμε όσο το δυνατό ακριβέστερα 0,2 g ποσότητας αλεύρου βύνης (μαγιάς) ικανής να φέρει χρόνο πτώσεως μεταξύ 200 και 250 (7.2).

Ζυγίζουμε 430 ± 5 g σακχαρούχου ή αλατούχου διαλύματος ασκορβικού οξέος (4.3) και προσθέτουμε νερό μέχρις ότου επιτύχουμε μια ολική μάζα (× – 9) 10 y/3 g (βλέπε 10.2) όπου × είναι η ποσότητα του χρησιμοποιούμενου ύδατος στη δοκιμασία του φαρινογράφου (βλέπε κανόνα ICC αριθ. 115/1, κεφάλαιο 9.1). Η ολική αυτή μάζα (συνήθως ανέρχεται μεταξύ 450 και 650 g) πρέπει να προσδιορίζεται με ακρίβεια 1,5 g.

Ζυγίζουμε 90 ± 1 g αιωρήματος μαγιάς (7.3).

Σημειώνουμε την ολική μάζα της ζύμης (Ρ) που είναι το άθροισμα των μαζών αλεύρου, σακχαρούχου και αλατούχου διαλύματος ασκορβικού οξέος μαζί με αιώρημα μαγιάς και αλεύρου βύνης.

7.6.   Ζύμωμα

Τοποθετούμε κατ' αρχή τη σκάφη ζυμώματος σε θερμοκρασία 27 ± 1 °C με αρκετή ποσότητα νερού κατάλληλης θερμοκρασίας.

Χύνουμε τα υγρά συστατικά μέσα στη σκάφη, μετά σκορπίζουμε πάνω στην επιφάνεια το άλευρο και τη βύνη.

Βάζουμε σε κίνηση το ζυμωτήριο (1η ταχύτητα 1 400 στροφές/λεπτό) και αφήνουμε να στρέφεται 60 δευτερόλεπτα. 20 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη λειτουργίας του ζυμωτηρίου, στρέφουμε δύο φορές την ξύστρα που είναι προσαρμοσμένη στο σκέπασμα του κάδου του ζυμωτηρίου.

Μετρούμε τη θερμοκρασία του ζυμαριού. Αν η θερμοκρασία δεν κυμαίνεται μεταξύ 26 και 28 °C, απορρίπτουμε τη ζύμη αυτή και παρασκευάζουμε νέα αφού ρυθμίσουμε τη θερμοκρασία των συστατικών.

Σημειώνουμε τις ιδιότητες της ζύμης χρησιμοποιώντας μια από τις ακόλουθες εκφράσεις:

7.7.   Τεμαχισμός και σφαιροποίηση

Ζυγίζουμε, με ακρίβεια 2 g, τρία τεμάχια ζύμης κατά τον ακόλουθο τύπο:

p = 0,25 Ρ, στο οποίο:

p

=

μάζα τεμαχίου ζύμης

Ρ

=

ολική μάζα ζύμης.

Σφαιροποιούμε αμέσως μέσα σε 15 δευτερόλεπτα τα τεμάχια της ζύμης στη μηχανή σφαιροποιήσεως (5.10) και εν συνεχεία τα βάζουμε για χρονικό διάστημα 30 ± 2 λεπτών επάνω στις πλαστικές πλάκες (5.9) που σκεπάζονται με ανεστραμμένα τα πλαστικά δοχεία (5.8) εντός του θαλάμου ζυμώσεως (5.7).

Τα τεμάχια της ζύμης δεν αλευρώνονται.

7.8.   Ζύμωση

Τοποθετούμε τα τεμάχια της ζύμης που βρίσκονται στους πλαστικούς δίσκους τους σκεπασμένους με τα ανεστραμμένα δοχεία στο ζυμωτήριο (5.10) και ξαναπλάθουμε κάθε τεμάχιο εντός 15 δευτερολέπτων. Ανασηκώνουμε το σκέπασμα που προστατεύει τη ζύμη μόνο την τελευταία στιγμή προ του πλασίματος. Σημειώνουμε τις ιδιότητες της ζύμης χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες εκφράσεις:

Για να θεωρηθεί ως μη κολλώδης και επεξεργάσιμη μηχανικά, η ζύμη κατά τη λειτουργία της συσκευής, θα πρέπει να μην προσκολλάται παρά ελάχιστα ή καθόλου στα τοιχώματα του ζυμωτηρίου σε τρόπο ώστε η ζύμη να πλάθεται με μια περιστροφική κίνηση για να πάρει το σχήμα σφαίρας. Στο τέλος της επεξεργασίας, η ζύμη δεν πρέπει να προσκολλάται στα τοιχώματα του θαλάμου του ζυμωτηρίου όταν το σκέπασμα του θαλάμου ανασηκωθεί.

(7.9, 7.10, 8.)

9.   Έκθεση αποτελέσματος δοκιμασίας

Η έκθεση αποτελέσματος δοκιμασίας πρέπει να αναφέρει:

Θα πρέπει επιπλέον να σημειώνει:

10.   Γενικές παρατηρήσεις

10.1.

10.2.

Ο τύπος για τον υπολογισμό της ποσότητας των υγρών συστατικών βασίζεται στους ακόλουθους υπολογισμούς: Προσθήκη x ml ύδατος σε ισοδύναμη ποσότητα 300 g αλεύρου περιεκτικότητας σε υγρασία 14 % δίδει την επιθυμητή συνεκτικότητα. Καθώς στη δοκιμασία της αρτοποιήσεως χρησιμοποιούμε 1 kg αλεύρου (περιεκτικότητα σε νερό 14 %) όπου x βασίζεται σε 300 g αλεύρου, είναι αναγκαίο στη δοκιμασία αρτοποιήσεως να χρησιμοποιούμε το x διαιρούμενο διά τρία και πολλαπλασιαζόμενο επί 10 g νερού, δηλαδή 10 x/3 g. Τα 430 g του σαχκαρούχου και αλατούχου διαλύματος του ασκορβικού οξέος περιέχουν 15 g άλατος και 15 g σακχάρου. Αυτά τα 430 g διαλύματος περιλαμβάνονται στα υγρά συστατικά. Επομένως, για να προσθέσουμε 10 x/3 g νερού στη ζύμη, πρέπει να προσθέσουμε (10 x/3 + 30) g υγρά συστατικά που αποτελούνται από 430 g σακχαρούχου και αλατούχου διαλύματος ασκορβικού οξέος και μια πρόσθετη ποσότητα νερού. Μολονότι ένα μέρος νερού που προστίθεται με τη διάλυση της ζύμης απορροφάται από τη μαγιά, το αιώρημα αυτό περιέχει επίσης ελεύθερο νερό. Υπολογίζεται κατ' εκτίμηση ότι τα 90 g του αιωρήματος της μαγιάς περιέχουν 60 g ελεύθερου νερού. Πρέπει ως εκ τούτου να προβούμε σε μια διόρθωση των 60 g επί της ποσότητας των υγρών συστατικών, λαμβάνοντας υπόψη το ελεύθερο νερό του αιωρήματος της μαγιάς, δηλαδή: 10 x/3 συν 30 μείον 60 g πρέπει να προστεθούν τελικώς. Το οποίο δίδει: (10 x/3 + 30) – 60 = 10 x – 30 = (x/3 – 3) 10 = (x – 9) 10/3, δηλαδή τον τύπο του σημείου 7.5. Αν, για παράδειγμα, η ποσότητα του νερού x που χρησιμοποιείται στη δοκιμασία του φαρινογράφου είναι 165 ml, αντικαθιστούμε την τιμή αυτή στον τύπο, ώστε τα 430 του σακχαρούχου και αλατούχου διαλύματος του ασκορβικού οξέος να αυξηθούν μέχρι τελικής μάζας: .

10.3.

Η μέθοδος δεν είναι αμέσως εφαρμόσιμη για τον σίτο. Ο εργαστηριακός τρόπος που πρέπει να ακολουθήσουμε για να χαρακτηρίσουμε την αρτοποιητική αξία είναι ο ακόλουθος: Καθαρίζουμε το δείγμα του σίτου και προσδιορίζουμε την περιεκτικότητα σε νερό του καθαρισμένου σίτου. Δεν επεξεργαζόμαστε τον σίτο διά θερμάνσεως, αν η περιεκτικότητά του σε νερό περιλαμβάνεται μεταξύ 15 και 16 %. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, επεξεργαζόμαστε τον σίτο μέχρις όπου αποκτήσει περιεκτικότητα σε νερό 15,5 ± 0,5 %, τουλάχιστον τρεις ώρες πριν από το άλεσμα. Παρασκευάζουμε το άλευρο χρησιμοποιώντας μύλους εργαστηρίου Buehler MLU 202 ή Brabender Quadrumant Senior ή οποιοδήποτε παρεμφερές μηχάνημα που έχει τα αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Διαλέγουμε πρόγραμμα αλέσματος με το οποίο επιτυγχάνουμε ελάχιστο ποσοστό εξαγωγής 72 % αλεύρου του οποίου το ποσοστό σε τέφρα θα περιλαμβάνεται μεταξύ 0,50 και 0,60 % επί της ξηράς ουσίας. Προσδιορίζουμε την τέφρα του αλεύρου κατά το παράρτημα του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1501/95 της Επιτροπής (ΕΕ L 147 της 30.6.1995, σ. 7) και την περιεκτικότητα σε νερό κατά τον παρόντα κανονισμό. Υπολογίζουμε το ποσοστό εξαγωγής κατά την εξίσωση. όπου: Ε = ποσοστό εξαγωγής f = περιεκτικότητα σε νερό του αλεύρου w = περιεκτικότητα σε νερό του σίτου F = μάζα αλεύρου που παράχθηκε με υγρασία f W = μάζα σίτου που αλέστηκε με υγρασία w. Σημείωση: Οι διευκρινίσεις ως προς τα συστατικά και τις συσκευές που χρησιμοποιούνται αναγράφονται στο έγγραφο Τ/77.300 της 31ης Μαρτίου 1977 που δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο voor Graan, Meel en Brood, TNO — Postbus 15, Wageningen (Κάτω Χώρες).

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VI

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΑΛΕΥΡΩΔΕΙΣ ΚΟΚΚΟΥΣ

1.   Αρχή

Μόνον ένα τμήμα του δείγματος χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό των αλευρωδών κόκκων, έστω μερικώς. Οι σπόροι τεμαχίζονται με τον σποροτόμο του Pohl ή ισοδύναμο όργανο.

2.   Υλικό

3.   Τρόπος εργασίας

4.   Τρόπος παρουσίασης των αποτελεσμάτων

Ι

=

μάζα των στοιχείων τα οποία δεν αποτελούν βασικά σιτηρά άριστης ποιότητας, εκφρασμένη σε γραμμάρια.

Μ

=

ποσοστό των αλευρωδών κόκκων, έστω μερικώς, στους σπόρους που έχουν εξετασθεί.

5.   Αποτελέσματα

Ποσοστό αλευρωδών κόκκων, έστω μερικώς, στο δείγμα ελέγχου.

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VII

▼M4

▼B

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VIII

Πρακτική μέθοδος καθορισμού της μείωσης που εφαρμόζεται στην τιμή του σόργου από τους οργανισμούς παρέμβασης

1.   Βασικά δεδομένα

P = ποσοστό φύρας επί του ακαθάριστου προϊόντος,

0,4 % = ανώτατο ποσοστό ταννίτης επί του οποίου εφαρμόζεται ο περιορισμός,

11 % ( 18 ) = μείωση που αντιστοιχεί στο 1 % φύρας αναγόμενης σε ξηρά ύλη.

2.   Υπολογισμός της μείωσης

Η μείωση, εκφρασμένη σε ποσοστό που εφαρμόζεται στην τιμή παρέμβασης, υπολογίζεται σύμφωνα με τον ακόλουθο τύπο:

---

( 1 ) ΕΕ L 181 της 1.7.1992, σ. 21.

( 2 ) ΕΕ L 160 της 26.6.1999, σ. 18.

( 3 ) ΕΕ L 288 της 9.11.1996, σ. 6.

( 4 ) ΕΕ L 102 της 17.4.1999, σ. 70.

( 5 ) ΕΕ L 74 της 20.3.1992, σ. 18.

( 6 ) ΕΕ L 197 της 29.7.1999, σ. 28.

( 7 ) ΕΕ L 178 της 5.7.1984, σ. 22.

( 8 ) ΕΕ L 235 της 20.8.1987, σ. 10.

( 9 ) ΕΕ L 37 της 13.2.1993, σ. 1.

( 10 ) ΕΕ L 77 της 16.3.2001, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 856/2005 (ΕΕ L 143 της 7.6.2005, σ. 3).

( 11 ) ΕΕ L 140 της 30.5.2002, σ. 10

( 12 ) ΕΕ L 171 της 23.6.2006, σ. 35.

( 13 ) ΕΕ L 191 της 31.7.1993, σ. 76.

( 14 ) ΕΕ L 352 της 15.12.1987, σ. 1.

( 15 ) ΕΕ L 88 της 3.4.1990, σ. 1.

( 16 ) Θερμοκρασία αέρας στο εσωτερικό του κλιβάνου.

( 17 ) Ο κλίβανος πρέπει να έχει τέτοια θερμική ικανότητα ώστε, ρυθμιζόμενος εκ των προτέρων σε θερμοκρασία 130 έως 133 °C, να δυνηθεί να φθάσει εκ νέου στη θερμοκρασία αυτή, τουλάχιστον σε 45 λεπτά της ώρας, μετά την τοποθέτηση εντός του κλιβάνου του μέγιστου αριθμού δειγμάτων προς ταυτόχρονη ξήρανση.

►M3  Ο κλίβανος θα πρέπει να διαθέτει αερισμό τέτοιο ώστε, όταν ξηραίνονται όλα τα δείγματα σιμιγδαλιού ή κατά περίπτωση αραβόσιτου που δύναται να χωρέσει, επί 2 ώρες στην περίπτωση των σιτηρών σε μικρούς κόκκους (μαλακός σίτος, σκληρός σίτος, κριθή και σόργο) και επί 4 ώρες όσον αφορά τον αραβόσιτο, τα αποτελέσματα να εμφανίζουν διαφορά κατώτερη από 0,15 % σε σχέση με τα αποτελέσματα που λαμβάνονται μετά από 3 ώρες ξήρανσης για τα μικρόκοκκα σιτηρά και 5 ώρες ξήρανσης για τον αραβόσιτο. ◄

( 18 ) Μείωση που εφαρμόζεται στην τιμή του σόργου ανάλογα με το ποσοστό σε ταννίνη, υπολογιζόμενη επί 1 000 g ξηράς ύλης: