Υπόθεση T‑143/20

PT Pelita Agung Agrindustri
και
PT Permata Hijau Palm Oleo

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο πενταμελές τμήμα) της 14ης Δεκεμβρίου 2022

«Επιδοτήσεις – Εισαγωγές βιοντίζελ καταγωγής Ινδονησίας – Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2019/2092 – Οριστικός αντισταθμιστικός δασμός – Άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1037 – Υποτιμολόγηση – Πίεση των τιμών – Άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 2016/1037 – Αιτιώδης συνάφεια – Άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, υπό iv, και σημείο 2, του κανονισμού 2016/1037 – Ενέργεια η οποία συνίσταται σε “ανάθεση” ή “εντολή” προς ιδιωτικό φορέα να εκτελέσει μια λειτουργία που συνιστά χρηματοδοτική συνεισφορά – Τίμημα χαμηλότερο του ενδεδειγμένου – Στήριξη του εισοδήματος ή των τιμών – Άρθρο 3, σημείο 2, και άρθρο 6, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 2016/1037 – Πλεονέκτημα – Άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, υπό i, και σημείο 2, του κανονισμού 2016/1037 – Άμεση μεταβίβαση κεφαλαίου – Άρθρο 7 του κανονισμού 2016/1037 – Υπολογισμός του ύψους του πλεονεκτήματος – Άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 8, του κανονισμού 2016/1037 – Κίνδυνος πρόκλησης σημαντικής ζημίας – Δικαιώματα άμυνας»

1. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Ζημία – Εξουσία εκτιμήσεως των θεσμικών οργάνων – Δικαστικός έλεγχος – Όρια

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 8)

   (βλ. σκέψεις 24-26, 87)

2. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Ζημία – Παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη – Επιπτώσεις των επιδοτούμενων εισαγωγών στις τιμές των ομοειδών προϊόντων στην αγορά της Ένωσης – Υπολογισμός του περιθωρίου υποτιμολόγησης – Μέθοδος υπολογισμού – Εξουσία εκτιμήσεως της Επιτροπής – Υποχρέωση δίκαιης σύγκρισης μεταξύ της τιμής του υπό εξέταση προϊόντος και της τιμής του ομοειδούς προϊόντος του ενωσιακού κλάδου παραγωγής – Δικαστικός έλεγχος – Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως – Βάρος αποδείξεως

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 8 §§ 1 και 2)

   (βλ. σκέψεις 27-31, 39, 40, 58-63)

3. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ερμηνεία – Μέθοδοι – Ερμηνεία υπό το πρίσμα των διεθνών συμφωνιών που έχει συνάψει η Ένωση – Ερμηνεία του κανονισμού 2016/1037 υπό το πρίσμα της συμφωνίας αντιντάμπινγκ της ΓΣΔΕ του 1994 – Συνεκτίμηση της ερμηνείας του οργάνου επίλυσης διαφορών

   [Συμφωνία για την εφαρμογή του άρθρου VI της γενικής συμφωνίας για τους τελωνειακούς δασμούς και το εμπόριο (συμφωνία αντιντάμπινγκ του 1994)· κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου]

   (βλ. σκέψεις 47, 56)

4. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Ζημία – Παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη – Επιπτώσεις των επιδοτούμενων εισαγωγών στις τιμές των ομοειδών προϊόντων στην αγορά της Ένωσης – Υπολογισμός του περιθωρίου υποτιμολόγησης – Μέθοδος υπολογισμού – Εξουσία εκτιμήσεως της Επιτροπής – Υποχρέωση της Επιτροπής να διαπιστώνει την υποτιμολόγηση για το ομοειδές προϊόν του ενωσιακού κλάδου παραγωγής στο σύνολό του – Δεν υφίσταται

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 1 § 1, 2, στοιχείο γʹ, και 8 § 1, στοιχείο αʹ, και § 2)

   (βλ. σκέψεις 72-76)

5. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Επιδότηση – Έννοια – Χρηματοδοτική συνεισφορά του Δημοσίου στη χώρα καταγωγής ή εξαγωγής – Καθεστώς με το οποίο επιβάλλονται περιορισμοί στην εξαγωγή ακατέργαστου φοινικέλαιου με αποτέλεσμα να καθίσταται η εξαγωγή του εμπορικά μη ελκυστική – Εμπίπτει

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, σημείο iv)

   (βλ. σκέψεις 94-129, 144, 145)

6. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Διεξαγωγή της έρευνας – Χρησιμοποίηση των διαθέσιμων στοιχείων σε περίπτωση άρνησης συνεργασίας των εμπλεκόμενων μερών – Εξουσία εκτιμήσεως – Υποχρέωση των οργάνων να χρησιμοποιούν τα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία – Δεν υφίσταται

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 28)

   (βλ. σκέψεις 133-138)

7. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Επιδότηση – Έννοια – Στήριξη του εισοδήματος ή των τιμών κατά την έννοια του άρθρου XVI της ΓΣΔΕ του 1994 – Μέτρα με στόχο να παρασχεθεί στους παραγωγούς βιοντίζελ πρόσβαση στην κύρια πρώτη ύλη σε τιμή χαμηλότερη από την τιμή της παγκόσμιας αγοράς – Εμπίπτουν

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο βʹ)

   (βλ. σκέψεις 154-160)

8. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Επιδότηση – Έννοια – Όφελος που προσπορίζεται ο αποδέκτης – Υπολογισμός του οφέλους – Εξουσία εκτιμήσεως της Επιτροπής – Έκδοση κατευθυντήριων γραμμών από την Επιτροπή για τον υπολογισμό του ποσού της επιδότησης – Συνέπειες – Αυτοπεριορισμός της εξουσίας εκτιμήσεως της Επιτροπής

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 3, σημεία 1 και 2, 6, στοιχείο δʹ, και 7 § 1, στοιχείο αʹ)

   (βλ. σκέψεις 163-172, 196-201, 215-220)

9. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Επιδότηση – Έννοια – Χρηματοδοτική συνεισφορά του Δημοσίου στη χώρα καταγωγής ή εξαγωγής – Καθορισμός τιμής αναφοράς – Καταβολή από δημόσιο οργανισμό της διαφοράς μεταξύ της τιμής αναφοράς του ντίζελ και της τιμής αναφοράς του βιοντίζελ στον παραγωγό βιοντίζελ – Εμπίπτει

   (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, σημείο i)

   (βλ. σκέψεις 176-191)

10. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Ζημία – Κίνδυνος πρόκλησης σημαντικής ζημίας – Απόδειξη – Ανάλυση των παραγόντων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη – Συνεκτίμηση στοιχείων μεταγενέστερων της περιόδου έρευνας – Δικαστικός έλεγχος – Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως – Βάρος αποδείξεως

    (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 2, στοιχείο δʹ, και 8 §§ 1, 4 και 8)

    (βλ. σκέψεις 238-245, 268-272, 285-297)

11. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Ζημία – Παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη – Αντίκτυπος της επιδότησης στην παραγωγή της Ένωσης – Ύπαρξη παραγόντων και δεικτών που καταδεικνύουν θετική τάση – Περίσταση η οποία δεν αποκλείει τη διαπίστωση της ύπαρξης σημαντικής ζημίας προκληθείσας στον ενωσιακό κλάδο παραγωγής

    (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 5)

    (βλ. σκέψη 258)

12. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά της πρακτικής επιδοτήσεων που εφαρμόζουν τρίτες χώρες – Διεξαγωγή της έρευνας – Υποχρέωση της Επιτροπής να διασφαλίζει την πληροφόρηση των εμπλεκόμενων μερών – Περιεχόμενο – Δικαιώματα άμυνας – Προσβολή – Προϋποθέσεις – Δυνατότητα της εμπλεκόμενης επιχείρησης να αμυνθεί αποτελεσματικότερα απουσία διαδικαστικής παρατυπίας

    (Κανονισμός 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 30)

    (βλ. σκέψεις 302-311)

Σύνοψη

Στο πέρας έρευνας κατά των επιδοτήσεων η οποία κινήθηκε το 2018, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε τον εκτελεστικό κανονισμό 2019/2092 για την επιβολή οριστικού αντισταθμιστικού δασμού στις εισαγωγές βιοντίζελ καταγωγής Ινδονησίας ( 1 ) (στο εξής: υπό εξέταση προϊόν).

Οι ινδονησιακές εταιρίες PT Pelita Agung Agrindustri και PT Permata Hijau Palm Oleo, οι οποίες παράγουν και εξάγουν βιοντίζελ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άσκησαν προσφυγή με αίτημα την ακύρωση του προμνησθέντος εκτελεστικού κανονισμού.

Απορρίπτοντας την προσφυγή τους, το Γενικό Δικαστήριο παρέχει διευκρινίσεις όσον αφορά την ανάλυση της υποτιμολόγησης των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο έρευνας κατά των επιδοτήσεων. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο διευκρινίζει το περιεχόμενο πλειόνων εννοιών που περιέχονται στον βασικό κανονισμό κατά των επιδοτήσεων 2016/1037 ( 2 ).

Εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου

Κατά πρώτον, όσον αφορά το αν οι εισαγωγές βιοντίζελ από την Ινδονησία πραγματοποιήθηκαν σε τιμές αισθητά κατώτερες της τιμής του βιοντίζελ που παράγει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει την αιτίαση ότι η Επιτροπή δεν διενήργησε προσήκουσα σύγκριση των δύο αυτών τιμών. Συναφώς, οι προσφεύγουσες υποστήριξαν ειδικότερα ότι, κατά τη σύγκριση, στο πλαίσιο μίας εκ των τριών χρησιμοποιηθεισών μεθόδων υπολογισμού, του συνόλου των εισαγωγών βιοντίζελ από την Ινδονησία με το σύνολο των πωλήσεων βιοντίζελ στην Ένωση χωρίς προσαρμογή της τιμής, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τη διαφορά επιπέδου του σημείου απόφραξης ψυχρού φίλτρου (στο εξής: CFPP) μεταξύ του ινδονησιακού βιοντίζελ και του βιοντίζελ που πωλούν οι παραγωγοί της Ένωσης.

Επ’ αυτού, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει, αφενός, ότι η απόφαση της Επιτροπής να μην προβεί σε προσαρμογή των τιμών κατόπιν συνεκτιμήσεως των διαφορετικών επιπέδων CFPP βασίστηκε σε αντικειμενικά στοιχεία, ήτοι στην πολυπλοκότητα των ανταγωνιστικών σχέσεων και τη διαφορά των συνθηκών της αγοράς μεταξύ των βιοντίζελ με διαφορετικά επίπεδα CFPP, καθώς και στην έλλειψη άμεσης συσχέτισης μεταξύ του επιπέδου CFPP και της τιμής. Αφετέρου, οι προσφεύγουσες δεν απέδειξαν ότι η ζητηθείσα προσαρμογή ήταν αναγκαία προκειμένου οι επίμαχες τιμές να καταστούν συγκρίσιμες.

Όσον αφορά την επιχειρηματολογία των προσφευγουσών ότι υποχρέωση της Επιτροπής να διαπιστώσει την υποτιμολόγηση του υπό εξέταση προϊόντος στο σύνολό του μπορεί να θεμελιωθεί, εν προκειμένω, σε κατ’ αναλογίαν εφαρμογή της απόφασης Changshu City Standard Parts Factory και Ningbo Jinding Fastener κατά Συμβουλίου (C‑376/15 P και C‑377/15 P) ( 3 ), το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι τα διδάγματα που αντλούνται από την εν λόγω απόφαση, τα οποία αφορούν τον καθορισμό του περιθωρίου ντάμπινγκ, δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην ανάλυση των επιπτώσεων στις τιμές του ενωσιακού κλάδου παραγωγής από τις εισαγωγές που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ ή τις επιδοτούμενες εισαγωγές. Συγκεκριμένα, τέτοια ανάλυση συνεπάγεται σύγκριση των πωλήσεων όχι της ίδιας επιχείρησης, όπως συμβαίνει με τον καθορισμό του περιθωρίου αντιντάμπινγκ που υπολογίζεται βάσει των στοιχείων του οικείου παραγωγού-εξαγωγέα, αλλά πλειόνων επιχειρήσεων, ήτοι των παραγωγών-εξαγωγέων που περιλήφθηκαν στο δείγμα και των περιληφθεισών στο δείγμα επιχειρήσεων που εμπίπτουν στον ενωσιακό κλάδο παραγωγής. Τούτου λεχθέντος, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή υπολόγισε την υποτιμολόγηση κατ’ αρχάς για το 20 %, εν συνεχεία για το 55 % και, τελικώς, για το σύνολο των πωλήσεων των παραγωγών της Ένωσης.

Κατά δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει την αιτίαση που αφορά πρόδηλη πλάνη εκτίμησης στην οποία, κατά τις προσφεύγουσες, υπέπεσε η Επιτροπή εκτιμώντας ότι, μέσω των περιορισμών στην εξαγωγή ακατέργαστου φοινικέλαιου (στο εξής: ΑΦ), τους οποίους η Κυβέρνηση της Ινδονησίας επέβαλε υπό μορφή εξαγωγικού φόρου και εισφοράς κατά την εξαγωγή ( 4 ), και του καθορισμού των τιμών από παραγωγό ΑΦ που ανήκει στην Κυβέρνηση της Ινδονησίας, η εν λόγω Κυβέρνηση επιδίωξε να εξασφαλίσει από τους παραγωγούς ΑΦ την προμήθεια του συγκεκριμένου προϊόντος στην ινδονησιακή αγορά έναντι τιμήματος χαμηλότερου του κανονικού. Κατά τις προσφεύγουσες, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι, με τα ως άνω μέτρα, η Κυβέρνηση της Ινδονησίας είχε «αναθέσει» ή «δώσει εντολή», κατά την έννοια του άρθρου 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, υπό iv, δεύτερη περίπτωση, του βασικού κανονισμού κατά των επιδοτήσεων ( 5 ), στους προμηθευτές ΑΦ να προμηθεύουν τα προϊόντα τους έναντι τιμήματος χαμηλότερου του κανονικού.

Επ’ αυτού, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι το άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, υπό iv, δεύτερη περίπτωση, του βασικού κανονισμού κατά των επιδοτήσεων αποτελεί μέτρο κατά της καταστρατήγησης και ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί πλήρως η πρακτική αποτελεσματικότητά του, ως «ανάθεση» πρέπει να νοείται κάθε ενέργεια του Δημοσίου που συνεπάγεται, άμεσα ή έμμεσα, την ανάθεση σε ιδιωτικό φορέα της ευθύνης διενέργειας μιας εκ των πράξεων που περιγράφονται στο άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, υπό i έως iii, του εν λόγω κανονισμού και ως «εντολή» πρέπει να νοείται κάθε ενέργεια του Δημοσίου που συνίσταται, άμεσα ή έμμεσα, στην άσκηση των εξουσιών του σε ιδιωτικό φορέα προκειμένου αυτός να διενεργήσει τέτοια πράξη. Τούτο συνέβαινε, όμως, εν προκειμένω, στο μέτρο που το Δημόσιο είχε σχεδιάσει τους επίμαχους εξαγωγικούς περιορισμούς με σαφή σκοπό να ωφελήσει τον ινδονησιακό κλάδο παραγωγής βιοντίζελ με τη διατήρηση των εγχώριων τιμών ΑΦ σε τεχνητά χαμηλά επίπεδα.

Επιπλέον, οι εν λόγω εξαγωγικοί περιορισμοί μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν επιδοτήσεις υπό μορφή «στήριξης του εισοδήματος ή των τιμών κατά την έννοια του άρθρου XVI της ΓΣΔΕ του 1994» κατά το άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο βʹ, του βασικού κανονισμού κατά των επιδοτήσεων, καθόσον συνεισφέρουν στο εισόδημα των παραγωγών βιοντίζελ παρέχοντας σε αυτούς τη δυνατότητα πρόσβασης στην κύρια πρώτη ύλη και στο βασικότερο στοιχείο κόστους τους σε τιμή χαμηλότερη από την τιμή της παγκόσμιας αγοράς. Συγκεκριμένα, η «στήριξη του εισοδήματος ή των τιμών» κατά την προμνησθείσα διάταξη περιλαμβάνει κάθε πράξη του Δημοσίου η οποία έχει ως αποτέλεσμα, άμεσα ή έμμεσα, τη διατήρηση της σταθερότητας του εισοδήματος ή των τιμών ή την άνοδό τους, η δε παραπομπή στο άρθρο XVI της ΓΣΔΕ συνεπάγεται ότι πρέπει να ληφθούν επίσης υπόψη τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης πράξης στις εξαγωγές και τις εισαγωγές.

Κατά τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι τα ποσά που κατέβαλλε το Oil Palm Plantation Fund (στο εξής: OPPF), δημόσιος οργανισμός, στους Ινδονήσιους παραγωγούς βιοντίζελ συνιστούσαν επίσης «χρηματοδοτική συνεισφορά» του Δημοσίου υπό μορφή άμεσης μεταφοράς κεφαλαίων, κατά το άρθρο 3, σημείο 1, στοιχείο αʹ, υπό i, του βασικού κανονισμού κατά των επιδοτήσεων. Δυνάμει της εν λόγω διάταξης, η έννοια της «χρηματοδοτικής συνεισφοράς» περιλαμβάνει κάθε χρηματικό μέσο το οποίο το Δημόσιο μπορεί πραγματικά να χρησιμοποιήσει. Επιπλέον, προκειμένου να εκτιμηθεί αν άμεση μεταφορά κεφαλαίων μπορεί να δικαιολογήσει την επιβολή αντισταθμιστικού δασμού, πρέπει να ληφθεί υπόψη η έλλειψη ανταλλάγματος, ή ισοδύναμου ανταλλάγματος, εκ μέρους της αποδέκτριας της μεταφοράς κεφαλαίων επιχείρησης. Υπό τις συνθήκες αυτές, δεδομένου ότι οι προσφεύγουσες δεν απέδειξαν ότι οι επίμαχες πληρωμές οφείλονταν στο πλαίσιο σύμβασης αγοράς συναφθείσας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ινδονησίας και των παραγωγών βιοντίζελ, ορθώς η Επιτροπή διαπίστωσε την ύπαρξη χρηματοδοτικής συνεισφοράς υπό μορφή άμεσης μεταφοράς κεφαλαίων.

Το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει επίσης τις αιτιάσεις που αφορούν πλάνη στην οποία, κατά τις προσφεύγουσες, υπέπεσε η Επιτροπή κατά τον υπολογισμό του οφέλους που προσπορίστηκαν οι Ινδονησιακοί παραγωγοί βιοντίζελ από τα ποσά που κατέβαλλε το OPPF. Κατά τις προσφεύγουσες, η Επιτροπή έπρεπε να προσδιορίσει το όφελος που προσπορίστηκε στους παραγωγούς βιοντίζελ αφαιρώντας από το ποσό της αντισταθμίσιμης επιδότησης το κόστος μεταφοράς για την παράδοση του βιοντίζελ, βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του βασικού κανονισμού κατά των επιδοτήσεων. Στο πλαίσιο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι, για τον υπολογισμό του ύψους της επιδότησης, ορθώς η Επιτροπή βασίστηκε στην ανακοίνωσή της σχετικά με τον υπολογισμό του ποσού της επιδότησης στις έρευνες με αντικείμενο την επιβολή αντισταθμιστικού δασμού ( 6 ). Βάσει των κατευθυντήριων γραμμών που περιέχονται στην εν λόγω ανακοίνωση, η δυνατότητα αφαίρεσης τελών και εξόδων εξαρτάται μεταξύ άλλων από τις προϋποθέσεις να έχουν καταβληθεί αυτά απευθείας στο Δημόσιο κατά την περίοδο έρευνας και να έχει αποδειχθεί ότι η καταβολή τους ήταν υποχρεωτική για τη χορήγηση της επιδότησης. Οι προεκτεθείσες προϋποθέσεις είναι συμβατές με τον βασικό κανονισμό κατά των επιδοτήσεων, πλην όμως οι προσφεύγουσες δεν απέδειξαν ούτε ότι το επίμαχο κόστος μεταφοράς καταβλήθηκε απευθείας στο Δημόσιο ούτε ότι η καταβολή του ήταν υποχρεωτική.

Τέλος, παραπέμποντας σε πάγια νομολογία όσον αφορά ζητήματα αντιντάμπινγκ, το Γενικό Δικαστήριο επικυρώνει το συμπέρασμα της Επιτροπής κατά το οποίο, κατά τη διάρκεια της περιόδου έρευνας, οι εισαγωγές από την Ινδονησία συνεπάγονταν κίνδυνο πρόκλησης σημαντικής ζημίας για τον ενωσιακό κλάδο παραγωγής, κατά το άρθρο 8, παράγραφος 8, του βασικού κανονισμού κατά των επιδοτήσεων.

( 1 ) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2019/2092 της Επιτροπής, της 28ης Νοεμβρίου 2019, για την επιβολή οριστικού αντισταθμιστικού δασμού στις εισαγωγές βιοντίζελ καταγωγής Ινδονησίας (ΕΕ 2019, L 317, σ. 42).

( 2 ) Κανονισμός (ΕΕ) 2016/1037 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο επιδοτήσεων εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2016, L 176, σ. 55), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (EE) 2018/825 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2018 (EE 2018, L 143, σ. 1) (στο εξής: βασικός κανονισμός κατά των επιδοτήσεων).

( 3 ) Απόφαση της 5ης Απριλίου 2017, Changshu City Standard Parts Factory και Ningbo Jinding Fastener κατά Συμβουλίου (C‑376/15 P και C‑377/15 P, EU:C:2017:269).

( 4 ) Το ακαθάριστο φοινικέλαιο είναι πρώτη ύλη για την παραγωγή ινδονησιακού βιοντίζελ.

( 5 ) Κατά την εν λόγω διάταξη, θεωρείται ότι υπάρχει επιδότηση όταν το Δημόσιο «αναθέτει ή δίδει εντολή σε έναν ιδιωτικό φορέα να διενεργήσει μια ή περισσότερες από τις πράξεις που περιγράφονται στα σημεία i, ii και iii, οι οποίες κανονικά υπάγονται στην αρμοδιότητά του και εφόσον η διενέργεια των εν λόγω πράξεων δεν διαφέρει κατ’ ουσία διόλου από τη συνήθη διενέργεια πράξεων εκ μέρους του Δημοσίου».

( 6 ) Ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Κατευθύνσεις για τον υπολογισμό του ποσού της επιδότησης στις έρευνες με αντικείμενο την επιβολή αντισταθμιστικού δασμού» (ΕΕ 1998, C 394, σ. 6).