Υπόθεση C-652/15

Furkan Tekdemir

κατά

Kreis Bergstraße

[αίτηση του Verwaltungsgericht Darmstadt
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]

«Προδικαστική παραπομπή – Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας – Απόφαση 1/80 – Άρθρο 13 – Ρήτρα standstill – Δικαίωμα διαμονής των μελών της οικογένειας Τούρκου εργαζομένου ενταγμένου στη νόμιμη αγορά εργασίας κράτους μέλους – Ενδεχόμενη ύπαρξη επιτακτικού λόγου γενικού συμφέροντος ο οποίος δικαιολογεί νέους περιορισμούς – Αποτελεσματική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών – Υποχρέωση των ηλικίας κάτω των 16 ετών υπηκόων τρίτων κρατών να κατέχουν άδεια διαμονής – Αναλογικότητα»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα)
της 29ης Μαρτίου 2017

Διεθνείς συμφωνίες – Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας – Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εργαζόμενοι – Κανόνας standstill του άρθρου 13 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως – Περιεχόμενο – Εθνική νομοθεσία προβλέπουσα νέους περιορισμούς – Υποχρέωση των ηλικίας κάτω των 16 ετών υπηκόων τρίτων κρατών να κατέχουν άδεια διαμονής – Δικαιολόγηση βάσει επιτακτικών λόγων γενικού συμφέροντος – Αποτελεσματική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών – Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας – Προϋποθέσεις

(Απόφαση 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας, άρθρο 13)

Το άρθρο 13 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως, της 19ης Σεπτεμβρίου 1980, σχετικά με την προώθηση της συνδέσεως, που επισυνάφθηκε στη Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας, η οποία υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1963 στην Άγκυρα από τη Δημοκρατία της Τουρκίας, αφενός, και από τα κράτη μέλη της ΕΟΚ και την Κοινότητα, αφετέρου, και η οποία συνάφθηκε, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με την απόφαση 64/732/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Δεκεμβρίου 1963, έχει την έννοια ότι ο σκοπός που άπτεται της αποτελεσματικής διαχειρίσεως των μεταναστευτικών ροών μπορεί να συνιστά επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος δυνάμενο να δικαιολογήσει εθνικό μέτρο, θεσπισθέν κατόπιν της θέσεως σε ισχύ της αποφάσεως αυτής στο οικείο κράτος μέλος, βάσει του οποίου επιβάλλεται στους ηλικίας κάτω των 16 ετών υπηκόους τρίτων κρατών η υποχρέωση να διαθέτουν άδεια διαμονής για την είσοδο και τη διαμονή στο κράτος μέλος αυτό.

Ωστόσο, ένα τέτοιο μέτρο είναι δυσανάλογο σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό καθόσον οι όροι εφαρμογής του όσον αφορά τα τέκνα τα οποία είναι υπήκοοι τρίτου κράτους, έχουν γεννηθεί στο οικείο κράτος μέλος και των οποίων ένας εκ των γονέων τους είναι Τούρκος εργαζόμενος που διαμένει νομίμως στο κράτος μέλος αυτό, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του προσφεύγοντος της κύριας δίκης, υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη του σκοπού αυτού.

(βλ. διατακτ.)