Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Εργαζόμενοι — Διατάξεις της Συνθήκης — Προσωπικό πεδίο εφαρμογής

(Άρθρο 39 ΕΚ)

2. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Εργαζόμενοι — Ίση μεταχείριση — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Περιορισμοί

(Άρθρα 39 ΕΚ, 49 ΕΚ και 50 ΕΚ)

3. Κοινοτικό δίκαιο — Άμεσο αποτέλεσμα — Απ’ ευθείας εφαρμοστέα διάταξη της Συνθήκης — Υποχρεώσεις των εθνικών δικαστηρίων

Περίληψη

1. Δεν αποκλείεται ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας, υπό ορισμένες περιστάσεις, να έχει τη δυνατότητα να επικαλείται δικαιώματα ευθέως παρεχόμενα στους κοινοτικούς εργαζομένους από το άρθρο 39 ΕΚ, στην περίπτωση κατά την οποία η δραστηριότητά του γραφείου αυτού συνίσταται στη μεσολάβηση μεταξύ της ζητήσεως και της προσφοράς εργασίας και η σύναψη συμβάσεως ευρέσεως εργασίας με αιτούντα εργασία παρέχει στο γραφείο αυτό ρόλο μεσολαβητή, καθόσον εκπροσωπεί τον αιτούντα εργασία και επιδιώκει να τον τοποθετήσει σε θέση απασχολήσεως.

Πράγματι, για να είναι αποτελεσματικό και χρήσιμο, το δικαίωμα των εργαζομένων να αναλαμβάνουν μισθωτή εργασία και να την ασκούν εντός άλλου κράτους μέλους χωρίς διάκριση συνοδεύεται κατ’ ανάγκην από το δικαίωμα μεσολαβητών, όπως ένα ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας, να τους παρέχουν αρωγή για την εξεύρεση απασχολήσεως, τηρουμένων των κανόνων περί ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων.

(βλ. σκέψεις 24-26)

2. Τα άρθρα 39 ΕΚ, 49 ΕΚ και 50 ΕΚ δεν επιτρέπουν εθνική νομοθετική ρύθμιση, προβλέπουσα ότι η καταβολή εκ μέρους κράτους μέλους σε ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας της οφειλόμενης από τον αιτούντα εργασία προς το γραφείο αυτό αμοιβής για την εξεύρεση θέσεως απασχολήσεως εξαρτάται από την προϋπόθεση ότι η εξευρεθείσα από τον μεσολαβητή αυτόν θέση υπόκειται σε υποχρεωτικές εισφορές κοινωνικής ασφαλίσεως εντός του εδάφους αυτού του κράτους.

Πράγματι, ο αιτών εργασία, τον οποίο ένα τέτοιο γραφείο διευκόλυνε να βρει θέση απασχολήσεως υποκείμενη σε υποχρεωτικές εισφορές κοινωνικής ασφαλίσεως εντός άλλου κράτους μέλους, περιέρχεται σε κατάσταση δυσμενέστερη σε σχέση με την κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν αν είχε συνάψει σύμβαση εργασίας εντός αυτού του κράτους μέλους, δεδομένου ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε επωφεληθεί από την εκ μέρους του αρμόδιου κρατικού φορέα καταβολή αμοιβής οφειλόμενης στο μεσολαβητικό γραφείο για την εξεύρεση της θέσεως απασχολήσεως. Συνεπώς, μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση δημιουργεί κώλυμα δυνάμενο να αποτρέψει τους αιτούντες εργασία, ιδίως εκείνους που έχουν περιορισμένους οικονομικούς πόρους, και, κατά προέκταση, τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, να αναζητήσουν θέση απασχολήσεως σε άλλο κράτος μέλος, επειδή η προμήθεια για την εξεύρεση τέτοιας θέσεως δεν θα καταβληθεί από το κράτος μέλος καταγωγής των αιτούντων.

Επίσης, μια τέτοια κανονιστική ρύθμιση συνεπάγεται περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, με κριτήριο τον τόπο παροχής της συγκεκριμένης υπηρεσίας, καθόσον δύναται να επηρεάσει τον αποδέκτη των υπηρεσιών, δηλαδή τον αιτούντα εργασία ο οποίος οφείλει, σε περίπτωση κατά την οποία η θέση απασχολήσεως που του προτείνει ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας ευρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος, να καταβάλει ο ίδιος την αμοιβή στο εν λόγω γραφείο. Όσον αφορά το ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας, το οποίο παρέχει την υπηρεσία, περιορίζεται η δυνατότητά του να εκτείνει τη δραστηριότητά του σε άλλα κράτη μέλη, καθόσον σε μεγάλο βαθμό η ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος παρακινεί τους αιτούντες εργασία να προσφύγουν στις υπηρεσίες αυτού του γραφείου, αυτό δε το σύστημα παρέχει τη δυνατότητα στο γραφείο αυτό να τοποθετεί τον αιτούντα εργασία σε άλλο κράτος μέλος χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο της μη καταβολής της αμοιβής του.

Το γεγονός ότι ένα τέτοιο σύστημα αποσκοπεί στη βελτίωση του τρόπου ευρέσεως εργασίας και στον περιορισμό της ανεργίας, καθώς και στην προστασία του εθνικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως και στην προστασία της εθνικής αγοράς εργασίας από την απώλεια ειδικευμένου εργατικού δυναμικού δεν μπορεί να δικαιολογήσει ένα τέτοιο εμπόδιο. Πράγματι, ένα τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο, που έχει ως αποτέλεσμα να μην παρέχεται, συστηματικώς, το πλεονέκτημα ενός τέτοιου συστήματος στους αιτούντες εργασία που τοποθετούνται σε θέσεις απασχολήσεως σε άλλα κράτη μέλη, βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη των επιδιωκομένων σκοπών.

(βλ. σκέψεις 35-36, 38, 42, 44-45, 57-59, 61-62, διατακτ. 1)

3. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να ερμηνεύει και να εφαρμόζει το εσωτερικό δίκαιο σύμφωνα με τις επιταγές του κοινοτικού δικαίου, εξαντλώντας κάθε περιθώριο εκτιμήσεως που του παρέχει το εθνικό του δίκαιο, σε περίπτωση δε που μια τέτοια σύμφωνη με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνεία δεν είναι δυνατή, προκειμένου περί διατάξεων της Συνθήκης που παρέχουν στους ιδιώτες δικαιώματα τα οποία αυτοί μπορούν να προβάλλουν ενώπιον των δικαστηρίων και τα εθνικά δικαστήρια οφείλουν να προασπίζουν, το εθνικό δικαστήριο οφείλει να μην εφαρμόζει οποιαδήποτε αντίθετη προς τις διατάξεις αυτές διάταξη του εσωτερικού δικαίου.

(βλ. σκέψη 70, διατακτ. 2)