Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1 Πολιτιστική πολιτική - Κοινοτικά προγράμματα - Πρόγραμμα MEDIA - Αιτήσεις χρηματοδοτήσεως για τη διανομή ταινιών - Προϋποθέσεις επιλεξιμότητας - Εξουσία εκτιμήσεως της Επιτροπής - Απαίτηση υπάρξεως συμφωνίας μεταξύ τριών διαφορετικών διανομέων για την εκμετάλλευση ταινίας σε αίθουσα κινηματογράφου - Έννοια των «διαφορετικών διανομέων» - Ερμηνεία - Συνεκτίμηση του νοηματικού πλαισίου και της συνήθους εννοίας των όρων - Διανομείς που δεν συνεργάζονταν προηγουμένως κατά τρόπο ουσιαστικό και επί μονίμου βάσεως

(Απόφαση 90/685 του Συμβουλίου)

2 Πολιτιστική πολιτική - Κοινοτικά προγράμματα - Πρόγραμμα MEDIA - Ξορήγηση ενισχύσεως - Προϋπόθεση - Συμβατό της ενισχύσεως με το άρθρο 85 της Συνθήκης (νυν άρθρο 81 ΕΚ)

[Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 85, 86 και 93 (νυν άρθρα 81 ΕΚ, 82 ΕΚ και 88 ΕΚ)]

3 Προσφυγή ακυρώσεως - Αμοδιότητα του κοινοτικού δικαστή - Ερμηνεία της αιτιολογίας διοικητικής πράξεως - Όρια

[Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 173 (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 230 ΕΚ) και 174 (νυν άρθρο 231 ΕΚ)]

Περίληψη

1 Στο πλαίσιο της εφαρμογής του προγράμματος δράσεως για την ενθάρρυνση της αναπτύξεως της ευρωπαϋκής οπτικοακουστικής βιομηχανίας (MEDIA), διεπομένου από την απόφαση 90/685 του Συμβουλίου, οι κατευθυντήριες γραμμές του οργανισμού που επικουρεί την Επιτροπή στη χρηματοπιστωτική εφαρμογή του προγράμματος αυτού - του European Film Distribution Office (Ευρωπαϋκού Γραφείου Διανομής Ταινιών, ΕΓΔΤ) - καθορίζουν τις προϋποθέσεις επιλεξιμότητας της κοινοτικής χρηματοδοτικής συνδρομής.

Το γεγονός ότι αυτές οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας του ΕΓΔΤ υφίστανται και ότι έχουν εγκριθεί από την Επιτροπή δεν αρκεί για να αποκλείσει οποιαδήποτε εξουσία εκτιμήσεως της Επιτροπής ως προς τον επιλέξιμο χαρακτήρα των αιτήσεων χρηματοδοτήσεως.

Όσον αφορά τις αιτήσεις χρηματοδοτήσεως για τη διανομή ταινιών, το σημείο ΙΙΙ.1, στοιχείο αα, των κατευθυντηρίων γραμμών απαιτούσε όπως τρεις, τουλάχιστον, διαφορετικοί διανομείς αντιπροσωπεύοντες τρία, τουλάχιστον, διαφορετικά κράτη της Ευρωπαϋκής Ενώσεως ή κράτη με τα οποία είχαν υπάρξει επαφές για συνεργασία συμφωνήσουν όσον αφορά την εκμετάλλευση μιας ταινίας σε αίθουσα και υποβάλουν τις αιτήσεις τους εντός της ίδιας προθεσμίας.

Ελλείψει κάθε ορισμού της εννοίας των «διαφορετικών διανομέων» στις κατευθυντήριες γραμμές, ο προσδιορισμός της σημασίας και του περιεχομένου των εκφράσεων αυτών πρέπει να γίνεται με βάση το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου αυτές χρησιμοποιούνται και σύμφωνα με το συνηθισμένο τους νόημα στην καθημερινή γλώσσα.

Κατά συνέπεια, ορθώς το Πρωτοδικείο έκρινε ότι η Επιτροπή μπορούσε να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει την προϋπόθεση σχετικά με την απαίτηση των τριών διαφορετικών διανομέων με βάση τους επιδιωκόμενους από το πρόγραμμα MEDIA στόχους, όπως αυτοί προκύπτουν από την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την πολιτική επί των οπτικοακουστικών μέσων και από την απόφαση 90/685, και, επομένως, να απαιτήσει όπως, για να είναι οι αιτήσεις χρηματοδοτήσεως για τη διανομή ταινιών επιλέξιμες, πρέπει να υποβάλλονται από τρεις τουλάχιστον διανομείς οι οποίοι δεν συνεργάζονταν προηγουμένως κατά τρόπο ουσιαστικό και επί μονίμου βάσεως. (βλ. σκέψεις 22-27)

2 Οι ίδιοι κανόνες περί συνεπείας οι οποίοι απαιτούν να μη δύναται η Επιτροπή να επιτρέψει μια κρατική ενίσχυση, μετά το πέρας της διαδικασίας του άρθρου 93 της Συνθήκης (νυν άρθρου 88 ΕΚ), χωρίς να έχει ελέγξει μήπως ο εξ αυτής ωφελούμενος παραβαίνει τις διατάξεις των άρθρων 85 και 86 της Συνθήκης (νυν άρθρων 81 και 82 ΕΚ), απαιτούν, στο πλαίσιο της εφαρμογής του προγράμματος MEDIA, διεπομένου από την απόφαση 90/685 του Συμβουλίου, να μη χορηγείται κοινοτική ενίσχυση σε κοινή επιχείρηση πριν εξεταστεί το συμβατό αυτής με το άρθρο 85 της Συνθήκης. (βλ. σκέψεις 29, 30)

3 Στο πλαίσιο του ελέγχου νομιμότητας, όπως προβλέπεται στο άρθρο 173 της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 230 ΕΚ), το Δικαστήριο και το Πρωτοδικείο είναι αρμόδια να αποφαίνονται επί των προσφυγών λόγω αναρμοδιότητας, παραβάσεως ουσιώδους τύπου, παραβιάσεως της Συνθήκης ή οποιουδήποτε κανόνα δικαίου σχετικού με την εφαρμογή της ή για κατάχρηση εξουσίας. Το άρθρο 174 της Συνθήκης (νυν άρθρο 231 ΕΚ) προβλέπει ότι αν μια προσφυγή είναι βάσιμη το Δικαστήριο κηρύσσει την προσβαλλόμενη πράξη άκυρη. Επομένως, το Δικαστήριο και το Πρωτοδικείο δεν μπορούν, εν πάση περιπτώσει, να υποκαταστήσουν με τη δική τους αιτιολογία αυτήν του εκδόντος την προσβαλλόμενη πράξη.

Μολονότι, στο πλαίσιο μιας προσφυγής ακυρώσεως, το Πρωτοδικείο είναι δυνατό να ωθηθεί στο να ερμηνεύσει την αιτιολογία της προσβαλλομένης πράξεως κατά τρόπο διαφορετικό από αυτόν του εκδότη της, και δη, σε ορισμένες περιπτώσεις, να απορρίψει την παρατεθείσα απ' αυτόν ρητή αιτιολογία, δεν μπορεί να ενεργήσει κατ' αυτόν τον τρόπο όταν κάτι τέτοιο δεν δικαιολογείται από κανένα ουσιαστικό στοιχείο.

Συνεπώς, πρέπει να ακυρωθεί η απόφαση του Πρωτοδικείου με την οποία, αλλοιώνοντας το περιεχόμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως, το Πρωτοδικείο υποκατέστησε με τη δική του αιτολογία την αιτιολογία του εκδότη της πράξεως. (βλ. σκέψεις 38, 42, 48-49)