Υπόθεση C-320/12

Malaysia Dairy Industries Pte. Ltd

κατά

Ankenævnet for Patenter og Varemærker

(αίτηση του Højesteret για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προσέγγιση των νομοθεσιών — Οδηγία 2008/95/ΕΚ — Άρθρο 4, παράγραφος 4, στοιχείο ζʹ — Σήματα — Προϋποθέσεις κτήσεως και διατηρήσεως ενός σήματος — Άρνηση καταχωρίσεως ή ακυρότητα — Έννοια της “κακής πίστεως” του αιτούντος — Γνώση εκ μέρους του αιτούντος της υπάρξεως αλλοδαπού σήματος»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 27ης Ιουνίου 2013

1. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ερμηνεία – Διάταξη η οποία δεν παραπέμπει ρητώς στο δίκαιο των κρατών μελών – Αυτοτελής και ενιαία ερμηνεία

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Σήματα – Οδηγία 2008/95 – Άρνηση καταχωρίσεως ή ακυρότητα – Αιτών που ενεργεί κακόπιστα κατά την κατάθεση της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος – Έννοια της «κακής πίστεως» – Αυτοτελής και ενιαία ερμηνεία

   (Οδηγία 2008/95 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 4 § 4, στοιχείο ζʹ)

3. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Σήματα – Οδηγία 2008/95 – Άρνηση καταχωρίσεως ή ακυρότητα – Αιτών που ενεργεί κακόπιστα κατά την κατάθεση της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος – Κριτήρια εκτιμήσεως – Συνεκτίμηση όλων των υφιστάμενων κατά το χρονικό σημείο καταθέσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως σχετικών παραγόντων – Γνώση εκ μέρους του αιτούντος της χρήσεως πανομοιότυπου ή παρόμοιου σημείου από τρίτο – Γεγονός το οποίο δεν αρκεί για τη στοιχειοθέτηση της κακής πίστεως

   (Οδηγία 2008/95 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 4 § 4, στοιχείο ζʹ)

4. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Σήματα – Οδηγία 2008/95 – Άρνηση καταχωρίσεως ή ακυρότητα – Ενδεικτικοί λόγοι απαραδέκτου ή ακυρότητας – Θέσπιση από τα κράτη μέλη κανόνων ιδιαίτερης προστασίας των αλλοδαπών σημάτων – Δεν επιτρέπεται

   (Οδηγία 2008/95 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 4 § 4, στοιχείο ζʹ)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 25)

2.  Δεν αμφισβητείται ότι το γράμμα του άρθρου 4, παράγραφος 4, στοιχείο ζʹ, της οδηγίας 2008/95 περί σημάτων δεν περιλαμβάνει κανέναν ορισμό της έννοιας της «κακής πίστεως», η οποία δεν ορίζεται ούτε στα άλλα άρθρα της οδηγίας αυτής. Επιπλέον, η διάταξη αυτή δεν παραπέμπει ρητώς στο δίκαιο των κρατών μελών όσον αφορά την έννοια αυτή. Κατά συνέπεια, η σημασία και το περιεχόμενο της εν λόγω έννοιας πρέπει να καθορίζονται βάσει του πλαισίου στο οποίο εντάσσεται η οικεία διάταξη της οδηγίας 2008/95 και του σκοπού που επιδιώκει η οδηγία αυτή.

   Όσον αφορά το αντικείμενο και τον σκοπό της οδηγίας 2008/95, είναι μεν αληθές ότι, κατά την αιτιολογική σκέψη 4 της οδηγίας αυτής, δεν είναι προφανώς αναγκαία η πλήρης προσέγγιση των νομοθεσιών περί σημάτων των κρατών μελών, πλην όμως η εν λόγω οδηγία εναρμονίζει βασικούς κανόνες ουσίας στον εν λόγω τομέα, δηλαδή, σύμφωνα με την ίδια αυτή αιτιολογική σκέψη, κανόνες που αφορούν τις εθνικές διατάξεις οι οποίες έχουν την πλέον άμεση επίδραση στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, και η αιτιολογική αυτή σκέψη δεν αποκλείει να είναι πλήρης η σχετική με τους κανόνες αυτούς εναρμόνιση.

   Επιπροσθέτως, ο προαιρετικός χαρακτήρας μιας διατάξεως της οδηγίας 2008/95 ουδόλως ασκεί επιρροή στο ζήτημα αν επιβάλλεται η ενιαία ερμηνεία της διατάξεως αυτής.

   Συνεπώς, το άρθρο 4, παράγραφος 4, στοιχείο ζʹ, της οδηγίας 2008/95 έχει την έννοια ότι η «κακή πίστη», στο πλαίσιο της διατάξεως αυτής, αποτελεί αυτοτελή έννοια του δικαίου της Ένωσης, η οποία πρέπει να τύχει ενιαίας ερμηνείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

   (βλ. σκέψεις 26-29, διατακτ. 1)

3.  Το άρθρο 4, παράγραφος 4, στοιχείο ζʹ, της οδηγίας 2008/95 περί σημάτων έχει την έννοια ότι, για να στοιχειοθετηθεί η κακή πίστη του αιτούντος την καταχώριση σήματος, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι υφιστάμενοι κατά το χρονικό σημείο καταθέσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως παράγοντες που ασκούν επιρροή στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το γεγονός ότι ο αιτών γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει ότι ένας τρίτος χρησιμοποιεί ένα σήμα στην αλλοδαπή κατά το χρονικό σημείο καταθέσεως της αιτήσεώς του, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση με το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση, δεν αρκεί αφ’ εαυτό για τη στοιχειοθέτηση της κακής πίστεως του αιτούντος, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής.

   (βλ. σκέψη 37, διατακτ. 2)

4.  Καίτοι οι λόγοι του άρθρου 4, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/95 περί σημάτων απαριθμούνται από τον νομοθέτη της Ένωσης ενδεικτικώς, εντούτοις η παρεχόμενη στα κράτη μέλη ευχέρεια περιορίζεται απλώς στη δυνατότητά τους να προβλέπουν ή όχι τον λόγο αυτό, όπως ειδικώς ορίζεται από τον νομοθέτη, στην εθνική νομοθεσία τους.

   Συνεπώς, το άρθρο 4, παράγραφος 4, στοιχείο ζʹ, της οδηγίας 2008/95 έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη να παρέχουν ιδιαίτερη προστασία σε αλλοδαπά σήματα, διαφορετική από την προβλεπόμενη με τη διάταξη αυτή και στηριζόμενη στο γεγονός ότι ο αιτών την καταχώριση σήματος γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει το αλλοδαπό σήμα.

   (βλ. σκέψεις 41, 43, διατακτ. 3)