Υπόθεση C-180/11

Bericap Záródástechnikai Bt.

κατά

Plastinnova 2000 Kft.

(αίτηση του Fővárosi Bíróság για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Οδηγία 2004/48/ΕΚ — Διατάξεις διέπουσες την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων στο πλαίσιο διαφοράς ενώπιον εθνικού δικαστηρίου επιληφθέντος αιτήσεως κηρύξεως της ακυρότητας του παρέχοντος την προστασία υποδείγματος χρησιμότητας — Εξουσίες του εθνικού δικαστηρίου — Σύμβαση των Παρισίων — Συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνία TRIPs)»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 15ης Νοεμβρίου 2012

1. Δίκαιο της Ένωσης – Υπεροχή – Αντίθετο προς αυτό εθνικό δίκαιο – Αυτεπάγγελτη μη εφαρμογή των υφιστάμενων κανόνων – Υποχρέωση συμμόρφωσης με τις εκτιμήσεις ανώτερου δικαστηρίου που δεν είναι σύμφωνες με το δίκαιο της Ένωσης – Δεν επιτρέπεται

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2. Προδικαστικά ερωτήματα – Παραδεκτό – Προϋποθέσεις – Ζητήματα που σχετίζονται με το υποστατό ή με το αντικείμενο της διαφοράς – Αίτηση παρέχουσα στο Δικαστήριο επαρκείς διευκρινίσεις ως προς το πραγματικό και νομοθετικό πλαίσιο

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

3. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Ερμηνεία διεθνούς συμφωνίας συναφθείσας από την Κοινότητα και τα κράτη μέλη δυνάμει συντρέχουσας αρμοδιότητας – Συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνία TRIPs)

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ· Συμφωνία TRIPs)

4. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας – Οδηγία 2004/48 – Συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνία TRIPs) – Σύμβαση των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας – Μέτρα, διαδικασίες και μέτρα αποκαταστάσεως για τη διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας – Πεδίο εφαρμογής – Διαδικασία για την κήρυξη της ακυρότητας υποδείγματος χρησιμότητας – Δεν εμπίπτει

   (Οδηγία 2004/48 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 2 § 1 και 3 § 2· Συμφωνία TRIPs, άρθρο 41 §§ 1 και 2)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 53-55)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 58)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 67)

4.  Καθόσον οι διατάξεις των άρθρων 2, παράγραφος 1, και 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/48, σχετικά με την [προστασία] των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα του άρθρου 2, παράγραφος 1, της Συμβάσεως των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας και του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, της Συμφωνίας για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνίας TRIPs), η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα 1Γ της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) που υπογράφηκε στο Μαρακές στις 15 Απριλίου 1994 και εγκρίθηκε με την απόφαση 94/800, σχετικά με την εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σύναψη των συμφωνιών που απέρρευσαν από τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις του Γύρου της Ουρουγουάης (1986-1994), καθόσον αφορά τα θέματα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της, δεν έχουν εφαρμογή στην περίπτωση διαδικασίας κηρύξεως της ακυρότητας υποδείγματος ακυρότητας, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι οι διατάξεις αυτές αποκλείουν το ενδεχόμενο, σε περίπτωση σχετικής δίκης, το δικαστήριο να μη δεσμεύεται από τα αιτήματα και τις λοιπές δηλώσεις των διαδίκων, αλλά να δύναται να διατάξει αυτεπαγγέλτως την προσκόμιση των αποδεικτικών στοιχείων που κρίνει απαραίτητα, να μη δεσμεύεται από διοικητική απόφαση εκδοθείσα επί αιτήσεως κηρύξεως της ακυρότητας ούτε από τα πραγματικά περιστατικά που διαπιστώθηκαν με την απόφαση αυτή και να μην μπορεί να εξετάσει εκ νέου αποδεικτικά στοιχεία που είχαν προσκομισθεί στο πλαίσιο προγενέστερης αιτήσεως για την κήρυξη της ακυρότητας.

   Συγκεκριμένα, οι προμνημονευθείσες διατάξεις δεν σκοπούν να ρυθμίσουν όλα τα ζητήματα σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά μόνον αυτά που είναι συμφυή, αφενός, με την προστασία των δικαιωμάτων αυτών και, αφετέρου, με τις προσβολές που στρέφονται κατά αυτών, επιβάλλοντας την ύπαρξη αποτελεσματικών μέσων παροχής ένδικης προστασίας με σκοπό την πρόληψη ή την παύση κάθε προσβολής υφισταμένου δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας ή την αποκατάσταση των συνεπειών της προσβολής αυτής. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις αυτές απλώς διασφαλίζουν την προστασία των διαφόρων δικαιωμάτων των οποίων απολαύουν τα πρόσωπα που έχουν αποκτήσει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δηλαδή οι δικαιούχοι αυτών, και δεν έχουν την έννοια ότι διέπουν τα διάφορα μέτρα και διαδικασίες που τίθενται στη διάθεση προσώπων τα οποία, χωρίς να είναι τα ίδια δικαιούχοι των δικαιωμάτων αυτών, αμφισβητούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας που έχουν αποκτήσει άλλοι.

   Διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας υποδείγματος χρησιμότητας μπορεί ακριβώς να κινήσει πρόσωπο το οποίο, χωρίς να είναι δικαιούχος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, αμφισβητεί την προστασία υποδείγματος χρησιμότητας η οποία παρέχεται στον δικαιούχο των αντιστοίχων δικαιωμάτων. Επομένως, η διαδικασία αυτή δεν σκοπεί στη διασφάλιση της προστασίας δικαιούχων δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, κατά την έννοια των οικείων διατάξεων.

   ((βλ. σκέψεις 75, 77-79, 82 και διατακτ.)

Υπόθεση C-180/11

Bericap Záródástechnikai Bt.

κατά

Plastinnova 2000 Kft.

(αίτηση του Fővárosi Bíróság για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Οδηγία 2004/48/ΕΚ — Διατάξεις διέπουσες την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων στο πλαίσιο διαφοράς ενώπιον εθνικού δικαστηρίου επιληφθέντος αιτήσεως κηρύξεως της ακυρότητας του παρέχοντος την προστασία υποδείγματος χρησιμότητας — Εξουσίες του εθνικού δικαστηρίου — Σύμβαση των Παρισίων — Συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνία TRIPs)»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 15ης Νοεμβρίου 2012

1. Δίκαιο της Ένωσης — Υπεροχή — Αντίθετο προς αυτό εθνικό δίκαιο — Αυτεπάγγελτη μη εφαρμογή των υφιστάμενων κανόνων — Υποχρέωση συμμόρφωσης με τις εκτιμήσεις ανώτερου δικαστηρίου που δεν είναι σύμφωνες με το δίκαιο της Ένωσης — Δεν επιτρέπεται

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2. Προδικαστικά ερωτήματα — Παραδεκτό — Προϋποθέσεις — Ζητήματα που σχετίζονται με το υποστατό ή με το αντικείμενο της διαφοράς — Αίτηση παρέχουσα στο Δικαστήριο επαρκείς διευκρινίσεις ως προς το πραγματικό και νομοθετικό πλαίσιο

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

3. Προδικαστικά ερωτήματα — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου — Ερμηνεία διεθνούς συμφωνίας συναφθείσας από την Κοινότητα και τα κράτη μέλη δυνάμει συντρέχουσας αρμοδιότητας — Συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνία TRIPs)

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ· Συμφωνία TRIPs)

4. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας — Οδηγία 2004/48 — Συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνία TRIPs) — Σύμβαση των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας — Μέτρα, διαδικασίες και μέτρα αποκαταστάσεως για τη διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας — Πεδίο εφαρμογής — Διαδικασία για την κήρυξη της ακυρότητας υποδείγματος χρησιμότητας — Δεν εμπίπτει

   (Οδηγία 2004/48 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 2 § 1 και 3 § 2· Συμφωνία TRIPs, άρθρο 41 §§ 1 και 2)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 53-55)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 58)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 67)

4.  Καθόσον οι διατάξεις των άρθρων 2, παράγραφος 1, και 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/48, σχετικά με την [προστασία] των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα του άρθρου 2, παράγραφος 1, της Συμβάσεως των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας και του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, της Συμφωνίας για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (Συμφωνίας TRIPs), η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα 1Γ της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) που υπογράφηκε στο Μαρακές στις 15 Απριλίου 1994 και εγκρίθηκε με την απόφαση 94/800, σχετικά με την εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σύναψη των συμφωνιών που απέρρευσαν από τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις του Γύρου της Ουρουγουάης (1986-1994), καθόσον αφορά τα θέματα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της, δεν έχουν εφαρμογή στην περίπτωση διαδικασίας κηρύξεως της ακυρότητας υποδείγματος ακυρότητας, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι οι διατάξεις αυτές αποκλείουν το ενδεχόμενο, σε περίπτωση σχετικής δίκης, το δικαστήριο να μη δεσμεύεται από τα αιτήματα και τις λοιπές δηλώσεις των διαδίκων, αλλά να δύναται να διατάξει αυτεπαγγέλτως την προσκόμιση των αποδεικτικών στοιχείων που κρίνει απαραίτητα, να μη δεσμεύεται από διοικητική απόφαση εκδοθείσα επί αιτήσεως κηρύξεως της ακυρότητας ούτε από τα πραγματικά περιστατικά που διαπιστώθηκαν με την απόφαση αυτή και να μην μπορεί να εξετάσει εκ νέου αποδεικτικά στοιχεία που είχαν προσκομισθεί στο πλαίσιο προγενέστερης αιτήσεως για την κήρυξη της ακυρότητας.

   Συγκεκριμένα, οι προμνημονευθείσες διατάξεις δεν σκοπούν να ρυθμίσουν όλα τα ζητήματα σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά μόνον αυτά που είναι συμφυή, αφενός, με την προστασία των δικαιωμάτων αυτών και, αφετέρου, με τις προσβολές που στρέφονται κατά αυτών, επιβάλλοντας την ύπαρξη αποτελεσματικών μέσων παροχής ένδικης προστασίας με σκοπό την πρόληψη ή την παύση κάθε προσβολής υφισταμένου δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας ή την αποκατάσταση των συνεπειών της προσβολής αυτής. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις αυτές απλώς διασφαλίζουν την προστασία των διαφόρων δικαιωμάτων των οποίων απολαύουν τα πρόσωπα που έχουν αποκτήσει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δηλαδή οι δικαιούχοι αυτών, και δεν έχουν την έννοια ότι διέπουν τα διάφορα μέτρα και διαδικασίες που τίθενται στη διάθεση προσώπων τα οποία, χωρίς να είναι τα ίδια δικαιούχοι των δικαιωμάτων αυτών, αμφισβητούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας που έχουν αποκτήσει άλλοι.

   Διαδικασία κηρύξεως της ακυρότητας υποδείγματος χρησιμότητας μπορεί ακριβώς να κινήσει πρόσωπο το οποίο, χωρίς να είναι δικαιούχος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, αμφισβητεί την προστασία υποδείγματος χρησιμότητας η οποία παρέχεται στον δικαιούχο των αντιστοίχων δικαιωμάτων. Επομένως, η διαδικασία αυτή δεν σκοπεί στη διασφάλιση της προστασίας δικαιούχων δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, κατά την έννοια των οικείων διατάξεων.

   ((βλ. σκέψεις 75, 77-79, 82 και διατακτ.)