Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1 Αναίρεση - Λόγοι - Απλή επανάληψη των λόγων και επιχειρημάτων που προβλήθηκαν ενώπιον του Πρωτοδικείου - Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών - Απαράδεκτο - Απόρριψη

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 168 Α· Οργανισμός του Δικαστηρίου ΕΚ, άρθρα 49 και 51· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 112 § 1, στοιχείο γγ)

2 Αναίρεση - Λόγοι - Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών - Απαράδεκτο - Έλεγχος από το Δικαστήριο της εκτιμήσεως των αποδεικτικών στοιχείων - Αποκλείεται εκτός περιπτώσεως αλλοιώσεως

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 168 Α· Οργανισμός του Δικαστηρίου ΕΚ, άρθρο 51)

3 Προσφυγή ακυρώσεως - Απόφαση της Επιτροπής εκδοθείσα βάσει του άρθρου 85, παράγραφος 1, της Συνθήκης - Περίπλοκη εκτίμηση οικονομικής φύσεως - Δικαστικός έλεγχος - Όρια

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 85, παράγραφος 1, και 173)

4 Αναίρεση - Λόγοι - Λόγος που προβάλλεται για πρώτη φορά στο πλαίσιο της αναιρέσεως - Απαράδεκτο

(Οργανισμός του Δικαστηρίου ΕΚ, άρθρο 51)

5 Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Προσβολή του ανταγωνισμού - Συμφωνία που δεν έχει αντικείμενο να θίξει τον ανταγωνισμό - Εκτίμηση από τη σκοπιά των αποτελεσμάτων στην αγορά - Κριτήρια - Έλλειψη αποδείξεως πραγματικών αποτελεσμάτων - Δεν ασκεί επιρροή δεδομένου ότι μπορούν να ληφθούν υπόψη απλώς δυνητικά αποτελέσματα

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 85 § 1)

6 Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Εναρμονισμένη πρακτική - Έννοια - Κριτήριο συντονισμού και συνεργασίας - Ερμηνεία

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 85 § 1)

7 Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Προσβολή του ανταγωνισμού - Συμφωνία καταρτίσεως ενός συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών - Ανεπίτρεπτη σε μια ολιγοπωλιακή αγορά - Προϋποθέσεις

(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 85 § 1)

Περίληψη

1 Από το άρθρο 168 Α της Συνθήκης, από το άρθρο 51 του Οργανισμού του Δικαστηρίου και από το άρθρο 112, παράγραφος 1, στοιχείο γγ, του Κανονισμού Διαδικασίας προκύπτει ότι η αίτηση αναιρέσεως πρέπει να αναφέρει επακριβώς τα βαλλόμενα στοιχεία της αποφάσεως της οποίας ζητείται η αναίρεση καθώς και τα νομικά επιχειρήματα που στηρίζουν κατά τρόπο συγκεκριμένο αυτό το αίτημα.

Δεν πληροί την επιταγή αυτή η αίτηση αναιρέσεως η οποία, χωρίς καν να παραθέτει επιχειρηματολογία επικρίνουσα σε συγκεκριμένα σημεία την προσβαλλομένη απόφαση, περιορίζεται στην επανάληψη ή την κατά γράμμα παράθεση των λόγων και επιχειρημάτων που έχουν ήδη προβληθεί ενώπιον του Πρωτοδικείου, περιλαμβανομένων και εκείνων που στηρίζονται σε πραγματικούς ισχυρισμούς που το εν λόγω δικαστήριο απέρριψε ρητώς. Πράγματι, μια τέτοια αίτηση αναιρέσεως αποτελεί στην πραγματικότητα αίτηση για απλή επανεξέταση της ασκηθείσας ενώπιον του Πρωτοδικείου προσφυγής, που δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου.

Η αίτηση αναιρέσεως δεν μπορεί να στηρίζεται παρά μόνο σε λόγους που αφορούν την παράβαση νομικών κανόνων, αποκλειομένης οποιασδήποτε εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών. Το Πρωτοδικείο είναι το μόνο αρμόδιο, αφενός, για την εξακρίβωση των πραγματικών περιστατικών, εκτός αν η ανακρίβεια του περιεχομένου των διαπιστώσεών του προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας που του υποβλήθηκαν, και, αφετέρου, για την εκτίμηση αυτών των πραγματικών περιστατικών. Το Δικαστήριο είναι αρμόδιο να ασκήσει, δυνάμει του άρθρου 168 Α της Συνθήκης, έλεγχο όσον αφορά τον χαρακτηρισμό των πραγματικών αυτών περιστατικών και τις έννομες συνέπειες που συνήγαγε το Πρωτοδικείο.

2 Όπως το Δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο, στο πλαίσιο αιτήσεως αναιρέσεως, να εξακριβώνει τα πραγματικά περιστατικά, έτσι δεν έχει καταρχήν αρμοδιότητα να εξετάζει τα αποδεικτικά στοιχεία που δέχθηκε το Πρωτοδικείο σε σχέση με τα περιστατικά αυτά. Συγεκριμένα, εφόσον, η συλλογή των αποδεικτικών αυτών στοιχείων υπήρξε νομότυπη και τηρήθηκαν οι γενικές αρχές του δικαίου και οι διαδικαστικοί κανόνες που διέπουν τη διεξαγωγή των αποδείξεων, το Πρωτοδικείο είναι το μόνο αρμόδιο να εκτιμήσει την αξία που πρέπει να προσδοθεί στα στοιχεία που του έχουν υποβληθεί. Η εκτίμηση αυτή, δηλαδή, δεν αποτελεί νομικό ζήτημα υποκείμενο στον έλεγχο του Δικαστηρίου, με την επιφύλαξη της περιπτώσεως αλλοιώσεως των στοιχείων αυτών.

3 Μολονότι ο κοινοτικός δικαστής ασκεί γενικώς πλήρη έλεγχο ως προς το αν συντρέχουν ή όχι οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 85, παράγραφος 1, της Συνθήκης, ο έλεγχος που ασκεί στις περίπλοκες εκτιμήσεις οικονομικής φύσεως που εκφέρει η Επιτροπή περιορίζεται αναγκαία στην εξέταση του αν τηρήθηκαν οι κανόνες διαδικασίας και αιτιολογίας καθώς και αν τα πραγματικά περιστατικά ήταν ακριβή και δεν υφίστατο προφανής πλάνη εκτιμήσεως ή κατάχρηση εξουσίας.

4 Ο ισχυρισμός που προβάλλεται για πρώτη φορά στο πλαίσιο της αιτήσεως αναιρέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος. Πράγματι, αν επιτρεπόταν στον διάδικο να προβάλει σ' αυτό το στάδιο ισχυρισμό που δεν είχε προβάλει ενώπιον του Πρωτοδικείου, τούτο θα σήμαινε ότι ο διάδικος αυτός θα είχε τη δυνατότητα να υποβάλει στην κρίση του Δικαστηρίου, του οποίου η αρμοδιότητα επί των αιτήσεων αναιρέσεως είναι περιορισμένη, διαφορά με ευρύτερο περιεχόμενο απ' ό,τι η διαφορά που εκδίκασε το Πρωτοδικείο. οΟταν έχει ασκηθεί αναίρεση, η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου περιορίζεται συνεπώς στον έλεγχο της νομικής λύσεως που έδωσε το Πρωτοδικείο ενόψει των ισχυρισμών που προβλήθηκαν και εξετάστηκαν ενώπιόν του.

5 Αν η συμφωνία δεν έχει ως αντικείμενο να θίξει τον ανταγωνισμό, δεν μπορεί να επικριθεί παρά μόνο βάσει των αποτελεσμάτων της. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να εκτιμηθούν τα ενδεχόμενα βλαπτικά του ανταγωνισμού αποτελέσματά της με αναφορά στη λειτουργία του ανταγωνισμού εντός του πραγματικού πλαισίου όπου θα διεξαγόταν αν δεν υπάρχε η επίμαχη συμφωνία.

Όμως, το άρθρο 85, παράγραφος 1, δεν περιορίζει την εκτίμηση αυτή μόνο στα πραγματικά αποτελέσματα, αλλά στο πλαίσιο αυτής πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη και τα δυνητικά αποτελέσματα της συμφωνίας επί του ανταγωνισμού εντός της κοινής αγοράς. Ωστόσο, αν μια συμφωνία επηρεάζει την αγορά μόνο σε ασήμαντο βαθμό, δεν εμπίπτει στην απαγόρευση του άρθρου 85.

Επομένως, το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν μπόρεσε να αποδείξει την ύπαρξη πραγματικού αποτελέσματος κατά του ανταγωνισμού δεν ασκεί επιρροή στην επίλυση της διαφοράς ως προς τη συγκεκριμένη συμφωνία.

6 Τα κριτήρια συντονισμού και συνεργασίας που συνθέτουν μια εναρμονισμένη πρακτική, χωρίς να απαιτούν την κατάρτιση πραγματικού «σχεδίου», πρέπει να νοούνται υπό το φως της αντιλήψεως που είναι συνυφασμένη με τις σχετικές προς τον ανταγωνισμό διατάξεις της Συνθήκης, κατά την οποία, κάθε επιχειρηματίας πρέπει να καθορίζει κατά τρόπο αυτόνομο την πολιτική που προτίθεται να ακολουθήσει στην κοινή αγορά και τους όρους που προτίθεται να επιφυλάξει στην πελατεία του.

Είναι μεν ακριβές ότι αυτή η απαίτηση αυτονομίας δεν αποκλείει το δικαίωμα των επιχειρηματιών να προσαρμόζονται επιτηδείως στη διαπιστουμένη ή αναμενομένη συμπεριφορά των ανταγωνιστών τους, πλην όμως αντιτίθεται αυστηρώς σε κάθε άμεση ή έμμεση επαφή μεταξύ των επιχειρηματιών αυτών, η οποία έχει ως αντικείμενο ή ως αποτέλεσμα τη δημιουργία συνθηκών ανταγωνισμού που δεν αντιστοιχούν προς τις κανονικές συνθήκες της εν λόγω αγοράς, λαμβανομένων υπ' όψη της φύσεως των προϋόντων ή των παρεχομένων υπηρεσιών, της σπουδαιότητος και του αριθμού των επιχειρήσεων και του όγκου της αγοράς αυτής.

7 Σε μια ολιγοπωλιακή αγορά υψηλής συγκεντρώσεως, η συμφωνία που προβλέπει σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των επιχειρήσεων της αγοράς αυτής μετριάζει ή αναιρεί την αβεβαιότητα ως προς τη λειτουργία της αγοράς και επομένως είναι ικανή να αλλοιώσει τον ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρηματιών εφόσον οι ανταλλασσόμενες πληροφορίες

- αποτελεούν επαγγελματικό απόρρητο και δίνουν τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις, μέρη της συμφωνίας, να γνωρίζουν τις πωλήσεις που πραγματοποιούν οι αντιπρόσωποί τους εντός και εκτός των ζωνών δραστηριότητας που τους έχουν ανατεθεί καθώς και τις πωλήσεις των άλλων ανταγωνιστριών επιχειρήσεων και των αντιπροσώπων τους

- ανταλλάσσονται συστηματικά και με συχνή περιοδικότητα, και

διαβιβάζονται μεταξύ των κυριοτέρων πωλητών προς όφελος αυτών και μόνο, αποκλειομένων των άλλων πωλητών και των καταναλωτών.