20.3.2013

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 78/41

---

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΕ) αριθ. 229/2013 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΫ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΊΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 13ης Μαρτίου 2013

σχετικά με τον καθορισμό ειδικών μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Αιγαίου και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1405/2006 του Συμβουλίου

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 42 πρώτο εδάφιο και το άρθρο 43 παράγραφος 2,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (1),

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία (2),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1405/2006 του Συμβουλίου (3) θέσπισε ειδικά μέτρα στον γεωργικό τομέα για την αντιμετώπιση των δυσχερειών που προκαλούνται από την ιδιαίτερη γεωγραφική κατάσταση των μικρών νησιών του Αιγαίου. Αυτά τα μέτρα υλοποιούνται μέσω ενός προγράμματος στήριξης, το οποίο αποτελεί βασικό εργαλείο για τον εφοδιασμό των εν λόγω νησιών σε γεωργικά προϊόντα καθώς και για τη στήριξη της τοπικής γεωργικής παραγωγής. Δεδομένης της ανάγκης αναθεώρησης των ισχυόντων μέτρων, συμπεριλαμβανομένων των τροποποιήσεων που καθίστανται αναγκαίες μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, θα πρέπει να καταργηθεί ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1405/2006 και να αντικατασταθεί από νέο κανονισμό.

(2)	Είναι σκόπιμο να διευκρινιστούν οι θεμελιώδεις στόχοι στην επίτευξη των οποίων συμβάλλει το καθεστώς για τα μικρά νησιά του Αιγαίου.

(3)

Είναι επίσης σκόπιμο να διευκρινιστεί το περιεχόμενο του προγράμματος στήριξης για τα μικρά νησιά του Αιγαίου («πρόγραμμα στήριξης») το οποίο, κατ’ εφαρμογή της αρχής της επικουρικότητας, θα πρέπει να καταρτίζεται από την Ελλάδα στο καταλληλότερο γεωγραφικό επίπεδο και να υποβάλλεται από την Ελλάδα στην Επιτροπή προς έγκριση.

(4)

Για την αποτελεσματικότερη επίτευξη των στόχων του καθεστώτος για τα μικρά νησιά του Αιγαίου, το πρόγραμμα στήριξης θα πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα τα οποία εξασφαλίζουν τον εφοδιασμό σε γεωργικά προϊόντα, καθώς και τη διατήρηση και την ανάπτυξη της τοπικής γεωργικής παραγωγής. Είναι σκόπιμο να εναρμονιστεί το επίπεδο προγραμματισμού και να συστηματοποιηθεί η προσέγγιση εταιρικής σχέσης μεταξύ της Επιτροπής και της Ελλάδας. Η Επιτροπή θα πρέπει να εγκρίνει διαδικασίες και δείκτες προκειμένου να εξασφαλίσει την ομαλή εκτέλεση και κατάλληλη παρακολούθηση του προγράμματος.

(5)

Κατ’ εφαρμογή της αρχής της επικουρικότητας και προκειμένου να εξασφαλισθεί ευελιξία, δύο στοιχεία που αποτελούν τη βάση της προσέγγισης προγραμματισμού που υιοθετήθηκε όσον αφορά το καθεστώς για τα μικρά νησιά του Αιγαίου, οι ορισθείσες από την Ελλάδα αρχές μπορούν να προτείνουν τροποποιήσεις του προγράμματος για την προσαρμογή του στην πραγματικότητα των εν λόγω νησιών. Θα πρέπει να ενθαρρύνεται προς τον σκοπό αυτό η περαιτέρω ουσιαστική σύμπραξη των αρμόδιων τοπικών και περιφερειακών αρχών και άλλων ενδιαφερομένων. Στο ίδιο πνεύμα, η διαδικασία τροποποίησης του προγράμματος θα πρέπει να προσαρμοστεί στο κατάλληλο επίπεδο κάθε τύπου τροποποίησης.

(6)

Η ιδιαίτερη γεωγραφική κατάσταση ορισμένων μικρών νησιών του Αιγαίου συνεπάγεται επιπλέον δαπάνες μεταφοράς όσον αφορά τον εφοδιασμό με προϊόντα τα οποία είναι βασικά για την ανθρώπινη κατανάλωση, για τη μεταποίηση ή ως γεωργικές εισροές. Επιπλέον, άλλοι αντικειμενικοί παράγοντες που προκύπτουν λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα και της απόστασης από τις αγορές συνεπάγονται για τους εμπορευόμενους και τους παραγωγούς των νησιών του Αιγαίου πρόσθετες επιβαρύνσεις που δημιουργούν σοβαρό μειονέκτημα για τις δραστηριότητές τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εμπορευόμενοι και παραγωγοί διατελούν σε «διπλά νησιωτική κατάσταση», δεδομένου ότι ο εφοδιασμός τους πραγματοποιείται μέσω άλλων νησιών. Τα μειονεκτήματα αυτά μπορούν να μετριαστούν με τη μείωση των τιμών των εν λόγω βασικών προϊόντων. Συνεπώς, για να εξασφαλισθεί ο εφοδιασμός των μικρών νησιών του Αιγαίου και να αντισταθμιστούν οι επιπλέον δαπάνες που προκύπτουν λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα, της μικρής έκτασης των εν λόγω νησιών και της απόστασής τους από τις αγορές, απαιτείται η θέσπιση ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού.

(7)	Τα προβλήματα των μικρών νησιών του Αιγαίου οξύνονται εξαιτίας της μικρής έκτασης των εν λόγω νησιών. Για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων μέτρων, θα πρέπει τα μέτρα αυτά να εφαρμοστούν σε όλα τα νησιά του Αιγαίου εκτός από την Κρήτη και την Εύβοια.

(8)

Για την αποτελεσματική επίτευξη του στόχου μείωσης των τιμών στα μικρά νησιά του Αιγαίου, του περιορισμού των επιπλέον δαπανών λόγω του νησιωτικού τους χαρακτήρα, της μικρής έκτασης των εν λόγω νησιών και της απόστασής τους από τις αγορές και παράλληλα για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων της Ένωσης, θα πρέπει να χορηγηθούν ενισχύσεις για τον εφοδιασμό των μικρών νησιών του Αιγαίου με προϊόντα της Ένωσης. Στις ενισχύσεις αυτές θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι επιπλέον δαπάνες μεταφοράς προς τα μικρά νησιά του Αιγαίου και, εφόσον πρόκειται για γεωργικές εισροές ή για προϊόντα που προορίζονται για μεταποίηση, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι επιπλέον δαπάνες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα, της μικρής έκτασης και της απόστασης από τις αγορές.

(9)	Προς αποφυγή της κερδοσκοπίας που θα είχε επιβλαβείς συνέπειες για τους τελικούς χρήστες στα μικρά νησιά του Αιγαίου, είναι σκόπιμο να διευκρινιστεί ότι μόνο προϊόντα υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητας μπορούν να υπαχθούν στο ειδικό καθεστώς εφοδιασμού.

(10)

Δεδομένου ότι οι ποσότητες που αποτελούν το αντικείμενο του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού περιορίζονται στις ανάγκες εφοδιασμού των μικρών νησιών του Αιγαίου, το καθεστώς αυτό δεν θα πρέπει να εμποδίζει την εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. Εξάλλου, τα οικονομικά πλεονεκτήματα του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού δεν θα πρέπει να οδηγούν σε εκτροπές του εμπορίου όσον αφορά τα συγκεκριμένα προϊόντα. Συνεπώς, θα πρέπει να απαγορευθεί η αποστολή ή η εξαγωγή των εν λόγω προϊόντων από τα μικρά νησιά του Αιγαίου. Ωστόσο, θα πρέπει να επιτρέπεται η αποστολή ή η εξαγωγή των προϊόντων αυτών σε περίπτωση επιστροφής του πλεονεκτήματος που προκύπτει από το ειδικό καθεστώς εφοδιασμού.

(11)

Όσον αφορά τα μεταποιημένα προϊόντα, θα πρέπει να επιτραπούν οι συναλλαγές μεταξύ των μικρών νησιών του Αιγαίου και να μειωθεί το κόστος μεταφοράς για τα προϊόντα αυτά, προκειμένου να καταστεί δυνατό το εμπόριο μεταξύ των νησιών αυτών. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη οι ροές συναλλαγών στο πλαίσιο του περιφερειακού εμπορίου και των παραδοσιακών εξαγωγών και αποστολών με την υπόλοιπη Ένωση ή τις τρίτες χώρες και να επιτρέπεται η εξαγωγή μεταποιημένων προϊόντων που ανταποκρίνεται στις παραδοσιακές ροές συναλλαγών για όλες αυτές τις περιοχές.

(12)

Για την επίτευξη των στόχων του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού, τα οικονομικά πλεονεκτήματα του καθεστώτος αυτού θα πρέπει να έχουν αντίκτυπο στο επίπεδο του κόστους παραγωγής και να συνεπάγονται μείωση των τιμών έως το στάδιο του τελικού χρήστη. Θα πρέπει, συνεπώς, να χορηγούνται μόνο υπό τον όρο να συνεπάγονται πραγματικό αντίκτυπο και να διενεργούνται οι αναγκαίοι έλεγχοι.

(13)

Είναι σκόπιμο να προβλεφθούν κανόνες για τη λειτουργία του καθεστώτος, ιδίως όσον αφορά τη δημιουργία ενός μητρώου επιχειρήσεων και ενός συστήματος πιστοποιητικών με βάση τα πιστοποιητικά που αναφέρονται στο άρθρο 161 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2007, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των γεωργικών αγορών και ειδικών διατάξεων για ορισμένα γεωργικά προϊόντα (Ενιαίος κανονισμός ΚΟΑ) (4).

(14)

Η πολιτική της Ένωσης για την τοπική παραγωγή στα μικρά νησιά του Αιγαίου, όπως ορίστηκε στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1405/2006, αφορούσε πολυάριθμα προϊόντα και μέτρα που ευνοούσαν την παραγωγή, την εμπορία ή τη μεταποίηση των υπόψη προϊόντων. Τα μέτρα αυτά απέδειξαν την αποτελεσματικότητά τους και εξασφάλισαν τη συνέχιση και την ανάπτυξη των γεωργικών δραστηριοτήτων. Η Ένωση θα πρέπει να εξακολουθήσει να στηρίζει αυτές τις εργασίες παραγωγής, που αποτελούν θεμελιώδη παράγοντα της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής ισορροπίας των μικρών νησιών του Αιγαίου. Η εμπειρία έχει δείξει ότι, όπως και στην περίπτωση της πολιτικής για την αγροτική ανάπτυξη, η ενισχυμένη εταιρική σχέση με τις τοπικές αρχές μπορεί να επιτρέψει την περισσότερο επικεντρωμένη αντιμετώπιση των ειδικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα νησιά αυτά. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να συνεχιστεί η στήριξη της τοπικής παραγωγής μέσω του προγράμματος στήριξης που καταρτίζεται για πρώτη φορά με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1405/2006. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση, εν προκειμένω, στην προστασία της παραδοσιακής γεωργικής κληρονομιάς και των παραδοσιακών χαρακτηριστικών των μεθόδων παραγωγής καθώς και των τοπικών και βιολογικών προϊόντων.

(15)

Είναι σκόπιμο να προσδιοριστούν τα ελάχιστα στοιχεία που θα πρέπει να παρέχονται στο πρόγραμμα στήριξης για τον καθορισμό των μέτρων υπέρ της τοπικής γεωργικής παραγωγής, και ιδίως η περιγραφή της τοποθεσίας, της προτεινόμενης στρατηγικής, των στόχων και των μέτρων. Θα πρέπει επίσης να διατυπωθούν οι αρχές που διέπουν τη συνοχή των μέτρων αυτών με τις λοιπές πολιτικές της Ένωσης προκειμένου να αποφευχθούν το μη συμβιβάσιμο και η αλληλεπικάλυψη ενισχύσεων.

(16)	Για τους σκοπούς εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, το πρόγραμμα στήριξης θα πρέπει επίσης να μπορεί να περιλαμβάνει μέτρα για τη χρηματοδότηση μελετών, έργων επίδειξης, κατάρτισης και τεχνικής βοήθειας.

(17)	Θα πρέπει να ενθαρρύνονται οι γεωργοί των μικρών νησιών του Αιγαίου ώστε να παράγουν προϊόντα ποιότητας και θα πρέπει να τύχει στήριξης η εμπορία των εν λόγω προϊόντων.

(18)

Προκειμένου να αμβλυνθούν οι ιδιαίτερες δυσχέρειες που χαρακτηρίζουν τη γεωργική παραγωγή των μικρών νησιών του Αιγαίου, οι οποίες απορρέουν από τον νησιωτικό τους χαρακτήρα, τη μικρή έκταση, το ορεινό ανάγλυφο, τις κλιματικές συνθήκες, την οικονομική εξάρτηση από έναν μικρό αριθμό προϊόντων και την απόστασή τους από τις αγορές, μπορεί να προβλεφθεί παρέκκλιση από τη σταθερή πολιτική της Επιτροπής να μην επιτρέπει κρατικές ενισχύσεις στον τομέα της παραγωγής, μεταποίησης, εμπορίας και μεταφοράς γεωργικών προϊόντων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα I της Συνθήκης για την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης («η Συνθήκη»).

(19)

Η εφαρμογή του παρόντος κανονισμού δεν θα πρέπει να θίγει το επίπεδο ειδικής στήριξης που παρεχόταν μέχρι σήμερα στα μικρά νησιά του Αιγαίου. Για να είναι σε θέση η Ελλάδα να λάβει τα κατάλληλα μέτρα, θα πρέπει να συνεχίσει να έχει στη διάθεσή της ποσά που αντιστοιχούν στη στήριξη που έχει ήδη χορηγηθεί από την Ένωση δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1405/2006.

(20)

Από το 2007, οι ανάγκες σε βασικά προϊόντα έχουν αυξηθεί στα μικρά νησιά του Αιγαίου, λόγω της ανάπτυξης του ζωικού κεφαλαίου και της δημογραφικής πίεσης. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο να αυξηθεί το μερίδιο του προϋπολογισμού που η Ελλάδα θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει για το ειδικό καθεστώς εφοδιασμού των μικρών νησιών του Αιγαίου.

(21)

Για να είναι δυνατή η αξιολόγηση από την Ελλάδα του συνόλου των στοιχείων που αφορούν την εφαρμογή του προγράμματος στήριξης κατά το προηγούμενο έτος καθώς και η υποβολή στην Επιτροπή πλήρους ετήσιας έκθεσης αξιολόγησης, θα πρέπει να μετατεθεί η ημερομηνία υποβολής της εν λόγω έκθεσης από την 30ή Ιουνίου στην 30ή Σεπτεμβρίου του επόμενου έτους από το έτος αναφοράς.

(22)

Η Επιτροπή θα πρέπει να υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2016, και στη συνέχεια ανά πενταετία, γενική έκθεση σχετικά με τον αντίκτυπο των δράσεων που ανελήφθησαν κατ’ εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, συνοδευόμενη, ενδεχομένως, από κατάλληλες συστάσεις.

(23)

Προκειμένου να εξασφαλισθεί η ορθή λειτουργία του καθεστώτος που εισάγει ο παρών κανονισμός, θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 της Συνθήκης, με σκοπό τη συμπλήρωση ή τροποποίηση ορισμένων μη ουσιωδών στοιχείων του παρόντος κανονισμού. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διεξάγει η Επιτροπή τις κατάλληλες διαβουλεύσεις κατά τις προπαρασκευαστικές εργασίες, ακόμα και σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων. Η Επιτροπή, όταν ετοιμάζει και συντάσσει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις, θα πρέπει να εξασφαλίζει την ταυτόχρονη, έγκαιρη και κατάλληλη διαβίβαση των σχετικών εγγράφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο.

(24)

Για να εξασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση του παρόντος κανονισμού όσον αφορά το καθεστώς για τα μικρά νησιά του Αιγαίου σε σχέση με άλλα παρόμοια καθεστώτα και για να αποφευχθεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός ή οι διακρίσεις μεταξύ επιχειρήσεων, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (5).

(25)	Προκειμένου να καταστεί δυνατή η άμεση εφαρμογή των προβλεπόμενων σε αυτόν μέτρων, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να αρχίσει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ

Άρθρο 1

Αντικείμενο

1.   Ο παρών κανονισμός θεσπίζει ειδικά μέτρα στον τομέα της γεωργίας με σκοπό την αντιμετώπιση των δυσχερειών οι οποίες προκαλούνται από τον νησιωτικό χαρακτήρα, τη μικρή έκταση και την απόσταση από τις αγορές των μικρών νησιών του Αιγαίου («τα μικρά νησιά»).

2.   Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ως «μικρά νησιά» νοούνται όλα τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, εκτός από την Κρήτη και την Εύβοια.

Άρθρο 2

Στόχοι

1.   Τα ειδικά μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 1 συμβάλλουν στην επίτευξη των ακόλουθων στόχων:

α)	εξασφάλιση του εφοδιασμού των μικρών νησιών σε βασικά προϊόντα για την ανθρώπινη κατανάλωση ή τη μεταποίηση ή ως γεωργικές εισροές, περιορίζοντας τις επιπλέον δαπάνες λόγω του νησιωτικού τους χαρακτήρα, της μικρής έκτασής τους και της απόστασής τους από τις αγορές·

β)	διατήρηση και ανάπτυξη της γεωργικής δραστηριότητας των μικρών νησιών, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής, της μεταποίησης, της εμπορίας και της μεταφοράς των τοπικών, πρωτογενών και μεταποιημένων, προϊόντων.

2.   Οι στόχοι που ορίζονται στην παράγραφο 1 υλοποιούνται μέσω των μέτρων που αναφέρονται στα κεφάλαια III, IV και V.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Άρθρο 3

Κατάρτιση του προγράμματος στήριξης

1.   Τα μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 1 καθορίζονται από ένα πρόγραμμα στήριξης, το οποίο περιλαμβάνει:

α)	ένα ειδικό καθεστώς εφοδιασμού, όπως προβλέπεται στο κεφάλαιο ΙΙΙ· και

β)	ειδικά μέτρα στήριξης της τοπικής γεωργικής παραγωγής, όπως προβλέπονται στο κεφάλαιο IV.

2.   Το πρόγραμμα στήριξης καταρτίζεται στο γεωγραφικό επίπεδο που θεωρείται ως το πλέον κατάλληλο από την Ελλάδα. Καταρτίζεται από τις αρμόδιες τοπικές και περιφερειακές αρχές που ορίζει η Ελλάδα, η οποία, ύστερα από διαβούλευση με τις αρμόδιες αρχές και τους οργανισμούς στο κατάλληλο γεωγραφικό επίπεδο, το υποβάλλει στην Επιτροπή για έγκριση σύμφωνα με το άρθρο 6.

Άρθρο 4

Συμβατότητα και συνοχή

1.   Τα μέτρα που λαμβάνονται στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης είναι σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης. Τέτοια μέτρα έχουν συνοχή με τις άλλες πολιτικές της Ένωσης καθώς και με τα μέτρα που λαμβάνονται δυνάμει αυτών των πολιτικών.

2.   Εξασφαλίζεται η συνοχή των μέτρων που λαμβάνονται στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης με τα μέτρα που υλοποιούνται βάσει άλλων μέσων της κοινής γεωργικής πολιτικής, και ιδίως των κοινών οργανώσεων αγοράς, της αγροτικής ανάπτυξης, της ποιότητας των προϊόντων, της καλής μεταχείρισης των ζώων και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Ειδικότερα, δυνάμει του παρόντος κανονισμού, κανένα μέτρο δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί:

α)	ως συμπληρωματική στήριξη των καθεστώτων πριμοδοτήσεων ή ενισχύσεων που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο κοινής οργάνωσης αγοράς, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων που αιτιολογούνται με αντικειμενικά κριτήρια·

β)	ως στήριξη ερευνητικών έργων, μέτρων στήριξης ερευνητικών έργων ή μέτρων επιλέξιμων για χρηματοδότηση από την Ένωση βάσει της απόφασης 2009/470/ΕΚ του Συμβουλίου, της 25ης Μαΐου 2009, σχετικά με ορισμένες δαπάνες στον κτηνιατρικό τομέα (6)·

γ)	ως στήριξη μέτρων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1698/2005 του Συμβουλίου, της 20ής Σεπτεμβρίου 2005, για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (7).

Άρθρο 5

Περιεχόμενο του προγράμματος στήριξης

Το πρόγραμμα στήριξης περιλαμβάνει:

α)	χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των μέτρων και ενδεικτικό ετήσιο γενικό δημοσιονομικό πίνακα όπου παρουσιάζονται συνοπτικά οι διατιθέμενοι πόροι·

β)	αιτιολόγηση της συμβατότητας και της συνοχής μεταξύ των διαφόρων μέτρων στο πλαίσιο του προγράμματος, καθώς και καθορισμό των κριτηρίων και των ποσοτικών δεικτών που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση και την αξιολόγηση·

γ)	τα μέτρα που έχουν ληφθεί για να εξασφαλισθεί η αποτελεσματική και ορθή εφαρμογή του προγράμματος στήριξης, συμπεριλαμβανομένων διευθετήσεων διαφήμισης, παρακολούθησης και αξιολόγησης, καθώς και τον καθορισμό ποσοτικών δεικτών για την αξιολόγηση του προγράμματος·

δ)	τον καθορισμό των αρμοδίων αρχών και οργανισμών που είναι υπεύθυνοι για την εφαρμογή του προγράμματος και τον καθορισμό, στο κατάλληλο επίπεδο, των αρχών ή συμμετεχόντων οργανισμών και κοινωνικοοικονομικών εταίρων, καθώς και τα αποτελέσματα των διενεργούμενων διαβουλεύσεων.

Άρθρο 6

Έγκριση και τροποποιήσεις του προγράμματος

1.   Το πρόγραμμα στήριξης καταρτίζεται βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1405/2006 και εντάσσεται στο πλαίσιο της χρηματοδότησης που αναφέρεται στο άρθρο 18 παράγραφοι 2 και 3.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει το προβλεπόμενο ισοζύγιο εφοδιασμού με ένδειξη των προϊόντων, των ποσοτήτων τους και του ποσού της ενίσχυσης για τον εφοδιασμό από την Ένωση, καθώς και σχέδιο προγράμματος στήριξης για την τοπική παραγωγή.

2.   Με βάση την ετήσια αξιολόγηση της εκτέλεσης των μέτρων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα στήριξης, η Ελλάδα μπορεί να υποβάλει στην Επιτροπή δεόντως αιτιολογημένες προτάσεις για την τροποποίηση των εν λόγω μέτρων στο πλαίσιο της χρηματοδότησης που αναφέρεται στο άρθρο 18 παράγραφοι 2 και 3, με σκοπό την καλύτερη προσαρμογή στις απαιτήσεις των μικρών νησιών και στην προτεινόμενη στρατηγική. Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις για τον καθορισμό των διαδικασιών προκειμένου να αξιολογήσει εάν οι προτεινόμενες τροποποιήσεις είναι σύμφωνες με το δίκαιο της Ένωσης και να αποφασίσει εάν θα τις εγκρίνει. Οι εκτελεστικές αυτές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

3.   Για τον καθορισμό των διαδικασιών που καθορίζονται στις εκτελεστικές πράξεις που προβλέπονται στην παράγραφο 2 ενδέχεται να ληφθούν υπόψη τα ακόλουθα στοιχεία: η σημασία των προτεινόμενων από την Ελλάδα τροποποιήσεων όσον αφορά την εφαρμογή νέων μέτρων, εάν οι αλλαγές στον προϋπολογισμό που διατίθεται για τα μέτρα είναι ουσιαστικές, οι μεταβολές στις ποσότητες και στο επίπεδο ενίσχυσης στα προβλεπόμενα ισοζύγια εφοδιασμού και τυχόν τροποποιήσεις στους κωδικούς και τις περιγραφές που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία και το κοινό δασμολόγιο (8).

4.   Οι εκτελεστικές πράξεις που προβλέπονται στην παράγραφο 2 καθορίζουν επίσης, για κάθε διαδικασία, τη συχνότητα με την οποία υποβάλλονται αιτήσεις τροποποιήσεων καθώς και τις προθεσμίες εντός των οποίων πρέπει να εφαρμοστούν οι εγκριθείσες τροποποιήσεις.

Άρθρο 7

Έλεγχοι και παρακολούθηση

Η Ελλάδα προβαίνει σε επαληθεύσεις μέσω διοικητικών και επιτόπιων ελέγχων. Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις σχετικά με τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά των ελέγχων που οφείλει να διενεργεί η Ελλάδα.

Η Επιτροπή εκδίδει επίσης εκτελεστικές πράξεις σχετικά με τις διαδικασίες και τους φυσικούς και χρηματοδοτικούς δείκτες που διασφαλίζουν την αποτελεσματική παρακολούθηση της εφαρμογής του προγράμματος.

Οι εκτελεστικές αυτές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ

Άρθρο 8

Προβλεπόμενο ισοζύγιο εφοδιασμού

1.   Καθιερώνεται ειδικό καθεστώς εφοδιασμού για τα γεωργικά προϊόντα της Ένωσης που αναφέρονται στο παράρτημα Ι της Συνθήκης («γεωργικά προϊόντα»), τα οποία είναι βασικά στα μικρά νησιά του Αιγαίου για την κατανάλωση από τον άνθρωπο, την παρασκευή άλλων προϊόντων ή ως γεωργικές εισροές.

2.   Η Ελλάδα καταρτίζει, στο γεωγραφικό επίπεδο που κρίνεται καταλληλότερο, προβλεπόμενο ισοζύγιο εφοδιασμού στο οποίο εμφαίνεται η ποσότητα των απαιτούμενων γεωργικών προϊόντων για την κάλυψη των ετήσιων αναγκών εφοδιασμού των μικρών νησιών.

Αντικείμενο χωριστού προβλεπόμενου ισοζυγίου εφοδιασμού μπορεί να αποτελέσει η αξιολόγηση των αναγκών των βιομηχανιών συσκευασίας ή μεταποίησης προϊόντων με προορισμό την τοπική αγορά, προς αποστολή στην υπόλοιπη Ένωση ή προς εξαγωγή σε τρίτες χώρες στο πλαίσιο τοπικού εμπορίου σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφοι 2 και 3 ή στο πλαίσιο παραδοσιακών εμπορικών ροών.

Άρθρο 9

Λειτουργία του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού

1.   Χορηγείται ενίσχυση για τον εφοδιασμό των μικρών νησιών με γεωργικά προϊόντα.

Το ποσό της ενίσχυσης για κάθε προϊόν καθορίζεται λαμβανομένου υπόψη του πρόσθετου κόστους εμπορίας των προϊόντων στα μικρά νησιά, το οποίο υπολογίζεται από τους λιμένες της ηπειρωτικής Ελλάδας από τους οποίους πραγματοποιείται ο συνήθης εφοδιασμός και από τους λιμένες διαμετακόμισης ή φόρτωσης προϊόντων προς τα νησιά τελικού προορισμού. Εφόσον πρόκειται για γεωργικές εισροές ή για προϊόντα που προορίζονται για μεταποίηση, κατά τον καθορισμό της ενίσχυσης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι επιπλέον δαπάνες που συνδέονται με τον νησιωτικό χαρακτήρα, τη μικρή έκταση και την απόσταση από τις αγορές.

2.   Μόνο προϊόντα υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητας μπορούν να υπαχθούν στο ειδικό καθεστώς εφοδιασμού.

Άρθρο 10

Εφαρμογή

Το ειδικό καθεστώς εφοδιασμού εφαρμόζεται έτσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη ιδίως:

α)	οι ειδικές ανάγκες των μικρών νησιών και οι συγκεκριμένες απαιτήσεις ως προς την ποιότητα·

β)	οι παραδοσιακές εμπορικές ροές με τους λιμένες της ηπειρωτικής Ελλάδας και μεταξύ των νησιών στο Αιγαίο πέλαγος·

γ)	η οικονομική πλευρά των προτεινόμενων ενισχύσεων·

δ)	κατά περίπτωση, η ανάγκη να μην παρεμποδίζεται η ανάπτυξη της τοπικής παραγωγής.

Άρθρο 11

Πιστοποιητικά

1.   Η ενίσχυση που προβλέπεται στο άρθρο 9 παράγραφος 1 χορηγείται με την προσκόμιση πιστοποιητικού.

Τα πιστοποιητικά εκδίδονται μόνο για τις επιχειρήσεις που είναι εγγεγραμμένες σε μητρώο που τηρείται από τις αρμόδιες αρχές.

Τα πιστοποιητικά αυτά δεν είναι μεταβιβάσιμα.

2.   Δεν απαιτείται εγγύηση για τις αιτήσεις έκδοσης πιστοποιητικών. Εντούτοις, στον βαθμό που είναι αναγκαίο για την ορθή εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, η αρμόδια αρχή μπορεί να απαιτήσει τη θέσπιση εγγύησης για ποσό ίσο με το πλεονέκτημα, όπως προβλέπεται στο άρθρο 12. Στις περιπτώσεις αυτές, εφαρμόζεται το άρθρο 34 παράγραφοι 1, 4, 5, 6, 7 και 8 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 376/2008 της Επιτροπής, της 23ης Απριλίου 2008, για τις κοινές λεπτομέρειες εφαρμογής του καθεστώτος των πιστοποιητικών εισαγωγής, εξαγωγής και προκαθορισμού για τα γεωργικά προϊόντα (9).

Ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 21, για τον καθορισμό των προϋποθέσεων εγγραφής των επιχειρήσεων στο μητρώο και την πρόβλεψη πλήρους άσκησης των δικαιωμάτων των επιχειρήσεων να συμμετάσχουν στο ειδικό καθεστώς εφοδιασμού.

3.   Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις σχετικά με τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλιστεί η ενιαία εφαρμογή του παρόντος άρθρου από την Ελλάδα όσον αφορά ειδικότερα την εφαρμογή του καθεστώτος των πιστοποιητικών και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν οι επιχειρήσεις κατά την εγγραφή. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

Άρθρο 12

Αντίκτυπος του πλεονεκτήματος

1.   Το όφελος από το ειδικό καθεστώς εφοδιασμού που προκύπτει από τη χορήγηση της ενίσχυσης ισχύει υπό την προϋπόθεση ότι πραγματικός αποδέκτης του οικονομικού πλεονεκτήματος είναι ο τελικός χρήστης, ο οποίος, ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να είναι ο καταναλωτής, όταν πρόκειται για προϊόντα προοριζόμενα για άμεση κατανάλωση, ο τελευταίος μεταποιητής ή συσκευαστής, όταν πρόκειται για προϊόντα προοριζόμενα για τις βιομηχανίες μεταποίησης ή συσκευασίας, ή ο γεωργός, όταν πρόκειται για προϊόντα που χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφές ή ως γεωργικές εισροές.

Το πλεονέκτημα που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο ισούται με το ποσό της ενίσχυσης.

2.   Για να εξασφαλιστεί η ενιαία εφαρμογή της παραγράφου 1, η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων που ορίζονται στην παράγραφο 1 και ιδίως σχετικά με τις προϋποθέσεις για τον έλεγχο, από το κράτος μέλος, ότι πραγματικός αποδέκτης του πλεονεκτήματος είναι ο τελικός χρήστης. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

Άρθρο 13

Εξαγωγή προς τρίτες χώρες και αποστολή προς την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση

1.   Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις για τον καθορισμό των προϋποθέσεων σύμφωνα με τις οποίες τα προϊόντα που απολαύουν του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού μπορούν να εξάγονται προς τρίτες χώρες ή να αποστέλλονται προς την υπόλοιπη Ένωση. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

Οι εν λόγω προϋποθέσεις περιλαμβάνουν, ιδίως, επιστροφή της ενίσχυσης που χορηγήθηκε δυνάμει του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού.

Η εξαγωγή προς τρίτες χώρες των προϊόντων που απολαύουν του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού δεν υπόκειται στην προσκόμιση πιστοποιητικού.

2.   Η παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται στα προϊόντα που έχουν μεταποιηθεί στα μικρά νησιά για τα οποία χρησιμοποιήθηκαν προϊόντα που έχουν επωφεληθεί από το ειδικό καθεστώς εφοδιασμού, και τα οποία:

α)	εξάγονται προς τρίτες χώρες ή αποστέλλονται προς την υπόλοιπη Ένωση εντός των ορίων των ποσοτήτων που αντιστοιχούν στις παραδοσιακές αποστολές και στις παραδοσιακές εξαγωγές·

β)	εξάγονται προς τρίτες χώρες στο πλαίσιο περιφερειακού εμπορίου, σύμφωνα με τους προορισμούς και τις λεπτομερείς διατάξεις που καθορίζονται από την Επιτροπή·

γ)	αποστέλλονται μεταξύ των μικρών νησιών.

Η εξαγωγή προς τρίτες χώρες των προϊόντων που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο στοιχεία α) και β) δεν υπόκειται στην προσκόμιση πιστοποιητικού.

Δεν χορηγείται καμία επιστροφή κατά την εξαγωγή των προϊόντων που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο στοιχεία α) και β).

Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις για τον καθορισμό των ορίων των ποσοτήτων προϊόντων που αναφέρονται στο στοιχείο α) και τις λεπτομερείς διατάξεις που αναφέρονται στο στοιχείο β). Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

3.   Οι εργασίες μεταποίησης που ενδέχεται να οδηγήσουν σε παραδοσιακές εμπορικές εξαγωγές ή παραδοσιακές αποστολές πληρούν, τηρουμένων των αναλογιών, τους όρους μεταποίησης που ισχύουν στα πλαίσια του τελωνειακού ελέγχου που προβλέπεται στην σχετική νομοθεσία της Ένωσης, εξαιρουμένων όλων των συνήθων χειρισμών.

Άρθρο 14

Έλεγχοι και κυρώσεις

1.   Τα γεωργικά προϊόντα που αποτελούν αντικείμενο του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού υπόκεινται σε διοικητικούς ελέγχους κατά την είσοδό τους στα μικρά νησιά καθώς και κατά την εξαγωγή ή την αποστολή τους από τα εν λόγω νησιά.

Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις σχετικά με τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά των ελέγχων που οφείλει να εφαρμόζει η Ελλάδα. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

2.   Πλην περιπτώσεων ανωτέρας βίας ή εξαιρετικών κλιματικών συνθηκών, εάν μια επιχείρηση, όπως αναφέρεται στο άρθρο 11, αδυνατεί να συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει σύμφωνα με το άρθρο αυτό, η αρμόδια αρχή, με την επιφύλαξη τυχόν κυρώσεων που επιβάλλονται από την εθνική νομοθεσία:

α)	ανακτά το πλεονέκτημα που παραχωρείται στην επιχείρηση·

β)	αναστέλλει προσωρινά ή ανακαλεί την καταχώριση της επιχείρησης, ανάλογα με τη βαρύτητα της μη συμμόρφωσης.

3.   Πλην περιπτώσεων ανωτέρας βίας ή εξαιρετικών κλιματικών συνθηκών, όταν επιχείρηση, όπως αναφέρεται στο άρθρο 11, δεν πραγματοποιεί την προβλεφθείσα εισαγωγή, αναστέλλεται το δικαίωμά της να υποβάλει αίτηση για πιστοποιητικό από την αρμόδια αρχή για περίοδο 60 ημερών από την ημερομηνία λήξης ισχύος του εν λόγω πιστοποιητικού. Μετά την πάροδο της περιόδου αναστολής, η έκδοση μεταγενέστερων πιστοποιητικών υπόκειται στη θέσπιση εγγύησης ίσης με το ποσό του παραχωρούμενου πλεονεκτήματος κατά τη διάρκεια περιόδου που καθορίζεται από την αρμόδια αρχή.

Η αρμόδια αρχή θεσπίζει τα αναγκαία μέτρα για την επαναχρησιμοποίηση των ποσοτήτων των προϊόντων τα οποία έχουν καταστεί διαθέσιμα εξαιτίας της μη εκτέλεσης, της μερικής εκτέλεσης ή της ακύρωσης των εκδοθέντων πιστοποιητικών ή της ανάκτησης του πλεονεκτήματος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΜΕΤΡΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Άρθρο 15

Μέτρα

1.   Το πρόγραμμα στήριξης περιλαμβάνει τα μέτρα τα οποία είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί η συνέχιση και η ανάπτυξη της τοπικής γεωργικής παραγωγής στα μικρά νησιά, στο πλαίσιο του τρίτου μέρους τίτλος III της Συνθήκης.

2.   Το μέρος του προγράμματος που αφιερώνεται στα μέτρα υπέρ της τοπικής γεωργικής παραγωγής περιλαμβάνει τουλάχιστον τα ακόλουθα στοιχεία:

α)	περιγραφή με ποσοτικά στοιχεία της κατάστασης της σχετικής γεωργικής παραγωγής, λαμβάνοντας υπόψη τα διαθέσιμα αποτελέσματα αξιολόγησης, παρουσιάζοντας τις ανισότητες, τις ελλείψεις και τις δυνατότητες ανάπτυξης, καθώς και τους διατιθέμενους χρηματοδοτικούς πόρους·

β)	περιγραφή της προτεινόμενης στρατηγικής, των επιλεγεισών προτεραιοτήτων και των γενικών και επιχειρησιακών ποσοτικών στόχων, καθώς και εκτίμηση των αναμενόμενων οικονομικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στην απασχόληση·

γ)	περιγραφή των μέτρων που σχεδιάζονται, ιδίως των καθεστώτων ενίσχυσης για την υλοποίησή τους, καθώς και, ενδεχομένως, πληροφορίες για τις ανάγκες σε μελέτες, έργα επίδειξης, δράσεις κατάρτισης ή τεχνικής βοήθειας που αφορούν την προπαρασκευή, εφαρμογή ή προσαρμογή των σχετικών μέτρων·

δ)

τον κατάλογο των ενισχύσεων που συνιστούν άμεσες ενισχύσεις κατά την έννοια του άρθρου 2 στοιχείο δ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 73/2009 του Συμβουλίου, της 19ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης για τους γεωργούς στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής και τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στήριξης για τους γεωργούς (10)·

ε)	το ποσό της ενίσχυσης που έχει καθοριστεί για κάθε μέτρο και το προβλεπόμενο ποσό για κάθε δράση με σκοπό την επίτευξη ενός ή περισσότερων στόχων που επιδιώκει το πρόγραμμα.

3.   Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις σχετικά με τις προϋποθέσεις καταβολής των ενισχύσεων που αναφέρονται στην παράγραφο 2. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

4.   Το πρόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει μέτρα στήριξης για την παραγωγή, τη μεταποίηση, την εμπορία και τη μεταφορά των γεωργικών προϊόντων, πρωτογενών ή μεταποιημένων, των μικρών νησιών.

Κάθε μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί με επιμέρους δράσεις. Για κάθε δράση το πρόγραμμα καθορίζει τουλάχιστον τα ακόλουθα στοιχεία:

α)	τους δικαιούχους·

β)	τους όρους επιλεξιμότητας·

γ)	το μοναδιαίο ποσό της ενίσχυσης.

Η Επιτροπή εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 21 σχετικά με τις προϋποθέσεις για τον καθορισμό του ποσού της ενίσχυσης που χορηγείται για την υποστήριξη της εμπορίας και της μεταφοράς των προϊόντων, πρωτογενών και μεταποιημένων, εκτός της περιφέρειας παραγωγής τους, και, κατά περίπτωση, σχετικά με τις προϋποθέσεις για τον καθορισμό των ποσοτήτων προϊόντων που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο της εν λόγω ενίσχυσης.

Άρθρο 16

Έλεγχοι και αχρεωστήτως καταβληθείσες πληρωμές

1.   Οι έλεγχοι των μέτρων που αναφέρονται στο παρόν κεφάλαιο πραγματοποιούνται με τη διενέργεια διοικητικών και επιτόπιων ελέγχων.

2.   Σε περίπτωση αχρεώστητων πληρωμών, ο ενδιαφερόμενος δικαιούχος υποχρεούται να επιστρέψει τα σχετικά ποσά. Εφαρμόζεται τηρουμένων των αναλογιών το άρθρο 80 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1122/2009 της Επιτροπής, της 30ής Νοεμβρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση λεπτομερών διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 73/2009 του Συμβουλίου όσον αφορά την πολλαπλή συμμόρφωση, τη διαφοροποίηση και το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου, στο πλαίσιο των καθεστώτων άμεσης στήριξης για τους γεωργούς που προβλέπονται στον εν λόγω κανονισμό, καθώς και λεπτομερών διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 του Συμβουλίου όσον αφορά την πολλαπλή συμμόρφωση στο πλαίσιο του καθεστώτος στήριξης που προβλέπεται για τον αμπελοοινικό τομέα (11).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Άρθρο 17

Κρατικές ενισχύσεις

1.   Όσον αφορά τα γεωργικά προϊόντα που υπάγονται στο παράρτημα I της Συνθήκης, για τα οποία εφαρμόζονται τα άρθρα 107, 108 και 109 αυτής, η Επιτροπή δύναται να επιτρέψει, σύμφωνα με το άρθρο 108 της Συνθήκης, στον τομέα της παραγωγής, της μεταποίησης, της εμπορίας και της μεταφοράς των εν λόγω προϊόντων, ενισχύσεις λειτουργίας με σκοπό την άμβλυνση των ιδιαίτερων δυσχερειών που χαρακτηρίζουν τη γεωργική παραγωγή στα μικρά νησιά, οι οποίες απορρέουν από τον νησιωτικό τους χαρακτήρα, τη μικρή έκταση, το ορεινό ανάγλυφο και τις κλιματικές συνθήκες, την οικονομική τους εξάρτηση από έναν μικρό αριθμό προϊόντων και την απόστασή τους από τις αγορές.

2.   Η Ελλάδα μπορεί να χορηγήσει συμπληρωματική χρηματοδότηση για την εφαρμογή του προγράμματος στήριξης. Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα κοινοποιεί στην Επιτροπή την κρατική ενίσχυση και η Επιτροπή μπορεί να την εγκρίνει σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό ως μέρος του εν λόγω προγράμματος. Οι κοινοποιούμενες ενισχύσεις θεωρούνται ότι έχουν κοινοποιηθεί κατά την έννοια του άρθρου 108 παράγραφος 3 πρώτη περίοδος της Συνθήκης.

3.   Με την επιφύλαξη των παραγράφων 1 και 2 του παρόντος άρθρου και κατά παρέκκλιση από το άρθρο 180 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 και το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1184/2006 του Συμβουλίου, της 24ης Ιουλίου 2006, περί εφαρμογής ορισμένων κανόνων ανταγωνισμού στην παραγωγή και την εμπορία ορισμένων γεωργικών προϊόντων (12), τα άρθρα 107, 108 και 109 της Συνθήκης δεν εφαρμόζονται στις ενισχύσεις που καταβάλλονται από την Ελλάδα, δυνάμει του παρόντος κανονισμού, κατ’ εφαρμογή των κεφαλαίων III και IV του παρόντος κανονισμού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 18

Χρηματοδοτικοί πόροι

1.   Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό συνιστούν παρέμβαση για τη ρύθμιση των αγορών γεωργικών προϊόντων κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1290/2005 του Συμβουλίου, της 21ης Ιουνίου 2005, για τη χρηματοδότηση της κοινής γεωργικής πολιτικής (13).

2.   Η Ένωση χρηματοδοτεί τα μέτρα που προβλέπονται στα κεφάλαια III και IV μέχρι ανωτάτου ετησίου ποσού 23,93 εκατομμυρίων EUR.

3.   Το ποσό που χορηγείται ετησίως για τη χρηματοδότηση του ειδικού καθεστώτος εφοδιασμού που προβλέπεται στο κεφάλαιο III δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 7,11 εκατομμύρια EUR.

Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις για τον καθορισμό των απαιτήσεων σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα μπορεί να τροποποιήσει την κατανομή των πόρων που χορηγούνται κάθε έτος στα διάφορα προϊόντα τα οποία υπάγονται στο ειδικό καθεστώς εφοδιασμού. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 22 παράγραφος 2.

4.   Η Επιτροπή εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις, σύμφωνα με το άρθρο 21, σχετικά με τις προϋποθέσεις για τον καθορισμό του ετήσιου μέγιστου ποσού το οποίο μπορεί να διατεθεί για τα μέτρα χρηματοδότησης των μελετών, των έργων επίδειξης, των δράσεων κατάρτισης και των μέτρων τεχνικής βοήθειας, υπό την προϋπόθεση ότι η εν λόγω διάθεση είναι εύλογη και αναλογική.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ΓΕΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 19

Εθνικά μέτρα

Η Ελλάδα λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσει την τήρηση του παρόντος κανονισμού, ιδίως όσον αφορά τους ελέγχους και τις διοικητικές κυρώσεις, και ενημερώνει σχετικά την Επιτροπή.

Άρθρο 20

Ανακοινώσεις και εκθέσεις

1.   Η Ελλάδα ανακοινώνει στην Επιτροπή, το αργότερο στις 15 Φεβρουαρίου κάθε έτους, τις πιστώσεις που διαθέτει και τις οποίες σκοπεύει να δαπανήσει κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους για την εφαρμογή του προβλεπόμενου ισοζυγίου εφοδιασμού και κάθε μέτρου υπέρ της τοπικής γεωργικής παραγωγής που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα στήριξης.

2.   Η Ελλάδα υποβάλλει στην Επιτροπή, το αργότερο στις 30 Σεπτεμβρίου κάθε έτους, έκθεση για την εφαρμογή των μέτρων που προβλέπονται από τον παρόντα κανονισμό κατά το προηγούμενο έτος.

3.   Το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2016, και στη συνέχεια ανά πέντε έτη, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο γενική έκθεση στην οποία παρουσιάζονται οι επιπτώσεις των δράσεων που υλοποιήθηκαν κατ’ εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, συνοδευόμενη ενδεχομένως από κατάλληλες προτάσεις.

Άρθρο 21

Άσκηση της εξουσιοδότησης

1.   Ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις υπό τους όρους του παρόντος άρθρου.

2.   Η προβλεπόμενη στο άρθρο 11 παράγραφος 2, στο άρθρο 15 παράγραφος 4 και στο άρθρο 18 παράγραφος 4 εξουσία έκδοσης κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων ανατίθεται στην Επιτροπή για περίοδο πέντε ετών από 21ης Μαρτίου 2013. Η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση σχετικά με τις εξουσίες που της έχουν ανατεθεί το αργότερο εννέα μήνες πριν από τη λήξη της περιόδου των πέντε ετών. Η εξουσιοδότηση ανανεώνεται αυτομάτως για περιόδους ίδιας διάρκειας, εκτός αν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο προβάλουν αντιρρήσεις το αργότερο εντός τριών μηνών πριν από τη λήξη της κάθε περιόδου.

3.   Η εξουσιοδότηση που προβλέπεται στο άρθρο 11 παράγραφος 2, στο άρθρο 15 παράγραφος 4 και στο άρθρο 18 παράγραφος 4, μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο. Η απόφαση ανάκλησης περατώνει την εξουσιοδότηση που προσδιορίζεται στην εν λόγω απόφαση. Αρχίζει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσης της απόφασης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε μεταγενέστερη ημερομηνία που ορίζεται σε αυτήν. Δεν θίγει το κύρος των ήδη εν ισχύι κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων.

4.   Μόλις εκδώσει μια κατ’ εξουσιοδότηση πράξη, η Επιτροπή την κοινοποιεί ταυτόχρονα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

5.   Οι κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 11 παράγραφος 2, του άρθρου 15 παράγραφος 4 και του άρθρου 18 παράγραφος 4 τίθενται σε ισχύ μόνον εφόσον δεν έχει διατυπωθεί αντίρρηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο εντός δύο μηνών από την ημέρα που η πράξη κοινοποιείται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ή εάν, πριν λήξει αυτή η περίοδος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενημερώσουν αμφότερα την Επιτροπή ότι δεν θα προβάλουν αντιρρήσεις. Η εν λόγω προθεσμία παρατείνεται κατά δύο μήνες με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου.

Άρθρο 22

Διαδικασία επιτροπής

1.   Η Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή διαχείρισης άμεσων ενισχύσεων που συστάθηκε με το άρθρο 141 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 73/2009. Η εν λόγω επιτροπή αποτελεί επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

2.   Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

Άρθρο 23

Καταργούμενες διατάξεις

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1405/2006 καταργείται.

Οι αναφορές στον καταργούμενο κανονισμό θεωρούνται ότι γίνονται στον παρόντα κανονισμό και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας που εμφαίνεται στο παράρτημα.

Άρθρο 24

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

---

(1)  ΕΕ C 132 της 3.5.2011, σ. 82.

(2)  Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 5ης Φεβρουαρίου 2013 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα) και απόφαση του Συμβουλίου της 25ης Φεβρουαρίου 2013.

(3)  ΕΕ L 265 της 26.9.2006, σ. 1.

(4)  ΕΕ L 299 της 16.11.2007, σ. 1.

(5)  ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13.

(6)  ΕΕ L 155 της 18.6.2009, σ. 30.

(7)  ΕΕ L 277 της 21.10.2005, σ. 1.

(8)  ΕΕ L 256 της 7.9.1987, σ. 1.

(9)  ΕΕ L 114 της 26.4.2008, σ. 3.

(10)  ΕΕ L 30 της 31.1.2009, σ. 16.

(11)  ΕΕ L 316 της 2.12.2009, σ. 65.

(12)  ΕΕ L 214 της 4.8.2006, σ. 7.

(13)  ΕΕ L 209 της 11.8.2005, σ. 1.

---

---