31986R2281

*****

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΟΚ) αριθ. 2281/86 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

της 22ας Ιουλίου 1986

που τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1908/84 περί καθορισμού των μεθόδων αναφοράς για τον ανακαθορισμό της ποιότητας των σιτηρών

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας,

τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2727/75 του Συμβουλίου της 29ης Οκτωβρίου 1975 περί κοινής οργανώσεως στον τομέα των σιτηρών (1), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1579/86 (2), και ιδίως τα άρθρα 7 και 8,

τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2731/75 του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 1975 περί καθορισμού των ποιοτικών τύπων για το μαλακό σίτο, τη σίκαλη, την κριθή, τον αραβόσιτο, το σόργο και το σκληρό σίτο (3), όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1580/86 (4), και ιδίως το άρθρο 6,

Εκτιμώντας:

ότι, σύμφωνα με τους νέους προσανατολισμούς στον τομέα των σιτηρών, ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2731/75 καθορίζει στο άρθρο 1 τα τεχνολογικά κριτήρια τα σχετικά με τον μαλακό σίτο· ότι, συνεπώς, πρέπει να καθοριστούν οι απαραίτητες μέθοδοι για τον προσδιορισμό των κριτηρίων αυτών·

ότι το ποσοστό σιδήρου στον εναμμώνιο κιτρικό σίδηρο, που χρησιμοποιείται ως αντιδραστήριο στις εργασίες για την ποσολογία της ταννίνης σύμφωνα με τη μέθοδο αναφοράς για τον καθορισμό του ποσοστού ταννίνης στο σόργο που αναφέρεται στο παράρτημα ΙΙΙ του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1908/84 της Επιτροπής (5), όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό ΕΟΚ αριθ. 2159/84 (6), είναι πάρα πολύ υψηλό· ότι πρέπει, κατά συνέπεια, να γίνουν στο σημείο 4.4 του εν λόγω παραρτήματος οι τροποποιήσεις που είναι απαραίτητες για την καλή εκτέλεση των αναλύσεων·

ότι, ως εκ τούτου, πρέπει να τροποποιηθεί ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1908/84·

ότι τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της Επιτροπής Διαχειρίσεως Σιτηρών,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1908/84 τροποποιείται ως εξής:

1. Το άρθρο 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 1

Για τον καθορισμό της ποιότητας των σιτηρών που προσφέρονται στην παρέμβαση στο πλαίσιο των άρθρων 7 και 8 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2727/75, καθώς και για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2731/75, χρησιμοποιούνται οι μέθοδοι που αναφέρονται κατωτέρω:

- η μέθοδος αναφοράς για τον προσδιορισμό των στοιχείων που δεν είναι σιτηρά βάσης άμεμπτης ποιότητας είναι η μέθοδος που αναφέρεται στο παράρτημα Ι,

- η μέθοδος αναφοράς για τον καθορισμό του ποσοστού υγρασίας είναι η μέθοδος που αναφέρεται στο παράρτημα ΙΙ,

- η μέθοδος αναφοράς για την ποσολογία ταννίνης στο σόργο είναι η μέθοδος που αναφέρεται στο παράρτημα ΙΙΙ,

- η μέθοδος αναφοράς για τον προσδιορισμό της ιδιότητας της μη κολλώδους και επεξεργάσιμης μηχανικά ζύμης που λαμβάνεται από το μαλακό σίτο είναι η μέθοδος που αναφέρεται στο παράρτημα IV,

- η μέθοδος αναφοράς για τον καθορισμό του ποσοστού πρωτεΐνης στον θρυμματισμένο κόκκο μαλακού σίτου είναι η μέθοδος που αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Οργάνωση Χημείας Σιτηρών (ICC) οι κανόνες της οποίας αναφέρονται στο κεφάλαιο: αριθ. 105: μέθοδος για τον καθορισμό της πρωτεΐνης των σιτηρών και των προϊόντων με βάση τα σιτηρά.

Τα κράτη μέλη μπορούν, εντούτοις να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε άλλη μέθοδο. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει εκ των προτέρων να αποδείξουν στην Επιτροπή ότι αναγνωρίζεται από την ICC η ισοτιμία των αποτελεσμάτων που λαμβάνονται με την μέθοδο αυτή,

- η μέθοδος αναφοράς για τον προσδιορισμό του δείκτη Zeleny στον θρυμματισμένο κόκκο μαλακού σίτου είναι η μέθοδος που αναγνωρίζεται από την ICC οι κανόνες της οποίας αναφέρονται στο κεφάλαιο: αριθ. 118: προετοιμασία, βάσει δειγμάτων σίτου, του πειραματικού αλεύρου που προορίζεται για τη δοκιμή καθίζησης και αριθ. 116: δοκιμή καθίζησης (σύμφωνα με τη μέθοδο Zeleny) για την εκτίμηση της αρτοποιητικής αξίας,

- η μέθοδος αναφοράς για τον προσδιορισμό του δείκτη κατακρίμνισης Hagberg στον θρυμματισμένο κόκκο μαλακού σίτου είναι η μέθοδος που αναγνωρίζεται από την ICC οι κανόνες της οποίας αναφέρονται στο κεφάλαιο: αριθ. 107: προσδιορισμός του χρόνου κατακρίμνισης (μέθοδος Hagberg-Perten) για τη μέτρηση του βαθμού δραστηριότητας της άλφα-αμυλάσης στους κόκκους και τα άλευρα.»

2. Το κείμενο του σημείου 4.4. του παραρτήματος ΙΙΙ αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«4.4. Εναμμώνιος κιτρικός σίδηρος (ΙΙΙ), με περιεκτικότητα σε σίδηρο μεταξύ 17 και 20 %, διάλυση σε 3,5 g/l που ετοιμάζεται 24 ώρες πριν τη χρήση.

Η περιεκτικότητα σε κιτρικό σίδηρο που έχει επίδραση στα αποτελέσματα πρέπει να τηρείται επιτακτικά».

3. Προστίθεται το παράρτημα IV που περιλαμβάνεται στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 2

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Εφαρμόζεται από την 1η Ιουλίου 1986.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες, 22 Ιουλίου 1986.

Για την Επιτροπή

Frans ANDRIESSEN

Αντιπρόεδρος

(1) ΕΕ αριθ. L 281 της 1. 11. 1975, σ. 1.

(2) ΕΕ αριθ. L 139 της 24. 5. 1986, σ. 29.

(3) ΕΕ αριθ. L 281 της 1. 11. 1975, σ. 22.

(4) ΕΕ αριθ. L 139 της 24. 5. 1986, σ. 34.

(5) ΕΕ αριθ. L 178 της 5. 7. 1984, σ. 22.

(6) ΕΕ αριθ. L 197 της 27. 7. 1984, σ. 18.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

«ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IV

ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΑΧΙΣΤΗΣ ΑΡΤΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΟΥ ΣΙΤΟΥ

1. ΤΙΤΛΟΣ

Μέθοδος για τη δοκιμή αρτοποιήσεως αλεύρου σίτου.

2. ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Η μέθοδος εφαρμόζεται στα άλευρα που λαμβάνονται από πειραματική άλεση σίτου για παραγωγή άρτου που ζυμώνεται με μαγιά ζύθου.

3. ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ

Παρασκευάζεται ζύμη από άλευρα, νερό, μαγιά ζύθου, άλας και σακχαρόζη μέσα σ' ένα ορισμένο ζυμωτήριο. Μετά τη διαίρεση και σφαιροποποίηση, τα ζυμάρια αφήνονται επί 30 λεπτά της ώρας. Διαμορφώνονται, τοποθετούνται επί των πλακών ψησίματος και ψήνονται μετά την τελική ζύμωση επί ορισμένο χρόνο. Σημειώνονται οι τεχνολογικές ιδιότητες της ζύμης. Ο άρτος κρίνεται από τον όγκο και το ύψος.

4. ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

4.1. Μαγιά ζύθου

Ενεργός ξηρά μαγιά Engedura (Gist-Brocades NV, Yeast Division) ή συστατικό που να έχει τα αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

4.2. Νερό πόσιμο

4.3. Σακχαρούχος και αλατούχος διάλυση ασκορβικού οξέος.

Διάλυση 30 + ή - 0,5 g χλωριούχου καλίου (ποιότητα εμπορίου), 30 ± 5 g σακχαρόζης (εμπορίου) και 0,040 + ή - 0,001 g ασκορβικού οξέος σε 800 ± 5 g νερού. Παρασκευάζεται νέο διάλυμα κάθε ημέρα.

4.4. Σακχαρούχος διάλυση

Διάλυση 5 + ή - 0,1 g σακχαρόζης (εμπορίου) σε 95 ± 1 g νερού. Παρασκευάζεται κάθε ημέρα νέο διάλυμα.

4.5. Άλευρο βύνης (με ενζυματική δραστηριότητα)

Ποιότητα εμπορίου.

5. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ

5.1. Αρτοποιείο

Με ρυθμιστικό σύστημα διατηρήσεως της θερμοκρασίας μεταξύ 22 και 25 °C.

5.2. Ψυγείο

Που διατηρεί εσωτερικώς θερμοκρασία 4 ± 2 °C.

5.3. Ζυγός

Μεγίστου φορτίου 2 kg και ακριβείας 2 g.

5.4. Ζυγός

Μεγίστου φορτίου 0,5 kg και ακριβείας 0,1 g.

5.5. Αναλυτικός ζυγός

Ακριβείας 0,1 x 10-3 g.

5.6. Σκάφη ζυμώματος

Stephan UMTA 10 αναμεικτήρας τύπου «Detmold» (Stephan Soehne GmbH) ή παρόμοια συσκευή με τα αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

5.7. Θάλαμος ζυμώσεως

Με ρυθμιστικό σύστημα διατηρήσεως θερμοκρασίας 30 ± 1 °C. 5.8. Ανοικτό πλαστικό δοχείο

Εκ polymethylmethacrylate (Plexiglas, Perspex) εσωτερικών διαστάσεων 25 x 25 cm, x 15 cm, πάχους τοιχωμάτων 0,5 ± 0,05 cm.

5.9. Πλάκες τετράγωνοι από πλαστικό

Εκ polymethylmethacylate (Plexiglas, Perspex) διαστάσεων τουλάχιστον 30 x 30 cm, πάχος 0,5 ± 0,05 cm.

5.10. Συσκευή παρασκευής άρτου

Συσκευή Brabender (Barbender OHG) ή παρόμοια με τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

6. ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΔΕΙΓΜΑΤΩΝ

Κατά τον κανόνα ICC αριθ. 101.

7. ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

7.1. Προσδιορισμός υδροδειδώσεως

Η απορρόφηση νερού προσδιορίζεται κατά τον κανόνα ICC αριθ. 115 (βλέπε επίσης 10.1).

7.2. Προσδιορισμός της προσθήκης αλεύρου βύνης

Καθορίζουμε το χρόνο πτώσεως του αλεύρου κατά ISO 3093/1974. Αν ο χρόνος πτώσεως είναι μεγαλύτερος των 250, καθορίζουμε την ποσότητα της βύνης που θα προσθέσουμε για να επιτευχθεί χρόνος πτώσεως μεταξύ 200 και 250, με μια σειρά αναμείξεων με αυξημένες ποσότητες βύνης (4.5). Αν ο χρόνος πτώσεως είναι μικρότερος των 250, δεν χρειάζεται προσθήκη βύνης.

7.3. Ενεργοποίηση της ξηράς μαγιάς

Φέρομε το σακχαρούχο διάλυμα (4.4) σε θερμοκρασία 35 ± 1°C. Χύνουμε ένα μέρος του βάρους της ενεργού ξηράς μαγιάς σε τέσσερα μέρη βάρους της χλιαρής σακχαρούχου διαλύσεως, χωρίς ανάδευση. Αν χρειασθεί ανακινούμε ελαφρά.

Το αφήνουμε σε ανάπαυση 10 ± 1 λεπτό. Εν συνεχεία το αναδεύουμε μέχρις ότου επιτευχθεί ομοιογενές αιώρημα. Χρησιμοποιούμε το αιώριο αυτό στα επόμενα δέκα λεπτά.

7.4. Ρύθμιση των θερμοκρασιών του αλεύρου και των υγρών συτατικών

Η θερμοκρασία του αλεύρου και του νερού πρέπει να ρυθμίζεται για να επιτυγχάνεται θερμοκρασία ζυμαριού στο τέλος του ζυμώματος 27 ± 1°C.

7.5. Σύνθεση της ζύμης

Ζυγίζουμε με ακρίβεια ± 2 g, 10 y/3 g αλεύρου όπως είναι (που αντιστοιχεί σε 1 kg αλεύρου περιεκτικότητας σε νερό 14 %, εντός της οποίας περιλαμβάνεται η ποσότητα του χρησιμοποιουμένου αλεύρου για τη δοκιμασία στο φαρινογράφο (βλέπε τον κανόνα ICC αριθ. 115 σημείο 9.1.).

Ζυγίζουμε όσο το δυνατό ακριβέστερα 0,2 γραμμάρια ποσότητας αλεύρου βύνης (μαγιάς) ικανής να φέρει χρόνο μεταξύ 200 και 250 δευτερολέπτων (7.2).

Ζυγίζουμε 430 ± 5 g σακχαρούχο ή αλατούχου διαλύματος ασκορβικού οξέος (4.3) και προσθέτουμε νερό μέχρις ότου επιτύχουμε μια ολική μάζα ( x - 9). 10 y/3 g (βλέπε 10.2) όπου x είναι η ποσότητα του χρησιμοποιούμενου ύδατος στη δοκιμασία του φαρινογράφου (βλέπε κανόνα ICC αριθ. 115 κεφάλαιο 9.1). Η ολική αυτή μάζα (συνήθως ανέρχεται μεταξύ 450 και 650 g) πρέπει να προσδιορίζεται με ακρίβεια 1,5 g.

Ζυγίζουμε 90± 1 g αιωρήματος μαγιάς (7.3).

Σημειώνουμε την ολική μάζα της ζύμης (P) που είναι το άθροισμα των μαζών αλεύρου, σακχαρούχου και αλατούχου διαλύματος ασκορβικού οξέος μαζί με αιώρημα μαγιάς και αλεύρου βύνης.

7.6. Ζύμωμα

Τοποθετούμε κατ' αρχή τη σκάφη ζυμώματος σε θερμοκρασία 27 ± 1 °C με αρκετή ποσότητα νερού κατάλληλης θερμοκρασίας.

Χύνουμε τα υγρά συστατικά μέσα στη σκάφη, μετά σκορπίζουμε πάνω στην επιφάνεια το άλευρο και τη βύνη.

Βάζουμε σε κίνηση το ζυμωτήριο (1η ταχύτητα 1 400 στροφές/λεπτό) και αφήνουμε να στρέφεται 60 δευτερόλεπτα. 20 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη λειτουργίας του ζυμωτηρίου, στρέφουμε δύο φορές την ξύστρα που είναι προσαρμοσμένη στο σκέπασμα του κάδου του ζυμωτηρίου.

Μετρούμε τη θερμοκρασία του ζυμαριού. Αν η θερμοκρασία δεν κυμαίνεται μεταξύ 26 και 28 °C, απορρίπτουμε τη ζύμη αυτή και παρασκευάζουμε νέα αφού ρυθμίσουμε τη θερμοκρασία των συστατικών.

Σημειώνουμε τις ιδιότητες της ζύμης χρησιμοποιώντας μια από τις ακόλουθες εκφράσεις:

- μη κολλώδης και μηχανοποιήσιμη, ή

- κολλώδης και μηχανοποιήσιμη. Για να θεωρείται ως μη κολλώδης και μηχανοποιήσιμη στο τέλος το ζυμώματος η ζύμη πρέπει να αποτελεί μια συμπαγή μάζα που δεν προσκολλάται στα τοιχώματα του κάδου και στον άξονα του ζυμωτηρίου. Η ζύμη αυτή θα πρέπει εύκολα να συγκεντρώνεται με τα χέρια και να εξάγεται από τον κάδο με την πρώτη φορά χωρίς σοβαρές απώλειες.

7.7. Τεμαχισμός και σφαιροποίηση

Ζυγίζουμε με ακρίβεια 2 g τρία τεμάχια ζύμης κατά τον ακόλουθο τύπο:

p = 0,25 P

στο οποίο:

p = μάζα τεμαχίου ζύμης·

P = ολική μάζα ζύμης.

Σφαιροποιούμε αμέσως μέσα σε 15 δευτερόλεπτα τα τεμάχια της ζύμης στη μηχανή σφαιροποιήσεως (5.10) και εν συνεχεία τα βάζουμε για χρονικό διάστημα 30 ± 2 λεπτών επάνω στις πλαστικές πλάκες (5.9) που σκεπάζονται με ανεστραμμένα τα πλαστικά δοχεία (5.8) εντός του θαλάμου ζυμώσεως (5.7).

Τα τεμάχια της ζύμης δεν αλευρώνονται.

7.8. Ζύμωση

Τοποθετούμε τα τεμάχια της ζύμης που βρίσκονται στους πλαστικούς δίσκους τους σκεπασμένους με τα ανεστραμμένα δοχεία στο ζυμωτήριο (5.10) και ξαναπλάθουμε κάθε τεμάχιο εντός 15 δευτερολέπτων. Ανασηκώνουμε το σκέπασμα που προστατεύει τη ζύμη μόνο την τελευταία στιγμή προ του πλασίματος. Σημειώνουμε τις ιδιότητες της ζύμης χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες εκφράσεις:

- μη κολλώδης και επεξεργάσιμη μηχανικά, ή

- κολλώδης και μη επεξεργάσιμη μηχανικά.

Για να θεωρηθεί ως μη κολλώδης και επεξεργάσιμη μηχανικά, η ζύμη κατά τη λειτουργία της συσκευής, θα πρέπει να μην προσκολλάται παρά ελάχιστα ή καθόλου στα τοιχώματα του ζυμωτηρίου σε τρόπο ώστε η ζύμη να πλάθεται με μια περιστροφική κίνηση για να πάρει το σχήμα σφαίρας. Στο τέλος της επεξεργασίας η ζύμη δεν πρέπει να προσκολλάται στα τοιχώματα του θαλάμου του ζυμωτηρίου όταν το σκέπασμα του θαλάμου ανασηκωθεί.

7.9.

7.10.

8.

9. ΕΚΘΕΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ

Η έκθεση αποτελέσματος δοκιμασίας πρέπει να αναφέρει:

- τις ιδιότητες της ζύμης στο τέλος του ζυμώματος και της ζυμώσεως,

- το χρόνο πτώσεως του αλεύρου χωρίς προσθήκη αλεύρου βύνης,

- όλες τις παρατηρηθείσες ανωμαλίες.

Θα πρέπει επιπλέον να σημειώνει:

- τη χρησιμοποιηθείσα μέθοδο,

- όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για τον προσδιορισμό του δείγματος.

10. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

10.1. Η αγγλική έκδοση του κειμένου της ICC αριθ. 115 είναι αυθεντική.

Οι γαλλικές και γερμανικές εκδόσεις δεν συμφωνούν με το κείμενο τούτο. Κατά συνέπεια δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται.

10.2. Ο τύπος για τον υπολογισμό της ποσότητας των υγρών συστατικών βασίζεται στους ακόλουθους υπολογισμούς:

Προσθήκη x ml ύδατος σε ισοδύναμη ποσότητα 300 g αλεύρου περιεκτικότητας σε υγρασία 14 % δίδει την επιθυμητή συνεκτικότητα. Καθώς στη δοκιμασία της αρτοποιήσεως χρησιμοποιούμε 1 kg αλεύρου (περιεκτικότητα σε νερό 14 %) όπου x βασίζεται σε 300 g αλεύρου, είναι αναγκαίο στη δοκιμασία αρτοποιήσεως να χρησιμοποιούμε το x διαιρούμενο δια τρία και πολλαπλασιαζόμενο επί 10 g νερού, δηλαδή 10 x /3 g.

Τα 430 g του σαχκαρούχου και αλατούχου διαλύματος του ασκορβικού οξέος περιέχουν 15 g άλατος και 15 g σακχάρου. Αυτά τα 430 g διαλύματος περιλαμβάνονται στα υγρά συστατικά. Επομένως, για να προσθέσουμε 10 x /3 g νερού στη ζύμη, πρέπει να προσθέσουμε (10 x /3 + 30) g υγρά συστατικά που αποτελούνται από 430 g σακχαρούχου και αλατούχου διαλύματος ασκορβιξού οξέος και μια πρόσθετη ποσότητα νερού.

Μολονότοι ένα μέρος νερού που προστίθεται με τη διάλυση της ζύμης απορροφάται από τη μαγιά, το αιώρημα αυτό περιέχει επίσης ελεύθερο νερό. Υπολογίζεται κατ' εκτίμηση ότι τα 90 g του αιωρήματος της μαγιάς περιέχουν 60 g ελεύθερου νερού. Πρέπει ως εκ τούτου να προβούμε σε μια διόρθωση των 60 g επί της ποσότητας των υγρών συστατικών λαμβάνοντας υπόψη το ελεύθερο νερό του αιωρήματος της μαγιάς, δηλαδή: 10 x /3 συν 30 μείον 60 g πρέπει να προστεθούν τελικώς. Το οποίο δίδει:

(10 x /3 + 30) - 60 = 10 x /3 - 30 = ( x /3 - 3) 10 = ( x - 9) 10/3,

δηλαδή τον τύπο της παραγράφου 7.5. Αν, για παράδειγμα, η ποσότητα του νερού x που χρησιμοποιείται στη δοκιμασία του φαρινογράφου είναι 165 ml. αντικαθιστούμε την τιμή αυτή στον τύπο, ώστε τα 430 του σακχαρούχου και αλατούχου διυλύματος του ασκορβικού οξέος να αυξηθούν μέχρι τελικής μάζας:

(165 - 9) 10/3 = 156 · 10/3 = 520 γραμμάρια.

10.3. Η μέθοδος δεν είναι αμέσως εφαρμόσιμη για το σίτο. Ο εργαστηριακός τρόπος που πρέπει να ακολουθήσουμε για να χαρακτηρίσουμε την αρτοποιητική αξία είναι ο ακόλουθος:

Καθαρίζουμε το δείγμα του σίτου και προσδιορίζουμε την περιεκτικότητα σε νερό του καθαρισμένου σίτου. Δν επεξεργαζόμαστε το σίτο δια θερμάνσεως, αν η περιεκτικότητά του σε νερό περιλαμβάνεται μεταξύ 15 και 16 %. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις επεξεργαζόμαστε το σίτο μέχρις όπου αποκτήσει περιεκτικότητα σε νερό 15,5 ± 0,5 % τουλάχιστον τρεις ώρες πριν από το άλεσμα.

Παρασκευάζουμε το άλευρο χρησιμοποιώντας μύλους εργαστηρίου Buehler MLU 202 ή Brabender Quadrumant Senior ή οποιοδήποτε παρεμφερές μηχάνημα που έχει τα αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

Διαλέγουμε πρόγραμμα αλέσματος με το οποίο επιτυγχάνουμε ελάχιστο ποσοστό εξαγωγής 72 % αλεύρου του οποίου το ποσοστό σε τέφρα θα περιλαμβάνεται μεταξύ 0,50 και 0,60 % επί της ξηράς ουσίας.

Προσδιορίζουμε την τέφρα του αλεύρου κατά το παράρτημα του κανονισμού αριθ. 162/67/ΕΟΚ της Επιτροπής (ΕΕ αριθ. 128 της 27. 6. 1967, σ. 2574/67) και την περιεκτικότητα σε νερό κατά το παράρτημα του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2731/75 του Συμβουλίου (ΕΕ αριθ. L 281 της 1. 11. 1975, σ. 22). Υπολογίζουμε το ποσοστό εξαγωγής κατά την εξίσωση.

1.2.3.4 // // E = // (100 - f) F (100 - w) W // · 100 %

όπου:

1.2 // Ε // = ποσοστό εξαγωγής· // f // = περιεκτικότητα σε νερό του αλεύρου· // w // = περιεκτικότητα σε νερό του σίτου· // F // = μάζα αλεύρου που παράχθηκε με υγρασία· // W // = μάζα σίτου που αλέστηκε με υγρασία.

Σημείωση: Οι διευκρινίσεις ως προς τα συστατικά και τις συσκευές που χρησιμοποιούνται αναγράφονται στο έγγραφο T 77/300 της 31ης Μαρτίου 1977 που δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο voor Graan, Meel en Brood, TNO - Postbus 15, Wageningen (Κάτω Χώρες). »