1)

Έχουν το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), την έννοια ότι το εθνικό δικαστήριο που έχει επιληφθεί αγωγής αποζημιώσεως λόγω καθυστέρησης στη μεταφορά αποσκευών κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 19 της Σύμβασης του Μόντρεαλ οφείλει να ελέγξει αυτεπαγγέλτως τον ενδεχόμενο καταχρηστικό χαρακτήρα ρήτρας περιληφθείσας στη σύμβαση μεταφοράς βάσει της οποίας ο επιβάτης δεν δικαιούται να εκχωρήσει τις απαιτήσεις του, στην περίπτωση που η αγωγή έχει ασκηθεί από τον εκδοχέα, ο οποίος, εν αντιθέσει προς τον εκχωρητή, δεν έχει την ιδιότητα του καταναλωτή ή του χρήστη;

2)

Εάν ο ως άνω έλεγχος πρέπει να διενεργείται αυτεπαγγέλτως, παύει να ισχύει η υποχρέωση ενημερώσεως του καταναλωτή και η υποχρέωση διαπιστώσεως του αν ο καταναλωτής επικαλείται τον καταχρηστικό χαρακτήρα της ρήτρας ή του αν συγκατατίθεται σε αυτήν, λαμβανομένης υπόψη της βούλησής του την οποία εκδήλωσε εκχωρώντας την απαίτησή του, κατά παράβαση της ενδεχομένως καταχρηστικής ρήτρας η οποία δεν επέτρεπε την εν λόγω εκχώρηση;