—

να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή (στο εξής: προσφυγή) παραδεκτή και βάσιμη·

—

να ακυρώσει την απόφαση της ΕΟΚΕ της 8ης Απριλίου 2020 που απορρίπτει το αίτημα ανασύστασης της σταδιοδρομίας της προσφεύγουσας και, στο μέτρο που απαιτείται, να ακυρώσει τη σιωπηρή απόφαση της 8ης Νοεμβρίου 2020 περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως·

—

να υποχρεώσει την ΕΟΚΕ σε καταβολή των καθυστερούμενων μισθών και του εξ αυτών προκύπτοντος οικονομικού οφέλους, πλέον τόκων υπερημερίας με το επιτόκιο που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσαυξημένο κατά δύο μονάδες·

—

να υποχρεώσει την ΕΟΚΕ σε καταβολή του ποσού των 2 000 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης·

—

να καταδικάσει την καθής-εναγόμενη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλει παραβίαση των διαδικαστικών εγγυήσεων που διατυπώνονται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) και παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο τρόπος με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ) λαμβάνει τις αποφάσεις περί προαγωγής ή νέας κατάταξης των εκτάκτων υπαλλήλων των γραμματειών των ομάδων θίγει τις διαδικαστικές εγγυήσεις του άρθρου 41 του Χάρτη. Τούτο ισχύει για όλες τις αποφάσεις περί μη προαγωγής ή νέας κατάταξης της προσφεύγουσας από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει, αφενός, ότι οι αποφάσεις αυτές είναι εντελώς αναιτιολόγητες και, αφετέρου, ότι κανένα κανονιστικό κείμενο, γενική απόφαση ή ανακοίνωση δεν παραθέτει τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη και εφαρμόζονται για τον καθορισμό εκείνων των εκτάκτων υπαλλήλων που θα προαχθούν ή θα τύχουν νέας κατάταξης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου. Η προσφεύγουσα φρονεί συναφώς ότι, μολονότι η ΕΟΚΕ διαθέτει όντως εξουσία εκτιμήσεως για τον καθορισμό των κριτηρίων και των όρων εφαρμογής του άρθρου 10 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κριτήρια και οι όροι αυτοί πρέπει πάντως να εξασφαλίζουν τον απαιτούμενο από το δίκαιο της Ένωσης βαθμό προβλεψιμότητας. Διαπιστώνεται όμως ότι δεν συντρέχει τέτοια περίπτωση, δεδομένου ότι δεν υφίστανται κριτήρια, και μάλιστα κριτήρια σαφή και διαφανή, που να παρέχουν στους έκτακτους υπαλλήλους τη δυνατότητα να γνωρίζουν πώς και υπό ποιες προϋποθέσεις θα χωρήσει προαγωγή ή νέα κατάταξή τους συνεπαγόμενη τη σύναψη τροποποιητικής συμβάσεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλει πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον η απόφαση περί μη διενέργειας νέας κατάταξης της προσφεύγουσας παρά μόνον τρεις φορές από το 2004 πάσχει από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, έστω και αν έπρεπε να ληφθούν υπόψη τα κριτήρια που απορρέουν από την υποτιθέμενη πάγια πρακτική η οποία εφαρμόζεται εντός της ΕΟΚΕ.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλει παράβαση του καθήκοντος μέριμνας. Η προσφεύγουσα φρονεί ότι, από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της, τα συμφέροντά της δεν έχουν ληφθεί υπόψη όποτε η αρμόδια για τη σύναψη των συμβάσεων αρχή έλαβε απόφαση σχετικά με τους υπαλλήλους που θα προάγονταν ή θα ετύγχαναν νέας κατάταξης.