—

να ακυρώσει την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, της 22ας Οκτωβρίου 2019, περί άρνησης πρόσληψης του προσφεύγοντος ως διαπιστευμένου κοινοβουλευτικού βοηθού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση)·

—

να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 14ης Μαΐου 2020, περί απόρριψης του αιτήματος που είχε υποβάλει ο προσφεύγων, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, κατά της πρώτης προσβαλλόμενης απόφασης (δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση)·

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 128, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εσφαλμένως ερμηνεύει το άρθρο αυτό υπό την έννοια ότι είναι αναγκαίο ο ενδιαφερόμενος να διαθέτει λευκό ποινικό μητρώο. Το άρθρο αυτό αναφέρεται, όμως, σε εχέγγυα σχετικά με τα καθήκοντα, η δε ύπαρξη καταχώρισης στο απόσπασμα ποινικού μητρώου ασκεί επιρροή μόνον όταν είναι ικανή να θίξει μια πτυχή που αφορά τα καθήκοντα ή να επηρεάσει στην πράξη την άσκηση του επαγγέλματος. Η αιτιολογία των προσβαλλόμενων αποφάσεων αντιβαίνει στο προαναφερθέν άρθρο, καθώς, με τη δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση, το καθού επιβεβαιώνει ότι δεν υφίσταται, στον παρόντα χρόνο, πραγματικός και αρκούντως σοβαρός κίνδυνος για την προσήκουσα άσκηση των καθηκόντων, δεδομένου ότι γίνεται λόγος απλώς για «αμφιβολίες» ως προς την ηθική ακεραιότητα του προσφεύγοντος.

—

Παράβαση του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παραβίαση της κατοχυρούμενης στο άρθρο αυτό αρχής της επιμέλειας, καθόσον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έλαβε υπόψη όλα τα κρίσιμα στοιχεία κατά την εκ μέρους του εκτίμηση στο πλαίσιο της πρόσληψης του προσφεύγοντος. Δεν συνεκτιμήθηκε η σχέση εμπιστοσύνης με τον ενδιαφερόμενο βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ούτε το γεγονός ότι ο προσφεύγων είναι ήδη κοινοβουλευτικός βοηθός στο κοινοβούλιο ενός από τα ομόσπονδα κράτη του Βελγίου. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν έχει αίσθημα ευθύνης καθόσον σχετικοποιεί την αξιόποινη πράξη που έχει καταχωριστεί στο απόσπασμα ποινικού μητρώου, δεν έλαβε υπόψη την αναγνώριση ενοχής στην οποία προέβη ο προσφεύγων με το αίτημά του. Ως εκ τούτου, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις πάσχουν έλλειψη αιτιολογίας.