—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Ιουνίου 2019 στην υπόθεση Τ-617/17,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στη δικαστική δαπάνη.

1)

η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και πλάνη περί το δίκαιο σε σχέση με την παραβίαση του άρθρου 7 παρ. 1 του κανονισμού 2185/1996 (1). Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι το πραγματικό αντικείμενο της αγωγής αποζημιώσεως ήταν αν η OLAF παραβίασε το άρθρο 7 παρ. 1 του κανονισμού 2185/1996 ζητώντας από την αναιρεσείουσα να της επιτρέψει να συλλέξει στοιχεία που ουδόλως σχετίζονταν με την έρευνά της. Ακόμη, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι η αναιρεσείουσα πράγματι παρέσχε στην OLAF δικαίωμα έρευνας σε όλες τις κατηγορίες δεδομένων που ζήτησε.

2)

η ανιαρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από πλάνη περί το δίκαιο και έλλειψη αιτιολογίας σε σχέση με την παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Το Γενικό Δικαστήριο δεν εξηγεί ποια από τις τρεις προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία σε σχέση με την προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης δεν πληρούται στην προκειμένη υπόθεση.

3)

η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει από παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και πλάνη περί το δίκαιο σε σχέση με την παραβίαση του δικαιώματος ακροάσεως. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι η Επιτροπή έλαβε θέση που δέσμευε την αναθέτουσα αρχή, η οποία ήταν ικανή να καταλήξει στην έκδοση βλαπτικής πράξεως για την αναιρεσείουσα, χωρίς να της παράσχει το δικαίωμα ακροάσεως.