10.3.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 75/109

Εισηγητής:

ο κ. Thomas McDONOGH

1.1.

Η κοινή αλιευτική πολιτική θεσπίστηκε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και χρειάζεται να αναθεωρείται συνεχώς. Η ΕΟΚΕ εκφράζει την ικανοποίησή της γι’ αυτήν τη διαδικασία επικαιροποίησης της πολιτικής προκειμένου αυτή να συμβαδίζει με τις τεχνολογικές αλλαγές, με στόχο τη βελτίωση της διατήρησης των αλιευτικών αποθεμάτων και την προστασία τους. Η ΕΟΚΕ επικροτεί τις πρωτοβουλίες που προτείνει η Επιτροπή, πολλές από τις οποίες είχαν προταθεί με την έκθεση της WGNSSK του 2016 (1). Με τον τρόπο αυτό θα καταστεί δυνατή η επικαιροποίηση του αλιευτικού δικαίου και θα προστατευτεί μια ιδιαίτερα πολύτιμη βιομηχανία.

1.2.

Η αλιεία στη Βόρεια Θάλασσα και σε παρακείμενες περιοχές είναι εξαιρετικά περίπλοκη, με τη συμμετοχή σκαφών από τουλάχιστον επτά παράκτια κράτη μέλη της ΕΕ και από τη Νορβηγία, με τη χρήση ευρείας ποικιλίας αλιευτικών εργαλείων με στόχο ένα ευρύ φάσμα ειδών ιχθύων και οστρακοειδών. Ένα βασικό ζήτημα είναι ότι πολλά από τα σημαντικότερα βενθοπελαγικά αποθέματα (δηλαδή εκείνα που ζουν πάνω ή κοντά στον βυθό της θάλασσας) αλιεύονται στο πλαίσιο μεικτού τύπου αλιείας. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που ένα σκάφος ανασύρει τα αλιευτικά του εργαλεία τα αλιεύματά του αποτελούνται από μείγμα διαφόρων ειδών. Η σύνθεση του μείγματος αυτού θα αλλάζει ανάλογα με το είδος των αλιευτικών εργαλείων που χρησιμοποιούνται και ανάλογα με το πότε και πού χρησιμοποιούνται.

1.3.

Για τα αλιευτικά σκάφη που αλιεύουν αποθέματα τα οποία υπόκεινται σε συνολικά επιτρεπόμενα αλιεύματα (TAC) κάτι τέτοιο σημαίνει ότι η αλιεία θα πρέπει να διακόπτεται από τη στιγμή που η ποσόστωσή τους για το εν λόγω απόθεμα έχει εξαντληθεί. Πριν από την έκδοση του βασικού κανονισμού (2), τα σκάφη δεν χρειαζόταν να σταματούν την αλίευση όταν η ποσόστωσή τους για ένα από αυτά τα είδη εξαντλείτο. Αντ’ αυτού, μπορούσαν να συνεχίσουν την αλιεία για άλλο είδος-στόχο, και ως εκ τούτου συνεχιζόταν η αλίευση ειδών για τα οποία είχαν ήδη εξαντληθεί οι ποσοστώσεις τους, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσαν νομίμως να εκφορτώσουν τα εν λόγω αλιεύματα. Τα αλιεύματα αυτά που υπερέβαιναν την ποσόστωση έπρεπε να απορριφθούν. Όταν η ποσόστωση για το εν λόγω απόθεμα εξαντλείτο, παρεμποδίζονταν οι δυνατότητες συνέχισης της αλιείας για άλλα αποθέματα. Είναι επομένως επιθυμητό να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι ορισμένα αποθέματα αλιεύονται από κοινού στο πλαίσιο μεικτού τύπου αλιείας, κατά τον καθορισμό των ΤΑC για τα αποθέματα αυτά. Μια τέτοια προσέγγιση αναμένεται ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο τόσο στη διατήρηση όσο και στην εκμετάλλευση των αποθεμάτων. Η παρούσα πρόταση ακολουθεί αυτή την προσέγγιση.

1.4.

Ο βασικός κανονισμός έχει ως στόχο την επίλυση των προβλημάτων της υπεραλίευσης και των απορρίψεων ιχθύων κατά τρόπο αποτελεσματικότερο σε σχέση με τη νομοθεσία του παρελθόντος. Είναι σκόπιμο, συνεπώς, να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να αποφευχθούν οι αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για τον αλιευτικό κλάδο. Το πρώτο βήμα προς την επίτευξη μιας τέτοιου είδους προσαρμοστικής διαχείρισης θα πρέπει να είναι η ενσωμάτωση όλων των σχετικών αποθεμάτων σε ένα ενιαίο σχέδιο διαχείρισης. Αυτό σημαίνει ότι τα ποσοστά-στόχοι θνησιμότητας λόγω αλιείας θα πρέπει, όπου αυτό είναι εφικτό, να εκφράζονται σε εύρος τιμών για κάθε απόθεμα, πράγμα που θα πρέπει να αποτελεί τη βάση για τον καθορισμό των ετήσιων συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων (TAC) ως προς τα συγκεκριμένα αποθέματα.

2.1.

Πρέπει να συσταθεί μια ανεξάρτητη επιτροπή για την αναθεώρηση των εθνικών ποσοστώσεων. Ωστόσο, η αναγέννηση των αλιευτικών αποθεμάτων δεν εξαρτάται μόνον από τη θνησιμότητα λόγω αλιείας, αλλά και από άλλους παράγοντες, όπως η αλλαγή του κλίματος. Οποιαδήποτε πρωτοβουλία προς μια βιώσιμη αλιεία θα απαιτήσει την προσαρμογή των αλιευτικών σκαφών και εργαλείων (που είναι δαπανηρά), ισχυρά και αξιόπιστα επιστημονικά δεδομένα, και τη λήψη συστηματικών μέτρων για την κατάρτιση και ευαισθητοποίηση των αλιέων. Πρέπει επίσης να συνεκτιμηθεί η κοινωνική διάσταση της αλιείας, δεδομένου ότι οι μικρής κλίμακας αλιείς εκτοπίζονται από την αγορά. Μια από τις προτεραιότητες είναι η διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας στις κοινότητες πολλών παράκτιων περιοχών της ΕΕ που εξαρτώνται από την αλιεία.

2.2.

Πρέπει να διενεργηθούν περαιτέρω έρευνες σχετικά με τις επιπτώσεις της ιχθυοκαλλιέργειας στα αποθέματα άγριων ψαριών. Ο άγριος σολομός απειλείται με εξαφάνιση, κυρίως λόγω της υπεραλίευσης καθώς και λόγω ανεπαρκούς ρύθμισης, αλλά οι επιπτώσεις, σε ποσοτικούς όρους, των ιχθυοτροφικών εκμεταλλεύσεων στον άγριο σολομό παραμένουν άγνωστες. Με την κατάλληλη εμπορία ο άγριος σολομός μπορεί να επιτύχει πρόσθετη απόδοση έναντι του σολομού εκτροφής. Η αγωνιστική αλιεία συμβάλλει σημαντικά στην οικονομία στις πιο απόμερες περιοχές: εκτιμάται ότι κάθε άγριος σολομός που αλιεύεται συνεισφέρει κατά μέσον όρο 1 200 ευρώ στην τοπική οικονομία, με τη μορφή αμοιβής που καταβάλλεται σε επαγγελματίες οδηγούς του κλάδου, εσόδων από τη διαμονή και μεταφορά συμμετεχόντων κ.λπ.

2.3.

Πρέπει να ληφθούν μέτρα για την αναστροφή της μείωσης της αλιείας χελιού. Το πρόβλημα των αλιευμάτων ιχθυδίων πρέπει να αντιμετωπιστεί με την αύξηση του ελάχιστου μεγέθους ματιών των διχτυών. Θα πρέπει επίσης να τεθούν περιορισμοί στα μονόκλωστα νήματα δίχτυα.

2.4.

Εξάλλου, οι κυρώσεις για παραβιάσεις της αλιευτικής νομοθεσίας θα πρέπει να γίνουν αυστηρότερες. Πρέπει επίσης να ληφθούν αυστηρά μέτρα κατά της απασχόλησης παράνομων μεταναστών σε αλιευτικά σκάφη, πολλοί από τους οποίους δεν πληρώνονται καν αλλά κατ’ ουσίαν είναι κρατούμενοι, καθώς κατάσχονται τα διαβατήριά τους (είναι γνωστό ότι αυτό συμβαίνει σε άτομα από την Κεντρική Αμερική). Οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας στη θάλασσα πρέπει να τηρούν τα υψηλότερα πρότυπα της ΕΕ. Το ίδιο ισχύει και για τους εργαζομένους από τρίτες χώρες.