6.10.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 351/9

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση 2014/49/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 30ής Ιανουαρίου 2014, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/72/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της κατάστασης στην Τυνησία, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα-ενάγουσα·

—

να κρίνει ότι, συνεπεία της ακυρώσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα-ενάγουσα θεωρείται ως μηδέποτε εγγραφείσα στους καταλόγους των προσώπων τα οποία αφορά η δέσμευση κεφαλαίων και το όνομά της δεν θα αναφέρεται σε καμία πράξη ή απόφαση του Συμβουλίου ως αποτελούσα το αντικείμενο μέτρου δεσμεύσεως κεφαλαίων·

—

να υποχρεώσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην καταβολή του ποσού των εκατό χιλιάδων ευρώ ως ικανοποίηση της ηθικής βλάβης και αποκατάσταση της υλικής ζημίας που υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να φέρει, πέραν των δικαστικών του εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα-ενάγουσα, τα οποία πρέπει να καθορισθούν κατά δίκαιη κρίση, λαμβανομένης υπόψη της καταστάσεως των διαδίκων και του φόρτου εργασίας τον οποίο συνεπάγεται η διαχείριση τέτοιας δικογραφίας.

1.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από μη ύπαρξη νομικής βάσεως της αποφάσεως 2014/49/ΚΕΠΠΑ (1), καθόσον στηρίζεται σε λόγο άσχετο με τον προβλεπόμενο στο άρθρο 1 της αποφάσεως 2011/72/ΚΕΠΠΑ (2) και καθόσον, εν πάση περιπτώσει, η απόφαση 2011/72/ΚΕΠΠΑ, η οποία αποτελεί το νομικό της έρεισμα, δεν συνάδει προς το ευρωπαϊκό δίκαιο που διέπει την επιβολή στοχευμένων κυρώσεων.

2.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας, καθόσον τα επιβληθέντα στην προσφεύγουσα-ενάγουσα περιοριστικά μέτρα αποτελούν αδικαιολόγητο περιορισμό του δικαιώματός της ιδιοκτησίας.