EUR-Lex Acesso ao direito da União Europeia

Voltar à página inicial do EUR-Lex

Este documento é um excerto do sítio EUR-Lex

Documento E2010P0004

Προσφυγή που ασκήθηκε στις 21 Μαΐου 2010 από την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ κατά του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν (Υπόθεση E-4/10)

ΕΕ C 191 της 15.7.2010, p. 11—11 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

15.7.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 191/11


Προσφυγή που ασκήθηκε στις 21 Μαΐου 2010 από την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ κατά του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν

(Υπόθεση E-4/10)

2010/C 191/09

Στις 21 Μαΐου 2010 ασκήθηκε προσφυγή κατά του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΖΕΣ από την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ, εκπροσωπούμενη από τον Dr Andrea Entner-Koch, ενεργούντα ως αντιπρόσωπο του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν, Μονάδα Συντονισμού ΕΟΧ, Austrasse 79/Europark, FL-9490 Vaduz.

Το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν ζητά από το Δικαστήριο ΕΖΕΖ:

1)

να ακυρώσει την απόφαση αριθ. 97/10/COL της Εποπτεύουσας Αρχής της ΕΖΕΣ της 24ης Μαρτίου 2010 σχετικά με τη φορολόγηση των εξαρτημένων εταιρειών ασφάλισης δυνάμει της νομοθεσίας του Λιχτενστάιν,

2)

Εναλλακτικά, να κηρύξει άκυρα τα άρθρα 3 και 4 της απόφασης της Εποπτεύουσας Αρχής της ΕΖΕΣ αριθ. 97/10/COL της 24ης Μαρτίου 2010, στο βαθμό που αυτά απαιτούν την ανάκτηση της ενίσχυσης που αναφέρεται στο άρθρο 1 της εν λόγω απόφασης,

και

3)

να διατάξει την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα.

Νομικά και πραγματικά περιστατικά και νομική θεμελίωση:

Στην απόφαση αριθ. 97/10/COL της Εποπτεύουσας Αρχής της ΕΖΕΣ της 24ης Μαρτίου 2010 αναφέρεται ότι οι φορολογικοί κανόνες που εφαρμόζονται σε εξαρτημένες εταιρείες ασφάλισης και αντασφάλισης στο Λιχτενστάιν, σύμφωνα με το άρθρο 82(α) 1 και του άρθρου 88(δ) παράγραφος 3 του νόμου του Λιχτενστάιν περί φορολογίας, συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ, δεδομένου ότι φορολόγησαν υπό ευνοϊκότερο καθεστώς εξαρτημένων εταιρειών ασφάλισης και αντασφάλισης απ’ ότι «συνήθεις ασφαλιστικές εταιρείες». Εξάλλου, η Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ αποφάσισε ότι η εικαζόμενη ενίσχυση συνιστά παράνομη ενίσχυση από την 6η Νοεμβρίου 2001 με την επιφύλαξη της ανάκτησής της από τις εξαρτημένες εταιρείες ασφάλισης και αντασφάλισης.

Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι οι εν προκειμένω φορολογικές διατάξεις δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ.

Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ:

επλανήθη όταν εφάρμοσε το άρθρο 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ στη φορολόγηση των εξαρτημένων εταιρειών ασφάλισης δυνάμει του νόμου του Λιχτενστάιν περί φορολογίας, καθώς και όταν διέταξε την επιστροφή της εικαζόμενης παράνομης ενίσχυσης από τις εξαρτημένες (αντ-)ασφαλιστικές επιχειρήσεις από τις 6 Νοεμβρίου 2001,

εσφαλμένα εφάρμοσε το άρθρο 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ στη φορολόγηση των εξαρτημένων (αντ-) ασφαλιστικών επιχειρήσεων, λόγω της ειδικής φύσης και της περιορισμένης εμβέλειας των δραστηριοτήτων τους,

δεν παρέσχε επαρκή αιτιολόγηση στην προσβαλλόμενη απόφασή της, όπως απαιτείται από το άρθρο 16 της συμφωνίας για τη σύσταση Εποπτεύουσας Αρχής και Δικαστηρίου.


Início