Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62008CA0192

    Υπόθεση C-192/08: Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 12ης Νοεμβρίου 2009 [αίτηση του Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — TeliaSonera Finland Oyj κατά iMEZ Ab (Τομέας των τηλεπικοινωνιών — Ηλεκτρονικές επικοινωνίες — Οδηγία 2002/19/ΕΚ — Άρθρο 4, παράγραφος 1 — Δίκτυα και υπηρεσίες — Συμφωνίες διασυνδέσεως μεταξύ επιχειρήσεων τηλεπικοινωνιών — Υποχρέωση καλόπιστης διαπραγματεύσεως — Έννοια του φορέα δημόσιου δικτύου επικοινωνιών — Άρθρα 5 και 8 — Αρμοδιότητα των εθνικών ρυθμιστικών αρχών — Επιχείρηση χωρίς σημαντική ισχύ στην αγορά)

    ΕΕ C 11 της 16.1.2010, p. 3–3 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    16.1.2010   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 11/3


    Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 12ης Νοεμβρίου 2009 [αίτηση του Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — TeliaSonera Finland Oyj κατά iMEZ Ab

    (Υπόθεση C-192/08) (1)

    (Τομέας των τηλεπικοινωνιών - Ηλεκτρονικές επικοινωνίες - Οδηγία 2002/19/ΕΚ - Άρθρο 4, παράγραφος 1 - Δίκτυα και υπηρεσίες - Συμφωνίες διασυνδέσεως μεταξύ επιχειρήσεων τηλεπικοινωνιών - Υποχρέωση καλόπιστης διαπραγματεύσεως - Έννοια του «φορέα δημόσιου δικτύου επικοινωνιών» - Άρθρα 5 και 8 - Αρμοδιότητα των εθνικών ρυθμιστικών αρχών - Επιχείρηση χωρίς σημαντική ισχύ στην αγορά)

    2010/C 11/04

    Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

    Αιτούν δικαστήριο

    Korkein hallinto-oikeus

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    TeliaSonera Finland Oyj

    Παρισταμένης της:

    iMEZ Ab

    Αντικείμενο

    Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Korkein hallinto-oikeus — Ερμηνεία των άρθρων 4, παράγραφος 1, 5 και 8 της οδηγίας 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση) (ΕΕ L 108, σ. 7) — Εθνική νομοθεσία που υποχρεώνει κάθε επιχείρηση τηλεπικοινωνιών να διαπραγματεύεται τη διασύνδεσή της με άλλες επιχειρήσεις τηλεπικοινωνιών — Έκταση της υποχρεώσεως διεξαγωγής διαπραγματεύσεων και υποχρεώσεις που μπορεί να επιβάλλει η εθνική ρυθμιστική αρχή

    Διατακτικό

    1)

    Το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση), σε συνδυασμό με την πέμπτη, την έκτη, την όγδοη και τη δέκατη ένατη αιτιολογική σκέψη, καθώς και με τα άρθρα 5 και 8 της οδηγίας αυτής, εμποδίζει την εφαρμογή εθνικής νομοθεσίας όπως ο νόμος περί της αγοράς τηλεπικοινωνιών (Viestintämarkkinalaki) της 23ης Μαΐου 2003 καθόσον η νομοθεσία αυτή δεν περιορίζει μόνο στους φορείς εκμεταλλεύσεως δημόσιου δικτύου τη δυνατότητα επικλήσεως της υποχρεώσεως διαπραγματεύσεως στον τομέα της διασυνδέσεως των δικτύων. Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να προσδιορίσει, λαμβάνοντας υπόψη τη θέση και τη φύση των φορέων εκμεταλλεύσεως της κύριας δίκης, αν αυτοί μπορούν να θεωρηθούν ως φορείς εκμεταλλεύσεως δημόσιου δικτύου επικοινωνιών.

    2)

    Εθνική ρυθμιστική αρχή μπορεί να κρίνει ότι υπάρχει παράβαση της υποχρεώσεως διαπραγματεύσεως μιας διασυνδέσεως όταν μια επιχείρηση χωρίς σημαντική ισχύ στην αγορά προτείνει διασύνδεση σε άλλη επιχείρηση υπό μονομερείς όρους ικανούς να αποτελέσουν πρόσκομμα στην ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής αγοράς λιανικής, όταν οι όροι αυτοί εμποδίζουν τους πελάτες της τελευταίας επιχειρήσεως να απολαύουν των υπηρεσιών της επιχειρήσεως αυτής.

    3)

    Εθνική ρυθμιστική αρχή μπορεί να διατάξει επιχείρηση που δεν έχει σημαντική ισχύ στην αγορά αλλά ελέγχει την πρόσβαση στους τελικούς χρήστες να διαπραγματευτεί καλόπιστα με μιαν άλλη επιχείρηση είτε τη διασύνδεση των δύο σχετικών δικτύων αν ο αιτών την πρόσβαση αυτή πρέπει να χαρακτηριστεί ως φορέας δημόσιου δικτύου επικοινωνιών, είτε τη διαλειτουργικότητα των υπηρεσιών συντόμων γραπτών μηνυμάτων και μηνυμάτων πολυμέσων αν ο εν λόγω αιτών δεν έχει την ιδιότητα αυτή.


    (1)  ΕΕ C 197 της 2.8.2008.


    Top