Προσφυγή της 14ης Ιανουαρίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-17/09)

(2009/C 69/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: B. Schima και C. Zadra)

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η αμφοτεροβαρής σύμβαση παροχής υπηρεσιών για τη διάθεση βιολογικών αποβλήτων και απορριμμάτων συντήρησης χώρων πρασίνου την οποία συνήψαν ο Δήμος της Βόννης και η εταιρία Müllverwertungsanlage Bonn GmbH (στο εξής: MVA GmbH) με την ιδιωτική επιχείρηση διάθεσης αποβλήτων EVB Entsorgung und Verwertung Bonn GmbH & Co. KG (στο εξής: EVB). Η MVA GmbH αποτελεί δημοτική επιχείρηση, της οποίας το κεφάλαιο ανήκει κατά ποσοστό 93,46 % στην Stadtwerke Bonn GmbH —που ελέγχεται πλήρως από τον Δήμο της Βόννης— και κατά το υπόλοιπο 6,54 % απευθείας στον Δήμο της Βόννης. Με την εν λόγω σύμβαση η EVB αναλαμβάνει την υποχρέωση αφενός αποκομιδής, προδιαλογής και παράδοσης των οικιακών απορριμμάτων προς διάθεση στις εγκαταστάσεις αξιοποίησης απορριμμάτων της Βόννης και αφετέρου απομάκρυνσης των βιολογικών αποβλήτων και των απορριμμάτων συντήρησης χώρων πρασίνου από όλη την έκταση του Δήμου και διάθεσής τους στις εγκαταστάσεις λιπασματοποίησης της εταιρίας αυτής έναντι ετήσιου τιμήματος 6 εκατ. γερμανικών μάρκων (DEM).

Κατά την Επιτροπή, η επίμαχη σύμβαση διάθεσης αποβλήτων, μολονότι αποτελεί δημόσια σύμβαση υπηρεσιών, κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο α', της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ, συνήφθη απευθείας με την EVB, χωρίς να εφαρμοστεί νομότυπη διαδικασία για τη σύναψη και χωρίς να διοργανωθεί πανευρωπαϊκός διαγωνισμός. Αντικείμενο της σύμβασης είναι εξάλλου η παροχή υπηρεσιών διάθεσης απορριμμάτων, κατά την έννοια της κατηγορίας 16 του παραρτήματος I A της εν λόγω οδηγίας, και η αξία της υπερβαίνει κατά πολύ το ελάχιστο όριο που προβλέπεται για την εφαρμογή της οδηγίας.

Παρά την αντίθετη άποψη της Γερμανικής Κυβέρνησης, η Επιτροπή θεωρεί ότι δεν έχει σημασία αν η σύμβαση δεν έχει ως μόνο αντικείμενο τις υπηρεσίες λιπασματοποίησης, αλλά καλύπτει και άλλες παροχές, τις οποίες οφείλουν να εκπληρώνουν ο Δήμος ή η MVA GmbH για λογαριασμό της EVB. Το αποφασιστικό κριτήριο έγκειται στο ότι η σύμβαση επιβάλλει στην EVB νομικά δεσμευτικές υποχρεώσεις έναντι του Δήμου ενόψει της παροχής, αντί αμοιβής, υπηρεσιών λιπασματοποίησης. Ούτε μπορεί εξάλλου να υποστηριχθεί ότι οι υπηρεσίες λιπασματοποίησης αποτελούν τελείως δευτερεύον στοιχείο της σύμβασης, αφού οι εν λόγω υπηρεσίες αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της συμφωνίας στην οποία κατέληξαν κατόπιν διαπραγματεύσεων οι συμβαλλόμενοι και αντιπροσωπεύουν, από οικονομική άποψη, ένα σημαντικό τμήμα του όγκου των παροχών και αντιπαροχών.

Η Επιτροπή δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε με τον ισχυρισμό της Γερμανικής Κυβέρνησης ότι ο Δήμος της Βόννης είχε το δικαίωμα, βάσει του άρθρου 11, παράγραφος 3, στοιχείο β', της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ να συνάψει τη σύμβαση για τις υπηρεσίες λιπασματοποίησης κατόπιν διαδικασίας με διαπραγμάτευση χωρίς να προηγηθεί δημοσίευση προκήρυξης. Κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, η διάταξη αυτή της οδηγίας πρέπει να ερμηνεύεται στενά, το δε βάρος της απόδειξης του ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιπτώσεις που δικαιολογούν παρέκκλιση φέρει όποιος επικαλείται την εν λόγω διάταξη. Δεδομένου ότι η Γερμανική Κυβέρνηση δεν απέδειξε ότι η EVB είχε αποκλειστικό δικαίωμα για την εκπλήρωση των επίμαχων παροχών λιπασματοποίησης ούτε ότι υπήρχε κάποια νομική βάση για τέτοιο δικαίωμα, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 11, παράγραφος 3, στοιχείο β', της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ για να επιτραπεί παρέκκλιση.

(1)  ΕΕ L 209, σ. 1.