Αναίρεση που άσκησε στις 18 Δεκεμβρίου 2008 η SGL Carbon AG κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα) στις 8 Οκτωβρίου 2008 στην υπόθεση T-68/04, SGL Carbon AG κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-564/08 P)

(2009/C 69/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: SGL Carbon AG (εκπρόσωποι: M. Klusmann και K. Beckmann, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Αντικείμενο της παρούσας αιτήσεως αναιρέσεως αποτελεί η απόφαση του Πρωτοδικείου με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της αναιρεσείουσας κατά της αποφάσεως 2004/420/ΕΚ της Επιτροπής, της 3ης Δεκεμβρίου 2003, σχετικά με καρτέλ στην αγορά προϊόντων από άνθρακα και γραφίτη για ηλεκτρολογικές και μηχανολογικές εφαρμογές.

Η αναιρεσείουσα στηρίζει την αίτησή της αναιρέσεως σε δύο λόγους, τους οποίους αντλεί από παραβίαση του κοινοτικού δικαίου εκ μέρους του Πρωτοδικείου καθώς και από διαδικαστικό σφάλμα.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Πρωτοδικείο ότι υπέπεσε σε νομικό σφάλμα μη λαμβάνοντας υπόψη την επιχειρηματολογία που είχε εκθέσει πρωτοδίκως ως προς την εσφαλμένη ενσωμάτωση των κύκλων εργασιών περιλαμβανομένης της ίδιας κατανάλωσης στα μεγέθη των αγορών που χρησιμοποιήθηκαν για τον καθορισμό των ποσών εκκίνησης των προστίμων. Επιπλέον, προβάλλει το κατά το ουσιαστικό δίκαιο υπέρμετρο ποσό εκκινήσεως, που καθορίστηκε έναντι αυτής, ως παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της αρχής της αναλογικότητας. Επίσης, προβάλλει παράβαση του άρθρου 253 ΕΚ.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει σφάλμα εκτιμήσεως κατά τον καθορισμό του ποσού εκκινήσεως του προστίμου έναντι αυτής, που βαίνει πέραν της εξουσίας εκτιμήσεως του Πρωτοδικείου. Με τον τρόπο αυτό, το Πρωτοδικείο παραβίασε επίσης τις αρχές της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της αναλογικότητας. Χωρίς νομική αιτιολογία, το Πρωτοδικείο απέκλινε από τη νομολογία του σε βάρος της αναιρεσείουσας, καθόσον πρόκειται για το ζήτημα ενός επιτρεπόμενου κατ' αποκοπήν υπολογισμού προστίμων ανάλογα με τις κατηγορίες μεριδίων αγοράς. Ενώ το Πρωτοδικείο έκρινε εύλογες, με παρόμοιες προηγούμενες αποφάσεις, κατηγορίες μεριδίων αγοράς ή ανώτατα «μερίδια» της τάξεως του 5 %, εν προκειμένω βασίστηκε σε κατηγορίες μεριδίων αγοράς του 10 %, γεγονός το οποίο βλάπτει αισθητά την αναιρεσείουσα ως επιχείρηση υπαγόμενη στο κατώτερο τμήμα της κατηγορίας της.