61990J0320

++++

Προδικαστικά ερωτήματα * Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου * 'Ορια * Ερώτημα υποβληθέν στο πλαίσιο υποθέσεως που αποκλείει χρήσιμη απάντηση

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 177)

Η ανάγκη μιας ερμηνείας του κοινοτικού δικαίου, η οποία να είναι χρήσιμη για το εθνικό δικαστήριο, επιβάλλει όπως αυτό καθορίζει το πραγματικό και κανονιστικό πλαίσιο εντός του οποίου εντάσσονται τα ερωτήματα που υποβάλλει ή τουλάχιστον να εξηγεί τις πραγματικές υποθέσεις στις οποίες βασίζονται τα ερωτήματα αυτά. Οι απαιτήσεις αυτές ισχύουν ειδικότερα στον τομέα του ανταγωνισμού ο οποίος χαρακτηρίζεται από περίπλοκες πραγματικές και νομικές καταστάσεις.

Στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C-320/90, C-321/90 και C-322/90,

που έχουν ως αντικείμενο αιτήσεις της Pretura di Frascati (Ιταλία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, με τις οποίες ζητείται, στο πλαίσιο των διαφορών που εκκρεμούν ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

Telemarsicabruzzo SpA

και

Circostel, Ministero delle Poste e Telecommunicazioni και Ministero della Difesa,

και μεταξύ

Telaltitalia Srl

και

Circostel, Ministero delle Poste e Telecommunicazioni και Ministero della Difesa,

και μεταξύ

Telelazio SpA

και

Circostel, Ministero delle Poste e Telecommunicazioni και Ministero della Difesa,

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία των άρθρων 85, 86 και 90 της Συνθήκης ΕΟΚ ενόψει της συμπεριφοράς της Ιταλικής Κυβερνήσεως σχετικά με τη χορήγηση αδειών για τους διαύλους UHF που προορίζονται για τηλεοπτικές εκπομπές,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

συγκείμενο από τους O. Due, Πρόεδρο, Κ. Ν. Κακούρη, G. C. Rodriguez Iglesias, M. Zuleeg και J. L. Murray, προέδρους τμήματος, G. F. Mancini, R. Joliet, F. A. Schockweiler, J. C. Moitinho de Almeida, F. Grevisse, M. Diez de Velasco, P. J. G. Kapteyn και D. A. O. Edward, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: C. Gulmann

γραμματέας: H. A. Ruehl, κύριος υπάλληλος διοικήσεως,

λαμβάνοντας υπόψη τις γραπτές παρατηρήσεις που κατέθεσαν:

* η εταιρία Telemarsicabruzzo SpA, εκπροσωπούμενη από τον Giorgio Rubini, δικηγόρο Frascati,

* η εταιρία Telelazio SpA, εκπροσωπούμενη από τον Fabrizio Paoletti, δικηγόρο Ρώμης,

* η Ιταλική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον καθηγητή Luigi Ferrari Bravo, προϊστάμενο της υπηρεσίας διπλωματικών διαφορών στο Υπουργείο Εξωτερικών, επικουρούμενο από τον Sergio Laporta, avvocato dello Stato,

* η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον Enrico Traversa, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις προφορικές παρατηρήσεις της Ιταλικής Κυβερνήσεως και της Επιτροπής, κατά τη συνεδρίαση της 9ης Ιουνίου 1992,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 6ης Οκτωβρίου 1992,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με διατάξεις της 4ης Σεπτεμβρίου 1990, που περιήλθαν στο Δικαστήριο στις 22 Οκτωβρίου 1990, ο Vice Pretore di Frascati υπέβαλε, βάσει του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, δύο προδικαστικά ερωτήματα ως προς την ερμηνεία των διατάξεων της Συνθήκης περί ανταγωνισμού, προκειμένου να εκτιμήσει το συμβιβαστό προς το κοινοτικό δίκαιο ορισμένων πτυχών του εθνικού συστήματος κατανομής των συχνοτήτων προς όφελος της ραδιοτηλεοπτικής υπηρεσίας.

2 Τα ερωτήματα αυτά ανέκυψαν στο πλαίσιο διαφορών μεταξύ, αντιστοίχως, των εταιριών Telemarsicabruzzo, Telaltitalia και Telelazio, ιδιοκτητών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, και της Circostel (Circolo Costruzioni Telegrafiche e Telefoniche di Roma, υπηρεσία τηλεγραφικών και τηλεφωνικών δικτύων της Ρώμης), του Υπουργείου Τηλεπικοινωνιών και του Υπουργείου 'Αμυνας.

3 Για να εξηγήσει τα ερωτήματα αυτά, ο Vice Pretore di Frascati, στις υποθέσεις C-320/90 και C-322/90 περιορίζεται, αφού παραθέτει το περιεχόμενο του άρθρου 86 της Συνθήκης ΕΟΚ, να προβάλει ότι η διάταξη αυτή απαγορεύει κάθε μορφή μονοπωλίου. Στο πλαίσιο της υποθέσεως C-321/90, το εθνικό δικαστήριο προσθέτει ότι τέθηκε ενώπιόν του ζήτημα αρμοδιότητας. Ωστόσο, θεωρεί ότι αυτή η ένσταση αναρμοδιότητας δεν μπορεί να εξεταστεί από αυτό, λόγω της υπεροχής του κοινοτικού δικαίου, προτού υποβληθούν τα προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο. Το εθνικό δικαστήριο διευκρινίζει εξάλλου ότι, έστω και αν είναι αναρμόδιο, τα ερωτήματα αυτά δικαιολογούνται από λόγους οικονομίας της διαδικασίας.

4 Τα προδικαστικά ερωτήματα που υπέβαλε ο Vice Pretore di Frascati έχουν ως εξής:

"1) Συνιστά το γεγονός ότι η Ιταλική Κυβέρνηση επιφύλαξε στον εαυτό της τη χρήση διαφόρων διαύλων τηλεοπτικής μεταδόσεως, απαγορεύοντας στους ιδιώτες τη χρήση των ίδιων διαύλων συχνότητας 67 έως 99 UHF και ειδικότερα των διαύλων 67, 68 και 69, χωρίς να θεσπίσει διατάξεις για τον συντονισμό στη χρήση των εν λόγω διαύλων, παράβαση των άρθρων 85, παράγραφος 3, και 86 της Συνθήκης της Ρώμης;

2) Συμβιβάζεται η συμπεριφορά αυτή με τη Συνθήκη της Ρώμης και με τους κανόνες της περί ανταγωνισμού;"

5 Η Επιτροπή παρατηρεί, προκαταρκτικά, ότι οι διατάξεις περί παραπομπής είναι ιδιαίτερα λακωνικές και φειδωλές όσον αφορά τα πραγματικά και νομικά περιστατικά που θα επέτρεπαν την εξακρίβωση του αντικειμένου των ερωτημάτων περί ερμηνείας και επομένως την κατανόηση της έννοιας και του περιεχομένου τους.

6 Πρέπει να υπομνηστεί ότι η ανάγκη μιας ερμηνείας του κοινοτικού δικαίου, η οποία θα είναι χρήσιμη για το εθνικό δικαστήριο, επιβάλλει όπως αυτό καθορίζει το πραγματικό και κανονιστικό πλαίσιο εντός του οποίου εντάσσονται τα ερωτήματα που υποβάλλει ή τουλάχιστον να εξηγεί τις πραγματικές υποθέσεις στις οποίες βασίζονται τα ερωτήματα αυτά.

7 Οι απαιτήσεις αυτές ισχύουν ειδικότερα στον τομέα του ανταγωνισμού ο οποίος χαρακτηρίζεται από περίπλοκες πραγματικές και νομικές καταστάσεις.

8 'Ομως, οι διατάξεις περί παραπομπής δεν περιλαμβάνουν καμιά σχετική ένδειξη.

9 Ασφαλώς, από τον φάκελο που διαβίβασε το εθνικό δικαστήριο και τις γραπτές παρατηρήσεις το Δικαστήριο έλαβε ορισμένα πληροφοριακά στοιχεία, όπως προκύπτει από την έκθεση ακροατηρίου και από τις παρατηρήσεις που ανέπτυξαν οι διάδικοι κατά την προφορική διαδικασία. Πάντως, τα πληροφοριακά αυτά στοιχεία είναι αποσπασματικά και δεν επιτρέπουν στο Δικαστήριο, ελλείψει πλήρους γνώσεως των περιστατικών που έδωσαν λαβή στη διαφορά της κύριας δίκης, να ερμηνεύσει τους κοινοτικούς κανόνες περί ανταγωνισμού ενόψει της καταστάσεως που αποτελεί το αντικείμενο της διαφοράς αυτής, όπως ζητεί το αιτούν δικαστήριο.

10 Υπό τις προϋποθέσεις αυτές, δεν συντρέχει λόγος το Δικαστήριο να αποφανθεί επί των ερωτημάτων που υπέβαλε ο Vice Pretore di Frascati.

Επί των δικαστικών εξόδων

11 Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ιταλική Κυβέρνηση και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι οποίες κατέθεσαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, δεν αποδίδονται. Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ' αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

κρίνοντας επί των ερωτημάτων που του υπέβαλε, με διατάξεις της 4ης Σεπτεμβρίου 1990, ο Vice Pretore di Frascati, αποφαίνεται:

Δεν συντρέχει λόγος να αποφανθεί επί των υποβληθέντων ερωτημάτων.