61986J0089

++++

1 . Προσφυγή ακυρώσεως - Φυσικά ή νομικά πρόσωπα - Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά - Απόφαση με την οποία η Επιτροπή αρνήθηκε να αναγνωρίσει ότι το ΕΓΤΠΕ βαρύνεται με ενίσχυση που έχει αντικανονικώς καταβληθεί από τις εθνικές αρχές - Προσφυγή του δικαιούχου της ενίσχυσης ο οποίος υποχρεούται να την επιστρέψει στις εθνικές αρχές - Απαράδεκτη

( Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 173, δεύτερη παράγραφος )

2 . Αγωγή αποζημιώσεως - Αντικείμενο - Αίτημα αποζημιώσεως στηριζόμενο σε προβαλλόμενη έλλειψη νομιμότητας αποφάσεως εθνικού οργανισμού ληφθείσας κατά την εφαρμογή κοινοτικής κανονιστικής ρύθμισης - Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου - Προϋποθέσεις - Καταλογισμός σε κοινοτικό όργανο της προβαλλόμενης έλλειψης νομιμότητας

( Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 178 και 215, δεύτερη παράγραφος κανονισμός 729/70 του Συμβουλίου )

1 . Κατά την έννοια του άρθρου 173, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης, απόφαση απευθυνόμενη σε κράτος μέλος με την οποία η Επιτροπή αρνήθηκε να αναγνωρίσει ότι το ΕΓΤΠΕ βαρύνεται με ενισχύσεις που οι εθνικές αρχές χορήγησαν αντικανονικώς σε επιχειρηματία δεν αφορά άμεσα και ατομικά τον εν λόγω επιχειρηματία . Εν προκειμένω, είναι άνευ σημασίας το ότι η απόφαση αυτή είχε ως συνέπεια το γεγονός ότι οι εθνικές αρχές, δεδομένου ότι είχαν επιφυλαχθεί, προβλέποντας παρόμοιο ενδεχόμενο, του σχετικού τους δικαιώματος, προέβησαν σε ανάκτηση των αχρεωστήτως χορηγηθέντων ποσών .

2 . Σύμφωνα με το άρθρο 178 σε συνδυασμό με το άρθρο 215 της Συνθήκης, το Δικαστήριο είναι αρμόδιο μόνον ως προς την αποκατάσταση των ζημιών που προκαλούνται από τα κοινοτικά όργανα ή τους υπαλλήλους τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, δηλαδή ως προς την αποκατάσταση των ζημιών που μπορούν να στοιχειοθετούν την εξωσυμβατική ευθύνη της Κοινότητας . Αντίθετα, οι προκληθείσες από τα εθνικά όργανα ζημίες δεν είναι δυνατό να συνεπάγονται παρά την ευθύνη των οργάνων αυτών, τα δε εθνικά δικαστήρια παραμένουν τα μόνα αρμόδια για τη διασφάλιση της αποκατάστασης της ζημίας .

'Οταν η βλαπτική απόφαση εκδίδεται από εθνικό οργανισμό που ενεργεί προς εξασφάλιση της εκτέλεσης κοινοτικής κανονιστικής ρυθμίσεως, πρέπει, για να θεμελιωθεί η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, να εξακριβωθεί αν οι ενέργειες, ο παράνομος χαρακτήρας των οποίων προβάλλεται προς στήριξη της αγωγής αποζημιώσεως, όντως προέρχονται από κοινοτικό όργανο . Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην περίπτωση που ένας εθνικός οργανισμός αποφασίζει αυτοβούλως, ύστερα από απόφαση της Επιτροπής σχετικά με την εκκαθάριση λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ, να προβεί, δυνάμει της γενικής υποχρεώσεως που του επιβάλλει ο κανονισμός 729/70 περί χρηματοδοτήσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής, στην ανάκτηση των αντικανονικώς χορηγηθεισών ενισχύσεων .

Στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 89 και 91/86,

Etoile commerciale, Παρίσι, εκπροσωπούμενη από τον Jean-Rene Gaud, δικηγόρο Παρισιού, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο το δικηγόρο Jean Medernach, 11 A, boulevard Prince-Henri,

και

Comptoir national technique agricole ( CNTA ), Παρίσι, εκπροσωπούμενη από τον Jean-Francois Pericaud, δικηγόρο Παρισιού, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τους δικηγόρους Loesch και Wolter, 2, rue Goethe,

προσφεύγουσες,

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενης από το νομικό της σύμβουλο Jean-Claude Seche, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Γεώργιο Κρεμλή, μέλος της νομικής της υπηρεσίας, κτίριο Jean Monnet, Kirchberg,

καθής,

οι οποίες έχουν ως αντικείμενο την ακύρωση της απόφασης 85/456 της Επιτροπής, της 28ης Αυγούστου 1985, περί της υποβληθείσας από τη Γαλλική Δημοκρατία εκκαθαρίσεως λογαριασμών για τις δαπάνες που χρηματοδοτήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων ( ΕΓΤΠΕ ) για το οικονομικό έτος 1981 ως προς τις ενισχύσεις που καταβλήθηκαν στη CΝΤΑ για τη μεταποίηση σπόρων ηλιοτροπίου από τη Societe interprofessionnelle des oleagineux .

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( πέμπτο τμήμα )

συγκείμενο από τους Y . Galmot, πρόεδρο τμήματος, G . Bosco, U . Everling, R . Joliet και J . C . Moitinho de Almeida, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας : J . L . da Cruz Vilaca

γραμματέας : J . A . Pompe, βοηθός γραμματέας

λαμβάνοντας υπόψη την έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση και κατόπιν της προφορικής διαδικασίας της 20ής Ιανουαρίου 1987,

αφού άκουσε το γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 17ης Μαρτίου 1987,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με δικόγραφα που πρωτοκολλήθηκαν στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 26 και 27 Μαρτίου 1986, η εταιρία Etoile commerciale και η εταιρία Comptoir national technique agricole ( CNTA ) άσκησαν, δυνάμει των άρθρων 173, δεύτερη παράγραφος, 178 και 215, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΟΚ, προσφυγές με τις οποίες ζητούν :

- την ακύρωση της απόφασης 85/456 της Επιτροπής, της 28ης Αυγούστου 1985, περί της υποβληθείσας από τη Γαλλική Δημοκρατία εκκαθαρίσεως λογαριασμών για τις δαπάνες που χρηματοδοτήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων ( εφεξής : ΕΓΤΠΕ ), τμήμα εγγυήσεων, για το οικονομικό έτος 1981 ( ΕΕ L 267, σ . 24 ), καθόσον με αυτή δεν αναγνωρίστηκε ότι βαρύνει το ΕΓΤΠΕ ποσό αντίστοιχο προς τις ενισχύσεις για ορισμένες παρτίδες ελαιούχων σπόρων που λειοτρίβησε η CΝΤΑ τον Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1980

- την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστησαν από το γεγονός ότι λόγω της αποφάσεως αυτής η Societe interprofessionnelle des oleagineux ( SIDO ), ως γαλλικός οργανισμός επιφορτισμένος με την εφαρμογή του συστήματος ενισχύσεων για τους ελαιούχους σπόρους, αξίωσε από τις προσφεύγουσες την επιστροφή των ενισχύσεων αυτών

- καθώς επίσης και, επικουρικώς, την ακύρωση του κανονισμού 1204/72 της Επιτροπής, της 7ης Ιουνίου 1972, περί λεπτομερειών εφαρμογής του καθεστώτος της ενισχύσεως για τους ελαιούχους σπόρους ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/008, σ . 37 ).

2 Από τη δικογραφία προκύπτει ότι τον Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1980, η CΝΤΑ λειοτρίβησε ορισμένες ποσότητες ελαιούχων σπόρων και ζήτησε από τον αρμόδιο εθνικό οργανισμό να της χορηγηθούν για το λόγο αυτό οι ενισχύσεις που προβλέπονται από το άρθρο 27, παράγραφος 1, του κανονισμού 136/66 του Συμβουλίου της 22ας Σεπτεμβρίου 1966, περί δημιουργίας κοινής οργανώσεως αγοράς στον τομέα των λιπαρών ουσιών ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/002, σ . 33 ). Η SΙDΟ διαπιστώνοντας ότι η CΝΤΑ δεν είχε τηρήσει ορισμένες διοικητικές διατάξεις σχετικά με τον έλεγχο της μεταποίησης των εν λόγω σπόρων και ότι συνεπεία της παραβάσεως αυτής μπορούσαν να δημιουργηθούν αμφιβολίες ως προς το αν συμβιβάζεται η χορήγηση των ενισχύσεων με την ισχύουσα κατά τον υπό κρίση χρόνο κοινοτική ρύθμιση, εξάρτησε τη χορήγηση των ενισχύσεων από τη σύσταση από τη CΝΤΑ ασφαλείας ως προς την επιστροφή, κατόπιν απλής αιτήσεως της SΙDΟ, του ποσού του οποίου η CΝΤΑ "θα καθίστατο ενδεχομένως οφειλέτης όταν το ΕΓΤΠΕ θα έχει αποφανθεί ως προς τη δυνατότητα αναλήψεως από αυτό των προκαταβολών ενισχύσεων που εγκρίθηκαν ". Η ασφάλεια αυτή, για ποσό ύψους 8 586 278 γαλλικών φράγκων ( FF ) συστάθηκε για λογαριασμό της CΝΤΑ από την Etoile commerciale .

3 Στη συνέχεια, κατά την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ, τμήμα εγγυήσεων, για το οικονομικό έτος 1981, η Επιτροπή, με την απόφασή της 85/456 της 28ης Αυγούστου 1985, που απηύθυνε προς τη Γαλλική Δημοκρατία, αρνήθηκε να αναγνωρίσει ότι το ΕΓΤΠΕ βαρύνεται με το ποσό των προαναφερθεισων ενισχύσεων .

4 Με έγγραφο της 27ης Ιανουαρίου 1986, η SΙDΟ γνωστοποίησε στην Etoile commerciale την απόφαση αυτή της Επιτροπής και της απέστειλε αντίγραφο της γενικής έκθεσης σχετικά με τους διενεργηθέντες από την Επιτροπή ελέγχους . Ταυτόχρονα, την κάλεσε να καταβάλει το ποσό της ασφάλειας που είχε συστήσει για λογαριασμό της CΝΤΑ η οποία τελούσε από το 1983 υπό δικαστικό διακανονισμό . Η Etoile commerciale γνωστοποίησε στη CΝΤΑ το αίτημα αυτό και κατέβαλε στη SΙDΟ το ποσό με το οποίο η τελευταία είχε χρεωθεί δυνάμει της αποφάσεως 85/456 της Επιτροπής .

5 Κατά των υπό κρίση προσφυγών, με τις οποίες η Etoile commerciale και η CΝΤΑ προσβάλλουν την άρνηση της Επιτροπής να αναγνωρίσει ότι βαρύνει το ΕΓΤΠΕ η χορήγηση των εν λόγω ενισχύσεων και ζητούν την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστησαν, η Επιτροπή, με χωριστό δικόγραφο που κατατέθηκε σύμφωνα με το άρθρο 91, παράγραφος 1, του κανονισμού διαδικασίας, προέβαλε ένσταση απαραδέκτου .

6 Προς στήριξη της ένστασης αυτής, η Επιτροπή προβάλλει κυρίως ότι :

- οι προσφεύγουσες δεν τήρησαν την κατά το άρθρο 173, τρίτη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΟΚ και το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού διαδικασίας προβλεπόμενη προθεσμία ασκήσεως προσφυγής

- η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αφορά άμεσα τις προσφεύγουσες κατά την έννοια του άρθρου 173, δεύτερη παράγραφος, δεδομένου ότι η εν λόγω εκκαθάριση λογαριασμών αφορά μόνο τη σχέση μεταξύ του κράτους μέλους και της Επιτροπής

- το Δικαστήριο είναι αρμόδιο για να αποφαίνεται μόνο επί της αποκαταστάσεως των ζημιών που προκαλούνται από τα κοινοτικά όργανα ή τους υπαλλήλους τους .

7 Στην έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση αναπτύσσονται διεξοδικώς τα πραγματικά περιστατικά, καθώς και οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματα των διαδίκων . Τα στοιχεία αυτά της δικογραφίας δεν επαναλαμβάνονται πιο κάτω παρά μόνο καθόσον απαιτείται για να σχηματίσει κρίση το Δικαστήριο .

Ως προς τα αιτήματα ακυρώσεως της απόφασης 85/456

8 'Οσον αφορά τα αιτήματα μερικής ακυρώσεως της απόφασης 85/456 της Επιτροπής, πρέπει να τονιστεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 173, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης, ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να ασκήσει προσφυγή κατά αποφάσεως που απευθύνεται σε άλλο πρόσωπο, εφόσον η απόφαση αυτή το αφορά άμεσα και ατομικά .

9 Προκειμένου να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αν η εν λόγω απόφαση αφορά άμεσα και ατομικά τις προσφεύγουσες, πρέπει, καταρχάς, να γίνει δεκτό ότι η απόφαση αυτή περιορίζεται στο να καθορίσει το ποσό που έχει αναγνωριστεί ότι βαρύνει το ΕΓΤΠΕ στο πλαίσιο της υποβληθείσας από τη Γαλλική Δημοκρατία εκκαθαρίσεως λογαριασμών για το οικονομικό έτος 1981 . Τόσο από το γράμμα της απόφασης αυτής όσο και από τον κανονισμό 729/70 του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 1970, περί χρηματοδοτήσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής ( ΕΕ ειδ . έκδ . 03/005, σ . 93 ), κατ' εφαρμογή του οποίου εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση, προκύπτει ότι αυτή αφορά μόνο τις οικονομικές σχέσεις μεταξύ της Επιτροπής και της Γαλλικής Δημοκρατίας .

10 Οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι, παρ' όλα αυτά, η επίδικη απόφαση είχε, εν προκειμένω, άμεσες επιπτώσεις στην κατάστασή τους εξαιτίας του γεγονότος ότι λόγω της απόφασης αυτής η SΙDΟ έκανε χρήση της δυνατότητας, ως προς την οποία είχε επιφυλαχθεί κατά τη χορήγηση των ενισχύσεων, να ζητήσει την επιστροφή τους .

11 Σχετικά με αυτό, πρέπει να γίνει δεκτό ότι σύμφωνα με το κοινοτικό θεσμικό σύστημα και τους κανόνες που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ της Κοινότητας και των κρατών μελών, στα τελευταία εναπόκειται, ελλείψει αντίθετης διατάξεως του κοινοτικού δικαίου, να διασφαλίζουν στο έδαφός τους την εκτέλεση των κοινοτικών κανονιστικών ρυθμίσεων, ιδίως στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής ( βλέπε απόφαση της 21ης Σεπτεμβρίου 1983, Deutsche Milchkontor, 205 έως 215/82, Συλλογή, σ . 2633 ). 'Οσον αφορά, ειδικότερα, τις ασκούμενες στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής δραστηριότητες χρηματοδοτήσεως, εναπόκειται στα κράτη μέλη, σύμφωνα με το άρθρο 8 του προαναφερθέντος κανονισμού 729/70, να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για την ανάκτηση των απωλεσθέντων λόγω πλημμελειών ή αμελειών ποσών .

12 Επομένως, όσον αφορά το σύστημα ενισχύσεων που έχει θεσπιστεί στο πλαίσιο της κοινής οργάνωσης των αγορών στην οποία αναφέρεται η παρούσα υπόθεση, στις εθνικές αρχές εναπόκειται η εφαρμογή των κοινοτικών κανονιστικών ρυθμίσεων και η λήψη, έναντι των συγκεκριμένων επιχειρηματιών, των αναγκαίων ατομικών αποφάσεων . Κατά την εφαρμογή αυτή, τα κράτη μέλη ενεργούν σύμφωνα με τους κανόνες και τις διαδικασίες που προβλέπει η εθνική τους νομοθεσία, με την επιφύλαξη των ορίων που θέτει το κοινοτικό δίκαιο ( βλέπε απόφαση της 6ης Ιουνίου 1972, Schloeter, 94/71, Rec . σ . 30,7 και την προαναφερθείσα απόφαση της 21ης Σεπτεμβρίου 1983 ).

13 Είναι αληθές ότι στην προκειμένη περίπτωση η απόφαση της Επιτροπής που απευθύνθηκε στη Γαλλική Δημοκρατία σχετικά με τη μη ανάληψη από το ΕΓΤΠΕ των επίδικων ενισχύσεων, ώθησε τη SΙDΟ να επιδιώξει την ανάκτηση των ποσών αυτών . Εντούτοις, η ανάκτηση αυτή δεν αποτελεί άμεση συνέπεια της ίδιας της προσβαλλόμενης απόφασης, αλλά του γεγονότος ότι η SΙDΟ είχε εξαρτήσει την οριστική χορήγηση των ενισχύσεων από την προϋπόθεση ότι οι τελευταίες θα βάρυναν, σε τελευταία ανάλυση, το ΕΓΤΠΕ .

14 Από τις προηγούμενες σκέψεις συνάγεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν επηρεάζει άμεσα την έννομη κατάσταση των προσφευγουσών . Σχετικά, πρέπει να υπομνηστεί ότι η προστασία των επιχειρηματιών από τις ατομικές αποφάσεις των εθνικών οργανισμών μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικά με τα ένδικα μέσα που προβλέπονται από το εθνικό δίκαιο .

15 Υπό τις συνθήκες αυτές, οι προσφυγές, καθόσον ζητείται με αυτές η μερική ακύρωση της απόφασης 85/456 της Επιτροπής, είναι απαράδεκτες, δεν είναι δε αναγκαίο να εξεταστεί αν αυτές ασκήθηκαν εντός της προβλεπόμενης με το άρθρο 173, τρίτη παράγραφος, προθεσμίας .

Ως προς τα αιτήματα αποζημιώσεως

16 Με τις προσφυγές ζητείται, επιπλέον, δυνάμει των άρθρων 178 και 215, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΟΚ, η αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από την απόφαση με την οποία η SΙDΟ αξίωσε από τις προσφεύγουσες την επιστροφή των ενισχύσεων .

17 Πρέπει να υπομνηστεί ότι, σύμφωνα με το άρθρο 178 σε συνδυασμό με το άρθρο 215 της Συνθήκης, το Δικαστήριο είναι αρμόδιο μόνο ως προς την αποκατάσταση των ζημιών που προκαλούνται από τα κοινοτικά όργανα ή τους υπαλλήλους τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, δηλαδή ως προς την αποκατάσταση των ζημιών που μπορούν να στοιχειοθετούν την εξωσυμβατική ευθύνη της Κοινότητας . Αντίθετα, οι προκληθείσες από τα εθνικά όργανα ζημίες δεν είναι δυνατό να συνεπάγονται παρά την ευθύνη των οργάνων αυτών, τα δε εθνικά δικαστήρια παραμένουν τα μόνα αρμόδια για τη διασφάλιση της αποκατάστασης της ζημίας ( βλέπε απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 1986, Krohn, 175/84, Συλλογή σ . 753, ιδίως σ . 763 ).

18 'Οταν, όπως εν προκειμένω, η βλαπτική απόφαση εκδόθηκε από εθνικό οργανισμό που ενεργεί προς εξασφάλιση της εκτέλεσης κοινοτικής κανονιστικής ρυθμίσεως, πρέπει, για να θεμελιωθεί η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, να εξακριβωθεί αν οι ενέργειες, ο παράνομος χαρακτήρας των οποίων προβάλλεται προς στήριξη της αγωγής αποζημιώσεως, όντως προέρχονται από κοινοτικό όργανο και δεν μπορούν να θεωρηθούν ως καταλογιστέες στον εθνικό οργανισμό .

19 Στην προκειμένη περίπτωση, οι προσφεύγουσες, προς στήριξη του αιτήματός τους αποζημιώσεως, περιορίζονται να προβάλουν την έλλειψη νομιμότητας της προαναφερθείσας αποφάσεως 85/456 με την οποία η Επιτροπή καθόρισε το ύψος του ποσού που αναγνωρίστηκε ότι βαρύνει το ΕΓΤΠΕ στο πλαίσιο της υποβληθείσας από τη Γαλλική Δημοκρατία εκκαθαρίσεως λογαριασμών για το οικονομικό έτος 1981 . Αλλά, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η απόφαση αυτή, η οποία αφορούσε αποκλειστικά τις εσωτερικές οικονομικές σχέσεις μεταξύ της Επιτροπής και της Γαλλικής Δημοκρατίας, δεν είχε ως αντικείμενο ούτε μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα το να δοθεί εντολή στη SΙDΟ να λάβει την απόφαση για την προβαλλόμενη ζημία . Την τελευταία αυτή απόφαση την έλαβε μόνη της η SΙDΟ, σε εκτέλεση της γενικής υποχρεώσεως που της επιβάλλει ο κανονισμός 729/70 να ανακτά τις χωρίς νόμιμη αιτία καταβληθείσες ενισχύσεις .

20 Υπό τις συνθήκες αυτές, η προβαλλόμενη από τις προσφεύγουσες ζημία προκλήθηκε αποκλειστικά από την απόφαση της SΙDΟ, η οποία αποτελεί εθνικό οργανισμό, το δε Δικαστήριο δεν έχει εν προκειμένω αρμοδιότητα, βάσει των άρθρων 178 και 215, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΟΚ, να επιδικάσει αποζημίωση .

21 Επομένως, πρέπει και τα αιτήματα αποζημιώσεως να απορριφθούν ως απαράδεκτα .

Ως προς τα αιτήματα ακυρώσεως του κανονισμού 1204/72

22 Οι προσφεύγουσες προβάλλουν επικουρικώς, στηριζόμενες στο άρθρο 184 της Συνθήκης, το ανεφάρμοστο του κανονισμού 1204/72 της Επιτροπής περί λεπτομερειών εφαρμογής του καθεστώτος της ενισχύσεως για τους ελαιούχους σπόρους . Από τη νομολογία του Δικαστηρίου ( βλέπε απόφαση της 16ης Ιουλίου 1981, Albini κατά Συμβουλίου και Επιτροπής, 33/80, Συλλογή σ . 2141 ) προκύπτει ότι η προβλεπόμενη με το άρθρο αυτό δυνατότητα προβολής του ανεφάρμοστου ενός κανονισμού δεν συνιστά αυτοτελές δικαίωμα προσφυγής και δεν μπορεί να ασκείται παρά μόνο παρεμπιπτόντως . Λόγω του απαραδέκτου των κυρίως ασκηθεισών προσφυγών, οι προσφεύγουσες δεν μπορούν να επικαλεστούν το άρθρο 184 .

23 Επομένως πρέπει οι προσφυγές να απορριφθούν ως απαράδεκτες στο σύνολό τους .

Επί των δικαστικών εξόδων

24 Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του κανονισμού διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα . Δεδομένου ότι οι προσφεύγουσες ηττήθηκαν, πρέπει να καταδικαστούν στα δικαστικά έξοδα .

Για τους λόγους αυτούς

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( πέμπτο τμήμα )

αποφασίζει :

1 ) Απορρίπτει τις προσφυγές ως απαράδεκτες .

2 ) Καταδικάζει τις προσφεύγουσες στα δικαστικά έξοδα .