29.7.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 178/19

1)

«Συνιστά ο κανόνας του άρθρου 30, παράγραφος 4, της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ (1) ή ο αντίστοιχος του άρθρου 55, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (2) (εφόσον θεωρηθεί ότι η τελευταία αποτελεί το εφαρμοστέο κανονιστικό πλαίσιο), κατά τον οποίο, όταν οι προσφορές φαίνονται ασυνήθιστα χαμηλές σε σχέση με την παροχή, η αναθέτουσα αρχή, προτού μπορέσει να τις απορρίψει, οφείλει να ζητήσει εγγράφως τις διευκρινίσεις που θεωρεί χρήσιμες σε σχέση με τα στοιχεία της προσφοράς και να τα επαληθεύσει, λαμβάνοντας υπόψη τις παρασχεθείσες διευκρινίσεις, θεμελιώδη αρχή του κοινοτικού δικαίου, ώστε να μην ισχύει το τυπικό όριο που αντιπροσωπεύει η αξία των συμβάσεων βάσει του άρθρου 6 της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ, οπότε ο κανόνας αυτός αναπτύσσει πλήρως τα αποτελέσματά του ακόμη και σε σχέση με τις συμβάσεις των οποίων η αξία υπολείπεται του εν λόγω ορίου;

2)

Ή μήπως ο κανόνας του άρθρου 30, παράγραφος 4, της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ ή ο αντίστοιχος του άρθρου 55, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (εφόσον θεωρηθεί ότι η τελευταία αποτελεί το εφαρμοστέο κανονιστικό πλαίσιο) συνιστά μάλλον έμμεση συνέπεια ή “παρεπόμενη αρχή” της αρχής του ανταγωνισμού, σε συνδυασμό με τις αρχές της διοικητικής διαφάνειας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας, και πρέπει, ως εκ τούτου, να θεωρηθεί ότι ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται άμεσα και υπερισχύει των ενδεχομένως διαφορετικών εθνικών διατάξεων που θεσπίζουν τα κράτη μέλη για να ρυθμίσουν τις διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων, οι οποίες δεν εμπίπτουν στο πεδίο της απευθείας εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου;»