α.

Βάσει της παραδοχής ότι ως «εργαζόμενος» πρέπει να νοείται κάθε πρόσωπο το οποίο, στο οικείο κράτος μέλος, προστατεύεται ως εργαζόμενος δυνάμει της εθνικής εργατικής νομοθεσίας, μπορεί να θεωρηθεί «εργαζόμενος» για τους σκοπούς του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο δ', της οδηγίας 2001/23/ΕΚ ( 1 ) του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, πρόσωπο το οποίο έχει συνάψει με τον μεταβιβάζοντα εργοδότη σύμβαση για την κάλυψη θέσεως εμπιστοσύνης και μπορεί, ως εκ τούτου, το εν λόγω πρόσωπο να απολαύει της προστασίας που παρέχει η επίμαχη νομοθεσία;

β.

Αντιβαίνει στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως στην προμνησθείσα οδηγία 2001/23/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 2, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία, ακόμη και σε περίπτωση μεταβιβάσεως εμπίπτουσας στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας, υποχρεώνει τους εργαζομένους να υποβληθούν σε δημόσια διαδικασία επιλογής και να συνάψουν νέα έννομη σχέση με τον διάδοχο εργοδότη, επειδή αυτός είναι δήμος;