Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62016TN0055

    Υπόθεση T-55/16 P: Αναίρεση που άσκησε στις 9 Φεβρουαρίου 2016 ο Carlo De Nicola κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση F-45/11, De Nicola κατά ΕΤΕπ

    ΕΕ C 106 της 21.3.2016, p. 45–46 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    21.3.2016   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 106/45


    Αναίρεση που άσκησε στις 9 Φεβρουαρίου 2016 ο Carlo De Nicola κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Δεκεμβρίου 2015 στην υπόθεση F-45/11, De Nicola κατά ΕΤΕπ

    (Υπόθεση T-55/16 P)

    (2016/C 106/54)

    Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

    Διάδικοι

    Αναιρεσείων: Carlo De Nicola (Strassen, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: G. Ferabecoli, avvocato)

    Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

    Αιτήματα

    Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

    να δεχθεί την παρούσα αίτηση αναιρέσεως και να μεταρρυθμίσει εν μέρει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, και δη τα σημεία 2 και 3 του διατακτικού, καθώς και τις σκέψεις 61-67 της ιδίας αποφάσεως·

    κατά συνέπεια, να υποχρεώσει την ΕΤΕπ σε αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ο Δρ C. De Nicola, κατά το περιλαμβανόμενο στο εισαγωγικό της δίκης έγγραφο ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον άλλου τμήματος του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προκειμένου, με διαφορετική σύνθεση, να αποφανθεί εκ νέου επί των αναιρούμενων σημείων. Να υποχρεώσει την αντίδικο κατ' αναίρεση στα δικαστικά έξοδα.

    Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

    Η παρούσα υπόθεση είναι κατ' ουσίαν όμοια με τις υποθέσεις F-55/08 και F-59/09, στο πλαίσιο των οποίων ο αναιρεσείων έχει στραφεί κατά της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

    Ο αναιρεσείων διευκρινίζει συναφώς ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν απεφάνθη επί των αιτημάτων ακυρώσεως της εκθέσεως αξιολογήσεως για το έτος 2009, της αποφάσεως της 25ης Μαρτίου 2010 περί μη προαγωγής, των κατευθυντηρίων γραμμών για το έτος 2009, των δύο εγγράφων του προέδρου της ΕΤΕπ της 17ης και της 30ής Νοεμβρίου 2010, και «κάθε συναφούς, παρεπόμενης και προηγηθείσας πράξεως».

    Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους.

    1.

    Πρώτος λόγος αναιρέσεως, ο οποίος αφορά την υποχρέωση ακυρώσεως των κατευθυντηρίων γραμμών για το έτος 2009 και των εγγράφων με ημερομηνίες 17.11.2010 και 30.11.2010 του προέδρου της ΕΤΕπ.

    Συναφώς, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ειδικότερα ότι, εφόσον οι επίμαχες κατευθυντήριες γραμμές κριθούν παράνομες από το Γενικό Δικαστήριο, η ακύρωσή τους θα υποχρέωνε την ΕΤΕπ να προβεί σε αξιολόγησή του με βάση ορθότερα κριτήρια, τα οποία σέβονται σε μεγαλύτερο βαθμό τον αναιρεσείοντα και τα δικαιώματά του.

    2.

    Δεύτερος λόγος αναιρέσεως, ο οποίος αφορά τη συμβατική φύση της σχέσεώς του με την ΕΤΕπ.

    Ο αναιρεσείων υποστηρίζει συναφώς ότι ζήτησε αποζημίωση λόγω συμβατικής ευθύνης της ΕΤΕπ, και όχι αποζημίωση λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεταξύ άλλων, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση προσομοιάζει τους υπαλλήλους της ΕΤΕπ με τους υπαλλήλους άλλων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, ενώ η επίμαχη σχέση εργασίας εμπίπτει στο πεδίο του αστικού δικαίου, όπερ καθιστά ανεφάρμοστη εν προκειμένω την υπαλληλική νομοθεσία.

    3.

    Τρίτος λόγος αναιρέσεως, ο οποίος αφορά αίτημα να υποχρεωθεί η ΕΤΕπ σε καταβολή αποζημιώσεως για υλική ζημία και σε χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης

    Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι οι κρίσεις που περιλαμβάνονται ως προς το ζήτημα αυτό στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι προδήλως εσφαλμένες, τόσο από πραγματικής όσο και από νομικής απόψεως και ότι, κατά συνέπεια, πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις προκειμένου να αναγνωρισθεί το δικαίωμά του στην κατά τα ανωτέρω αποζημίωσή του.


    Top