Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 62011TN0595

    Υπόθεση T-595/11 P: Αναίρεση που άσκησε στις 24 Νοεμβρίου 2011 ο A κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 14 Σεπτεμβρίου 2011 στην υπόθεση F-12/09, A κατά Επιτροπής

    ΕΕ C 49 της 18.2.2012, p. 25–25 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    Date of document:
    24/11/2011
    Date lodged:
    24/11/2011
    Author:
    Γενικό Δικαστήριο
    Form:
    Δικαστικές πληροφορίες
    Authentic language:
    γαλλικά
    Link
    Select all documents mentioning this document
    Case affecting:
    Instruments cited in case law:
    Link

    18.2.2012   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 49/25

    Αναίρεση που άσκησε στις 24 Νοεμβρίου 2011 ο A κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 14 Σεπτεμβρίου 2011 στην υπόθεση F-12/09, A κατά Επιτροπής

    (Υπόθεση T-595/11 P)

    2012/C 49/46

    Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

    Διάδικοι

    Αναιρεσείων: A (Port-Vendres, Γαλλία) (εκπρόσωποι: B. Cambier, A. Paternostre και L. Levi, δικηγόροι)

    Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

    Αιτήματα του αναιρεσείοντος

    Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

    —

    να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 14ης Σεπτεμβρίου 2011 στην υπόθεση F-12/09·

    —

    κατά συνέπεια, να δεχθεί τα αιτήματα που ο αναιρεσείων προέβαλε πρωτοδίκως και, ως εκ τούτου,

    —

    να ακυρώσει τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί αρνήσεως καταβολής στον αναιρεσείοντα της αποζημιώσεως που οφείλεται βάσει του άρθρου 73 του ΚΥΚ και να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να καταβάλει άμεσα στον αναιρεσείοντα την αποζημίωση αυτή, καθώς και πρόσθετη αποζημίωση βάσει του κοινού δικαίου για τη διαφορά μεταξύ του ποσού της πράγματι προκληθείσας ζημίας και του τμήματος της ζημίας αυτής για την οποία καταβλήθηκε αποζημίωση βάσει του άρθρου 73 του ΚΥΚ,

    —

    να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στον αναιρεσείοντα τόκους υπερημερίας υπολογιζόμενους από τον Δεκέμβριο 2004, ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να είχαν αναγνωρισθεί η επαγγελματική αιτία της ασθενείας του, το ύψος της προκληθείσας ζημίας και η σταθεροποίηση της καταστάσεως της υγείας του,

    —

    να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στον αναιρεσείοντα το ποσόν το οποίο το Γενικό Δικαστήριο θα θεωρήσει προσήκον, λόγω της ηθικής βλάβης που αυτός υπέστη συνεπεία των διαφόρων πταισμάτων και παρανομιών που διέπραξαν οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά τη διεξαγωγή των διαφόρων ιατρικών διαδικασιών που τον αφορούν,

    —

    να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα της πρωτόδικης και της κατ' αναίρεση διαδικασίας.

    Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

    Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους.

    1)

    Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος επί της τηρήσεως του ευλόγου χρόνου, από παραβίαση της αρχής της αρωγής και της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθώς και από παραμόρφωση του περιεχομένου εγγράφων της δικογραφίας.

    2)

    Ο δεύτερος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος επί ολοσχερούς αποκαταστάσεως της προκληθείσας ζημίας.

    3)

    Ο τρίτος λόγος αντλείται, αφενός, από παράβαση των άρθρων 73 και 90 του Κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από παραβίαση των αρχών της χρηστής διοικήσεως, της οικονομίας της διαδικασίας, της μη αναδρομικότητας, της ιεραρχίας των κανόνων δικαίου και της εννοίας της σταθεροποιήσεως και, αφετέρου, από παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και της επιχειρηματολογίας του αναιρεσείοντος.
    Top