POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU (druga izba)
z dnia 23 stycznia 2019 r. (
*1
)
Sprostowanie wyroku
W sprawie C‑218/16 REC
mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim (Polska) postanowieniem z dnia 8 marca 2016 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 19 kwietnia 2016 r., w postępowaniu wszczętym na skutek zażalenia:
Aleksandry Kubickiej
przy udziale:
Przemysławy Bac, notariusz,
TRYBUNAŁ (druga izba),
w składzie: A. Prechal, prezes trzeciej izby, pełniąca obowiązki prezesa drugiej izby, C. Toader (sprawozdawczyni) i A. Rosas, sędziowie,
rzecznik generalny: Y. Bot,
sekretarz: A. Calot Escobar,
po wysłuchaniu rzecznika generalnego,
wydaje następujące
Postanowienie
1
|
W dniu 12 października 2017 r. Trybunał (druga izba) wydał wyrok w sprawie Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755).
|
2
|
W wersji sporządzonej w języku postępowania wyrok ten zawiera błędy pisarskie, które podlegają sprostowaniu z urzędu na podstawie art. 103 § 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem.
|
|
Z powyższych względów Trybunał (druga izba) postanawia, co następuje:
|
|
1)
|
Punkt 2 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:
„Wniosek ten został złożony w ramach postępowania wszczętego na skutek zażalenia A. Kubickiej na odmowę sporządzenia przez notariusza prowadzącego kancelarię w Słubicach (Polska) testamentu w formie dokumentu urzędowego zawierającego zapis »per vindicationem« (zwany dalej »zapisem windykacyjnym«).”.
|
|
|
2)
|
Punkt 18 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:
„Aleksandra Kubicka jest obywatelką polską, która zamieszkuje we Frankfurcie nad Odrą (Niemcy) i pozostaje w związku małżeńskim z obywatelem niemieckim. Małżonkowie posiadają dwoje małoletnich dzieci. Małżonkowie są współwłaścicielami, w udziałach wynoszących po ½ części każde, położonej we Frankfurcie nad Odrą nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym. W celu sporządzenia testamentu A. Kubicka zwróciła się do notariusza prowadzącego kancelarię w Słubicach.”.
|
|
|
3)
|
Punkt 40 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:
„Za pomocą swojego pytania sąd odsyłający pragnie w istocie ustalić, czy art. 1 ust. 2 lit. k) i l) oraz art. 31 rozporządzenia nr 650/2012 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie odmowie uznania przez organ państwa członkowskiego skutków rzeczowych zapisu windykacyjnego znanego prawu właściwemu dla dziedziczenia wybranemu przez spadkodawcę zgodnie z art. 22 ust. 1 owego rozporządzenia, gdy odmowa ta następuje w oparciu o uzasadnienie, w myśl którego zapis ten dotyczy prawa własności nieruchomości położonej w tym państwie członkowskim, którego ustawodawstwo nie zna instytucji zapisu wywierającego bezpośredni skutek rzeczowy z chwilą otwarcia spadku.”.
|
|
|
4)
|
Punkt 59 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:
„Ponadto należy dodać, że rozporządzenie nr 650/2012 przewiduje ustanowienie poświadczenia, które ma umożliwić każdemu spadkobiercy, zapisobiercy lub innej uprawnionej osobie w nim wymienionej wykazanie w innym państwie członkowskim swojego statusu i swoich praw, w szczególności przyznanie danej rzeczy zapisobiercy wymienionemu w rzeczonym poświadczeniu.”.
|
|
|
5)
|
Punkt 66 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:
„W świetle powyższych rozważań na przedstawione pytanie należy odpowiedzieć, że art. 1 ust. 2 lit. k) i l) oraz art. 31 rozporządzenia nr 650/2012 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie odmowie uznania przez organ państwa członkowskiego skutków rzeczowych zapisu windykacyjnego znanego prawu właściwemu dla dziedziczenia wybranemu przez spadkodawcę zgodnie z art. 22 ust. 1 owego rozporządzenia, gdy odmowa ta następuje w oparciu o uzasadnienie, w myśl którego zapis ten dotyczy prawa własności nieruchomości położonej w tym państwie członkowskim, którego ustawodawstwo nie zna instytucji zapisu wywierającego bezpośredni skutek rzeczowy z chwilą otwarcia spadku.”.
|
|
|
6)
|
Sentencję wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:
„Artykuł 1 ust. 2 lit. k) i l) oraz art. 31 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie odmowie uznania przez organ państwa członkowskiego skutków rzeczowych zapisu windykacyjnego znanego prawu właściwemu dla dziedziczenia wybranemu przez spadkodawcę zgodnie z art. 22 ust. 1 owego rozporządzenia, gdy odmowa ta następuje w oparciu o uzasadnienie, w myśl którego zapis ten dotyczy prawa własności nieruchomości położonej w tym państwie członkowskim, którego ustawodawstwo nie zna instytucji zapisu wywierającego bezpośredni skutek rzeczowy z chwilą otwarcia spadku.”.
|
|
|
7)
|
Oryginał niniejszego postanowienia załącza się do oryginału wyroku podlegającego sprostowaniu. Wzmiankę o tym postanowieniu umieszcza się na marginesie oryginału wyroku podlegającego sprostowaniu.
|
|
|
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 23 stycznia 2019 r.
Sekretarz
A. Calot Escobar
Pełniąca obowiązki prezesa drugiej izby
A. Prechal
|
(
*1
) Język postępowania: polski.
Top