1)

Punkt 2 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:

„Wniosek ten został złożony w ramach postępowania wszczętego na skutek zażalenia A. Kubickiej na odmowę sporządzenia przez notariusza prowadzącego kancelarię w Słubicach (Polska) testamentu w formie dokumentu urzędowego zawierającego zapis »per vindicationem« (zwany dalej »zapisem windykacyjnym«).”.

2)

Punkt 18 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:

„Aleksandra Kubicka jest obywatelką polską, która zamieszkuje we Frankfurcie nad Odrą (Niemcy) i pozostaje w związku małżeńskim z obywatelem niemieckim. Małżonkowie posiadają dwoje małoletnich dzieci. Małżonkowie są współwłaścicielami, w udziałach wynoszących po ½ części każde, położonej we Frankfurcie nad Odrą nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym. W celu sporządzenia testamentu A. Kubicka zwróciła się do notariusza prowadzącego kancelarię w Słubicach.”.

3)

Punkt 40 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:

„Za pomocą swojego pytania sąd odsyłający pragnie w istocie ustalić, czy art. 1 ust. 2 lit. k) i l) oraz art. 31 rozporządzenia nr 650/2012 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie odmowie uznania przez organ państwa członkowskiego skutków rzeczowych zapisu windykacyjnego znanego prawu właściwemu dla dziedziczenia wybranemu przez spadkodawcę zgodnie z art. 22 ust. 1 owego rozporządzenia, gdy odmowa ta następuje w oparciu o uzasadnienie, w myśl którego zapis ten dotyczy prawa własności nieruchomości położonej w tym państwie członkowskim, którego ustawodawstwo nie zna instytucji zapisu wywierającego bezpośredni skutek rzeczowy z chwilą otwarcia spadku.”.

4)

Punkt 59 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:

„Ponadto należy dodać, że rozporządzenie nr 650/2012 przewiduje ustanowienie poświadczenia, które ma umożliwić każdemu spadkobiercy, zapisobiercy lub innej uprawnionej osobie w nim wymienionej wykazanie w innym państwie członkowskim swojego statusu i swoich praw, w szczególności przyznanie danej rzeczy zapisobiercy wymienionemu w rzeczonym poświadczeniu.”.

5)

Punkt 66 wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:

„W świetle powyższych rozważań na przedstawione pytanie należy odpowiedzieć, że art. 1 ust. 2 lit. k) i l) oraz art. 31 rozporządzenia nr 650/2012 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie odmowie uznania przez organ państwa członkowskiego skutków rzeczowych zapisu windykacyjnego znanego prawu właściwemu dla dziedziczenia wybranemu przez spadkodawcę zgodnie z art. 22 ust. 1 owego rozporządzenia, gdy odmowa ta następuje w oparciu o uzasadnienie, w myśl którego zapis ten dotyczy prawa własności nieruchomości położonej w tym państwie członkowskim, którego ustawodawstwo nie zna instytucji zapisu wywierającego bezpośredni skutek rzeczowy z chwilą otwarcia spadku.”.

6)

Sentencję wyroku z dnia 12 października 2017 r., Kubicka (C‑218/16, EU:C:2017:755), należy sprostować w następujący sposób:

„Artykuł 1 ust. 2 lit. k) i l) oraz art. 31 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie odmowie uznania przez organ państwa członkowskiego skutków rzeczowych zapisu windykacyjnego znanego prawu właściwemu dla dziedziczenia wybranemu przez spadkodawcę zgodnie z art. 22 ust. 1 owego rozporządzenia, gdy odmowa ta następuje w oparciu o uzasadnienie, w myśl którego zapis ten dotyczy prawa własności nieruchomości położonej w tym państwie członkowskim, którego ustawodawstwo nie zna instytucji zapisu wywierającego bezpośredni skutek rzeczowy z chwilą otwarcia spadku.”.

7)

Oryginał niniejszego postanowienia załącza się do oryginału wyroku podlegającego sprostowaniu. Wzmiankę o tym postanowieniu umieszcza się na marginesie oryginału wyroku podlegającego sprostowaniu.