Ścisła współpraca pomiędzy administracjami celnymi UE (konwencja neapolitańska II)

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Władze krajów UE muszą ze sobą współpracować w celu skutecznego zwalczania oszustw celnych i nielegalnego handlu międzynarodowego, a także w celu ścigania i karania przestępców.
• Cło UE obejmuje opłaty rolne, zharmonizowane akcyzy na alkohol, tytoń i oleje mineralne oraz podatek obrotowy od przywozu z krajów spoza UE. Konwencja nie obejmuje podatku od wartości dodanej.
• Konwencja ma zastosowanie do krajowych przepisów celnych, także tych dotyczących narkotyków, broni i pornografii dziecięcej, oraz niezharmonizowanej akcyzy.
• Konwencja traktuje termin „naruszenia” w szerokim znaczeniu, obejmującym próby popełnienia naruszeń i wszystkie formy udziału w naruszeniu, takie jak podżeganie i pomocnictwo, a także powiązania z organizacjami przestępczymi i praniem pieniędzy.
• Pomoc wzajemna pomiędzy organami celnymi udzielana jest po złożeniu wniosku o informacje, nadzór, prowadzenie dochodzeń lub notyfikację. Pomoc ta może być udzielana także z własnej inicjatywy, bez uprzedniego żądania, i może obejmować dochodzenia niejawne i przekazywanie informacji z własnej inicjatywy.
• Wnioski o pomoc są co do zasady wymieniane pomiędzy centralnymi jednostkami koordynującymi wyznaczonymi w ramach danej krajowej administracji celnej.
• Wnioski są zawsze przekazywane w formie pisemnej i zawierają przyczynę wniosku, stan faktyczny i stosowne przepisy. Jednakże w sytuacjach nadzwyczajnych przyjmowane są wnioski w formie ustnej, lecz muszą jak najszybciej zostać potwierdzone na piśmie.
• Administracje celne udzielają sobie wzajemnej pomocy osobowej i organizacyjnej przy podejmowaniu współpracy transgranicznej, takiej jak:
  • prawo pościgu – transgraniczne pościgi za podejrzanymi;
  • nadzór transgraniczny;
  • dochodzenia niejawne;
  • wspólne zespoły ds. dochodzeń specjalnych;
  • dostawy kontrolowane – nielegalne przesyłki, które nie są zajmowane na granicy, lecz śledzone do celu podróży.
• Współpraca transgraniczna skupia się na nielegalnym handlu narkotykami, bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, dobrami kultury, niebezpiecznymi i toksycznymi odpadami, materiałami rozszczepialnymi lub materiałami i wyposażeniem do produkcji broni biologicznej lub chemicznej.

Współpraca administracyjna w powiązanych obszarach

Oprócz współpracy w ramach konwencji neapolitańskiej organy krajów UE prowadzą ścisłą współpracę nad różnorodnymi aspektami obejmującymi akcyzy, przestępczość zorganizowaną, pranie pieniędzy, nielegalny handel narkotykami, bronią i przemieszczanie odpadów. Kraje UE współpracują także nad zapewnieniem, by wykluczyć naruszenia unijnego prawodawstwa celnego i rolnego.