Staatsschuldencrisis — Financiële bijstand van de EU aan landen die in moeilijkheden verkeren

KERNPUNTEN

• Het rapport bevat zowel kritiek als lof voor de manier waarop de Commissie de crisis heeft aangepakt.
• In de kritiek is te lezen dat de Commissie:
  • niet was voorbereid op de eerste verzoeken tot financiële bijstand;
  • de overheidsbegrotingen van de landen had overschat;
  • onvoldoende aandacht besteedde aan het verband tussen grote buitenlandse financiële stromen, de gezondheidstoestand van banken en, uiteindelijk, de financiën van de overheid;
  • over onvoldoende documentatie beschikte om de genomen beslissingen te evalueren;
  • landen die zich in een vergelijkbare situatie bevonden, niet op dezelfde manier behandelde;
  • hervormingen vereiste die niet altijd in verhouding stonden tot de ondervonden problemen;
  • over onvoldoende kwaliteitscontrole beschikte tijdens de beoordeling van de programmaopzet en -monitoring;
  • niet zorg droeg voor een systematische verslaglegging van de manier waarop de begunstigde landen voldeden aan de tekortdoelstellingen.
• In het rapport ontvangt de Commissie lof voor de manier waarop deze:
  • haar nieuwe programmabeheertaken op zich nam, ondanks het aanvankelijke tijdgebrek en haar beperkte ervaring;
  • de benodigde informatie vergaarde en interne deskundigheid opbouwde;
  • ervoor zorgde dat de bijstandsprogramma's grotendeels waren gestoeld op een degelijke basis;
  • de programmadocumentatie aanzienlijk verbeterde na ontvangst van de eerste verzoeken.
• In het rapport wordt geconcludeerd dat de begunstigde landen:
  • grotendeels hun herziene tekortdoelstellingen haalden;
  • de meeste voorwaarden in hun programma's naleefden, zij het soms met enige vertraging die meestal te wijten was aan redenen waarop de Commissie geen greep had;
  • met de naleving van de belangrijkere voorwaarden wachtten tot het einde van de programmaperiode naderde;
  • de hervormingen meestal voortzetten nadat de programma's waren afgelopen.
• De Rekenkamer doet negen door de Commissie geheel of gedeeltelijk aangenomen aanbevelingen voor de verbetering van financiële steun in de toekomst. Deze omvatten de introductie van:
  • een instellingsbreed kader dat het mogelijk maakt om personeelsleden en deskundigheid van de Commissie te mobiliseren;
  • een meer systematische kwaliteitscontrole van voorspellingen, betere archivering en een deugdelijk evaluatieproces;
  • differentiatie van voorwaarden op basis van belangrijkheid en het zich richten op daadwerkelijk belangrijke hervormingen;
  • formele interinstitutionele samenwerking met andere programmapartners.