Υπόθεση C-227/01

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

κατά

Βασιλείου της Ισπανίας

 

«Παράβαση κράτους μέλους – Οδηγία 85/337/ΕΟΚ – Εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων – Εσφαλμένη εφαρμογή – Σχέδιο της σιδηροδρομικής γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa»

Περίληψη της αποφάσεως

1.        Κοινοτικό δίκαιο – Ερμηνεία – Νομοθετήματα διατυπωμένα σε πλείονες γλώσσες – Ομοιόμορφη ερμηνεία – Αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων – Ως βάση αναφοράς λαμβάνονται το όλο πνεύμα και ο σκοπός της σχετικής ρυθμίσεως

2.        Περιβάλλον – Εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων – Οδηγία 85/337 – Πεδίο εφαρμογής – Ενίσχυση υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής με δεύτερη γραμμή συνεπαγόμενη νέα χάραξη – Εμπίπτει

(Οδηγία 85/337 του Συμβουλίου, παραρτήματα I, σημείο 7, και II, σημείο 12)

3.        Προσφυγή λόγω παραβάσεως – Αντικειμενικός χαρακτήρας – Συνεκτίμηση εσφαλμένης ερμηνείας κοινοτικού νομοθετήματος – Αποκλείεται

(Άρθρο 226 ΕΚ)

4.        Περιβάλλον – Εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων – Οδηγία 85/337 – Δυνατότητα εφαρμογής – Καθοριστικό κριτήριο

(Οδηγία 85/337 του Συμβουλίου)

1.        Η ανάγκη ομοιόμορφης ερμηνείας του κοινοτικού δικαίου απαιτεί, στην περίπτωση αποκλίσεως μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων μιας διατάξεως, η διάταξη αυτή να ερμηνευθεί σύμφωνα με το όλο πνεύμα και τον σκοπό της ρυθμίσεως της οποίας αποτελεί μέρος.

(βλ. σκέψη 45)

2.        Ένα σχέδιο όπως το να γίνει διπλή μια προϋπάρχουσα μονή σιδηροδρομική γραμμή μπορεί να έχει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις υπό την έννοια της οδηγίας 85/337 για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, καθόσον δύναται να επηρεάσει επί μονίμου βάσεως, π.χ., την πανίδα και τη χλωρίδα, τη σύσταση του εδάφους ή ακόμη το τοπίο, καθώς και να έχει, μεταξύ άλλων, σημαντικές ηχητικές επιπτώσεις, οπότε πρέπει να ενταχθεί στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής. Κατά συνέπεια, ένα σχέδιο της φύσεως αυτής δεν μπορεί να θεωρηθεί απλώς και μόνον τροποποίηση παλαιότερου σχεδίου υπό την έννοια του σημείου 12 του παραρτήματος ΙΙ της οδηγίας 85/337, αλλά εμπίπτει στο σημείο 7 του παραρτήματος Ι της οδηγίας αυτής όπου απαριθμούνται τα σχέδια που υπόκεινται σε εκτίμηση των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων.

Το συμπέρασμα αυτό επιβάλλεται κατά μείζονα λόγο, όταν η υλοποίηση του σχετικού σχεδίου συνεπάγεται τη χάραξη νέας γραμμής, ακόμη και αν η χάραξη αυτή αφορά μόνον μέρος του σχεδίου αυτού. Συγκεκριμένα, ένα τέτοιο κατασκευαστικό σχέδιο δύναται ως εκ της φύσεώς του να έχει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις κατά την έννοια της οδηγίας 85/337.

(βλ. σκέψεις 48-50)

3.        Η κατά το άρθρο 226 ΕΚ προσφυγή για τη διαπίστωση παραβάσεως κράτους μέλους έχει αντικειμενικό χαρακτήρα και το γεγονός ότι η προσαπτόμενη παράβαση είναι το αποτέλεσμα εσφαλμένης ερμηνείας των κοινοτικών διατάξεων από ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να εμποδίσει το Δικαστήριο να διαπιστώσει την παράβαση.

(βλ. σκέψη 58)

4.        Το επιλεκτέο κριτήριο για την εφαρμογή της οδηγίας 85/337 για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον εδράζεται στις σημαντικές επιπτώσεις που ένα συγκεκριμένο σχέδιο «ενδέχεται» να έχει στο περιβάλλον. Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν είναι έργο της Επιτροπής να καθορίσει τις συγκεκριμένες αρνητικές συνέπειες που ένα σχέδιο είχε όντως για το περιβάλλον.

(βλ. σκέψη 59)

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα)

της 16ης Σεπτεμβρίου 2004 (*)

«Παράβαση κράτους μέλους – Οδηγία 85/337/ΕΟΚ – Εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων – Εσφαλμένη εφαρμογή – Σχέδιο της σιδηροδρομικής γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa»

Στην υπόθεση C-227/01,

με αντικείμενο προσφυγή του άρθρου 226 ΕΚ λόγω παραβάσεως,

ασκηθείσα στις 7 Ιουνίου 2001,

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον G. Valero Jordana, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο,

προσφεύγουσα,

κατά

Βασιλείου της Ισπανίας, εκπροσωπούμενου από τον S. Ortiz Vaamonde, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο,

καθού,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),

συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann, J. N. Cunha Rodrigues, R. Schintgen (εισηγητή), και F. Macken, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: M. Poiares Maduro

γραμματέας: M. Múgica Arzamendi, κύρια υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της συνεδριάσεως της 19ης Φεβρουαρίου 2004,

λαμβάνοντας υπόψη τις γραπτές παρατηρήσεις που κατέθεσαν οι διάδικοι,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 24ης Μαρτίου 2004,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Με την προσφυγή της, η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, μη εκτιμώντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του «σχεδίου της γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa. Αποβάθρα», το οποίο εντάσσεται στο σχέδιο «Μεσογειακός διάδρομος», παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2, 3, 5, παράγραφος 2, και 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (ΕΕ L 175, σ. 40).

 Το νομικό πλαίσιο

 Η κοινοτική ρύθμιση

2        Η οδηγία 85/337 έχει ως αντικείμενο, σύμφωνα με την πρώτη και την έκτη αιτιολογική της σκέψη, να αποτρέψει τη ρύπανση και άλλες προσβολές του περιβάλλοντος, υποβάλλοντας ορισμένα σχέδια δημοσίων και ιδιωτικών έργων σε διαδικασία προηγούμενης εκτιμήσεως των περιβαλλοντικών επιπτώσεών τους.

3        Όπως προκύπτει από την πέμπτη αιτιολογική της σκέψη, η οδηγία αυτή εισάγει προς τούτο γενικές αρχές για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων προκειμένου να συμπληρώσει και να συντονίσει τις διαδικασίες χορηγήσεως αδειών για τα σχέδια δημοσίων και ιδιωτικών έργων που μπορούν να έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

4        Κατά την όγδοη και την ενδέκατη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας 85/337, τα σχέδια που ανήκουν σε ορισμένες κατηγορίες έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και κατ’ αρχήν πρέπει να εκτιμώνται συστηματικά για να λαμβάνονται υπόψη ανησυχίες που έχουν σχέση με την προστασία της ανθρώπινης υγείας, τη συμβολή, μέσω της δημιουργίας ενός καλύτερου περιβάλλοντος, στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής, τη φροντίδα για τη διατήρηση των ποικιλιών των ειδών και τη διατήρηση της αναπαραγωγικής ικανότητας του οικοσυστήματος ως θεμελιώδους πηγής της ζωής.

5        Οι διατάξεις της επίμαχης στην παρούσα υπόθεση οδηγίας 85/337, όπως είχαν πριν από την οδηγία 97/11/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 1997, για την τροποποίηση της πρώτης οδηγίας (ΕΕ L 73, σ. 5), είναι οι ακόλουθες.

6        Το άρθρο 1 της οδηγίας 85/337 έχει ως εξής:

«1.      Η παρούσα οδηγία αφορά την εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον των σχεδίων δημόσιων και ιδιωτικών έργων που ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.

2.      Κατά την έννοια της παρούσας οδηγίας, νοείται ως:

σχέδιο:

–        η υλοποίηση κατασκευαστικών εργασιών ή άλλων εγκαταστάσεων ή έργων,

–        άλλες επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον ή το τοπίο, […]»

7        Κατά το άρθρο 2 της οδηγίας αυτής:

«1.      Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις απαραίτητες διατάξεις ώστε τα σχέδια που, ιδίως, λόγω της φύσης, του μεγέθους ή της θέσης τους, μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, να υποβάλλονται σε εκτίμηση όσον αφορά τις επιπτώσεις τους πριν δοθεί η άδεια.

Αυτά τα σχέδια καθορίζονται στο άρθρο 4.

[…]

3.      Τα κράτη μέλη μπορούν, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, να εξαιρούν, εν όλω ή εν μέρει, ένα ειδικό σχέδιο από τις διατάξεις που προβλέπει η παρούσα οδηγία.

Στην περίπτωση αυτή, τα κράτη μέλη:

α)      εξετάζουν αν ενδείκνυται άλλη μορφή εκτίμησης και αν είναι σκόπιμο να τίθενται στη διάθεση του κοινού οι πληροφορίες που συλλέγονται κατ’ αυτό τον τρόπο·

β)      θέτουν στη διάθεση του ενδιαφερόμενου κοινού τις πληροφορίες σχετικά με την εξαίρεση αυτή και τους λόγους για τους οποίους παρέχεται·

γ)      ενημερώνουν την Επιτροπή, πριν από την παροχή της άδειας, για τους λόγους οι οποίοι δικαιολογούν την παρεχόμενη εξαίρεση και της δίδουν τις πληροφορίες τις οποίες, ενδεχομένως, θέτουν στη διάθεση των δικών τους υπηκόων.

Η Επιτροπή διαβιβάζει αμέσως τα έγγραφα που λαμβάνει στα άλλα κράτη μέλη.

[…]»

8        Το άρθρο 3 της εν λόγω οδηγίας ορίζει:

«Η εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον εντοπίζει, περιγράφει και αξιολογεί κατάλληλα, σε συνάρτηση με κάθε ειδική περίπτωση και σύμφωνα με τα άρθρα 4 έως 11 τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις ενός σχεδίου πάνω στους εξής παράγοντες:

–        στον άνθρωπο, στην πανίδα και στη χλωρίδα,

–        στο έδαφος, στα ύδατα, στον αέρα, στο κλίμα και στο τοπίο,

–        στην αλληλεπίδραση των παραγόντων που αναφέρονται στην πρώτη και δεύτερη περίπτωση,

–        στα υλικά αγαθά και στην πολιτιστική κληρονομιά.»

9        Το άρθρο 4 της οδηγίας 85/337, στο οποίο παραπέμπει το προπαρατεθέν άρθρο 2, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, αυτής, ορίζει:

«1.      Τα σχέδια των κατηγοριών που αναφέρονται στο παράρτημα Ι, με την επιφύλαξη του άρθρου 2, παράγραφος 3, υποβάλλονται σε εκτίμηση, σύμφωνα με τα άρθρα 5 έως 10.

2.      Τα σχέδια τα οποία υπάγονται στις κατηγορίες που απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΙ υποβάλλονται σε εκτίμηση, σύμφωνα με τα άρθρα 5 έως 10, όταν τα κράτη μέλη κρίνουν ότι το απαιτούν τα χαρακτηριστικά τους.

[…]»

10      Το παράρτημα Ι της οδηγίας αυτής αναφέρει, στο σημείο 7, μεταξύ άλλων σχεδίων, την «κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών μεγάλων αποστάσεων».

11      Το παράρτημα ΙΙ, σημείο 12 της εν λόγω οδηγίας, αναφέρει και την «τροποποίηση των σχεδίων του παραρτήματος Ι».

12      Κατά το άρθρο 5, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 85/337:

«1.      Στην περίπτωση των σχεδίων που, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 4, πρέπει να υποβάλλονται σε εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον, σύμφωνα με τα άρθρα 5 έως 10, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε ο κύριος του έργου να παρέχει, υπό την κατάλληλη μορφή, τις πληροφορίες που καθορίζονται στο παράρτημα ΙΙΙ, στο μέτρο που:

α)      τα κράτη μέλη κρίνουν ότι οι πληροφορίες αυτές ανταποκρίνονται σε ένα δεδομένο στάδιο της διαδικασίας για άδεια και στα ειδικά χαρακτηριστικά ενός συγκεκριμένου σχεδίου ή ενός τύπου σχεδίου και των στοιχείων του περιβάλλοντος που ενδέχεται να θιγούν·

β)      τα κράτη μέλη κρίνουν ότι μπορούν εύλογα να απαιτήσουν από τον κύριο του έργου να συλλέξει τα στοιχεία, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, υπόψη τις υπάρχουσες γνώσεις και μεθόδους εκτίμησης.

2.      Οι πληροφορίες τις οποίες παρέχει ο κύριος του έργου, σύμφωνα με την παράγραφο 1, πρέπει να περιλαμβάνουν τουλάχιστον:

–        περιγραφή του σχεδίου ως προς τη θέση, το σχεδιασμό και το μέγεθός του,

–        περιγραφή των μέτρων που μελετώνται προκειμένου να αποφευχθούν, να μειωθούν και, αν είναι δυνατό, να αντιμετωπισθούν οι σημαντικότερες δυσμενείς επιπτώσεις,

–        τα απαραίτητα στοιχεία για την εξακρίβωση και την εκτίμηση των σημαντικών επιπτώσεων που το σχέδιο προβλέπεται ότι θα έχει στο περιβάλλον,

–        μία μη τεχνική περίληψη των πληροφοριών που αναφέρονται στην πρώτη, δεύτερη και τρίτη περίπτωση.»

13      Κατά το άρθρο 6, παράγραφος 2, της ίδιας οδηγίας:

«Τα κράτη μέλη φροντίζουν ώστε:

–        να τίθεται στα διάθεση του κοινού κάθε αίτηση άδειας, καθώς και οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται δυνάμει του άρθρου 5,

–        να δίδεται στο ενδιαφερόμενο κοινό η δυνατότητα να εκφράσει τη γνώμη του πριν αρχίσει το σχέδιο.»

14      Το άρθρο 12 της οδηγίας 85/337 ορίζει:

«1.      Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία μέσα σε προθεσμία τριών ετών από την κοινοποίησή της.

2.      Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή το κείμενο των διατάξεων εσωτερικού δικαίου τις οποίες θεσπίζουν στον τομέα που διέπεται από την παρούσα οδηγία.»

15      Η εν λόγω οδηγία κοινοποιήθηκε στα κράτη μέλη στις 3 Ιουλίου 1985.

 Η εθνική ρύθμιση

16      Η ισπανική ρύθμιση που μετέφερε στην εσωτερική έννομη τάξη το παράρτημα Ι, σημείο 7, της οδηγίας 85/337 αναφέρει, μεταξύ των σχεδίων που πρέπει να υποβάλλονται σε διαδικασία εκτιμήσεως των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τις «σιδηροδρομικές γραμμές μεγάλης αποστάσεως που συνεπάγονται τη χάραξη νέας γραμμής».

 Η διαδικασία προ της ασκήσεως προσφυγής

17      Κατόπιν καταγγελίας που της υποβλήθηκε τον Μάιο του 1999 και μετά από αλληλογραφία με τις ισπανικές αρχές, η Επιτροπή, θεωρώντας ότι οι ισπανικές αρχές, μη υποβάλλοντας σε προηγούμενη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων το «σχέδιο της γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa. Αποβάθρα», το οποίο εντάσσεται στο σχέδιο «Μεσογειακός διάδρομος», εφάρμοσαν εσφαλμένως την οδηγία 85/337, κάλεσε, με έγγραφο οχλήσεως της 13ης Απριλίου 2000, το Βασίλειο της Ισπανίας να υποβάλει τις παρατηρήσεις του εντός προθεσμίας δύο μηνών.

18      Μη έχοντας μείνει ικανοποιημένη από τις εξηγήσεις που έδωσε η Ισπανική Κυβέρνηση, η Επιτροπή απηύθυνε, στις 26 Σεπτεμβρίου 2000, αιτιολογημένη γνώμη στο Βασίλειο της Ισπανίας καλώντας το να λάβει, εντός προθεσμίας δύο μηνών από την κοινοποίηση της γνώμης αυτής, τα αναγκαία μέτρα συμμορφώσεώς της.

19      Δεδομένου ότι η Ισπανική Κυβέρνηση απάντησε στην αιτιολογημένη αυτή γνώμη με έγγραφο της 2ας Ιανουαρίου 2001 με το οποίο επανέλαβε την προηγούμενη επιχειρηματολογία της, η Επιτροπή αποφάσισε να ασκήσει την παρούσα προσφυγή.

 Επί της προσφυγής

20      Η Επιτροπή προσάπτει στο Βασίλειο της Ισπανίας ότι, μη προβαίνοντας σε εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του «σχεδίου της γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa. Αποβάθρα», το οποίο εντάσσεται στο σχέδιο «Μεσογειακός διάδρομος» συνδέων την ισπανική περιοχή του Levante με την Καταλονία και τα γαλλικά σύνορα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2, 3, 5, παράγραφος 2, και 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/337.

 Επί του παραδεκτού

21      Κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, η Ισπανική Κυβέρνηση αμφισβήτησε το παραδεκτό της προσφυγής με την αιτιολογία ότι το δικόγραφο της προσφυγής στηρίζεται σε αιτίαση διαφορετική από εκείνη που προβλήθηκε κατά την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία.

22      Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση αυτή ισχυρίζεται ότι, κατά την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία, ήταν σαφές ότι το αντικείμενο της διαφοράς περιοριζόταν στο τμήμα μήκους 13,2 km της σιδηροδρομικής γραμμής Las Palmas και Oropesa. Ειδικότερα, σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, η Επιτροπή προσήψε στην Ισπανική Κυβέρνηση ότι δεν τήρησε τις απαιτήσεις της οδηγίας 85/337 όσον αφορά ένα μέρος του τμήματος αυτού, μήκους 7,64 km, όπου η γραμμή μετακινήθηκε το πολύ κατά 800 m δυτικά για να παρακαμφθεί το Benicasim. Αντιθέτως, ούτε με το έγγραφο οχλήσεως ούτε με την αιτιολογημένη γνώμη έγινε λόγος για διπλή σιδηροδρομική γραμμή στο υπόλοιπο μέρος του τμήματος μήκους 13,2 km, ειδικότερα δε η Επιτροπή ουδέποτε υποστήριξε ότι το να γίνει διπλή μια υπάρχουσα σιδηροδρομική γραμμή εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της πιο πάνω οδηγίας.

23      Ωστόσο, κατά την κυβέρνηση αυτή, στο πλαίσιο της προσφυγής της, η Επιτροπή εμμένει στο να διαπιστωθεί ότι το να γίνει διπλή μια προϋπάρχουσα σιδηροδρομική γραμμή υπόκειται στις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας. Επιπλέον, η Επιτροπή αναφέρεται σε ολόκληρη τη γραμμή Βαλένθια-Ταραχόνα, μήκους 251 km.

24      Υπό τις συνθήκες αυτές, κατά την Ισπανική Κυβέρνηση το αντικείμενο της διαφοράς έχει σαφώς διευρυνθεί.

25      Πρέπει να επισημανθεί ευθύς εξ αρχής ότι, εν προκειμένω, δεν αμφισβητείται το νομότυπο της αιτιολογημένης γνώμης και της διαδικασίας πριν από αυτήν. Ωστόσο, η Ισπανική Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η αιτίαση που διατυπώθηκε στο δικόγραφο της προσφυγής διαφέρει εκείνης που περιέχεται στο έγγραφο οχλήσεως και στην αιτιολογημένη γνώμη.

26      Συναφώς, από πάγια νομολογία προκύπτει ότι το αντικείμενο της προσφυγής η οποία ασκήθηκε βάσει του άρθρου 226 ΕΚ οριοθετείται από την προβλεπόμενη από τη διάταξη αυτή διαδικασία προ της ασκήσεως προσφυγής και ότι, κατά συνέπεια, η αιτιολογημένη γνώμη και η προσφυγή πρέπει να στηρίζονται σε πανομοιότυπες αιτιάσεις (βλ., μεταξύ άλλων, απόφαση της 11ης Ιουλίου 2002, C-139/00, Επιτροπή κατά Ισπανίας, Συλλογή 2002, σ. I-6407, σκέψη18).

27      Ωστόσο, εν προκειμένω δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι το αντικείμενο της διαφοράς, όπως αυτό ορίστηκε κατά την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία, διευρύνθηκε ή τροποποιήθηκε.

28      Συγκεκριμένα, αφενός, σε απάντηση ερωτήσεως του Δικαστηρίου, η Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής περιορίζεται στο τμήμα μήκους 13,2 km μεταξύ Las Palmas και Oropesa και ότι, αντιθέτως προς αυτό που ισχυρίζεται η Ισπανική Κυβέρνηση, ουδόλως εκτείνεται σε ολόκληρη τη γραμμή Βαλένθια-Ταραχόνα, μήκους 251 km.

29      Αφετέρου, τόσο το έγγραφο οχλήσεως όσο και η αιτιολογημένη γνώμη που απηύθυνε η Επιτροπή στο Βασίλειο της Ισπανίας αναφέρουν, ακριβώς όπως το δικόγραφο της προσφυγής, το «τμήμα Las Palmas-Oropesa», το οποίο η καθής κυβέρνηση δεν αμφισβητεί ότι έχει μήκος 13,2 km. Εξάλλου, το υπόμνημα αντικρούσεως που κατέθεσε η Ισπανική Κυβέρνηση αποδεικνύει απερίφραστα ότι η τελευταία ουδόλως παραπλανήθηκε ως προς το περιεχόμενο της διαφοράς, καθόσον στο υπόμνημα αυτό η ίδια θεωρεί ότι το επίμαχο σχέδιο αφορά το τμήμα 13,2 km μεταξύ Las Palmas και Oropesa, στο οποίο η υπάρχουσα σιδηροδρομική γραμμή έγινε διπλή και προσαρμόστηκε για ταχύτητα που μπορεί να φθάσει τα 220 km/h και του οποίου ένα τμήμα μήκους 7,64 km αποτελεί νέα γραμμή για να παρακαμφθεί το Benicasim.

30      Κατά συνέπεια, η παρούσα προσφυγή είναι παραδεκτή.

 Επί της ουσίας

 Επιχειρήματα των διαδίκων

31      Προς στήριξη της προσφυγής της, η Επιτροπή υπογραμμίζει ότι δεν αμφισβητείται ότι το «σχέδιο της γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa. Αποβάθρα», το οποίο εντάσσεται στο σχέδιο «Μεσογειακός διάδρομος», δεν υποβλήθηκε στην προβλεπόμενη από την οδηγία 85/337 διαδικασία εκτιμήσεως των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

32      Κατά την Επιτροπή, η εκτίμηση αυτή ήταν εν προκειμένω υποχρεωτική, καθόσον πρόκειται για ένα από τα σχέδια που αφορά το σημείο 7 του παραρτήματος Ι της εν λόγω οδηγίας στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 4, παράγραφος 1, αυτής.

33      Εξ αυτών η Επιτροπή συνάγει ότι, όσον αφορά το επίμαχο σχέδιο, η οδηγία 85/337 εφαρμόστηκε εσφαλμένως και ότι, κατά συνέπεια, το Βασίλειο της Ισπανίας παρέβη τα άρθρα 2, 3, 5, παράγραφος 2, και 6, παράγραφος 2, της οδηγία αυτής.

34      Κατά την Επιτροπή, δεν μπορεί να γίνει δεκτός κανένας από τους λόγους που επικαλέστηκε η Ισπανική Κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τον τρόπο που ενήργησε εν προκειμένω.

35      Έτσι, η επιχειρηματολογία που προβλήθηκε από την κυβέρνηση αυτή προσκρούει στο γράμμα της οδηγίας 85/337 και ειδικότερα στο ίδιο το κείμενο του σημείου 7 του παραρτήματος Ι αυτής. Επιπλέον, η επιχειρηματολογία αυτή δεν συνάδει με το πνεύμα και τον σκοπό της πιο πάνω οδηγίας.

36      Η Ισπανική Κυβέρνηση δέχεται ότι το επίμαχο σχέδιο δεν υποβλήθηκε τυπικά στην προβλεπόμενη από την οδηγία 85/337 διαδικασία εκτιμήσεως περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά θεωρεί ότι η διαδικασία αυτή δεν ήταν αναγκαία εν προκειμένω.

37      Συγκεκριμένα, η οδηγία αυτή δεν είχε εφαρμογή, καθόσον οι εργασίες που έγιναν συνίσταντο μόνο στο να βελτιωθεί μια υπάρχουσα σιδηροδρομική γραμμή με το να γίνει διπλή η αρχική γραμμή, χωρίς να πρόκειται για κατασκευή νέας σιδηροδρομικής γραμμής και χωρίς να απαιτείται χάραξη νέας γραμμής για μεγάλη απόσταση.

38      Η άποψη αυτή επιρρωννύεται από το κείμενο της ρυθμίσεως για τη μεταφορά στο ισπανικό δίκαιο του παραρτήματος Ι, σημείο 7, της οδηγίας 85/337, εθνικής ρυθμίσεως για την οποία η Επιτροπή ουδέποτε αμφισβήτησε το συμβατό με τις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας. Άλλωστε, όσον αφορά το κείμενο του εν λόγω σημείου 7, και η αγγλική απόδοση δέχεται τον όρο «διαδρομές» («lines») και όχι τον όρο «γραμμές».

39      Επιπλέον, το επίμαχο σχέδιο δεν προορίζεται για μεγάλες αποστάσεις, υπό την έννοια του εν λόγω σημείου 7, δεδομένου ότι συνδέει δύο τόπους που απέχουν μόνο 13,2 km.

40      Περαιτέρω, το να γίνει διπλή μια μονή σιδηροδρομική γραμμή δεν έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις που προστίθενται σε εκείνες που δημιουργήθηκαν με την κατασκευή της αρχικής γραμμής και, εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή δεν απέδειξε την ύπαρξη τέτοιων επιπτώσεων.

41      Η Ισπανική Κυβέρνηση προσθέτει επικουρικώς ότι στην ουσία οι απαιτήσεις της οδηγίας τηρήθηκαν εν προκειμένω λόγω του ότι η αναθεώρηση του γενικού πολεοδομικού σχεδίου του Benicasim που έλαβε χώρα το 1992 πραγματοποιήθηκε μετά από μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων η οποία εκτέθηκε σε δημόσια έρευνα και για την οποία έγινε δήλωση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Εφόσον η αναθεώρηση αυτή είχε ακριβώς ως αντικείμενο να διαφυλαχθεί μια ζώνη για να γίνει η παράκαμψη του Benicasim, δεν απαιτούνταν νέα μελέτη για τις συνέπειες των εργασιών που θα πραγματοποιούνταν προς τούτο.

42      Τέλος, οι αρμόδιες εθνικές αρχές ενήργησαν εν προκειμένω καλόπιστα και υπήρξαν συνεργάσιμες καθόσον συμμορφώθηκαν με την άποψη της Επιτροπής για το μέρος του σχεδίου που ακόμη το επέτρεπε, καθόσον, πριν από την ολοκλήρωση των εργασιών, εξέθεσαν σε δημόσια έρευνα την «τροποποίηση αριθ. 3» του εν λόγω σχεδίου, η οποία στην ουσία έχει σχέση με την κατασκευή σιδηροδρομικής γέφυρας μήκους 754,5 m.

 Εκτίμηση του Δικαστηρίου

43      Για να εκτιμηθεί το βάσιμο της προσφυγής της Επιτροπής, πρέπει, λαμβανομένης υπόψη της επιχειρηματολογίας της καθής κυβερνήσεως, να καθοριστεί, πρώτον, αν η οδηγία 85/337 και ειδικότερα η προβλεπόμενη από την οδηγία αυτή υποχρέωση να γίνει εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων έχουν εφαρμογή επί του σχετικού σχεδίου και, σε καταφατική περίπτωση, δεύτερον, αν το σχέδιο αυτό υλοποιήθηκε τηρουμένων των κανόνων της οδηγίας αυτής.

44      Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα, δεν μπορεί να γίνει δεκτή η επιχειρηματολογία της Ισπανικής Κυβερνήσεως ότι το σημείο 7 του παραρτήματος Ι της οδηγίας αυτής αφορά μόνον την κατασκευή νέας γραμμής υπό την έννοια της χαράξεως νέας σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ δύο τόπων και ότι, κατά συνέπεια, δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση που γίνεται διπλή μια προϋπάρχουσα γραμμή.

45      Όντως, χωρίς να είναι αναγκαίο, στο πλαίσιο της παρούσας προσφυγής, να κριθεί αν το σύνολο των γλωσσικών αποδόσεων του σημείου 7 του παραρτήματος Ι της οδηγίας 85/337 χρησιμοποιούν όρο ισοδύναμο με τον όρο «γραμμές» («vías» στην ισπανική γλώσσα) ή αν είναι συμβατή με την ανωτέρω οδηγία η θεσπισθείσα για την εφαρμογή της εν λόγω διατάξεως ισπανική ρύθμιση η οποία χρησιμοποιεί τον όρο «líneas», από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι η ανάγκη ομοιόμορφης ερμηνείας του κοινοτικού δικαίου απαιτεί, στην περίπτωση αποκλίσεως μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων μιας διατάξεως, η διάταξη αυτή να ερμηνευθεί σύμφωνα με το όλο πνεύμα και τον σκοπό της ρυθμίσεως της οποίας αποτελεί μέρος (βλ., ιδίως, απόφαση της 24ης Οκτωβρίου 1996, C-72/95, Kraaijeveld κ.λπ., Συλλογή 1996, σ. I-5403, σκέψη 28).

46      Πάντως, όσον αφορά την οδηγία 85/337, το Δικαστήριο έχει ήδη κρίνει ότι από το κείμενο της οδηγίας αυτής δύναται να συναχθεί ότι το πεδίο εφαρμογής της είναι εκτεταμένο και ο σκοπός της ευρύτατος (προαναφερθείσα απόφαση Kraaijeveld κ.λπ., σκέψεις 31 και 39).

47      Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα άρθρα 1, παράγραφος 1, και 2, παράγραφος 1, καθώς και από την πρώτη, πέμπτη, έκτη, όγδοη και ενδέκατη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας αυτής, ο ουσιώδης σκοπός της είναι, πριν από τη χορήγηση άδειας, να εκτιμώνται οι επιπτώσεις των σχεδίων τα οποία μπορούν να έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ιδίως λόγω της φύσεώς τους, του μεγέθους τους ή του τόπου όπου θα εκτελεστεί το σχετικό έργο (βλ., στο ίδιο πνεύμα, απόφαση της 19ης Σεπτεμβρίου 2000, C-287/98, Linster, Συλλογή 2000, σ. I-6917, σκέψη 52).

48      Οι σκέψεις αυτές είναι αφ’ εαυτών ικανές για να θεωρηθεί ότι το παράρτημα Ι, σημείο 7, της οδηγίας 85/337 καλύπτει και το να γίνει διπλή μια προϋπάρχουσα μονή γραμμή.

49      Πράγματι, ένα σχέδιο της φύσεως αυτής μπορεί να έχει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις υπό την έννοια της εν λόγω οδηγίας, καθόσον δύναται να επηρεάσει επί μονίμου βάσεως, π.χ. την πανίδα και τη χλωρίδα, τη σύσταση του εδάφους ή ακόμη το τοπίο, καθώς και να έχει, μεταξύ άλλων, σημαντικές ηχητικές επιπτώσεις, οπότε πρέπει να ενταχθεί στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής. Θα θιγόταν σοβαρά ο σκοπός της οδηγίας 85/337 αν ένα τέτοιου είδους σχέδιο κατασκευής νέας σιδηροδρομικής γραμμής, ακόμη και παράλληλης με προϋπάρχουσα γραμμή, μπορούσε να διαφύγει την υποχρέωση εκτιμήσεως των περιβαλλοντικών του επιπτώσεων. Κατά συνέπεια, ένα σχέδιο της φύσεως αυτής δεν μπορεί να θεωρηθεί απλώς και μόνον τροποποίηση παλαιότερου σχεδίου υπό την έννοια του σημείου 12 του παραρτήματος ΙΙ της οδηγίας αυτής.

50      Εξάλλου, το συμπέρασμα αυτό επιβάλλεται κατά μείζονα λόγο, όταν, όπως εν προκειμένω, η υλοποίηση του σχετικού σχεδίου συνεπάγεται τη χάραξη νέας γραμμής, ακόμη και αν η χάραξη αυτή αφορά μόνον μέρος του σχεδίου αυτού. Συγκεκριμένα, ένα τέτοιο κατασκευαστικό σχέδιο δύναται ως εκ της φύσεώς του να έχει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις κατά την έννοια της οδηγίας 85/337.

51      Είναι αβάσιμο και το επιχείρημα της Ισπανικής Κυβερνήσεως ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του σημείου 7 του παραρτήματος I της οδηγίας αυτής καθόσον το σχετικό σχέδιο δεν αφορά σιδηροδρομική γραμμή μεγάλης αποστάσεως κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, αλλά μόνον ένα τμήμα 13,2 km μεταξύ γειτονικών τόπων.

52      Πράγματι, όπως ορθώς ισχυρίστηκε η Επιτροπή, το επίμαχο σχέδιο αποτελεί μέρος μιας σιδηροδρομικής γραμμής μήκους 251 km μεταξύ της Βαλένθια και της Ταραχόνα, το οποίο εντάσσεται στο πλαίσιο του σχεδίου που τιτλοφορείται «Μεσογειακός διάδρομος» συνδέων την ισπανική περιοχή του Levante με την Καταλονία και τα γαλλικά σύνορα.

53      Αν γινόταν δεκτή η επιχειρηματολογία της Ισπανικής Κυβερνήσεως, θα μπορούσε να θιγεί σοβαρά η πρακτική αποτελεσματικότητα της οδηγίας 85/337, καθόσον οι οικείες σχετικές εθνικές αρχές θα αρκούνταν να μεριμνήσουν ώστε ένα σχέδιο σιδηροδρομικής γραμμής μεγάλης αποστάσεως να κατακερματιστεί σε μικρά διαδοχικά τμήματα προκειμένου να διαφύγουν την οδηγία αυτή τόσο το σχέδιο στο σύνολό του όσο και τα τμήματα που προέκυψαν από τον κατακερματισμό αυτό.

54      Κατόπιν όλων των ανωτέρω, το επίμαχο σχέδιο το οποίο αφορά την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής μήκους 13,2 km η οποία προστέθηκε σε ένα τμήμα 7,64 km για να παρακαμφθεί το Benicasim και η οποία εντάσσεται σε σιδηροδρομική γραμμή μήκους 251 km, ανήκει σε μία από τις κατηγορίες του παραρτήματος Ι της οδηγίας 85/337, για τις οποίες η εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων είναι κατ’ αρχήν υποχρεωτική βάσει των άρθρων 4, παράγραφος 1, και 5, παράγραφος 1, της οδηγία αυτής.

55      Όσον αφορά το ζήτημα αν το εν λόγω σχέδιο υλοποιήθηκε τηρουμένων των κανόνων της οδηγίας 85/337, πρέπει να υπομνηστεί ευθύς εξ αρχής ότι η Ισπανική Κυβέρνηση δέχεται ότι αυτό καθ’ εαυτό δεν στοιχεί με τις απαιτήσεις που η οδηγία αυτή τάσσει σχετικά με την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επιπλέον, η κυβέρνηση αυτή δεν ισχυρίζεται ότι εν προκειμένω πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 2, παράγραφος 3, της εν λόγω οδηγίας.

56      Στη συνέχεια, όσον αφορά το επιχείρημα της Ισπανικής Κυβερνήσεως ότι η γενομένη το 1992 αναθεώρηση του γενικού πολεοδομικού σχεδίου του Benicasim ακολούθησε την κατάρτιση μελέτης επιπτώσεων, η οποία εκτέθηκε σε δημόσια έρευνα, και δήλωση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, πρέπει να επισημανθεί ότι το σχέδιο αυτό, ακόμη και αν υποτεθεί ότι ανέφερε ό,τι ήταν αναγκαίο για να τηρηθούν οι ελάχιστες προϋποθέσεις της οδηγίας 85/337, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκές, καθόσον, όπως υποστήριξε η Επιτροπή χωρίς στο σημείο αυτό να αμφισβητηθεί σοβαρά από την καθής κυβέρνηση, το σχέδιο αυτό αφορά μόνον το έδαφος του Δήμου του Benicasim και ειδικότερα την παράκαμψη της τοποθεσίας αυτής, ενώ δεν αμφισβητείται ότι το επίμαχο σχέδιο είναι ευρύτερο. Επομένως, τουλάχιστον για το επόμενο μέρος του σχεδίου αυτού, οι διατάξεις της οδηγίας δεν εφαρμόστηκαν ορθώς.

57      Επιπλέον, αβάσιμος είναι και ο ισχυρισμός της Ισπανικής Κυβερνήσεως ότι οι αρμόδιες αρχές συμμορφώθηκαν προς τις απαιτήσεις της εν λόγω οδηγίας όσον αφορά την «τροποποίηση αριθ. 3». Αφενός, κατά την καθής κυβέρνηση, οι πληροφορίες που προορίζονταν για το κοινό δημοσιεύθηκαν μόνον αφότου είχε αρχίσει η εφαρμογή του σχεδίου. Πάντως, ο τρόπος αυτός ενεργείας είναι σαφώς αντίθετος προς τις διατάξεις του άρθρου 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/337, κατά τις οποίες το ενδιαφερόμενο κοινό πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εκφράσει την άποψή του πριν από την έναρξη της εκτελέσεως του σχεδίου. Κατά συνέπεια, είναι εντελώς αλυσιτελές το γεγονός που επικαλέστηκε η Ισπανική Κυβέρνηση ότι η δημόσια έρευνα πραγματοποιήθηκε πριν από την ολοκλήρωση των σχετικών εργασιών. Αφετέρου, η διαδικασία αυτή αφορούσε μέρος μόνον του σχετικού τμήματος, μήκους 13,2 km, δηλαδή την «τροποποίηση αριθ. 3», η οποία στην ουσία αφορούσε την κατασκευή σιδηροδρομικής γέφυρας μήκους περί τα 750 m.

58      Εξάλλου, αλυσιτελές είναι και το γεγονός ότι οι εθνικές αρχές ενήργησαν καλόπιστα. Πράγματι, κατά πάγια νομολογία, η προσφυγή για τη διαπίστωση παραβάσεως κράτους μέλους έχει αντικειμενικό χαρακτήρα και το γεγονός ότι η προσαπτόμενη παράβαση είναι το αποτέλεσμα εσφαλμένης ερμηνείας των κοινοτικών διατάξεων από ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να εμποδίσει το Δικαστήριο να διαπιστώσει την παράβαση (βλ. απόφαση της 17ης Νοεμβρίου 1993, C-73/92, Επιτροπή κατά Ισπανίας, Συλλογή 1993, σ. I-5997, σκέψη 19).

59      Τέλος, όσον αφορά τον ισχυρισμό της Ισπανικής Κυβερνήσεως ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε δεόντως την προσαπτόμενη παράβαση καθόσον δεν απέδειξε ότι το να γίνει διπλή μια υπάρχουσα μονή γραμμή έχει στην πράξη περιβαλλοντικές επιπτώσεις οι οποίες υπερβαίνουν εκείνες που είχε η κατασκευή της αρχικής γραμμής, αρκεί η υπόμνηση ότι το επιλεκτέο κριτήριο για την εφαρμογή της οδηγίας 85/337 εδράζεται στις σημαντικές επιπτώσεις που ένα συγκεκριμένο σχέδιο «ενδέχεται» να έχει στο περιβάλλον (βλ., συναφώς, το άρθρο 1, παράγραφος 1, όπως και την πέμπτη και έκτη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας αυτής). Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν είναι έργο της Επιτροπής να καθορίσει τις συγκεκριμένες αρνητικές συνέπειες που ένα σχέδιο είχε όντως για το περιβάλλον. Αντιθέτως, εν προκειμένω η Επιτροπή απέδειξε επαρκώς κατά νόμο ότι το επίμαχο σχέδιο εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής μιας από τις διατάξεις του παραρτήματος Ι της εν λόγω οδηγίας, οπότε είναι υποχρεωτικό να γίνει εκτίμηση των περιβαλλοντικών του επιπτώσεων. Άλλωστε, είναι αναμφισβήτητο ότι ένα σχέδιο αυτού του είδους δύναται να προκαλέσει σημαντικές νέες ενοχλήσεις, έστω και μόνο λόγω της προσαρμογής της σιδηροδρομικής γραμμής για ταχύτητα που μπορεί να φθάσει τα 220 km/h.

60      Λαμβανομένων υπόψη όλων των ανωτέρω, η προσφυγή της Επιτροπής πρέπει να θεωρηθεί βάσιμη.

61      Κατά συνέπεια, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, μη προβαίνοντας σε εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του «σχεδίου της σιδηροδρομικής γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa. Αποβάθρα», το οποίο εντάσσεται στο σχέδιο «Μεσογειακός διάδρομος», παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2, 3, 5, παράγραφος 2, και 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/337.

 Επί των δικαστικών εξόδων

62      Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπήρξε σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι η Επιτροπή ζήτησε την καταδίκη του Βασιλείου της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα και το τελευταίο ηττήθηκε, το Βασίλειο της Ισπανίας πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφασίζει:

1)      Το Βασίλειο της Ισπανίας, μη προβαίνοντας σε εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του «σχεδίου της σιδηροδρομικής γραμμής Βαλένθια-Ταραχόνα, τμήμα Las Palmas-Oropesa. Αποβάθρα», το οποίο εντάσσεται στο σχέδιο «Μεσογειακός διάδρομος», παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2, 3, 5, παράγραφος 2, και 6, παράγραφος 2, της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον.

2)      Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

(υπογραφές)

---

* Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική.