POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 19 grudnia 2007 r.

Sprawa F‑20/07

Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Zwrot kosztów leczenia – Wyraźna odmowa

Przedmiot: Skarga wniesiona w trybie art. 236 WE i 152 EWEA, w której L. Marcuccio, były urzędnik Komisji, żąda między innymi stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego oddalającej jego wniosek z dnia 31 marca 2006 r. o zwrot 100% różnych kosztów leczenia na podstawie art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego. Ponadto skarżący żąda zasądzenia od Komisji zapłaty różnicy między całkowitą kwotą spornych kosztów leczenia a kwotą, której zwrot z tego tytułu już uzyskał, to jest kwoty 323,09 EUR. Wreszcie skarżący domaga się, aby kwota ta została powiększona o odsetki za zwłokę w wysokości 10% z roczną kapitalizacją liczoną od dnia 8 kwietnia 2006 r.

Orzeczenie: Sąd do spraw Służby Publicznej stwierdza brak swojej właściwości w sprawie F‑20/07 Marcuccio przeciwko Komisji, umożliwiając wydanie rozstrzygnięcia w sprawie przez Sąd Pierwszej Instancji. Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Streszczenie

Postępowanie – Podział kompetencji między poszczególnymi sądami wspólnotowymi

(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 8 ust. 3; regulamin pracowniczy, art. 72)

W przypadku wniesienia do Sądu do spraw Służby Publicznej skargi w sprawie odmowy przyznania urzędnikowi 100% zwrotu kosztów leczenia, do czego – jak utrzymuje zainteresowany – jest uprawniony z tytułu choroby psychicznej, na którą cierpi, Sąd ten ma obowiązek, na podstawie art. 8 ust. 3 akapit drugi załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości odmówić właściwości na rzecz Sądu Pierwszej Instancji, w przypadku gdy przed tym ostatnim zawisły inne skargi, w których udział biorą te same strony, które oparte są na tej samej podstawie prawnej i również dotyczą uprawnienia do otrzymania 100% zwrotu kosztów leczenia. Poszczególne skargi odnoszą się do jednego i tego samego sporu, toteż zgodne z wymogiem prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, który gwarantują postanowienia art. 8 ust. 3 załącznika I do statutu Trybunału, jest powierzenie rozpatrzenia całego sporu jednemu sądowi.

(zob. pkt 8–16)