POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 4 listopada 2008 r.

Sprawa F-18/07

Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Wniosek – Wyraźne rozstrzygnięcie odmowne doręczone po dorozumianym rozstrzygnięciu odmownym – Akt wyłącznie potwierdzający – Zażalenie złożone z przekroczeniem terminu – Oczywista niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której L. Marcuccio żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji odmownej Komisji  z dnia 25 października 2005 r. w sprawie wniosku o uznanie, iż cierpi on na poważną chorobę w rozumieniu art. 72 regulaminu pracowniczego oraz wspólnych przepisów dotyczących ubezpieczenia chorobowego urzędników Wspólnot Europejskich.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Komisja pokrywa, poza własnymi kosztami, jedną trzecia kosztów poniesionych przez skarżącego.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Wyraźna decyzja odmowna w sprawie wniosku doręczona po tym, jak dorozumiana decyzja odmowna stała się ostateczna – Akt potwierdzający

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Postępowanie – Koszty – Zwrot – Szczególne powody

(regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 87 § 3 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 122)

1.      Wyraźna decyzja odmowna w sprawie wniosku, doręczona zainteresowanemu po tym, jak dorozumiana decyzja odmowna stała się ostateczna, stanowi akt wyłącznie potwierdzający ostateczną dorozumianą decyzję i nie można jej traktować jako aktu niekorzystnego, który na podstawie art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego może stać się przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności.

(zob. pkt 27)

2.      Zgodnie z art. 87 § 3 akapit pierwszy regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, mającego zastosowanie odpowiednio w sprawach zawisłych przed Sądem do spraw Służby Publicznej przed wejściem w życie w dniu 1 listopada 2007 r. jego własnego regulaminu, w wypadkach szczególnych Sąd do spraw Służby Publicznej może postanowić, że koszty zostaną podzielone.

W tym względzie szczególny wypadek dający podstawy do rozdziału między daną instytucję i skarżącego urzędnika poniesionych przez niego kosztów postępowania zachodzi w okolicznościach, gdy w ramach skargi odrzuconej ze względu na przekroczenie terminu do złożenia uprzedniego zażalenia administracja nie poinformowała zainteresowanego, że decyzja będąca przedmiotem zażalenia stanowi akt wyłącznie potwierdzający i nie może być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, oraz że nie zaznaczyła, iż zażalenie zostało prawdopodobnie złożone po terminie, przez co administracja mogła, z naruszeniem obowiązku staranności, wywołać u urzędnika mylne wrażenie, iż jeśli zechce on wystąpić ze skargą, to będzie ona dopuszczalna.

(zob. pkt 35–39)