WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 8 kwietnia 2008 r.

Sprawa F-134/06

Giovanni Bordini

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Emerytury – Współczynnik korygujący – Państwo członkowskie miejsca zamieszkania – Pojęcie miejsca zamieszkania – Pojęcie głównego miejsca zamieszkania – Dokumenty potwierdzające

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której G. Bordini żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności odmownej decyzji organu powołującego Komisji z dnia 25 stycznia 2006 r. w sprawie zastosowania do jego emerytury współczynnika korygującego dla Zjednoczonego Królestwa oraz, w razie potrzeby, stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 18 sierpnia 2006 r. oddalającej jego zażalenie złożone w dniu 19 kwietnia 2006 r., a po drugie, zasądzenia od Komisji odsetek od kwot należnych z tytułu zastosowania do jego emerytury współczynnika korygującego dla Zjednoczonego Królestwa z mocą wsteczną, począwszy od 1 kwietnia 2004 r., w wysokości określonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowania, obowiązującej podczas okresu odniesienia, podwyższonej o dwa punkty.

Orzeczenie:         Skarga zostaje oddalona. Komisja pokrywa, poza swoimi kosztami, połowę kosztów poniesionych przez skarżącego w związku z nieformalnym spotkaniem w dniu 5 czerwca 2007 r. Skarżący pokrywa własne koszty, poza połową kosztów poniesionych w związku z nieformalnym spotkaniem w dniu 5 czerwca 2007 r.

Streszczenie

Urzędnicy – Emerytury – Współczynnik korygujący

(regulamin pracowniczy, art. 82)

Pojęcie miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 82 dawnego regulaminu pracowniczego, przewidujące zastosowanie do emerytur współczynnika korygującego dla państwa, co do którego osoba otrzymująca emeryturę lub rentę wykazała, że posiada w nim swe miejsce zamieszkania, dotyczy miejsca, w którym dawny urzędnik faktycznie ustanowił ośrodek swych interesów, czyli miejsca, w którym zainteresowany ustanowił, z zamiarem nadania mu trwałego charakteru, stały bądź zwykły ośrodek swych interesów życiowych, i w którym uważa się, że ponosi on koszty utrzymania. Ponadto pojęcie miejsca zamieszkania oznacza, niezależnie od czysto ilościowego kryterium czasu spędzanego przez daną osobę na terytorium określonego państwa, poza okolicznością fizycznego przebywania w pewnym miejscu, zamiar nadania tej okoliczności ciągłości wynikającej z ustalonego trybu życia i utrzymywania zwykłych stosunków społecznych. Omawiane pojęcie miejsca zamieszkania jest właściwe wspólnotowej służbie publicznej i niekoniecznie zbiega się z rozumieniem tego terminu na szczeblu krajowym.

(zob. pkt 69, 86)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑124/01 i T‑320/01 Del Vaglio przeciwko Komisji, 4 czerwca 2003 r., RecFP s. I‑A‑157, II‑767, pkt 70 i przytoczone tam orzecznictwo, pkt 71 i przytoczone tam orzecznictwo, pkt 72; sprawa T‑320/04 Dionyssopoulou przeciwko Radzie, 12 września 2005 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 39; sprawa T‑416/04 Kontouli przeciwko Radzie 27 września 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑181, II‑A‑2‑897, pkt 71