Sprawa T‑601/16

Georges Paraskevaidis

przeciwko

Europejskiemu Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego

Służba publiczna – Urzędnicy – Cedefop – Awans – Postępowanie w sprawie awansu (2015) – Decyzja o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 12 – Artykuły 44 i 45 regulaminu pracowniczego – Porównanie osiągnięć – Obowiązek uzasadnienia – Dorozumiane oddalenie zażalenia – Odpowiedzialność

Streszczenie – wyrok Sądu (dziewiąta izba) z dnia 26 października 2017 r.

1. Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Dorozumiana decyzja oddalająca zażalenie – Obowiązek uzasadnienia – Zakres – Niewystarczające uzasadnienie – Konwalidacja w trakcie postępowania spornego – Przesłanki

   (art. 296 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, art. 45, art. 90 ust. 2)

2. Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia – Całkowity brak uzasadnienia – Konwalidacja po wniesieniu skargi – Niedopuszczalność

   (regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi)

3. Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Brak odpowiedzi na zażalenie złożone na pozbawioną uzasadnienia decyzję o nieawansowaniu – Naruszenie obowiązku uzasadnienia

   (art. 296 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, art. 45, art. 90 ust. 2)

4. Urzędnicy – Pozaumowna odpowiedzialność instytucji – Przesłanki – Bezprawność – Szkoda – Związek przyczynowy – Ciężar dowodu

   (art. 340 TFUE)

5. Skargi urzędników – Skarga o zadośćuczynienie – Brak uzasadnienia zaskarżonego aktu – Stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu, niezapewniające stosownego zadośćuczynienia krzywdzie – Poczucie niesprawiedliwości, niezrozumienia i frustracji – Przyznanie odszkodowania pieniężnego

   (art. 266 TFUE, art. 340 ust. 2 TFUE)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 36–39, 43–45)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 40–42)

3.  W świetle znaczenia obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do prawa do obrony urzędnika, jedynie w wyjątkowych okolicznościach kontekst, w którym zapadła decyzja o nieawansowaniu ograniczająca się do listy nazwisk awansowanych urzędników, potwierdzona w sposób dorozumiany po złożeniu zażalenia, może stanowić zaczątek uzasadnienia tej decyzji. Tym samym zaczątek uzasadnienia nie może istnieć w braku jakichkolwiek wskazówek ze strony organu powołującego dotyczących szczególnej sytuacji skarżącego i porównania jego osiągnięć z innymi urzędnikami mogącymi ubiegać się o awans w świetle kryteriów art. 45 regulaminu pracowniczego. Sama wiedza, jaką mógł posiadać zainteresowany na temat kryteriów, które należy uwzględnić w celu otrzymania awansu, nie może być mylona z wiedzą o tym, jak kryteria te zostały zastosowane w jego sytuacji.

   Przyznanie, że same negatywne oceny pracownika w sprawozdaniach z jego oceny mogłyby być wystarczające, aby stanowić zaczątek uzasadnienia, mogłoby zagrażać celowi postępowania poprzedzającego wniesienie skargi przewidzianemu w art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, a mianowicie, polubownemu rozstrzyganiu sporów powstałych w chwili złożenia zażalenia.

   Takie podejście umożliwiałoby bowiem organowi powołującemu powołanie się na każdy element oceny negatywnej dotyczący nieawansowanego kandydata, o którym został on poinformowany, w celu uniknięcia obowiązku przedstawienia mu decyzji z uzasadnieniem oddalającej jego zażalenie, wynikającego z art. 90 ust. 2 akapit drugi regulaminu pracowniczego, który stanowi szczególny wyraz z jednej strony przewidzianego w art. 25 akapit drugi regulaminu pracowniczego wymogu uzasadnienia każdej decyzji niekorzystnej, a z drugiej strony prawa do dobrej administracji zagwarantowanego w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

   Tymczasem taki brak odpowiedzi na zażalenie, złożone tym bardziej na decyzję o nieawansowaniu, która sama w sobie pozbawiona jest uzasadnienia, może wywołać lub wzmocnić u zainteresowanego uczucie niezrozumienia, a nawet frustracji, oraz stworzyć w ten sposób klimat sprzyjający wniesieniu skargi do sądu Unii, czego można by potencjalnie uniknąć, gdyby organ powołujący działał z należytą starannością.

   (zob. pkt 46, 50, 63–65)

4.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 78, 79)

5.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 83–85)