Keywords
Summary

Keywords

1. Pytania prejudycjalne – Wystąpienie do Trybunału – Właściwość sądów krajowych – Uregulowanie krajowe potwierdzające priorytetowy charakter postępowania wpadkowego w zakresie kontroli zgodności z konstytucją ustaw krajowych – Niedopuszczalność – Przesłanka

(art. 234 WE)

2. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Wniosek o dokonanie wykładni Karty praw podstawowych Unii – Decyzja krajowa nie mająca żadnego związku z prawem – Brak właściwości Trybunału

(art. 234 WE; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 51 ust. 1)

Summary

1. Artykuł 234 WE stoi na przeszkodzie istnieniu przepisów państwa członkowskiego, które wprowadzają wpadkową kontrolę zgodności z konstytucją ustaw krajowych, jeżeli priorytetowy charakter tego postępowania skutkuje uniemożliwieniem – zarówno przed skierowaniem pytania o zgodność z konstytucją do sądu krajowego sprawującego kontrolę nad zgodnością ustaw z konstytucją jak i, ewentualnie, po wydaniu orzeczenia w tej kwestii przez ten sąd – wszystkim pozostałym sądom krajowym skorzystania z ich uprawnienia lub spełnienia obowiązku polegających na wystąpieniu do Trybunału z pytaniami prejudycjalnymi.

(por. pkt 20)

2. Trybunał Sprawiedliwości rozpoznający sprawę na mocy art. 234 WE jest właściwy do orzekania w zakresie dokonywania wykładni traktatu oraz w zakresie ważności i wykładni aktów wydanych przez instytucje Unii. W tych ramach właściwość Trybunału ograniczona jest do badania jedynie przepisów prawa Unii.

Artykuł 51 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że jej przepisy kierowane są do państw członkowskich wyłącznie w zakresie, w jakim stosują one prawo Unii. Ograniczenia tego nie zmieniło zresztą wejście w życie w dniu 1 grudnia 2009 r. traktatu z Lizbony, od kiedy to na mocy nowego art. 6 ust. 1 UE karta ma taką samą rangę prawną jak traktaty. Przepis ten uściśla bowiem, że przepisy karty nie rozszerzają w żaden sposób kompetencji Unii określonych w traktatach.

Z tego wynika, że nie wykazano właściwości Trybunału do udzielenia odpowiedzi na wniosek o wykładnię art. 6 ust. 1 UE, gdy postanowienie odsyłające nie zawiera żadnej konkretnej informacji pozwalającej na stwierdzenie, że przedmiot sporu przedstawia związek z prawem Unii.

(por. pkt 21, 23-26)