KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 31.5.2018

COM(2018) 369 final

2018/0194(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiające program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem na lata 2021–2027 (program „Perykles IV”)

{SWD(2018) 281 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

Niniejszy wniosek przewiduje jako datę rozpoczęcia stosowania 1 stycznia 2021 r. i jest przedstawiany Unii składającej się z 27 państw członkowskich, zgodnie z notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej i Euratomu przekazaną przez Zjednoczone Królestwo na podstawie art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej, otrzymaną przez Radę Europejską w dniu 29 marca 2017 r.

·Przyczyny i cele

Euro, jako jedna waluta Unii, ma kluczowe znaczenie dla Europy, a jego integralność musi być chroniona we wszystkich obszarach. Fałszowanie euro stanowi prawdziwy problem dla Unii i jej instytucji. Zagrożenia są wciąż poważne, o czym świadczy coraz większa dostępność fałszywych euro o wysokiej jakości oraz informacji o zabezpieczeniach euro w internecie i ukrytej sieci, a także działalność ośrodków fałszowania, m.in. w Kolumbii, Peru i Chinach. W przypadku fałszowania pieniędzy obywatele i podmioty gospodarcze ponoszą szkodę, ponieważ nie otrzymują zwrotu za fałszywe pieniądze nawet, gdy przyjęli je w dobrej wierze. W szerszym kontekście fałszowanie obniża status legalnego środka płatniczego oraz zmniejsza zaufanie obywateli i przedsiębiorstw do autentycznych banknotów i monet euro.

·Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Od czasu wprowadzenia euro jako wspólnej waluty konieczna jest jego ochrona przed fałszowaniem na szczeblu UE oraz prowadzenie w tym celu specjalnego programu. Obecny program „Perykles 2020” został ustanowiony w celu ochrony banknotów i monet euro przed fałszowaniem 1 , rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 331/2014 z dnia 11 marca 2014 r. 2 .

Perykles 2020 wyróżnia się wśród innych programów na szczeblu UE ze względu na swoje wyraźnie ponadnarodowe i wielodyscyplinarne 3 podejście oraz ukierunkowanie na budowę zdolności ochrony euro. Inne polityki Unii, takie jak Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego – Instrument na rzecz Policji i instrument pomocy technicznej i wymiany informacji (TAIEX), mogą być postrzegane jako uzupełnienie programu, co potwierdziło kilka organów krajowych 4 .

Inicjatywa przedstawiona w niniejszym wniosku ustawodawczym dotyczy kontynuowania programu „Perykles 2020” po 2020 r.

·Spójność z innymi politykami Unii

Skuteczna ochrona euro przed fałszowaniem jest nieodzownym elementem bezpieczeństwa, które stanowi jeden z głównych punktów działań UE, jak wskazano w dokumencie otwierającym debatę na temat przyszłości finansów UE. Zapobieganie fałszowaniu i związanymi z tym nadużyciami finansowymi oraz zwalczanie tych zjawisk chroni integralność systemu euro, a tym samym zwiększa konkurencyjność gospodarki UE i gwarantuje stabilność finansów publicznych. Jest zatem bezpośrednio powiązane z celem Unii, jakim jest usprawnienie funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

·Podstawa prawna

Prawodawstwo Unii dotyczące ochrony euro przed fałszowaniem wchodzi w zakres stosowania art. 133 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Postanowienie to przewiduje, że Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, ustanawiają – po konsultacji z Europejskim Bankiem Centralnym – środki niezbędne do używania euro jako jednej waluty. Zakres stosowania programu Perykles zostanie rozszerzony na państwa członkowskie, których walutą nie jest euro, w drodze wniosku dotyczącego równoległego rozporządzenia na podstawie art. 352 TFUE.

·Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Niniejszy wniosek jest zgodny z zasadą pomocniczości. Ochrona europejskiej wspólnej waluty jako dobra publicznego ma wyraźny ponadnarodowy charakter, a zatem ochrona euro wykracza poza zakres odpowiedzialności i interesy poszczególnych państw członkowskich UE. Z uwagi na ponadgraniczny obrót euro oraz głębokie zaangażowanie międzynarodowej przestępczości zorganizowanej w fałszowanie tej waluty (wytwarzanie i puszczanie w obieg) konieczne jest uzupełnienie krajowych środków ochrony przez inicjatywę UE, aby zapewnić jednolitą współpracę krajową i międzynarodową oraz przeciwdziałać pojawiającym się ryzykom transgranicznym.

Zgodnie z oceną śródokresową programu: „Wartość dodana programu polega właśnie na wspieraniu form współpracy międzynarodowej i ponadnarodowej, które są niedostępne dla organów krajowych, dzięki jego wyjątkowemu ponadnarodowemu wymiarowi” 5 . Program wyraźnie wspierał współpracę ponadnarodową i transgraniczną w obrębie UE, a także zapewniał globalną ochronę euro przed fałszowaniem na szczeblu międzynarodowym, przejmując odpowiedzialność w szczególności za zwalczanie pojawiających się zagrożeń (takich jak ukryta sieć czy ciemna sieć) oraz za (niełatwe) relacje z niektórymi państwami (np. Chinami), ponieważ państwom członkowskim trudno byłoby skuteczne radzić sobie z tymi zagrożeniami samodzielnie. Inicjatywy takie jak ustanowienie dialogu z chińskimi organami ds. zwalczania fałszowania 6 oraz wspieranie działań w zakresie ochrony euro w Ameryce Łacińskiej 7 nie byłyby możliwe bez istnienia programu. Do tej kategorii działań ponadgranicznych należą również badania nad nowoczesnymi zabezpieczeniami monet euro drugiej generacji.

·Proporcjonalność

Proponowane rozporządzenie jest konieczne, właściwe i odpowiednie do osiągnięcia zamierzonego celu. Proponuje się w nim skuteczne wzmocnienie współpracy między państwami członkowskimi oraz między Komisją a państwami członkowskimi, w sposób nieograniczający zdolności państw członkowskich do ochrony euro przed fałszowaniem. Działanie na poziomie Unii jest uzasadnione, ponieważ wyraźnie pomaga państwom członkowskim w zbiorowej ochronie euro i zachęca do wykorzystania wspólnych struktur Unii do zacieśnienia współpracy i intensyfikacji wymiany informacji między właściwymi organami 8 .

·Wybór instrumentu

Proponowanym instrumentem jest rozporządzenie, co zapewnia ciągłość w stosunku do rozporządzenia (UE) nr 331/2014 ustanawiającego program „Perykles 2020”. Rozporządzenie to zapewniło pewność prawa, która jest konieczna do skutecznej ochrony euro przed fałszowaniem i której nie można było osiągnąć za pomocą innych instrumentów prawnych.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

·Oceny retrospektywne / oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

Śródokresową ocenę programu przeprowadził niezależny wykonawca na podstawie ust. 13 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 331/2014. W dniu 6 grudnia 2017 r. Komisja przyjęła komunikat COM(2017) 741 skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyników oceny śródokresowej programu, w którym zakomunikowała swój wniosek, że program powinien być kontynuowany do jego planowego wygaśnięcia w 2020 r., opowiedziała się za kontynuowaniem programu po 2020 r. ze względu na jego wartość dodaną dla UE, długoterminowe skutki i zrównoważony charakter oraz zgodziła się z ustaleniami oceny dotyczącymi kontynuowania programu jako samodzielnego programu po 2020 r. 9 . W niezależnej ocenie stwierdzono, że wszystkie ustalenia prowadzą do jednoznacznie pozytywnej całościowej ewaluacji europejskiej wartości dodanej, spójności, przydatności, skuteczności, zrównoważonego charakteru i wydajności programu. Aby zwiększyć skuteczność programu, w ocenie zaproponowano następujące działania:

–zachęcanie właściwych organów krajowych do większego uczestnictwa 10 : należy rozważyć nawiązanie kontaktów z krajowymi decydentami, aby zapewnić dobre zapoznanie się z możliwościami oferowanymi przez program;

–uproszczenie procedury składania wniosków: należy zbadać możliwości składania wniosków oraz innych odpowiednich dokumentów przez internet;

–ściślejszy proces monitorowania: zaleca się rozważanie zmiany kluczowych wskaźników skuteczności programu, aby włączyć do nich wskaźniki jakościowe.

·Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Kwestia ochrony euro przed fałszowaniem i wniosek w sprawie kontynuacji programu „Perykles 2020” w ramach nowych wieloletnich ram finansowych zostały włączone do konsultacji publicznych dotyczących funduszy UE w dziedzinie bezpieczeństwa, które trwały od dnia 10 stycznia 2018 r. do dnia 9 marca 2018 r. Otrzymano w sumie 153 odpowiedzi od respondentów reprezentujących sektor prywatny i publiczny; 20 odpowiedzi (13,07 %) dotyczyło konkretnie programu „Perykles 2020” 11 . Respondenci podkreślili dużą przydatność programu „Perykles 2020”, a 50 % z nich zwróciło uwagę na unijną wartość dodaną programu w zapewnianiu międzynarodowej współpracy. Opinie na temat potrzeby zmian lub rozszerzenia celów programów/funduszy w tym obszarze polityki były podzielone: czterech respondentów zaproponowało utrzymanie finansowania na obecnym poziomie, a trzech respondentów opowiedziało się za zwiększeniem funduszy.

·Ocena skutków

·Uproszczenie

W średniookresowej ocenie programu „Perykles 2020” zaproponowano, w ramach uproszczenia kontynuowanego programu, wprowadzenie możliwości składania wniosków i innych odpowiednich dokumentów przez internet. Aby uprościć finansowe wykonanie dotacji z programu „Perykles 2020”, w 2017 r. wprowadzono koszt jednostkowy dla diety za pobyt 12 .

4.WPŁYW NA BUDŻET

Pula środków finansowych przeznaczona na realizację programu na lata 2021–2027 wynosi 7 700 000 EUR według cen bieżących. Kwota ta jest zgodna z wnioskiem Komisji dotyczącym następnych wieloletnich ram finansowych na okres 2021-2027 13 . Implikacje budżetowe oraz kwestie dotyczące zasobów ludzkich i administracyjnych określono w „ocenie skutków finansowych regulacji” załączonej do niniejszego wniosku dotyczącego rozporządzenia.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

·Monitorowanie, ocena i sprawozdawczość

W Porozumieniu międzyinstytucjonalnym pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa trzy instytucje uzgodniły, że będą ustanawiać w przepisach prawa wymogi dotyczące sprawozdawczości, monitorowania i oceny, unikając przy tym nadmiernych regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich.

Zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym oraz art. 12 i 13 wniosku:

–informacje o wynikach, w tym o spójności i komplementarności z innymi programami UE dostarczane są co roku Parlamentowi Europejskiemu i Radzie i uwzględniają wskaźniki określone w załączniku do niniejszego wniosku;

–ocena śródokresowa programu przeprowadzana jest z chwilą, gdy dostępne są wystarczające informacje na temat realizacji programu, jednak nie później niż w ciągu czterech lat od rozpoczęcia realizacji programu; oraz

–po zakończeniu realizacji programu, lecz nie później niż dwa lata po upływie okresu określonego w art. 1, Komisja przeprowadza ocenę końcową programu.

2018/0194 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiające program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem na lata 2021–2027 (program „Perykles IV”)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego 14 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 15 ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Unia i państwa członkowskie postawiły sobie za cel ustanowienie środków niezbędnych do używania euro jako jednej waluty. Środki te obejmują ochronę euro przed fałszowaniem i związanymi z tym nadużyciami finansowymi, wzmacniając tym samym efektywność gospodarki unijnej i zapewniając stabilność finansów publicznych.

(2)Rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 16 przewiduje wymianę informacji, współpracę i wzajemną pomoc, ustanawiając tym samym zharmonizowane ramy ochrony euro. Skutki tego rozporządzenia zostały rozszerzone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1339/2001 17 na te państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty, tak aby zapewnić równoważny poziom ochrony euro w całej Unii.

(3)Działania mające na celu propagowanie wymiany informacji i personelu, pomoc techniczną i naukową oraz specjalistyczne szkolenia przyczyniają się w znaczącym stopniu do ochrony jednej waluty Unii przed fałszowaniem i związanymi z tym nadużyciami finansowymi, a w związku z tym do osiągnięcia wysokiego i równoważnego poziomu ochrony w całej Unii, demonstrując jednocześnie zdolność Unii do zwalczania poważnej przestępczości zorganizowanej.

(4)Program ochrony euro przed fałszowaniem przyczynia się do zwiększania świadomości wśród obywateli Unii, zwiększając ochronę euro, zwłaszcza poprzez nieustanne upowszechnianie wyników działań wspieranych w ramach tego programu.

(5)Dotychczasowe wsparcie takich działań, poprzez decyzje Rady 2001/923/WE 18 oraz 2001/924/WE 19 , które zostały następnie zmienione i rozszerzone decyzjami Rady 2006/75/WE 20 , 2006/76/WE 21 , 2006/849/WE 22 , 2006/850/WE 23 oraz rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 331/2014 24 , umożliwiło intensyfikację działań Unii i państw członkowskich w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem. Cele programu w zakresie ochrony euro przed fałszowaniem („program Perykles”) dla okresów 2002–2006, 2007–2013 i 2014–2017 25 zostały z powodzeniem osiągnięte.

(6)W komunikacie do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie śródokresowej oceny programu „Perykles 2020” Komisja opowiedziała się za kontynuowaniem programu „Perykles 2020” po 2020 r. ze względu na jego wartość dodaną dla UE, długoterminowe skutki i zrównoważony charakter objętych nim działań.

(7)W ocenie śródokresowej zalecono kontynuowanie działań finansowanych w ramach programu „Perykles 2020” i uwzględnienie przy tym możliwości uproszczenia składania wniosków, zachęcono do zróżnicowania beneficjentów, do koncentrowania się w dalszym ciągu na nowych i utrzymujących się zagrożeniach dotyczących fałszowania oraz poprawę kluczowych wskaźników skuteczności.

(8)W związku z tym należy przyjąć nowy program na lata 2021–2027 (program „Perykles IV”). Należy zapewnić spójność i komplementarność programu „Perykles IV” z innymi stosownymi programami i działaniami. W celu realizacji programu „Perykles IV” Komisja powinna zatem, w ramach komitetu, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1338/2001, przeprowadzić z głównymi zaangażowanymi stronami – w szczególności z właściwymi organami krajowymi wyznaczonymi przez państwa członkowskie, z Europejskim Bankiem Centralnym i z Europolem – wszystkie niezbędne konsultacje w odniesieniu do oceny potrzeb w zakresie ochrony euro, a zwłaszcza w odniesieniu do wymiany, pomocy i szkoleń.

(9)Do niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają horyzontalne przepisy finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Przepisy te są ustanowione w rozporządzeniu finansowym i określają w szczególności procedurę ustanawiania i wykonania budżetu w drodze dotacji, zamówień, nagród i wykonania pośredniego oraz przewidują kontrole wykonywania obowiązków przez podmioty upoważnione do działań finansowych. Przepisy przyjęte na podstawie art. 322 TFUE dotyczą również ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich, jako że poszanowanie praworządności jest niezbędnym warunkiem wstępnym należytego zarządzania finansami i skutecznego unijnego finansowania.

(10)Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z zasadami wartości dodanej i proporcjonalności. Program „Perykles IV” powinien ułatwiać współpracę między państwami członkowskimi oraz między Komisją a państwami członkowskimi w celu ochrony euro przed fałszowaniem, nie naruszając przy tym kompetencji państw członkowskich i pozwalając na bardziej skuteczne wykorzystanie zasobów niż byłoby to możliwe na poziomie krajowym. Działanie na poziomie Unii jest konieczne i uzasadnione, ponieważ wyraźnie pomaga państwom członkowskim w zbiorowej ochronie euro i zachęca do wykorzystania wspólnych struktur Unii do zacieśnienia współpracy i intensyfikacji wymiany informacji między właściwymi organami.

(11)Program „Perykles IV” powinien być wdrażany zgodnie z wieloletnimi ramami finansowymi określonymi w [odniesienie do rozporządzenia Rady (UE, Euratom) …/2018 w sprawie WRF na lata po 2020 r.].

(12)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania programu „Perykles IV” należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Komisja powinna przyjąć roczne programy prac określające priorytety, podział budżetu oraz kryteria oceny stosowane w przypadku udzielania dotacji na działania. Wyjątkowe i należycie uzasadnione przypadki, w których zwiększenie współfinansowania jest niezbędne, aby zapewnić państwom członkowskim większą elastyczność finansową przy realizacji i finansowaniu projektów ochrony i zabezpieczenia euro w zadowalający sposób, powinny być włączane do rocznego programu prac.

(13)Niniejsze rozporządzenie określa pulę środków finansowych na program „Perykles IV”, która ma stanowić główną kwotę odniesienia w rozumieniu [reference to be updated as appropriate according to the new inter-institutional agreement: pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami] dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas rocznej procedury budżetowej.

(14)Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 26 , rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 27 i rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 28 interesy finansowe Unii należy chronić za pomocą proporcjonalnych środków, w tym środków zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, ich wykrywania, korygowania i prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, a także odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania sankcji administracyjnych. W szczególności, zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 883/2013 i rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może prowadzić dochodzenia, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie, naruszające interesy finansowe Unii. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 Prokuratura Europejska może prowadzić dochodzenia i ścigać nadużycia finansowe i inne nielegalne działania naruszające interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371. Zgodnie z rozporządzeniem finansowym każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii oraz przyznają konieczne prawa i dostęp Komisji, OLAF-owi, EPPO i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu (ETO).

(15)Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze śródokresowej oceny realizacji programu „Perykles IV” oraz ostateczne sprawozdanie z oceny dotyczące osiągnięcia jego celów.

(16)Należy zatem uchylić rozporządzenie (UE) nr 331/2014.

(17)Należy zapewnić płynne i nieprzerwane przejście pomiędzy programami „Perykles 2020” i „Perykles IV” oraz dostosować okres trwania programu „Perykles IV” do [odniesienie do rozporządzenia (UE, Euratom) …/2018 w sprawie WRF na lata po 2020 r. 29 ]. Program „Perykles IV” powinien być zatem stosowany od dnia 1 stycznia 2021 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1
Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia program „Perykles IV” – program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem („program”).

Określa ono cele programu, budżet na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r., formy finansowania unijnego oraz zasady dotyczące przyznawania takiego finansowania.

Artykuł 2
Cele programu

1.Program ma następujący cel ogólny:

zapobieganie fałszowaniu i związanymi z tym nadużyciami finansowymi oraz zwalczanie tych zjawisk, a tym samym zwiększanie konkurencyjności unijnej gospodarki oraz gwarantowanie stabilności finansów publicznych.

2.Program ma następujący cel szczegółowy:

ochrona banknotów i monet euro przed fałszowaniem i związanymi z tym nadużyciami finansowymi poprzez wspieranie i uzupełnianie środków podejmowanych przez państwa członkowskie oraz udzielanie pomocy właściwym organom krajowym i unijnym w ich staraniach na rzecz rozwijania ścisłej i regularnej współpracy pomiędzy nimi i z Komisją, a także wymiany najlepszych praktyk, obejmującej w stosownych przypadkach państwa trzecie i organizacje międzynarodowe.

Artykuł 3
Budżet

1.Pula środków finansowych na realizację programu na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r. wynosi 7 700 000 EUR (według cen bieżących).

2.Roczne środki zatwierdzane są przez Parlament Europejski i Radę w granicach wieloletnich ram finansowych.

3.Kwota, o której mowa w ust. 1, może być wykorzystana na pomoc techniczną i administracyjną w ramach realizacji programu, taką jak działania przygotowawcze, monitorowanie, kontrola, audyt i ocena, w tym na systemy informatyczne dla przedsiębiorstw.

Artykuł 4
Realizacja i formy finansowania unijnego

1.Program jest realizowany według metody zarządzania bezpośredniego zgodnie z [najnowszą wersją rozporządzenia finansowego, rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 966/2012].

2.Program jest realizowany przez Komisję we współpracy z państwami członkowskimi, w drodze przeprowadzanych regularnie konsultacji na różnych etapach realizacji programu, z uwzględnieniem stosownych środków podejmowanych przez inne właściwe organy, w szczególności Europejski Bank Centralny i Europol.

3.Wsparcie finansowe w ramach programu na działania kwalifikowalne wymienione w art. 6 przyjmuje postać:

dotacji; lub

zamówień publicznych.

Artykuł 5
Wspólne działania

1.Działania w ramach programu mogą być organizowane wspólnie przez Komisję i innych partnerów posiadających odpowiednią wiedzę fachową, takich jak:

a)krajowe banki centralne oraz Europejski Bank Centralny (EBC);

b)krajowe centra analiz (KCA) i krajowe centra analiz monet (KCAM);

c)Europejskie Centrum Techniczne i Naukowe (ECTN) i mennice;

d)Europol, Eurojust i Interpol;

e)krajowe biura centralne ds. zwalczania fałszowania przewidziane w art. 12 Konwencji międzynarodowej o zwalczaniu fałszowania pieniędzy podpisanej w Genewie dnia 20 kwietnia 1929 r. 30 oraz inne organy specjalizujące się w zapobieganiu, wykrywaniu i egzekwowaniu prawa w związku z fałszerstwami;

f)zainteresowane podmioty wyspecjalizowane w dziedzinie technologii powielania i certyfikacji, drukowania i grawerowania;

g)podmioty inne niż te, o których mowa w lit. a)–f), oferujące szczególną wiedzę fachową, w tym, w stosownych przypadkach, takie podmioty z państw trzecich, a w szczególności z państw przystępujących i kandydujących do przystąpienia; oraz

h)podmioty prywatne, które zdobyły wiedzę techniczną oraz wykazały się jej posiadaniem, a także zespoły, które specjalizują się w wykrywaniu fałszywych banknotów i monet.

2.W przypadku gdy działania kwalifikowalne są organizowane przez Komisję i EBC, Eurojust, Europol lub Interpol, wynikające z nich wydatki są dzielone między tymi instytucjami. W każdym przypadku każda z instytucji ponosi koszty podróży i zakwaterowania swoich własnych zaproszonych prelegentów.

ROZDZIAŁ II
KWALIFIKOWALNOŚĆ

Artykuł 6
Działania kwalifikowalne

1.Na warunkach określonych w rocznych programach prac, o których mowa w art. 10, w ramach programu zapewnia się wsparcie finansowe następujących działań:

a)wymiany i upowszechniania informacji, w szczególności w ramach organizowanych warsztatów, spotkań i seminariów, w tym szkoleń, ukierunkowanych staży i wymian pracowników właściwych organów krajowych oraz innych podobnych działań. Wymiana informacji będzie ukierunkowana między innymi na:

–metodologie monitorowania i analizy ekonomicznych i finansowych skutków fałszerstw,

–funkcjonowanie baz danych i systemów wczesnego ostrzegania,

–wykorzystywanie narzędzi wykrywających wspomaganych komputerowo,

–metody dochodzeniowe i śledcze,

–pomoc naukową, w tym monitorowanie rozwoju technologii;

–ochronę euro poza Unią,

–działania badawcze,

–dostarczanie specjalistycznej wiedzy operacyjnej;

b)wsparcie techniczne, naukowe i operacyjne, które okaże się niezbędne do celów programu, obejmujące w szczególności:

–wszelkie odpowiednie środki, które zapewniają pomoce dydaktyczne na poziomie unijnym, takie jak informator o prawodawstwie Unii, biuletyny informacyjne, podręczniki praktyczne, glosariusze i leksykony, bazy danych, szczególnie w zakresie pomocy naukowej lub śledzenia technologii, lub systemy wspomagania komputerowego, takie jak oprogramowanie;

–stosowne badania o wymiarze wielodyscyplinarnym i ponadnarodowym, w tym badania nad nowoczesnymi zabezpieczeniami;

–opracowywanie instrumentów i metod wsparcia technicznego, ułatwiających wykrywanie na poziomie unijnym;

–wsparcie na rzecz współpracy w zakresie operacji, w których uczestniczą co najmniej dwa państwa, gdy wsparcie takie nie jest dostępne w ramach innych programów instytucji i organów europejskich;

c)zakup sprzętu wykorzystywanego w państwach trzecich przez wyspecjalizowane organy ds. zwalczania fałszowania do celów ochrony euro przed fałszowaniem zgodnie z art. 10 ust. 3.

2.Program uwzględnia ponadnarodowe i wielodyscyplinarne aspekty zwalczania fałszowania przez włączanie do uczestnictwa następujących grup docelowych:

a)pracowników organów zajmujących się wykrywaniem i zwalczaniem fałszerstw, w szczególności sił policyjnych, organów celnych i organów administracji finansowej, w zależności od zakresu ich funkcji na poziomie krajowym;

b)pracowników zajmujących się analityką;

c)przedstawicieli krajowych banków centralnych, mennic, banków komercyjnych i innych pośredników finansowych, w szczególności w zakresie obowiązków instytucji finansowych;

d)funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości, wyspecjalizowanych w tej dziedzinie prawników i sędziów;

e)wszelkich innych grup zainteresowanych specjalistów, takich jak izby handlowe i przemysłowe lub porównywalne struktury mogące zapewnić dostęp do małych i średnich przedsiębiorstw, detalistów i przedsiębiorstw transportu wartości pieniężnych.

3.Grupy, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, mogą obejmować uczestników z państw trzecich, jeśli jest to ważne dla realizacji celów określonych w art. 2.

ROZDZIAŁ III
DOTACJE

Artykuł 7
Dotacje

Dotacje w ramach programu są przyznawane i zarządzane zgodnie z tytułem VIII rozporządzenia finansowego.

W przypadku działań realizowanych za pomocą dotacji zakup sprzętu nie może być jedynym przedmiotem umowy o udzielenie dotacji.

Artykuł 8
Stopy współfinansowania

Stopa współfinansowania w przypadku dotacji udzielanych w ramach programu nie może przekraczać 75 % kosztów kwalifikowalnych. W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, określonych w programach prac, o których mowa w art. 10, stopa współfinansowania nie może przekraczać 90 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 9
Kwalifikujące się podmioty

Podmiotami kwalifikującymi się do otrzymania finansowania w ramach programu są właściwe organy krajowe zdefiniowane w art. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1338/2001.

ROZDZIAŁ IV
PROGRAMOWANIE, MONITOROWANIE, OCENA I KONTROLA

Artykuł 10
Programy prac

1.Program jest realizowany w ramach programów prac, o których mowa w art. 110 rozporządzenia finansowego.

2.W odniesieniu do dotacji program prac określa, obok wymogów zawartych w art. 108 rozporządzenia finansowego, konieczne kryteria wyboru i przyznania dotacji oraz maksymalną możliwą stopę współfinansowania.

Artykuł 11
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Uprawnienia, o których mowa w art. 12 ust. 2, powierza się Komisji na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r. 

3.Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 12 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.

5.Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 12 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 12
Monitorowanie

1.Wskaźniki odzwierciedlające postępy w realizacji programu w odniesieniu do celów szczegółowych określonych w art. 2 przedstawiono w załączniku do niniejszego wniosku.

2.          Aby zapewnić skuteczną ocenę programu w odniesieniu do osiągnięcia jego celów, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 11 w celu opracowania przepisów dotyczących ram monitorowania i oceny, w tym przez zmiany załącznika mające dostosować lub uzupełnić zawarte w nim wskaźniki, jeżeli będzie to wymagane do celów oceny.

3.Komisja co roku dostarcza Parlamentowi Europejskiemu i Radzie informacje o wynikach programu, uwzględniając w nich wskaźniki ilościowe i jakościowe określone w załączniku do niniejszego wniosku.

4.Państwa uczestniczące oraz inni beneficjenci dostarczają Komisji wszystkie niezbędne dane i informacje, pozwalające na monitorowanie i ocenę programu.

Artykuł 13
Ocena

1.Ocena śródokresowa programu przeprowadzana jest z chwilą, gdy dostępne są wystarczające informacje na temat realizacji programu, jednak nie później niż w ciągu czterech lat od rozpoczęcia realizacji programu.

2.Po zakończeniu realizacji programu, lecz nie później niż dwa lata po upływie okresu określonego w art. 1, Komisja przeprowadza ocenę końcową programu.

3.Komisja przekazuje wnioski z tych ocen, opatrzone własnymi komentarzami, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Bankowi Centralnemu.

ROZDZIAŁ V
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 14
Informacja, komunikacja i promocja

1.Odbiorcy finansowania unijnego uznają pochodzenie i zapewniają eksponowanie finansowania unijnego (w szczególności podczas promowania działań i ich rezultatów), poprzez dostarczanie spójnych, skutecznych i proporcjonalnych informacji skierowanych do różnych grup odbiorców, w tym do mediów i opinii publicznej.

2.Komisja prowadzi działania informacyjne i komunikacyjne związane z programem, jego działaniami i rezultatami. Zasoby finansowe przydzielone na program przyczyniają się również do komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one związane z celami, o których mowa w art. 2.

Artykuł 15
Uchylenie

Rozporządzenie (UE) nr 331/2014 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r.

Artykuł 16
Przepisy przejściowe

Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na kontynuację lub modyfikację danych działań na podstawie rozporządzenia (UE) nr 331/2014, które nadal stosuje się do danych działań aż do ich zamknięcia.

Artykuł 17
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Obszary polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

1.4.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.5.Okres trwania wniosku/inicjatywy i jego wpływ finansowy

1.6.Planowane tryby zarządzania

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

2.2.System zarządzania i kontroli

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki 

3.2.1.Podsumowanie szacunkowego wpływu na wydatki

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

3.2.3.Udział osób trzecich w finansowaniu

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Obszary polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa 

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania 

◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 31  

X Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania 

◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania 

1.4.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.4.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej

1.4.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji, wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

1.4.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.4.4.Spójność z innymi właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia

1.5.Okres trwania wniosku/inicjatywy i jego wpływ finansowy

X Wniosek/inicjatywa o ograniczonym okresie trwania

–X    Okres trwania wniosku/inicjatywy: od 1.1.2021 r. do 31.12.2027 r.

–X    Okres trwania wpływu finansowego: od 2021 r. do 2030 r.

1.6.Planowane tryby zarządzania 34  

X Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

–X w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–◻ przez agencje wykonawcze;

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Określić częstotliwość i warunki

2.2.System zarządzania i kontroli

2.2.1.Uzasadnienie dla systemu zarządzania, mechanizmów finansowania wykonania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli

2.2.2.Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemów kontroli wewnętrznej ustanowionych w celu jego ograniczenia

2.2.3.Oszacowanie i uzasadnienie efektywności kosztowej kontroli (relacja kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych) oraz ocena prawdopodobnego ryzyka błędu (przy płatności i przy zamykaniu)

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony, np. ze strategii zwalczania nadużyć finansowych.

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i proponowane linie budżetowe po stronie wydatków

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki

3.2.1.Podsumowanie szacunkowego wpływu na wydatki

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

3.2.2.1.Streszczenie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–X    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne środki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.2.2.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–X Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

3.2.3.Udział osób trzecich w finansowaniu

–X Wniosek/inicjatywa nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

–Wniosek/inicjatywa przewiduje współfinansowanie szacowane zgodnie z poniższym:

środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody

–X    Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.

–◻    Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

wpływ na zasoby własne

wpływ na dochody różne

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

W przypadku wpływu na dochody różne „przeznaczone na określony cel” należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

Należy określić metodę obliczania wpływu na dochody.

(1)    Zastąpił on program Perykles ustanowiony w 2001 r. i realizowany w latach 2002–2013. Jego zakres stosowania został rozszerzony na państwa członkowskie spoza strefy euro rozporządzeniem Rady (UE) 2015/768 z dnia 11 maja 2015 r.

(2)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 331/2014 ustanawiające program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles 2020”) (Dz.U. L 103 z 5.4.2014, s. 1). Rozporządzenie to uchyliło decyzje Rady 2001/923/WE, 2006/75/WE oraz 2006/849/WE.

(3)    W działania prowadzone w ramach programu „Perykles 2020” można włączyć policję, organy wymiaru sprawiedliwości, krajowe banki centralne, laboratoria analiz technicznych i instytucje naukowe.

(4)    Dokument roboczy służb Komisji SWD(2017) 443 final do komunikatu Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie oceny śródokresowej Programu wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles 2020”), 6 grudnia 2017 r. 

(5)    Economisti Associati, Mid-Term Evaluation of the Pericles 2020 Programme – Final Report (Ocena śródokresowa programu „Perykles 2020” – Sprawozdanie końcowe), 27 czerwca 2017 r., s. 64-70.

(6)    W odpowiedzi na zagrożenie związane ze sfałszowanymi zabezpieczeniami banknotów euro (takimi jak hologramy).

(7)    W związku z działalnością ośrodków fałszowania w Kolumbii i Peru.

(8)    Jak stwierdzono w motywie 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 331/2014 ustanawiającego program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles 2020”) (Dz.U. L 103 z 5.4.2014, s. 1).

(9)    Komunikat COM(2017) 741 final – Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie oceny śródokresowej Programu wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles 2020”), 6 grudnia 2017 r.

(10)    Właściwe organy krajowe są to organy wyznaczone przez państwa członkowskie w celu zwalczania fałszerstw, w tym policja, organy wymiaru sprawiedliwości, banki centralne i mennice. Pełny wykaz można znaleźć w Dzienniku Urzędowym (2015/C 264/02).

(11)    Pytanie 6 kwestionariusza: „Proszę wskazać, czy mają Państwo doświadczenia z co najmniej jednym z następujących funduszy i programów”.

(12)    Koszt jednostkowy dla diety za pobyt ma pokryć koszty pobytu w danym kraju (obiad i kolację, lokalny transport i inne wydatki osobiste).

(13)    Insert reference once available.

(14)     Dz.U. C 137 z 12.5.2012, s. 7 .

(15)    Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 grudnia 2013 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 11 marca 2014 r.

(16)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem ( Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 6 ).

(17)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1339/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. rozszerzające działanie rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 ustanawiającego środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem na państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty ( Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 11 ).

(18)    Decyzja Rady 2001/923/WE z dnia 17 grudnia 2001 r. ustanawiająca program wymiany, pomocy i szkoleń dla ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles”) ( Dz.U. L 339 z 21.12.2001, s. 50 ).

(19)    Decyzja Rady 2001/924/WE z dnia 17 grudnia 2001 r. rozszerzająca skutki decyzji ustanawiającej wymianę, pomoc i programy szkoleniowe w zakresie ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles”) na państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako jednej waluty ( Dz.U. L 339 z 21.12.2001, s. 55 ).

(20)    Decyzja Rady 2006/75/WE z dnia 30 stycznia 2006 r. zmieniająca i rozszerzająca decyzję 2001/923/WE ustanawiającą program wymiany, pomocy i szkoleń dla ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles”) ( Dz.U. L 36 z 8.2.2006, s. 40 ).

(21)    Decyzja Rady 2006/76/WE z dnia 30 stycznia 2006 r. rozszerzająca stosowanie decyzji 2006/75/WE zmieniającej i rozszerzającej decyzję 2001/923/WE ustanawiającą program wymiany, pomocy i szkoleń dla ochrony euro przed fałszowaniem (program Perykles) na nieuczestniczące państwa członkowskie ( Dz.U. L 36 z 8.2.2006, s. 42 ).

(22)    Decyzja Rady 2006/849/WE z dnia 20 listopada 2006 r. zmieniająca i rozszerzająca decyzję 2001/923/WE ustanawiającą program wymiany, pomocy i szkoleń dla ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles”) ( Dz.U. L 330 z 28.11.2006, s. 28 ).

(23)    Decyzja Rady 2006/850/WE z dnia 20 listopada 2006 r. rozszerzająca na nieuczestniczące państwa członkowskie stosowanie decyzji 2006/849/WE zmieniającej i rozszerzającej decyzję 2001/923/WE ustanawiającą program wymiany, pomocy i szkoleń dla ochrony euro przed fałszowaniem (program Perykles) ( Dz.U. L 330 z 28.11.2006, s. 30 ).

(24)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 331/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles 2020”) i uchylające decyzje Rady 2001/923/WE, 2001/924/WE, 2006/75/WE, 2006/76/WE, 2006/849/WE oraz 2006/850/WE ( Dz.U. L 103 z 5.4.2014, s. 1 ). 

(25)    Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie oceny śródokresowej programu „Perykles 2020” z dnia 6.12.2017 r., ( COM(2017) 741 final ).

(26)     Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s.1.

(27)     Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.  

(28)     Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s.1.  

(29)    Zob. Dziennik Urzędowy. 

(30)    Seria Traktatów Ligi Narodów nr 2623 (1931), s. 372.

(31)    O którym mowa w art. 54 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(32)    W działania prowadzone w ramach programu „Perykles 2020” można włączyć policję, organy wymiaru sprawiedliwości, krajowe banki centralne, laboratoria analiz technicznych i instytucje naukowe.

(33)    Dokument roboczy służb Komisji SWD(2017) 443 final do komunikatu Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie oceny śródokresowej Programu wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem (program „Perykles 2020”), 6 grudnia 2017 r.

(34)    Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: https://myintracomm.ec.europa.eu/budgweb/EN/man/budgmanag/Pages/budgmanag.aspx  

(35)     Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s.1.

(36)     Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.  

(37)     Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s.1.  

(38)    Środki zróżnicowane / środki niezróżnicowane

(39)    EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu

(40)    Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(41)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(42)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(43)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(44)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(45)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(46)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(47)    CA = personel kontraktowy; LA = personel miejscowy; SNE = oddelegowany ekspert krajowy; INT = personel tymczasowy; JED = młodszy oddelegowany ekspert.

(48)    W ramach podpułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(49)    W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia31.5.2018

COM(2018) 369 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego

ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiającego program wymiany, pomocy i szkoleń w dziedzinie ochrony euro przed fałszowaniem na lata 2021–2027 (program „Perykles IV”)

{SWD(2018) 281 final}

ZAŁĄCZNIK

WSKAŹNIKI SŁUŻĄCE OCENIE PROGRAMU

Program będzie ściśle monitorowany w oparciu o zestaw wskaźników mających na celu pomiar zakresu, w jakim osiągnięto cele ogólne i szczegółowe programu, oraz w celu zminimalizowania obciążeń i kosztów administracyjnych. W tym celu gromadzone będą dane dotyczące następującego zestawu kluczowych wskaźników:

a)liczba wykrytych fałszywych euro;

b)liczba zlikwidowanych nielegalnych wytwórni; oraz

c)informacje zwrotne otrzymane od uczestników działań finansowanych z programu.

Dane i informacje dotyczące kluczowych wskaźników skuteczności działania są gromadzone co roku przez następujące podmioty:

·Komisja gromadzi dane dotyczące liczby fałszywych monet i banknotów euro;

·Komisja gromadzi dane dotyczące liczby zlikwidowanych nielegalnych wytwórni;

·Komisja i beneficjenci programu gromadzą dane dotyczące informacji zwrotnych otrzymanych od uczestników działań finansowanych z programu.