EUROPESE COMMISSIE

Straatsburg, 12.9.2023

COM(2023) 529 final

2023/0322(CNS)

Voorstel voor een

RICHTLIJN VAN DE RAAD

inzake verrekenprijzen

{SWD(2023) 308-309}

TOELICHTING

1.ACHTERGROND VAN HET VOORSTEL

•Motivering en doel van het voorstel

De term “verrekenprijzen” heeft betrekking op de vaststelling van prijzen voor transacties tussen geassocieerde ondernemingen (d.w.z. leden van dezelfde multinationale onderneming, of MNO) waarbij eigendom of diensten worden overgedragen. Een aanzienlijk deel van de wereldhandel bestaat uit internationale overdrachten van goederen en diensten, kapitaal en immateriële activa (zoals intellectuele eigendom) binnen een MNO; dergelijke overdrachten worden “transacties binnen een groep” genoemd.

De transacties binnen een groep vallen niet noodzakelijk onder marktwerking, maar kunnen in hoge mate beantwoorden aan de gemeenschappelijke belangen van de groep als geheel. Aangezien de berekeningen van de belastingen over het algemeen zijn gebaseerd op rekeningen op entiteitsniveau, zullen de prijzen of andere voorwaarden waaronder deze transacties binnen een groep plaatsvinden van invloed zijn op de inkomsten en/of uitgaven van de betrokken entiteiten met betrekking tot die transacties, en bijgevolg op het bedrag van de winst dat elke groepsentiteit voor belastingdoeleinden vastlegt. Een hogere prijs verhoogt het inkomen van de verkoper en verlaagt het inkomen van de koper. Een lagere prijs verlaagt het inkomen van de verkoper en verhoogt het inkomen van de koper. De verrekenprijs is derhalve van invloed op de belastinggrondslag in zowel het land van de verkoper als het land van de koper die betrokken is bij een grensoverschrijdende transactie.

Het is daarom belangrijk om de juiste prijs, de zogeheten “verrekenprijs”, vast te stellen voor overdrachten binnen een groep. De “verrekenprijs” is de algemene term voor het bepalen van de prijzen van transacties tussen verbonden partijen.

Volgens de huidige internationale normen, die zijn ontwikkeld door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) 1 , moeten de prijzen van grensoverschrijdende transacties tussen gelieerde entiteiten van een multinationale groep op dezelfde basis worden vastgesteld als die van transacties tussen derden onder vergelijkbare omstandigheden. Dit staat bekend als het “zakelijkheidsbeginsel” en wordt tot uitdrukking gebracht in artikel 9 (inzake geassocieerde ondernemingen) van het OESO-modelverdrag ter voorkoming van dubbele belastingheffing 2 .

De grondgedachte achter dit voorstel steunt op het feit dat bijna alle lidstaten ook lid van de OESO 4 zijn en zich er daarom toe hebben verbonden om de OESO-beginselen en -aanbevelingen te volgen. Ondanks de politieke verbintenis van de meeste lidstaten verschillen de status en rol van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen momenteel echter van lidstaat tot lidstaat. Bovendien worden de verrekenprijsregels op het niveau van de Unie momenteel niet geharmoniseerd door middel van wetgevingshandelingen, al hebben alle lidstaten nationale wetgeving die voorziet in een gemeenschappelijke benadering van de basisbeginselen. Van volledige afstemming is evenwel geen sprake. Het feit dat elke lidstaat beschikt over een ruime discretionaire bevoegdheid voor de interpretatie en toepassing van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen leidt tot complexiteit en een ongelijk speelveld voor bedrijven.

Het risico dat bedrijven die grensoverschrijdend actief zijn dubbel en te veel belasting betalen, leidt tot een gebrek aan fiscale zekerheid als gevolg van mogelijke belastinggeschillen 5 tussen belastingdiensten van verschillende lidstaten in gevallen waarin zij verschillende standpunten innemen over de behandeling van een specifieke transactie binnen hun vennootschapsbelastingstelsel. In een steeds meer geglobaliseerde en competitieve wereldeconomie is er een toenemende behoefte aan meer fiscale zekerheid in de eengemaakte markt. Om de fiscale zekerheid aangaande hun belastingzaken te vergroten, proberen sommige bedrijven van een belastingdienst fiscale rulings te verkrijgen met betrekking tot de behandeling van bepaalde transacties. Als de fiscale ruling echter unilateraal wordt vastgesteld, kunnen andere betrokken lidstaten de overeengekomen behandeling van dergelijke transacties nog steeds aanvechten. Ook wanneer een unilaterale fiscale ruling wordt verkregen, bestaat er dus een reëel risico op belastinggeschillen en mogelijke dubbele of te hoge belastingheffing.

De complexiteit van de verrekenprijsregels en de verschillende uitvoering ervan in de nationale wetgevingen van de lidstaten veroorzaakt een aantal andere problemen:

–Winstverschuiving en belastingontwijking 6 : verrekenprijzen kunnen gemakkelijk worden gemanipuleerd om winst te verschuiven en kunnen worden gebruikt in het kader van agressieve fiscale planningsregelingen.

–Geschillen 7 en dubbele belastingheffing 8 : verrekenprijzen zijn subjectiever dan andere aspecten van directe en indirecte belastingen en zijn daarom gevoelig voor geschillen, aangezien belastingdiensten niet altijd dezelfde belangen en interpretaties delen. De reden hiervoor is dat, om dubbele belastingheffing te voorkomen, een goed onderbouwde primaire (opwaartse) correctie door de ene belastingdienst idealiter gevolgd zou moeten worden door een corresponderende (neerwaartse) correctie door de andere. Dit impliceert dat de tweede belastingdienst zijn belastinggrondslag dienovereenkomstig zou moeten verlagen, een optie die een belastingdienst naar alle waarschijnlijkheid zal willen vermijden.

–Hoge nalevingskosten: Dubbele belastingheffing is nu al een aanzienlijke kostenpost voor bedrijven die grensoverschrijdend opereren. Daarnaast zijn ook de kosten voor de naleving van de belastingwetgeving 9 in verband met verrekenprijzen aanzienlijk. Deze kosten vloeien voort uit de verplichting voor bedrijven om te bepalen welke prijzen als zakelijk kunnen worden beschouwd, door studies uit te voeren en de bijbehorende documentatie samen te stellen en bij te houden/bij te werken.

Deze fiscale belemmeringen voor bedrijven hinderen de goede werking van de eengemaakte markt en hebben een negatieve invloed op het bereiken van de mogelijke efficiëntieverbeteringen die de eengemaakte markt zou kunnen opleveren. Als gevolg hiervan wordt het concurrentievermogen van de eengemaakte markt ondermijnd.

Dit voorstel heeft tot doel om belastingregels te vereenvoudigen en de fiscale zekerheid voor bedrijven in de EU te vergroten, waardoor het risico op geschillen en dubbele belastingheffing en de bijbehorende nalevingskosten worden verminderd en bijgevolg het concurrentievermogen en de efficiëntie van de eengemaakte markt worden verbeterd. Een duidelijk resultaat van zowel de gerichte als de openbare raadplegingen was dat het bedrijfsleven aangaf behoefte te hebben aan fiscale zekerheid, en meer in het algemeen, rechtszekerheid. Fiscale zekerheid heeft altijd een hoge prioriteit gehad voor het bedrijfsleven en wordt vaak beschouwd als een grotere zorg dan het belastingtarief. Dit is een steeds belangrijker probleem geworden vanwege het grote aantal ambitieuze hervormingen in de internationale vennootschapsbelasting dat de afgelopen jaren is doorgevoerd.

Deze doelstelling wordt bereikt door: 1) opneming van het zakelijkheidsbeginsel in het recht van de Unie; 2) harmonisatie van de belangrijkste verrekenprijsregels; 3) verduidelijking van de rol en status van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen; en 4) invoering van de mogelijkheid om binnen de Unie gemeenschappelijke bindende regels voor specifieke verrekenprijskwesties vast te stellen binnen het door de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen geboden kader.

Het voorstel zou zorgen voor een geleidelijke ontwikkeling van gemeenschappelijke en consistente benaderingen door de belastingautoriteiten van de lidstaten ten aanzien van de interpretatie en toepassing van de verrekenprijsregels, door het zakelijkheidsbeginsel op te nemen in het Unierecht en de rol en status van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen te verduidelijken. Bovendien zou het vooruitzicht dat er in het kader van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen met betrekking tot specifieke transacties gemeenschappelijke bindende regels voor de lidstaten worden vastgesteld, de veerkracht van bedrijven in de Unie moeten verbeteren, het aantal verstoringen moeten verminderen en moeten bijdragen aan een gelijk speelveld in de eengemaakte markt.

•Verenigbaarheid met bestaande bepalingen op het beleidsterrein

•Verenigbaarheid met andere beleidsterreinen van de Unie

2.RECHTSGRONDSLAG, SUBSIDIARITEIT EN EVENREDIGHEID

•Rechtsgrondslag

•Subsidiariteit (bij niet-exclusieve bevoegdheid)

•Evenredigheid

•Keuze van het instrument

3.EVALUATIE, RAADPLEGING VAN BELANGHEBBENDEN EN EFFECTBEOORDELING

•Evaluatie van bestaande wetgeving en controle van de resultaatgerichtheid ervan

•Raadpleging van belanghebbenden

•Bijeenbrengen en gebruik van expertise

•Effectbeoordeling

Optie 1: opneming van het zakelijkheidsbeginsel en de richtlijnen voor verrekenprijzen van de OESO in het Unierecht

Deze optie omvat het harmoniseren van de normen voor verrekenprijzen binnen de Unie in de vorm van op beginselen gebaseerde wetgeving. Het zakelijkheidsbeginsel zou in het Unierecht worden geïntegreerd. Bovendien zou de wetgeving de status en rol van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen verduidelijken en voor de interpretatie van het zakelijkheidsbeginsel naar de laatste versie daarvan verwijzen. Feitelijk zouden de OESO-richtlijnen worden omgezet in een bindend instrument, maar dit zou uitsluitend betrekking hebben op de (meest recente) versie die in het Unierecht zou worden opgenomen, niet op herzieningen daarvan. Het doel zou zijn om ervoor te zorgen dat de lidstaten hetzelfde beginsel volgen en een gemeenschappelijke benadering van de toepassing van verrekenprijzen hanteren.

Optie 2: opneming van het zakelijkheidsbeginsel en de richtlijnen voor verrekenprijzen van de OESO in het Unierecht, naast de geleidelijke ontwikkeling van gemeenschappelijke benaderingen van de toepassing van verrekenprijzen.

Deze optie bouwt voort op optie 1 en heeft niet alleen tot doel ervoor te zorgen dat de EU-lidstaten hetzelfde beginsel toepassen, maar zou een stap verder gaan met de invoering van een mechanisme dat zou zorgen voor coördinatie van de standpunten en interpretaties van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen tussen de lidstaten.

Net als in optie 1 zou het zakelijkheidsbeginsel in het Unierecht worden opgenomen en zou de wetgeving de rol en status van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen verduidelijken, maar deze zouden ook worden aangevuld met een mechanisme voor de coördinatie van de interpretatie en toepassing ervan op het niveau van de Unie. Daarnaast omvat deze optie verschillende bepalingen waarin de kernregels inzake verrekenprijzen zijn vastgelegd. Deze optie zou voorts leiden tot specifieke regels om misbruik van verrekenprijzen te voorkomen. Ook zou een deskundigengroep moeten worden opgericht om de interpretatie van het zakelijkheidsbeginsel te bespreken en daarover overeenstemming te bereiken teneinde te zorgen voor een gecoördineerde interpretatie en aanpak van praktische problemen die voortvloeien uit verrekenprijspraktijken in de Unie.

De Commissie is van mening dat er een positief economisch effect zal optreden als gevolg van de lagere nalevingskosten, zowel op het niveau van de belastingdiensten als op het niveau van de belastingplichtigen, en een grotere fiscale zekerheid, hetgeen zal resulteren in minder belastinggeschillen. De sociale en milieueffecten zullen naar verwachting vrij beperkt zijn.

Grondrechten

4.GEVOLGEN VOOR DE BEGROTING

5.OVERIGE ELEMENTEN

•Uitvoeringsplanning en regelingen betreffende controle, evaluatie en rapportage

•Artikelsgewijze toelichting

i) Het zakelijkheidsbeginsel

ii) Gemeenschappelijke kernelementen

In sommige gevallen levert de toepassing van een verrekenprijsmethode één enkel resultaat op dat de meest betrouwbare maatstaf voor het zakelijke resultaat is. In andere gevallen kan de toepassing van een methode een aantal resultaten opleveren, waaruit een reeks betrouwbare resultaten kan worden afgeleid. In overeenstemming met de beste internationale praktijken wordt in artikel 12 voorgeschreven dat wanneer de toepassing van de meest geschikte methode een reeks cijfers oplevert, de zakelijke bandbreedte moet worden bepaald aan de hand van het interkwartielbereik. Het interkwartielbereik is het bereik van het 25e tot het 75e percentiel van de resultaten die zijn afgeleid uit de vergelijkbare vrijemarkttransacties.

Om geschillen tot een minimum te beperken en een gemeenschappelijke aanpak in de hele Unie te waarborgen, wordt in de bepaling verder voorgeschreven dat i) er voor een belastingplichtige geen correcties mogen worden doorgevoerd wanneer zijn resultaten binnen het interkwartielbereik vallen, tenzij de belastingdienst of de belastingplichtige aantoont dat een specifieke verschillende positionering in het bereik gerechtvaardigd is door de feiten en omstandigheden van het specifieke geval; ii) wanneer de resultaten van een concerntransactie buiten de zakelijke bandbreedte vallen, de belastingdiensten de mediaan van alle resultaten moeten corrigeren, tenzij de belastingplichtige of de belastingdienst aantoont dat een ander punt in het bereik in het specifieke geval een betrouwbaardere zakelijke prijs bepaalt.

Documentatie over verrekenprijzen

Een belangrijk onderdeel van de naleving van verrekenprijzen is de documentatie die aantoont dat de prijzen van de relevante transacties in overeenstemming met het zakelijkheidsbeginsel zijn. Bijlage 2 bevat de basiselementen voor de documentatieregels en zal in een later stadium, in overeenstemming met de bepalingen van artikel 13, door de Commissie nader worden gespecificeerd om eventueel elementen toe te voegen, zoals standaardmodellen waarin het type en de inhoud van verrekenprijsinformatie, de te behandelen termijnen, taalvereisten en onder de documentatieplicht vallende belastingplichtigen zijn vastgelegd.

iii) Toepassing van het zakelijkheidsbeginsel en toekomstige gemeenschappelijke regels inzake specifieke onderwerpen

2023/0322 (CNS)

Voorstel voor een

RICHTLIJN VAN DE RAAD

inzake verrekenprijzen

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 115,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Parlement 28 ,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité 29 ,

Handelend volgens een bijzondere wetgevingsprocedure,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)De term “verrekenprijzen” heeft betrekking op de vaststelling van prijzen voor grensoverschrijdende transacties tussen geassocieerde ondernemingen binnen een MNO-groep. Aangezien de berekeningen van belastingen doorgaans zijn gebaseerd op rekeningen op entiteitsniveau, zullen de prijzen waartegen, of andere omstandigheden waaronder deze grensoverschrijdende transacties tussen geassocieerde ondernemingen plaatsvinden van invloed zijn op de inkomsten en/of kosten van de betrokken entiteiten met betrekking tot die transacties, en bijgevolg op het bedrag van de winst dat elke groepsentiteit voor belastingdoeleinden registreert in het rechtsgebied waarbinnen zij actief is.

(2)De wereldwijd erkende norm voor het bepalen van de prijzen tussen geassocieerde ondernemingen voor belastingdoeleinden is het zogenaamde “zakelijkheidsbeginsel”. Het zakelijkheidsbeginsel schrijft voor dat individuele groepsleden van een MNO met elkaar moeten handelen alsof zij onafhankelijke derden zijn. Met andere woorden: de transacties tussen twee geassocieerde ondernemingen moeten een afspiegeling zijn van het resultaat dat zou zijn bereikt als de partijen niet gelieerd waren, d.w.z. als de partijen onafhankelijk van elkaar waren en de uitkomst (de prijs of de marges) werd bepaald door (open) marktwerking.

(3)Wanneer lidstaten het zakelijkheidsbeginsel verschillend toepassen of interpreteren, creëren zij situaties die schadelijk kunnen zijn voor de interne markt. Inconsistentie in de toepasselijke verrekenprijsregels kan niet alleen leiden tot dubbele belastingheffing, maar ook tot winstverschuivingen en belastingontwijking. Een dergelijke inconsistentie vormt een ernstig fiscaal obstakel voor bedrijven die grensoverschrijdend actief zijn, zal waarschijnlijk leiden tot economische verstoringen en inefficiënties en heeft negatieve gevolgen voor grensoverschrijdende investeringen en groei.

(4)Deze richtlijn bevat regels om te zorgen voor een gemeenschappelijke toepassing van het zakelijkheidsbeginsel in de hele Unie, met als doel om de fiscale zekerheid te vergroten en het aantal gevallen van dubbele belastingheffing en dubbele niet-belastingheffing te verminderen.

(5)Om ervoor te zorgen dat het zakelijkheidsbeginsel overal in de Unie op uniforme wijze wordt toegepast, moeten de lidstaten een gemeenschappelijke definitie van “geassocieerde ondernemingen” toepassen. Om gelijke behandeling te waarborgen, moet een vaste inrichting voor de toepassing van deze richtlijn worden behandeld als een geassocieerde onderneming en moeten de interne betrekkingen tussen het hoofdkantoor en de vaste inrichting daarom worden bepaald in overeenstemming met het zakelijkheidsbeginsel.

(6)Om dubbele belastingheffing te beperken, moeten de lidstaten beschikken over adequate mechanismen om, wanneer een primaire correctie plaatsvindt in een andere lidstaat of rechtsgebied van een derde land, een overeenkomstige correctie te kunnen doorvoeren. De lidstaten moeten met name de mogelijkheid hebben om overeenkomstige correcties uit te voeren en mogen de toekenning van een dergelijke correctie niet beperken in het kader van procedures voor onderling overleg (een POO), maar ook niet als gevolg van: i) een “versnelde” procedure die binnen 180 dagen moet worden afgerond zonder dat een POO hoeft te worden gestart wanneer er geen twijfel bestaat over de gegrondheid van de primaire correctie; of ii) gezamenlijke audits of andere vormen van internationale samenwerking, waaronder multilaterale risicobeoordelingsprogramma’s zoals de Europese aanpak van vertrouwen en samenwerking (Etaca) en het Internationaal programma voor nalevingsborging (ICAP).

(7)Er kunnen legitieme redenen zijn waarom een overeenkomstige correctie niet wordt toegestaan of kleiner is dan de primaire correctie. In het bijzonder dienen de lidstaten geen overeenkomstige correcties toe te staan indien: i) de primaire correctie wordt geacht niet in overeenstemming met het zakelijkheidsbeginsel te zijn, ii) de primaire correctie niet leidt tot de belasting van een bedrag aan winst in een ander rechtsgebied waarover de geassocieerde onderneming in de betrokken lidstaat al belasting moet betalen, en iii) indien in het geval dat er een rechtsgebied van een derde land bij is betrokken, er geen belastingverdrag bestaat. Wanneer er geen primaire correctie plaatsvindt, mogen de lidstaten alleen een neerwaartse correctie aanbrengen indien: i) de neerwaartse correctie in overeenstemming is met het zakelijkheidsbeginsel, ii) een bedrag gelijk aan de neerwaartse correctie is opgenomen in de winst van de geassocieerde onderneming in het andere rechtsgebied en daar belasting moet worden betaald, en iii) een mededeling over het voornemen om een neerwaartse correctie door te voeren naar het desbetreffende rechtsgebied is gestuurd. Het doel van de vorige bepalingen is ervoor te zorgen dat: i) de lidstaten het recht behouden om te beoordelen of de primaire correctie op zakelijke basis plaatsvindt, en ii) er geen sprake is van dubbele belastingheffing of dubbele niet-belastingheffing. De lidstaten mogen geen situaties van dubbele niet-belastingheffing creëren.

(8)Om een gemeenschappelijke aanpak van compenserende correcties binnen de Unie vast te stellen en geschillen te vermijden, bevat deze richtlijn de voorwaarden waaronder de lidstaten een compenserende correctie moeten erkennen. Deze bepaling moet worden uitgelegd in samenhang met het verslag van het door de Commissie opgerichte Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen over compenserende correcties van 2013 30 .

(9)Om ervoor te zorgen dat de resultaten van verrekenprijzen worden bepaald in overeenstemming met het feitelijke gedrag van verbonden partijen, vereist deze richtlijn een zorgvuldige afbakening van de feitelijke transactie tussen de geassocieerde ondernemingen door de contractuele betrekkingen tussen de partijen te analyseren in combinatie met het gedrag van de partijen. In dit verband moet de cruciale eerste stap van de verrekenprijsanalyse bestaan uit een nauwkeurige omschrijving van de transacties tussen bedrijven op basis van een analyse van hun economisch relevante kenmerken, zoals die niet alleen tot uiting komen in de contracten tussen de partijen, maar ook in hun gedrag en andere relevante feiten. De contractuele voorwaarden moeten het uitgangspunt zijn voor de analyse, en voor zover het gedrag of andere feiten niet in overeenstemming zijn met de schriftelijke overeenkomst, moet het gedrag van de partijen (en niet de voorwaarden van de schriftelijke overeenkomst) worden beschouwd als het beste bewijs van de daadwerkelijk ondernomen transactie(s).

(10)Verrekenprijsmethoden worden gebruikt om de zakelijke prijzen voor transacties tussen geassocieerde ondernemingen vast te stellen. De in deze richtlijn genoemde methoden zijn in overeenstemming met hoofdstuk III van de richtlijnen voor verrekenprijzen voor multinationale ondernemingen en belastingdiensten van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) uit 2022 (“OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen”). In deze richtlijn wordt geen voorkeur uitgesproken voor een van deze erkende verrekenprijsmethoden. In plaats daarvan moet de regel van de meest geschikte methode van deze richtlijn worden toegepast, zodat de meest geschikte methode moet worden gekozen gelet op de feiten en omstandigheden van het specifieke geval. In deze richtlijn wordt verder bepaald dat een andere verrekenprijsmethode dan de door de OESO erkende methoden alleen mag worden toegepast wanneer kan worden aangetoond dat: i) geen van de door de OESO erkende methoden redelijkerwijs kan worden toegepast om zakelijke voorwaarden te bepalen voor de concerntransactie (d.w.z. de transactie tussen geassocieerde ondernemingen); en ii) die andere methode een resultaat oplevert dat in overeenstemming is met het resultaat dat zou worden bereikt door onafhankelijke ondernemingen die onder vergelijkbare omstandigheden vergelijkbare vrijemarkttransacties zouden uitvoeren. De belastingplichtige of de belastingdienst die een andere methode wil gebruiken dan een van de door de OESO erkende methoden draagt de last om aan te tonen dat aan de vereisten is voldaan. Wanneer aan de voorwaarden is voldaan en een economische waarderingstechniek wordt toegepast om een zakelijke prijs vast te stellen, moet terdege rekening worden gehouden met de inhoud en aanbevelingen van het verslag van het door de Commissie opgerichte Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen van 2017 over het gebruik van economische waarderingstechnieken bij verrekenprijzen 31 .

11)De keuze van de verrekenprijsmethode moet altijd zijn gericht op het vinden van de meest geschikte methode voor een specifiek geval. Bij de selectie van de meest geschikte verrekenprijsmethode moet rekening worden gehouden met i) de respectieve sterke en zwakke punten van de verrekenprijsmethoden; ii) de geschiktheid van de onderzochte methode in het licht van de aard van de concerntransactie, met name bepaald aan de hand van een functionele analyse; iii) de beschikbaarheid van betrouwbare informatie (met name over vergelijkbare vrijemarkttransacties) die nodig is om de geselecteerde methode of andere methoden toe te passen; en iv) de mate van vergelijkbaarheid tussen concern- en vrijemarkttransacties, met inbegrip van de betrouwbaarheid van de vergelijkbaarheidscorrecties die nodig kunnen zijn om materiële verschillen tussen beide transacties weg te nemen. Geen enkele methode is geschikt voor elke mogelijke situatie, en er hoeft ook niet te worden aangetoond dat een bepaalde methode in bepaalde omstandigheden niet geschikt is. Opgemerkt zij dat eenzijdige methoden zoals de wederverkoopprijs-, kostprijs-plus-methoden en de methode van de transactionele nettomarge niet als betrouwbaar worden gezien als elke partij bij een transactie unieke en waardevolle bijdragen levert aan de concerntransactie of wanneer de partijen sterk met elkaar geïntegreerde activiteiten uitvoeren. In een dergelijk geval is de winstsplitsingsmethode de meest geschikte methode, aangezien onafhankelijke partijen de prijs van de transactie feitelijk zouden kunnen bepalen in verhouding tot hun respectieve bijdragen, in welk geval een tweezijdige methode geschikter zou zijn. Eenzijdige methoden zijn geschikt in gevallen waarin een van de partijen alle bij de concerntransactie betrokken unieke en waardevolle bijdragen levert terwijl de andere partij geen unieke en waardevolle bijdrage levert. In dat geval moet de geteste partij — oftewel de partij bij de concerntransactie waarvoor een financiële indicator wordt getest — degene zijn op wie een verrekenprijsmethode op de meest betrouwbare manier kan worden toegepast en waarvoor de meest betrouwbare vergelijkbare gegevens kunnen worden gevonden. De partij die geen unieke en waardevolle bijdragen levert in verband met de transactie, is veelal de partij op wie een eenzijdige verrekenprijsmethode het betrouwbaarst kan worden toegepast.

(12)Om het zakelijkheidsbeginsel te kunnen toepassen, is het noodzakelijk om eerst een vergelijkbaarheidsanalyse uit te voeren, die in grote lijnen bestaat uit twee onderdelen: i) het identificeren van de commerciële of financiële betrekkingen tussen de geassocieerde ondernemingen en de daarmee samenhangende voorwaarden en economisch relevante omstandigheden; en ii) het vergelijken van de voorwaarden en economisch relevante omstandigheden van transacties tussen geassocieerde ondernemingen (concerntransacties) met die van vergelijkbare transacties tussen onafhankelijke ondernemingen (vergelijkbare vrijemarkttransacties). De in aanmerking te nemen vergelijkbaarheidsfactoren zijn: i) de contractuele voorwaarden van de transactie, ii) de functionele analyse (de functies die elke onderneming vervult, gelet op de gebruikte activa en de op zich genomen risico’s), iii) de kenmerken van het product of de dienst waarop een transactie betrekking heeft, iv) de economische omstandigheden en v) de bedrijfsstrategieën. Wanneer de omstandigheden van de concerntransactie zijn vastgesteld, zou moeten worden overgegaan tot de daadwerkelijke vergelijking en beoordeling of de transactie op zakelijke basis is verlopen. Daartoe moeten de voorwaarden van de onderzochte concerntransactie worden vergeleken met de voorwaarden van een vergelijkbare vrijemarkttransactie. Een concerntransactie en een vrijemarkttransactie worden als vergelijkbaar beschouwd indien de economisch relevante kenmerken van de twee transacties en de omstandigheden eromheen voldoende vergelijkbaar zijn om als een betrouwbare maatstaf voor een zakelijk resultaat te dienen. De twee transacties hoeven niet identiek te zijn om vergelijkbaar te zijn. Wel is het zo dat geen van de verschillen tussen de twee transacties van wezenlijke invloed mag zijn op de zakelijke prijs of de zakelijke winst; indien er wezenlijke verschillen bestaan, moeten redelijk nauwkeurige correcties worden verricht om het effect ervan te elimineren. Bij het zoeken naar vergelijkbare vrijemarkttransacties moet terdege rekening worden gehouden met de aanbevelingen in het verslag van het door de Commissie opgerichte Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen van 2016 over het gebruik van vergelijkbare transacties binnen de EU 32 .

(13)Om het aantal geschillen tot een minimum te beperken en een gemeenschappelijke aanpak in de hele Unie te waarborgen, wordt in deze richtlijn voorts bepaald dat er voor een belastingplichtige geen correcties mogen worden doorgevoerd wanneer zijn resultaten binnen het interkwartielbereik vallen, tenzij de belastingdienst of de belastingplichtige aantoont dat een specifieke verschillende positionering in het bereik gerechtvaardigd is door de feiten en omstandigheden van het specifieke geval. Wanneer de resultaten van een concerntransactie buiten de zakelijke bandbreedte vallen, moeten de belastingdiensten worden verplicht de mediaan van alle resultaten te corrigeren, tenzij de belastingplichtige of de belastingdienst aantoont dat in een specifiek geval een ander punt in het bereik een betrouwbaardere zakelijke prijs geeft.

(14)Om de regeldruk voor belastingplichtigen die binnen de Unie grensoverschrijdend actief zijn te verlagen, moet voorts een gemeenschappelijke aanpak van de documentatie over verrekenprijzen worden ingevoerd. Eén standaardmodel, regels inzake de inhoud en taalkundige regelingen, termijnen en de vaststelling welke belastingplichtigen onder de documentatieplicht vallen, zouden vereenvoudiging en potentiële kostenbesparingen opleveren, rekening houdend met hoofdstuk V over documentatie van de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen en de gedragscode inzake verrekenprijsdocumentatie voor geassocieerde ondernemingen in de Europese Unie 33 .

(15)De regels van deze richtlijn moeten worden toegepast op een wijze die in overeenstemming is met de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen.

(16)Om belastingplichtigen meer zekerheid te bieden en het risico van dubbele belastingheffing te beperken, voorziet deze richtlijn in de mogelijkheid om via uitvoeringshandelingen verdere gemeenschappelijke bindende verrekenprijsregels vast te stellen. Deze uitvoeringshandelingen zullen belastingplichtigen een duidelijk beeld geven van wat de belastingdiensten in de Unie aanvaardbaar achten voor specifieke transacties, en zullen voorzien in zogenoemde “veilige havens” die regeldruk en het aantal geschillen zullen verminderen. Gezien de mogelijke impact van dergelijke maatregelen op de nationale uitvoerende en handhavingsbevoegdheden op het gebied van directe belastingen, de uitoefening van belastingrechten die zijn toegekend in het kader van bilaterale of multilaterale belastingverdragen ter voorkoming van dubbele belastingheffing of dubbele niet-belastingheffing, en gezien de mogelijke gevolgen voor de belastinggrondslagen van de lidstaten, moeten uitvoeringsbevoegdheden om besluiten op grond van deze richtlijn vast te stellen, aan de Raad worden toegekend op voorstel van de Commissie.

(17) Om de doeltreffendheid van de nieuwe regels in deze richtlijn te beoordelen, moet de Commissie een evaluatie opstellen op basis van de door de lidstaten verstrekte informatie en andere beschikbare gegevens.

(18)Om bedrijven in staat te stellen rechtstreeks de voordelen van de interne markt te genieten zonder onnodige extra administratieve lasten, moet informatie over de belastingbepalingen van deze richtlijn toegankelijk worden gemaakt via één digitale toegangspoort, overeenkomstig Verordening (EU) 2018/1724 34 . Deze digitale toegangspoort biedt een centraal loket voor grensoverschrijdende gebruikers voor de onlineverstrekking van informatie, procedures en ondersteuning die relevant zijn voor de werking van de interne markt.

19)De verwerking van persoonsgegevens in het kader van deze richtlijn moet voldoen aan Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad 35 . De lidstaten kunnen in het kader van deze richtlijn persoonsgegevens verwerken met het oog op de oprichting van geassocieerde ondernemingen zoals bedoeld in artikel 5.

(20)De bewaartermijn van tien jaar is gerechtvaardigd om de lidstaten in staat te stellen te voldoen aan de meeste verjaringstermijnen. (21) Om de administratieve lasten voor belastingplichtigen te verminderen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen met betrekking tot de verrekenprijsdocumentatie, door gemeenschappelijke modellen vast te leggen, taalkundige vereisten vast te stellen en te bepalen welk type belastingplichtige zich aan deze modellen moet houden en welke termijnen in acht moeten worden genomen. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden passende raadplegingen houdt, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen worden uitgevoerd in overeenstemming met de beginselen van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven. Om met name te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen, ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde moment als de deskundigen van de lidstaten en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van gedelegeerde handelingen.

(22)Aangezien de doelstelling van deze richtlijn niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar vanwege het grensoverschrijdende karakter van de verrekenprijsregels en de noodzaak om de nalevingskosten in de interne markt als geheel te verminderen beter op het niveau van de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen vaststellen. Overeenkomstig het in datzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is voor de verwezenlijking van deze doelstelling.

(23)De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad en heeft op [invoegen] een advies uitgebracht,

HEEFT DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 1
Voorwerp

Deze richtlijn bevat regels om de verrekenprijsregels van de lidstaten te harmoniseren en te zorgen voor een gemeenschappelijke toepassing van het zakelijkheidsbeginsel binnen de Unie.

Artikel 2
Toepassingsgebied

Deze richtlijn is van toepassing op belastingplichtigen die zijn geregistreerd in of belastingplichtig zijn in een of meer lidstaten, met inbegrip van vaste inrichtingen in een of meer lidstaten.

Artikel 3
Definities

Voor de toepassing van deze richtlijn wordt verstaan onder:

1)“zakelijkheidsbeginsel”: de internationale norm die voorschrijft dat geassocieerde ondernemingen met elkaar zaken moeten doen alsof zij onafhankelijke derden zijn. Met andere woorden: de transacties tussen twee geassocieerde ondernemingen moeten een afspiegeling zijn van het resultaat dat zou zijn bereikt als de partijen niet gelieerd waren, d.w.z. als de partijen onafhankelijk van elkaar waren en de uitkomst (de prijs of de marges) werd bepaald door (open) marktwerking.

2)“zakelijk resultaat”: het resultaat van een concerntransactie indien de voorwaarden die tussen de geassocieerde ondernemingen in hun commerciële of financiële betrekkingen zijn vastgesteld of opgelegd, de voorwaarden waren geweest die tussen onafhankelijke ondernemingen zouden zijn vastgesteld.

3) “zakelijke bandbreedte”: een reeks cijfers die aanvaardbaar is om vast te stellen of de voorwaarden van een concerntransactie zakelijke voorwaarden zijn en die zijn afgeleid van de toepassing van dezelfde verrekenprijsmethode op meerdere vergelijkbare gegevens;

4)“vaste inrichting”: een vaste bedrijfsvestiging, zoals gedefinieerd in het desbetreffende bilaterale verdrag ter voorkoming van dubbele belastingheffing of, bij gebreke daarvan, in het nationale recht;

5)“onafhankelijke ondernemingen”: ondernemingen die geen geassocieerde ondernemingen in de zin van artikel 5 zijn;

6)“primaire correctie”: een opwaartse correctie van de belastbare winst van een onderneming door een belastingdienst in een eerste rechtsgebied als gevolg van de toepassing van het zakelijkheidsbeginsel op transacties waarbij een geassocieerde onderneming in een tweede fiscale rechtsgebied betrokken is;

7) “overeenkomstige correctie”: een neerwaartse correctie van de belastbare winsten van een onderneming door de belastingdienst in een tweede rechtsgebied als gevolg van een primaire correctie door de belastingdienst in een eerste rechtsgebied, zodat de winstverdeling door de twee rechtsgebieden consistent is;

8) “compenserende correctie”: een aanpassing waarbij de belastingplichtige een verrekenprijs voor belastingdoeleinden opgeeft die, naar het oordeel van de belastingplichtige, een zakelijke prijs is voor een concerntransactie, ook al verschilt deze prijs van het bedrag dat feitelijk tussen de geassocieerde ondernemingen in rekening wordt gebracht;

9) “methode van de vergelijkbare vrijemarktprijs”: een verrekenprijsmethode waarin een vergelijking wordt gemaakt tussen de prijs die voor onroerend goed of diensten die worden overgedragen in het kader van een concerntransactie in rekening wordt gebracht en de prijs die in het kader van een vergelijkbare vrijemarkttransactie in vergelijkbare omstandigheden in rekening wordt gebracht;

10) “methode van de wederverkoopprijs”: een verrekenprijsmethode op basis van de prijs waartegen een product dat is gekocht bij een geassocieerde onderneming wordt doorverkocht aan een onafhankelijke onderneming; de wederverkoopprijs minus de verkoopprijsmarge en het resultaat, met aftrek van de verkoopprijsmarge, kan, na correctie voor andere kosten in verband met de aankoop van het product, bv. douanerechten, worden beschouwd als een zakelijke prijs van de oorspronkelijke eigendomsoverdracht tussen de geassocieerde ondernemingen;

11)“kostprijs-plus-methode”: een verrekenprijsmethode waarbij wordt gebruikgemaakt van de kosten die de leverancier van goederen (of diensten) maakt in het kader van een concerntransactie; bij deze kosten wordt een passende opslag opgeteld om tot een passende winst te komen in het licht van de uitgevoerde functies (rekening houdend met de gebruikte activa en de op zich genomen risico’s) en de marktomstandigheden; de prijs kan, na toevoeging van de opslag aan de juiste kostenbasis, worden beschouwd als een zakelijke prijs van de oorspronkelijke concerntransactie;

12)“methode van de transactionele nettomarge”: een transactionele winstmethode waarbij de nettowinstmarge wordt onderzocht in relatie tot een geschikte basis (bijvoorbeeld kosten, omzet, activa) die een belastingplichtige realiseert in een concerntransactie die geschikt is om te worden geaggregeerd;

13)“winstsplitsingsmethode”: een transactionele winstsplitsingsmethode waarbij de relevante winsten uit een concerntransactie (of uit concerntransacties die geschikt zijn om te worden geaggregeerd) voor de geassocieerde ondernemingen moeten worden gesplitst en waarbij die winsten vervolgens over de geassocieerde ondernemingen worden verdeeld op een economisch geldige basis die een benadering vormt van de winstverdeling die op zakelijke basis zou zijn overeengekomen;

14)“vergelijkbaarheidsanalyse”: een vergelijking van een concerntransactie met een vrijemarkttransactie;

15)“concerntransactie”: een transactie tussen twee geassocieerde ondernemingen;

16)“vergelijkbare vrijemarkttransactie”: een transactie tussen onafhankelijke ondernemingen die vergelijkbaar is met de concerntransactie die wordt onderzocht;

17) “groep van multinationale ondernemingen” (“MNO-groep”): een groep multinationale ondernemingen van geassocieerde ondernemingen met bedrijfsvestigingen in twee of meer rechtsgebieden;

18)“OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen”: de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen voor multinationale ondernemingen en belastingdiensten van 2022, zoals goedgekeurd door de Raad van de OESO op grond van de aanbeveling van de Raad inzake de bepaling van verrekenprijzen tussen geassocieerde ondernemingen [C(95)126 final], en zoals gewijzigd op 20 januari 2022 en opgenomen in bijlage I, en alle verdere wijzigingen van deze OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen die de Unie heeft goedgekeurd in het kader van het Comité voor fiscale zaken van de OESO via de bepaling van een standpunt van de Unie krachtens artikel 218, lid 9, VWEU;

19)“kostenbijdrageregeling”: een contractuele regeling tussen bedrijven voor het delen van de bijdragen en risico’s die gepaard gaan met de gezamenlijke ontwikkeling, productie of verkrijging van immateriële activa, materiële activa of diensten, met dien verstande dat dergelijke immateriële activa, materiële activa of diensten naar verwachting voordelen zullen opleveren voor de individuele bedrijven van elk van de deelnemers.

HOOFDSTUK II

VERREKENPRIJSREGELS

Artikel 4
Algemene regel voor de toepassing van het zakelijkheidsbeginsel

1.De lidstaten zorgen ervoor dat wanneer een onderneming één of meer commerciële of financiële grensoverschrijdende transacties met een geassocieerde onderneming aangaat, die onderneming het bedrag van haar belastbare winst bepaalt op een wijze die in overeenstemming is met het zakelijkheidsbeginsel.

2.De lidstaten zorgen ervoor dat indien de voorwaarden die worden vastgesteld of opgelegd bij commerciële of financiële grensoverschrijdende transacties tussen geassocieerde ondernemingen niet in overeenstemming met het zakelijkheidsbeginsel zijn, elk bedrag aan winst dat aan een van de ondernemingen zou zijn toegekomen en waarover die onderneming in een lidstaat belasting had moeten betalen indien de voorwaarden van de transacties in overeenstemming waren geweest met het zakelijkheidsbeginsel, maar dat vanwege de niet-zakelijke voorwaarden niet aan die onderneming is toegekomen, moet worden inbegrepen in de belastbare winst van die onderneming en dienovereenkomstig moet worden belast.

Artikel 5
Geassocieerde ondernemingen

1.Voor de toepassing deze richtlijn betekent “geassocieerde onderneming” een persoon die gelieerd is met een andere persoon op een van de volgende wijzen:

(a)een persoon neemt deel aan de leiding van een andere persoon waarbij hij invloed van betekenis kan uitoefenen op die andere persoon;

(b) een persoon neemt deel aan de zeggenschap over een andere persoon door middel van een deelneming van meer dan 25 % van de stemrechten;

(c)een persoon neemt deel in het kapitaal van een andere persoon door middel van een eigendomsrecht van, rechtstreeks of middellijk, meer dan 25 % van het kapitaal;

(d)een persoon heeft recht op 25 % of meer van de winsten van een andere persoon.

2.Indien meer dan één persoon deelneemt aan de leiding van of de zeggenschap over, of in het kapitaal of de winsten van dezelfde persoon zoals bedoeld in lid 1, worden alle betrokken personen als geassocieerde ondernemingen beschouwd.

3.Als dezelfde personen deelnemen aan de leiding, aan de zeggenschap, in het kapitaal of in de winst van meer dan één persoon als bedoeld in lid 1, worden alle betrokken personen als geassocieerde ondernemingen beschouwd.

4.Voor de toepassing van de leden 1 en 2 worden onder een persoon zowel rechtspersonen als natuurlijke personen verstaan. Een persoon die met betrekking tot de stemrechten of het kapitaalbezit van een entiteit samen met een andere persoon optreedt, wordt beschouwd als houder van een deelneming in alle stemrechten of het volledige kapitaalbezit dat die andere persoon in de genoemde entiteit heeft.

5.Bij middellijke deelneming wordt vastgesteld of aan de criteria van lid 1, punten b) en c), is voldaan door vermenigvuldiging van de deelnemingspercentages door de opeenvolgende niveaus. Een persoon die meer dan 50 % van de stemrechten bezit, wordt geacht 100 % van de stemrechten te bezitten.

6.Een natuurlijke persoon, zijn of haar echtgeno(o)t(e) of erkende partner, overeenkomstig de toepasselijke nationale wetgeving, en zijn of haar bloedverwanten in de rechte lijn en zijn of haar broers en zussen worden behandeld als één persoon.

7.Een vaste inrichting wordt beschouwd als een geassocieerde onderneming van de onderneming waarvan zij deel uitmaakt.

Artikel 6
Overeenkomstige correcties

1.Bij een primaire correctie zorgen de lidstaten ervoor dat zij een overeenkomstige correctie aanbrengen om dubbele belastingheffing te voorkomen, indien is voldaan aan de volgende voorwaarden:

(a)de lidstaat die is verzocht de overeenkomstige correctie uit te voeren, stemt ermee in dat de primaire correctie in overeenstemming is met het zakelijkheidsbeginsel, zowel in beginsel als wat het bedrag betreft;

(b)de primaire correctie leidt tot de belasting van een bedrag aan winst in een ander rechtsgebied waarover de geassocieerde onderneming in de lidstaat die is verzocht de overeenkomstige correctie uit te voeren, in die lidstaat al belasting moet betalen;

(c)wanneer een rechtsgebied van een derde land betrokken is, is er een belastingverdrag van kracht om economische dubbele belastingheffing te voorkomen.

2.De lidstaten kunnen een overeenkomstige correctie toestaan als gevolg van een procedure van onderling overleg in het kader van een dubbelbelastingverdrag op grond van het Verdrag ter afschaffing van dubbele belasting in geval van winstcorrecties tussen verbonden ondernemingen van 1990 (“het Arbitrageverdrag”) 36 of op grond van Richtlijn (EU) 2017/1852 37 .

3.Niettegenstaande lid 2 zorgen de lidstaten ervoor dat een overeenkomstige correctie kan worden uitgevoerd naar aanleiding van een verzoek van een belastingplichtige met het oog op een primaire correctie in een ander rechtsgebied. De volgende procedure is van toepassing op de overeenkomstige correcties die op grond van dit lid worden uitgevoerd:

(a)Het verzoek van de belastingplichtige moet:

i)alle feitelijke en juridische omstandigheden aangeven die nodig zijn om, volgens het zakelijkheidsbeginsel, de primaire correctie in het andere rechtsgebied te beoordelen;

ii)een certificaat (of gelijkwaardig document) overleggen waaruit het definitieve karakter van de primaire correctie in het buitenland blijkt; indien de primaire correctie op de datum van indiening van het verzoek nog steeds niet definitief is, moet dit worden vermeld, samen met de voorwaarden waaronder de correcties definitief worden; het certificaat van het definitieve karakter van de primaire correctie wordt niettemin aan de betrokken lidstaat overgelegd voordat de overeenkomstige correctie wordt toegekend.

(b)De lidstaten verklaren het verzoek binnen 30 dagen ontvankelijk door middel van een kennisgeving aan de belastingplichtige indien alle in lid 3, punt a), bedoelde informatie is ingediend. In hetzelfde tijdsbestek stellen de lidstaten de belastingplichtige in kennis van het ontbreken van de nodige informatie en geven zij de belastingplichtige ten minste 30 dagen de tijd om deze te verstrekken. Indien de belastingplichtige de gevraagde informatie niet binnen de gestelde termijn verstrekt, kan het verzoek als niet-ontvankelijk worden afgewezen.

(c)De lidstaten zorgen ervoor dat, wanneer de dubbele belastingheffing het gevolg is van een primaire correctie in een andere lidstaat, de procedure binnen 180 dagen na ontvangst van het verzoek van de belastingplichtige wordt afgerond met een met redenen omklede akte van aanvaarding of afwijzing.

(d)In geval van aanvaarding delen de lidstaten de belastingdienst van het andere relevante rechtsgebied de erkenning van de overeenkomstige correctie mee.

(e)De lidstaten zorgen ervoor dat wanneer de overeenkomstige correctie niet wordt toegekend, de belastingplichtige nog steeds procedures voor onderlinge overeenstemming kan volgen in het kader van een dubbelbelastingverdrag, het Arbitrageverdrag of Richtlijn (EU) 2017/1852.

4.Niettegenstaande de leden 2 en 3 zorgen de lidstaten ervoor dat een overeenkomstige correctie kan worden doorgevoerd naar aanleiding van gezamenlijke belastingcontroles of andere vormen van internationale administratieve samenwerking wanneer is voldaan aan de volgende voorwaarden:

(a)de relevante belastingdiensten zijn het eens over de bepaling van de zakelijke prijs;

(b)de primaire en overeenkomstige correcties worden symmetrisch toegekend voor hetzelfde bedrag in alle relevante rechtsgebieden.

5.Niettegenstaande lid 1 mogen de lidstaten bij afwezigheid van een primaire correctie alleen een neerwaartse correctie aanbrengen indien is voldaan aan de volgende voorwaarden:

(a)de neerwaartse correctie is in beginsel en wat het bedrag betreft in overeenstemming met het zakelijkheidsbeginsel;

(b)een bedrag gelijk aan de neerwaartse correctie wordt opgenomen in de winst van de geassocieerde onderneming in het andere rechtsgebied en wordt zowel in de lidstaat als in het andere rechtsgebied belast en bijgevolg onderworpen aan dubbele belastingheffing;

(c)de lidstaat die is verzocht de neerwaartse correctie uit te voeren, heeft de belastingdienst van het betrokken rechtsgebied in kennis gesteld van het voornemen om een neerwaartse correctie uit te voeren, onder verstrekking van alle feitelijke en juridische omstandigheden die nodig zijn om de neerwaartse correctie te beoordelen volgens het zakelijkheidsbeginsel.  

Artikel 7
Compenserende correctie

De lidstaten zorgen ervoor dat een compenserende correctie in de vorm van een door de belastingplichtige geïnitieerde aanpassing aan het einde van het jaar wordt aanvaard indien is voldaan aan de volgende voorwaarden:

(a)voordat de betrokken transactie, of reeks transacties, wordt geregistreerd, heeft de belastingplichtige redelijke inspanningen geleverd om tot een zakelijk resultaat te komen;

(b)de belastingplichtige voert de correctie symmetrisch uit in de bedragen in alle betrokken lidstaten;

(c)de belastingplichtige past in de tijd consequent dezelfde aanpak toe;

(d)de belastingplichtige voert de correctie uit voordat hij de belastingaangifte indient;

(e)de belastingplichtige kan uitleggen waarom zijn prognose niet overeenkwam met het behaalde resultaat.

Artikel 8
Identificatie van de commerciële of financiële betrekkingen

1.De lidstaten zorgen ervoor dat de toepassing van het zakelijkheidsbeginsel begint met de identificatie en nauwkeurige afbakening van enerzijds de commerciële en financiële betrekkingen van de geassocieerde ondernemingen, en anderzijds de feitelijke transactie of transacties tussen de geassocieerde ondernemingen.

2.De identificatie en nauwkeurige afbakening van de commerciële en financiële betrekkingen van de geassocieerde ondernemingen en de feitelijke transactie(s) wordt gebaseerd op de volgende aspecten:

(a)een beginnend, breed inzicht in de bedrijfstak waarin de geassocieerde ondernemingen actief zijn en in de factoren die van invloed zijn op de prestaties van ondernemingen die in die sector actief zijn;

(b)een analyse van de manier waarop elke geassocieerde onderneming werkt, om haar commerciële of financiële betrekkingen met geassocieerde ondernemingen vast te stellen;

(c)een analyse van de economisch relevante kenmerken van de concerntransacties, zowel wat vorm als inhoud betreft.

Artikel 9
Verrekenprijsmethoden

1.De lidstaten zorgen ervoor dat de zakelijke prijs die in het kader van een concerntransactie tussen geassocieerde ondernemingen in rekening wordt gebracht, wordt bepaald met behulp van een van de volgende verrekenprijsmethoden:

(a)de methode van de vergelijkbare vrijemarktprijs;

(b)de methode van de wederverkoopprijs;

(c)de kostprijs-plus-methode;

(d)de methode van de transactionele nettomarge;

(e)de winstsplitsingsmethode.

2.Naast de in lid 1 genoemde methoden staan de lidstaten de toepassing toe van andere waarderingsmethoden en -technieken om de zakelijke prijs te schatten, uitsluitend indien op bevredigende wijze kan worden aangetoond dat:

(a)geen van de in lid 1 bedoelde methoden in de gegeven omstandigheden geschikt of werkbaar is;

(b)de gekozen waarderingsmethode of -techniek in overeenstemming is met het zakelijkheidsbeginsel en een betrouwbaarder schatting geeft van het zakelijke resultaat dan de in lid 1 genoemde methoden.

Artikel 10
De regel van de meest geschikte methode

1.De lidstaten zorgen ervoor dat de zakelijke prijs wordt bepaald door de in de omstandigheden van het geval meest geschikte verrekenprijsmethode toe te passen.

2.De meest geschikte verrekenprijsmethode wordt gekozen uit de in artikel 9 beschreven verrekenprijsmethoden, waarbij rekening wordt gehouden met de volgende criteria:

(a)de respectieve sterke en zwakke punten van de verrekenprijsmethoden;

(b)de geschiktheid van een verrekenprijsmethode in het licht van de aard van de concerntransactie, met name bepaald aan de hand van een analyse van de functies die elke onderneming bij de concerntransactie vervult, waarbij rekening wordt gehouden met de gebruikte activa en de op zich genomen risico’s;

(c)de mate van vergelijkbaarheid tussen de concern- en vrijemarkttransacties, met inbegrip van de betrouwbaarheid van eventuele vergelijkbaarheidscorrecties die vereist kunnen zijn om verschillen tussen beide soorten transacties weg te nemen;

(d)de beschikbaarheid van betrouwbare informatie die nodig is om de geselecteerde verrekenprijsmethode toe te passen.

Artikel 11
Vergelijkbaarheidsanalyse

1.De lidstaten evalueren of een concerntransactie een zakelijk resultaat oplevert door de voorwaarden van de concerntransactie te vergelijken met de voorwaarden die zouden zijn vastgesteld indien de geassocieerde ondernemingen onafhankelijk waren geweest en onder vergelijkbare omstandigheden een vergelijkbare transactie hadden uitgevoerd.

2.De lidstaten zorgen ervoor dat de onderzochte transacties vergelijkbaar zijn. Om te bepalen of twee of meer transacties vergelijkbaar zijn, moeten de volgende factoren in aanmerking worden genomen voor zover zij economisch relevant zijn voor de feiten en omstandigheden van een transactie:

(a)de contractuele voorwaarden van de transactie;

(b)de functies die door elk van de partijen bij de transactie worden uitgeoefend, rekening houdend met de gebruikte activa en de op zich genomen risico’s, met inbegrip van de wijze waarop die functies verband houden met de meer algemene creatie van waarde door de MNO-groep waartoe de partijen behoren, de omstandigheden rond de transactie en de praktijken in de sector;

(c)de kenmerken van het overgedragen eigendom of van geleverde diensten;

(d)de economische omstandigheden van de partijen en van de markt waarop de partijen actief zijn;

(e)de bedrijfsstrategieën die door de partijen worden gevolgd.

3.Een vrijemarkttransactie is vergelijkbaar met een concerntransactie indien is voldaan aan een van de volgende voorwaarden:

(a)geen van de verschillen (indien aanwezig) tussen de transacties die worden vergeleken of tussen de ondernemingen die deze transacties uitvoeren, zou een wezenlijke invloed kunnen hebben op de prijs op de vrije markt;

(b)er kunnen redelijk nauwkeurige correcties worden verricht om de materiële effecten van dergelijke verschillen weg te nemen.

4.De lidstaten zorgen ervoor dat het zoeken naar vergelijkbare vrijemarkttransacties transparant en reproduceerbaar is.

Artikel 12
Bepaling van de zakelijke bandbreedte

1.De lidstaten zorgen ervoor dat wanneer de toepassing van de verrekenprijsmethoden een reeks waarden oplevert, de zakelijke bandbreedte wordt bepaald aan de hand van het interkwartielbereik van de resultaten van de vergelijkbare vrijemarkttransacties.

2.Het interkwartielbereik is het bereik van het 25e tot het 75e percentiel van de resultaten die zijn afgeleid uit de vergelijkbare vrijemarkttransacties.

3.De lidstaten zorgen ervoor dat er voor een belastingplichtige geen correcties worden verricht wanneer zijn resultaten binnen de zakelijke bandbreedte vallen, tenzij wordt aangetoond dat een specifieke verschillende positionering in het bereik gerechtvaardigd is door de feiten en omstandigheden van het specifieke geval.

4.De lidstaten zorgen ervoor dat indien de resultaten van een concerntransactie buiten de zakelijke bandbreedte vallen, de mediaan van alle resultaten wordt gecorrigeerd, tenzij wordt aangetoond dat een ander punt in het bereik een zakelijke prijs geeft, rekening houdend met de omstandigheden van het specifieke geval. De mediaan is het 50e percentiel van de reeks resultaten van vergelijkbare vrijemarkttransacties.

Artikel 13
Documentatie over verrekenprijzen

1.De lidstaten zorgen ervoor dat een belastingplichtige beschikt over voldoende informatie en analyses om te verifiëren dat de voorwaarden van zijn transacties met geassocieerde ondernemingen in overeenstemming zijn met artikel 4, lid 1, en dat die informatie en analyses ten minste de in de artikelen 8, 9, 10, 11 en 12 bedoelde elementen moeten omvatten.

2.De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 18 gedelegeerde handelingen vast te stellen tot aanvulling van de in lid 1 bedoelde regel met betrekking tot de documentatie door gemeenschappelijke modellen vast te leggen, taalkundige vereisten vast te stellen en te bepalen welk type belastingplichtige zich aan deze modellen moet houden en welke termijnen in acht moeten worden genomen.

HOOFDSTUK III

ORGANISATIE

Artikel 14
Toepassing van het zakelijkheidsbeginsel

1.De lidstaten nemen in de nationale regels ter omzetting van de verrekenprijsregels van hoofdstuk II van deze richtlijn bepalingen op die ervoor zorgen dat die verrekenprijsregels worden toegepast op een wijze die in overeenstemming is met de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen.

2.De Raad kan, in overeenstemming met de OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen, nadere regels vaststellen voor de wijze waarop het zakelijkheidsbeginsel en de andere bepalingen van hoofdstuk II van deze richtlijn moeten worden toegepast bij specifieke transacties teneinde de fiscale zekerheid te vergroten en het risico van dubbele belastingheffing te beperken. Die specifieke transacties of verrichtingen zijn de volgende:

(a)de overdracht van immateriële activa of rechten op immateriële activa tussen geassocieerde ondernemingen, waaronder moeilijk te waarderen immateriële activa;

(b)het verlenen van diensten tussen geassocieerde ondernemingen, met inbegrip van marketing- en distributiediensten;

(c)kostenbijdrageregelingen tussen geassocieerde ondernemingen;

(d)transacties tussen geassocieerde ondernemingen in het kader van bedrijfsherstructureringen;

(e)financiële transacties;

(f)verrichtingen tussen het hoofdkantoor en vaste inrichtingen.

3.De in lid 2 bedoelde regels worden vastgesteld door middel van uitvoeringshandelingen van de Raad op basis van een voorstel van de Commissie.

HOOFDSTUK IV

SLOTBEPALINGEN

Artikel 15
Evaluatie

1.De Commissie onderzoekt en evalueert de toepassing van deze richtlijn om de vijf jaar en legt een verslag over de evaluatie ervan voor aan het Europees Parlement en de Raad. Het eerste verslag wordt uiterlijk op 31 december 2031 ingediend.

2.De lidstaten verstrekken de Commissie overeenkomstig lid 3 relevante informatie voor de evaluatie van de richtlijn met het oog op het verbeteren van de toepassing van het zakelijkheidsbeginsel teneinde dubbele belastingheffing te voorkomen en fiscaal misbruik te bestrijden.

3.De Commissie specificeert door middel van uitvoeringshandelingen de informatie die de lidstaten overeenkomstig lid 2 met het oog op de evaluatie moeten verstrekken, alsmede het formaat en de voorwaarden voor de mededeling van die informatie. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 17 bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

4.De krachtens de lid 2 aan de Commissie verstrekte informatie wordt door de Commissie overeenkomstig de bepalingen die van toepassing zijn op de instellingen van de Unie en artikel 16 van deze richtlijn vertrouwelijk gehouden.

5.De krachtens lid 2 door een lidstaat aan de Commissie verstrekte informatie, alsmede alle door de Commissie opgestelde verslagen of bescheiden waarin van die informatie gebruik wordt gemaakt, kunnen aan andere lidstaten worden doorgegeven. De informatie valt onder de geheimhoudingsplicht en geniet de bescherming waarin het nationale recht van de ontvangende lidstaat met betrekking tot soortgelijke inlichtingen voorziet.

Artikel 16
Gegevensbescherming

1.De lidstaten mogen in het kader van deze richtlijn persoonsgegevens verwerken met het oog op de toepassing van artikel 5. Bij de verwerking van persoonsgegevens voor de doeleinden van deze richtlijn worden de bevoegde autoriteiten van de lidstaten beschouwd als verwerkingsverantwoordelijken als bedoeld in artikel 4, lid 7, van Verordening (EU) 2016/679, binnen het toepassingsgebied van hun respectieve activiteiten uit hoofde van deze richtlijn.

2.Gegevens, met inbegrip van persoonsgegevens, die overeenkomstig deze richtlijn zijn verwerkt, worden niet langer bewaard dan nodig is om de doeleinden van deze richtlijn te verwezenlijken, in overeenstemming met de nationale wetgeving inzake verjaring van elke verwerkingsverantwoordelijke, maar in geen geval langer dan tien jaar.

Artikel 17
Comitéprocedure

1.De Commissie wordt bijgestaan door een comité. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2014 38 .

2.Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

Artikel 18
Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie

1.De bevoegdheid om de in artikel 13 bedoelde gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend overeenkomstig de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.De Raad kan de in artikel 13 neergelegde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Een besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

3.Vóór de vaststelling van de gedelegeerde handeling raadpleegt de Commissie de door elke lidstaat aangewezen deskundigen overeenkomstig de beginselen die zijn neergelegd in het Interinstitutioneel Akkoord over beter wetgeven van 13 april 2016.

4.Zodra de Commissie de gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan kennisgeving aan de Raad.

5.De overeenkomstig artikel 13 vastgestelde gedelegeerde handelingen treden onverwijld in werking en zijn van toepassing zolang de Raad geen bezwaar maakt. De Raad kan binnen twee maanden na kennisgeving van een gedelegeerde handeling bezwaar maken tegen die handeling. Die termijn kan op initiatief van de Raad met twee maanden worden verlengd. In dat geval trekt de Commissie de handeling onmiddellijk in na de kennisgeving van het besluit waarbij de Raad bezwaar maakt.

Artikel 19
Informatieverstrekking aan het Europees Parlement

Het Europees Parlement wordt door de Commissie in kennis gesteld van de vastgestelde gedelegeerde handelingen, van de bezwaren daartegen en van de intrekking van de bevoegdheidsdelegatie door de Raad.

6. 

Artikel 20
Omzetting

1.De lidstaten dienen uiterlijk op [31 december 2025]de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen vast te stellen en bekend te maken om aan deze richtlijn te voldoen. Zij delen de Commissie de tekst van die bepalingen onmiddellijk mee.

Zij passen die bepalingen toe vanaf [1 januari 2026].

Wanneer de lidstaten die bepalingen vaststellen, wordt in die bepalingen zelf of bij de officiële bekendmaking ervan naar deze richtlijn verwezen. De regels voor die verwijzing worden vastgesteld door de lidstaten.

2.De lidstaten doen de Commissie mededeling van de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 21
Inwerkingtreding

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 22
Adressaten

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te Straatsburg,

FINANCIEEL MEMORANDUM

1.KADER VAN HET VOORSTEL/INITIATIEF 

1.1.Benaming van het voorstel/initiatief

1.2.Betrokken beleidsterrein(en) 

1.3.Het voorstel/initiatief betreft: 

 een nieuwe actie 

 een nieuwe actie na een proefproject/voorbereidende actie 39  

 de verlenging van een bestaande actie 

 de samenvoeging of ombuiging van een of meer acties naar een andere/een nieuwe actie 

1.4.Doelstelling(en)

1.4.1.Algemene doelstelling(en)

1.4.2.Specifieke doelstelling(en)

1.4.3.Verwachte resulta(a)t(en) en gevolg(en)

Vermeld de gevolgen die het voorstel/initiatief zou moeten hebben op de begunstigden/doelgroepen.

1.4.4.Prestatie-indicatoren

Vermeld de indicatoren voor de monitoring van de voortgang en de beoordeling van de resultaten

1.5.Motivering van het voorstel/initiatief 

1.5.1.Behoefte(n) waarin op korte of lange termijn moet worden voorzien, met een gedetailleerd tijdschema voor de uitrol van het initiatief

1.5.2.Toegevoegde waarde van de betrokkenheid van de EU (deze kan het resultaat zijn van verschillende factoren, bijvoorbeeld coördinatiewinst, rechtszekerheid, grotere doeltreffendheid of complementariteit). Voor de toepassing van dit punt wordt onder “toegevoegde waarde van de betrokkenheid van de Unie” verstaan de waarde die een optreden van de Unie oplevert bovenop de waarde die zou zijn gecreëerd indien alleen de lidstaat een maatregel had getroffen.

1.5.3.Nuttige ervaring die bij soortgelijke activiteiten in het verleden is opgedaan

1.5.4.Verenigbaarheid met het meerjarige financiële kader en eventuele synergie met andere passende instrumenten

1.5.5.Beoordeling van de verschillende beschikbare financieringsopties, waaronder mogelijkheden voor herschikking

1.6.Duur en financiële gevolgen van het voorstel/initiatief

 Beperkte geldigheidsduur

– van kracht vanaf JJJJ tot en met JJJJ

– financiële gevolgen vanaf JJJJ tot en met JJJJ voor vastleggingskredieten en vanaf JJJJ tot en met JJJJ voor betalingskredieten

 Onbeperkte geldigheidsduur

–uitvoering met een opstartperiode vanaf JJJJ tot en met JJJJ,

–gevolgd door een volledige uitvoering.

1.7.Wijze(n) van uitvoering van de begroting 41   

 Direct beheer door de Commissie

– door haar diensten, waaronder het personeel in de delegaties van de Unie;

– door de uitvoerende agentschappen.

 Gedeeld beheer met de lidstaten

 Indirect beheer door begrotingsuitvoeringstaken te delegeren aan:

– derde landen of de door hen aangewezen organen;

– internationale organisaties en hun agentschappen (geef aan welke);

– de EIB en het Europees Investeringsfonds;

– de in de artikelen 70 en 71 van het Financieel Reglement bedoelde organen;

– publiekrechtelijke organen;

– organen met een openbare dienstverleningstaak, voor zover zij zijn voorzien van voldoende financiële garanties;

– privaatrechtelijke organen van een lidstaat, waaraan de uitvoering van een publiek-privaat partnerschap is toevertrouwd en die voldoende financiële garanties bieden;

– organen of personen aan wie de uitvoering van specifieke maatregelen op het gebied van het GBVB in het kader van titel V van het VEU is toevertrouwd en die worden genoemd in de betrokken basishandeling.

–Verstrek, indien meer dan een beheersvorm is aangekruist, extra informatie onder “Opmerkingen”.

Opmerkingen

2.BEHEERSMAATREGELEN 

2.1.Regels inzake het toezicht en de verslagen 

Vermeld frequentie en voorwaarden.

2.2.Beheers- en controlesyste(e)m(en) 

2.2.1.Rechtvaardiging van de voorgestelde beheersvorm(en), uitvoeringsmechanisme(n) voor financiering, betalingsvoorwaarden en controlestrategie

2.2.2.Informatie over de geïdentificeerde risico’s en het systeem/de systemen voor interne controle dat is/die zijn opgezet om die risico’s te beperken

2.2.3.Raming en motivering van de kosteneffectiviteit van de controles (verhouding van de controlekosten tot de waarde van de desbetreffende financiële middelen) en evaluatie van het verwachte foutenrisico (bij betaling en bij afsluiting) 

2.3.Maatregelen ter voorkoming van fraude en onregelmatigheden 

Vermeld de bestaande en geplande preventie- en beschermingsmaatregelen, bijvoorbeeld in het kader van de fraudebestrijdingsstrategie.

3.GERAAMDE FINANCIËLE GEVOLGEN VAN HET VOORSTEL/INITIATIEF 

3.1.Rubriek(en) van het meerjarige financiële kader en betrokken begrotingsonderde(e)l(en) voor uitgaven 

·Bestaande begrotingsonderdelen

In volgorde van de rubrieken van het meerjarig financieel kader en de begrotingsonderdelen.

·Te creëren nieuwe begrotingsonderdelen

In volgorde van de rubrieken van het meerjarig financieel kader en de begrotingsonderdelen.

3.2.Geraamde financiële gevolgen van het voorstel inzake kredieten 

3.2.1.Samenvatting van de geraamde gevolgen voor de beleidskredieten 

– Voor het voorstel/initiatief zijn geen beleidskredieten nodig

– Voor het voorstel/initiatief zijn beleidskredieten nodig, zoals hieronder nader wordt toegelicht:

in miljoen EUR (tot op drie decimalen)

Wanneer het voorstel/initiatief gevolgen heeft voor meerdere beleidsrubrieken, herhaal bovenstaand deel:

Dit deel moet worden ingevuld aan de hand van de “administratieve begrotingsgegevens”, die eerst moeten worden opgenomen in de bijlage bij het financieel memorandum (bijlage 5 bij het besluit van de Commissie betreffende de interne uitvoeringsvoorschriften voor de afdeling “Commissie” van de algemene begroting van de Europese Unie), te uploaden in DECIDE met het oog op overleg tussen de diensten.

in miljoen EUR (tot op drie decimalen)

in miljoen EUR (tot op drie decimalen)

3.2.2.Geraamde output, gefinancierd met operationele kredieten 

Vastleggingskredieten, in miljoen EUR (tot op drie decimalen)

3.2.3.Samenvatting van de geraamde gevolgen voor de administratieve kredieten 

– Voor het voorstel/initiatief zijn geen administratieve kredieten nodig

– Voor het voorstel/initiatief zijn administratieve kredieten nodig, zoals hieronder nader wordt beschreven:

in miljoen EUR (tot op drie decimalen)

De benodigde kredieten voor personeel en andere administratieve uitgaven zullen worden gefinancierd uit de kredieten van het DG die reeds voor het beheer van deze actie zijn toegewezen en/of binnen het DG zijn herverdeeld, eventueel aangevuld met middelen die in het kader van de jaarlijkse toewijzingsprocedure met inachtneming van de budgettaire beperkingen aan het beherende DG kunnen worden toegewezen.

3.2.3.1.Geraamde personeelsbehoeften

– Voor het voorstel/initiatief zijn geen personele middelen nodig

– Voor het voorstel/initiatief zijn personele middelen nodig, zoals hieronder nader wordt beschreven:

Raming in voltijdequivalenten

XX is het beleidsterrein of de begrotingstitel.

De benodigde personele middelen zullen worden gefinancierd uit de middelen die reeds voor het beheer van deze actie zijn toegewezen en/of binnen het DG zijn herverdeeld, eventueel aangevuld met middelen die in het kader van de jaarlijkse toewijzingsprocedure met inachtneming van de budgettaire beperkingen aan het beherende DG kunnen worden toegewezen.

Beschrijving van de uit te voeren taken:

3.2.4.Verenigbaarheid met het huidig meerjarig financieel kader 

Het voorstel/initiatief:

– kan volledig worden gefinancierd door middel van herschikking binnen de relevante rubriek van het meerjarige financieel kader (MFK).

–    hiervoor moet een beroep worden gedaan op de niet-toegewezen marge in de desbetreffende rubriek van het MFK en/of op de speciale instrumenten zoals gedefinieerd in de MFK-verordening.

–    hiervoor is een herziening van het MFK nodig.

3.2.5.Bijdragen van derden 

Het voorstel/initiatief:

– voorziet niet in medefinanciering door derden

– voorziet in medefinanciering door derden, zoals hieronder wordt geraamd:

Kredieten in miljoen EUR (tot op drie decimalen)

3.3.Geraamde gevolgen voor de ontvangsten 

– Het voorstel/initiatief heeft geen financiële gevolgen voor de ontvangsten

– Het voorstel/initiatief heeft de hieronder beschreven financiële gevolgen:

– voor de eigen middelen

– voor de overige inkomsten

– geef aan of de ontvangsten worden toegewezen aan de begrotingsonderdelen voor uitgaven    

in miljoen EUR (tot op drie decimalen)

Vermeld voor de toegewezen ontvangsten het betrokken begrotingsonderdeel/de betrokken begrotingsonderdelen voor uitgaven.

Andere opmerkingen (bv. over de methode/formule voor de berekening van de gevolgen voor de ontvangsten of andere informatie).

(1)    Zie de website van de OESO: https://www.oecd.org/

(2)    OESO-modelverdrag ter voorkoming van dubbele belastingheffing ( https://www.oecd.org/ctp/treaties/model-tax-convention-on-income-and-on-capital-condensed-version-20745419.htm ).

(3)    OESO-richtlijnen voor verrekenprijzen voor multinationale ondernemingen en belastingdiensten ( https://www.oecd.org/tax/transfer-pricing/oecd-transfer-pricing-guidelines-for-multinational-enterprises-and-tax-administrations-20769717.htm ).

(4)    Malta, Cyprus, Bulgarije en Roemenië zijn geen lid van de OESO.

(5)    Een grote onderneming heeft er ook op gewezen dat het aantal belastinggeschillen in verband met verrekenprijzen binnen de EU en de afschaffing van bronbelasting is toegenomen.

(6)    Bij de start van het BEPS-project (BEPS: grondslaguitholling en winstverschuiving) in 2013, schatte de OESO dat, met inachtneming van de methodologische en gegevensbeperkingen, wereldwijd als gevolg van BEPS-praktijken jaarlijks tussen 100 en 240 miljard USD aan vennootschapsbelasting wordt misgelopen (zie https://www.oecd.org/tax/beps-project-explanatory-statement-9789264263437-en.htm ); Manipulatie van verrekenprijzen werd geïdentificeerd als een van de BEPS-praktijken. De actiepunten 8 tot en met 10 van het BEPS-project waren gericht op het verbeteren van de richtlijnen betreffende het zakelijkheidsbeginsel, om ervoor te zorgen dat de resultaten worden bepaald door de economische realiteit, en niet door de papieren realiteit. In dit verband is in het eindverslag over de actiepunten 8 tot en met 10 voorgesteld om de resultaten van verrekenprijzen af te stemmen op de waardecreatie van de MNO-groep.

(7)    Uit de officiële OESO-statistieken blijkt dat het aantal lopende procedures voor onderling overleg, om dubbele belastingheffing als gevolg van verrekenprijskwesties op te lossen, eind 2021 met 33 % was gestegen ten opzichte van 2016 (blijkens een inventarisatie van deze procedures liepen er eind 2021 6 000 procedures, tegen 4 500 eind 2016). De statistieken van de OESO over procedures voor onderling overleg zijn beschikbaar op: https://www.oecd.org/tax/dispute/mutual-agreement-procedure-statistics-2021-inventory-trends.htm#tpcases Uit de officiële statistieken van de EU over procedures voor onderling overleg in het kader van het Arbitrageverdrag komt naar voren dat het aantal verrekenprijsgeschillen tussen lidstaten met 17 % was toegenomen in vergelijking met het voorgaande jaar (volgens de inventarisatie van de lidstaten waren dat er eind 2020 2 213, tegen 1 889 eind 2019). De statistieken van de EU over procedures voor onderling overleg zijn hier beschikbaar: https://taxation-customs.ec.europa.eu/taxation-1/statistics-apas-and-maps-eu_en

(8)    Volgens een enquête over verrekenprijzen, gepubliceerd door Ernst & Young (en beschikbaar op http://www.ey.com/global/content.nsf/International/2007-2008_Transfer_Pricing_Global_Survey), is een van de redenen waarom bedrijven verrekenprijzen als een prioritaire belastingkwestie beschouwen, inderdaad het verband met dubbele belastingheffing. Volgens de enquête (op basis van interviews met 850 MNO’s in 24 landen (waarvan 11 EU-lidstaten)) hebben bedrijven gemeld dat 42 % van de correcties aanleiding gaf tot een permanente dubbele belastingheffing. De voornaamste oorzaak daarvan is dat bedrijven deze zaken over het algemeen niet doorverwijzen naar procedures voor onderling overleg omdat ze die procedures te lang en duur vinden.

(9)    Volgens een onderzoek naar de vennootschapsbelasting, uitgevoerd door de Europese Commissie in 2001 (“De heffing van vennootschapsbelasting in de interne markt”, SEC (2001) 582 final). Volgens de beschikbare informatie kost het middelgrote MNO’s circa 1 tot 2 miljoen EUR per jaar om te voldoen aan de verrekenprijsregels. Grote MNO’s zijn ongeveer 4 tot 5,5 miljoen EUR per jaar kwijt aan nalevingskosten in verband met verrekenprijzen.

(10)    Belastingheffing van ondernemingen in de 21e eeuw, zie: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:52021DC0251

(11)    Richtlijn (EU) 2016/1164 van de Raad van 12 juli 2016 tot vaststelling van regels ter bestrijding van belastingontwijkingspraktijken welke rechtstreeks van invloed zijn op de werking van de interne markt ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/?uri=celex%3A32016L1164 ).

(12)    Richtlijn (EU) 2017/952 van de Raad van 29 mei 2017 tot wijziging van Richtlijn (EU) 2016/1164 wat betreft hybridemismatches met derde landen (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32017L0952).

(13)    Richtlijn 2011/16/EU van de Raad van 15 februari 2011 betreffende de administratieve samenwerking op het gebied van de belastingen en tot intrekking van Richtlijn 77/799/EEG (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/ALL/?uri=CELEX%3A32011L0016).

(14)    Richtlijn (EU) 2015/2376 van de Raad van 8 december 2015 tot wijziging van Richtlijn 2011/16/EU wat betreft verplichte automatische uitwisseling van inlichtingen op belastinggebied ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/ALL/?uri=CELEX%3A32015L2376 ).

(15)    Richtlijn (EU) 2018/822 van de Raad van 25 mei 2018 tot wijziging van Richtlijn 2011/16/EU wat betreft verplichte automatische uitwisseling van inlichtingen op belastinggebied met betrekking tot meldingsplichtige grensoverschrijdende constructies ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/?uri=celex%3A32018L0822 ).

(16)    Een APA is elke overeenkomst, elke mededeling of elk ander instrument of andere maatregel met vergelijkbare gevolgen waarbij vooraf een passende reeks criteria voor het bepalen van de verrekenprijs van grensoverschrijdende transacties tussen geassocieerde ondernemingen of de toerekening van winsten aan een vaste inrichting wordt vastgesteld.

(17)    Zie het Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen van de EU: https://taxation-customs.ec.europa.eu/joint-transfer-pricing-forum_en

(18)    Resolutie van de Raad en de vertegenwoordigers van de regeringen der lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, van 27 juni 2006 betreffende een gedragscode inzake verrekenprijsdocumentatie voor gelieerde ondernemingen in de Europese Unie (EU-TDP) (2006/C 176/01) ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:42006X0728(01) ).

(19)    Verdrag ter afschaffing van dubbele belasting in geval van winstcorrecties tussen verbonden ondernemingen (90/463/EEG).

(20)    Richtlijn (EU) 2017/1852 van de Raad van 10 oktober 2017 betreffende mechanismen ter beslechting van belastinggeschillen in de Europese Unie ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/ALL/?uri=CELEX%3A32017L1852 ).

(21)    Zie de website van Etaca: https://taxation-customs.ec.europa.eu/eu-cooperative-compliance-programme/european-trust-and-cooperation-approach-etaca-pilot-project-mnes_en

(22)    Verordening (EU) 2021/240 van het Europees Parlement en de Raad van 10 februari 2021 tot vaststelling van een instrument voor technische ondersteuning (PB L 57 van 18.2.2021, blz. 1).

(23)    Zie de website Belastingen en kleine en middelgrote ondernemingen: https://single-market-economy.ec.europa.eu/smes/sme-strategy/taxation-and-smes_en  

(24)    Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van Richtlijn 95/46/EG (algemene verordening gegevensbescherming).

(25)    Verslag van het Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen over compenserende correcties (JTPF/009/FINAL/2013/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2016-09/jtpf_009_final_2013_en.pdf

(26)    Verslag van het Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen over het gebruik van economische waarderingstechnieken in verband met verrekenprijzen (JTPF/003/2017/FINAL/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-10/2017_10_16_jtpf_003_2017_en_final_en.pdf  

(27)    Verslag van het Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen over het gebruik van vergelijkbare transacties in de EU (JTPF/007/2016/FINAL/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-04/jtpf0072017encomps.pdf  

(28)    PB C  van , blz. .

(29)    PB C  van , blz. .

(30)    JTPF/009/FINAL/2013/EN, bijeenkomst van 5 november 2013: https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2016-09/jtpf_009_final_2013_en.pdf

(31)    JTPF/003/2017/FINAL/EN, bijeenkomst van 22 juni 2017:  https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-10/2017_10_16_jtpf_003_2017_en_final_en.pdf   

(32)    Verslag van het Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen van 2016 van de Commissie over het gebruik van vergelijkbare transacties in de EU (JTPF/007/2016/FINAL/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-04/jtpf0072017encomps.pdf  

(33)    Resolutie van de Raad en de vertegenwoordigers van de regeringen der lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, van 27 juni 2006 betreffende een gedragscode inzake verrekenprijsdocumentatie voor gelieerde ondernemingen in de Europese Unie (EU-TDP) (2006/C 176/01) ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:42006X0728(01) ).

(34)    Verordening (EU) 2018/1724 van het Europees Parlement en de Raad van 2 oktober 2018 tot oprichting van één digitale toegangspoort voor informatie, procedures en diensten voor ondersteuning en probleemoplossing en houdende wijziging van Verordening (EU) nr. 1024/2012 (PB L 295 van 21.11.2018, blz. 1).

(35)    Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van Richtlijn 95/46/EG (algemene verordening gegevensbescherming) (PB L 119 van 4.5.2016, blz. 1).

(36)    Verdrag 90/463/EEG van 23 juli 1990 ter afschaffing van dubbele belasting in geval van winstcorrecties tussen verbonden ondernemingen (PB L 225 van 20.8.1990, blz. 10).

(37)    Richtlijn (EU) 2017/1852 van de Raad van 10 oktober 2017 betreffende mechanismen ter beslechting van belastinggeschillen in de Europese Unie (PB L 265 van 14.10.2017, blz. 1).

(38)    Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13).

(39)    In de zin van artikel 58, lid 2, punt a) of b), van het Financieel Reglement.

(40)    Zie het Gezamenlijk EU-Forum voor verrekenprijzen van de EU: https://taxation-customs.ec.europa.eu/joint-transfer-pricing-forum_en  

(41)    Nadere gegevens over de wijzen van uitvoering van de begroting en verwijzingen naar het Financieel Reglement zijn beschikbaar op BUDGpedia: https://myintracomm.ec.europa.eu/corp/budget/financial-rules/budget-implementation/Pages/implementation-methods.aspx

(42)    GK = gesplitste kredieten / NGK = niet-gesplitste kredieten.

(43)    EVA = Europese Vrijhandelsassociatie.

(44)    Kandidaat-lidstaten en, in voorkomend geval, aspirant-kandidaten van de Westelijke Balkan.

(45)    Het jaar N is het jaar waarin met de uitvoering van het voorstel/initiatief wordt begonnen. Vervang “N” door het verwachte eerste jaar van uitvoering (bijvoorbeeld: 2021). Hetzelfde voor de volgende jaren.

(46)    Volgens de officiële begrotingsnomenclatuur.

(47)    Technische en/of administratieve bijstand en uitgaven ter ondersteuning van de uitvoering van programma’s en/of acties van de EU (vroegere “BA”-onderdelen), onderzoek door derden, eigen onderzoek.

(48)    Het jaar N is het jaar waarin met de uitvoering van het voorstel/initiatief wordt begonnen. Vervang “N” door het verwachte eerste jaar van uitvoering (bijvoorbeeld: 2021). Hetzelfde voor de volgende jaren.

(49)    Outputs zijn producten en te verstrekken diensten (bv.: aantal gefinancierde studentenuitwisselingen, aantal km aangelegde wegen enz.).

(50)    Zoals beschreven in punt 1.4.2. “Specifieke doelstelling(en)…”

(51)    Het jaar N is het jaar waarin met de uitvoering van het voorstel/initiatief wordt begonnen. Vervang “N” door het verwachte eerste jaar van uitvoering (bijvoorbeeld: 2021). Hetzelfde voor de volgende jaren.

(52)    Technische en/of administratieve bijstand en uitgaven ter ondersteuning van de uitvoering van programma’s en/of acties van de EU (vroegere “BA”-onderdelen), onderzoek door derden, eigen onderzoek.

(53)    AC = Agent Contractuel (arbeidscontractant); AL = Agent Local (plaatselijk functionaris); END = Expert National Détaché (gedetacheerd nationaal deskundige); INT= Intérimaire (uitzendkracht); JPD = Junior Professionals in Delegations (jonge deskundigen bij delegaties).

(54)    Subplafond voor extern personeel uit beleidskredieten (vroegere “BA”-onderdelen).

(55)    Het jaar N is het jaar waarin met de uitvoering van het voorstel/initiatief wordt begonnen. Vervang “N” door het verwachte eerste jaar van uitvoering (bijvoorbeeld: 2021). Hetzelfde voor de volgende jaren.

(56)    Voor traditionele eigen middelen (douanerechten en suikerheffingen) moeten nettobedragen worden vermeld, d.w.z. na aftrek van 20 % aan inningskosten.

EUROPESE COMMISSIE

Straatsburg, 12.9.2023

COM(2023) 529 final

BIJLAGE

bij Voorstel voor een richtlijn van de Raad

inzake verrekenprijzen

EMPTY

BIJLAGE

OESO-Richtlijnen voor verrekenprijzen