EUROPESE COMMISSIE

Brussel, 1.6.2023

COM(2023) 273 final

2023/0171(COD)

Voorstel voor een

RICHTLIJN VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

tot wijziging van Richtlijn 2005/35/EG inzake verontreiniging vanaf schepen en de invoering van sancties, met inbegrip van strafrechtelijke sancties, voor verontreinigingsdelicten

(Voor de EER relevante tekst)

{SEC(2023) 209 final} - {SWD(2023) 159 final} - {SWD(2023) 164 final}

TOELICHTING

1.    ACHTERGROND VAN HET VOORSTEL

•    Motivering en doel van het voorstel

De Europese Green Deal bevestigt de ambitie van de Commissie om haar bevolking te beschermen tegen milieugerelateerde risico’s en effecten en zo het pad te effenen naar een gezonde planeet voor iedereen. Dit voorstel is een van de initiatieven van de EU om de verontreiniging van de zee door het maritiem vervoer te beperken en is in overeenstemming met de strategie voor slimme en duurzame mobiliteit 4 en het actieplan om alle verontreiniging tot nul terug te dringen 5 .

De Commissie heeft in 2022 een eerste ex-postevaluatie van de richtlijn uitgevoerd en vastgesteld dat die met succes heeft bijgedragen tot de opname van internationale regels voor verontreiniging vanaf schepen in de wetgeving van de lidstaten en dat ze de opsporing van verontreiniging door schepen heeft verbeterd. De richtlijn heeft meer bepaald de aanzet gegeven tot de oprichting van CleanSeaNet, een dienst van de EU voor de monitoring van olielekkages en de opsporing van schepen met satellieten, die wordt beheerd door het Europees Agentschap voor maritieme veiligheid (EMSA).

In de evaluatie werden echter ook een aantal tekortkomingen gesignaleerd: 1) het huidige toepassingsgebied van de richtlijn dekt niet alle verontreinigende stoffen van de internationale regeling, zoals het lozen van vuilnis of afvalwater in zee; 2) de uitwisseling van informatie en/of deskundigheid tussen de EU-lidstaten om verontreiniging door schepen doeltreffend op te sporen, te verifiëren en te bestraffen, verloopt onregelmatig en is over het algemeen ontoereikend; 3) het afschrikkend effect van de sancties die momenteel in de EU worden toegepast voor verontreiniging vanaf schepen, is onevenwichtig; 4) de huidige rapportage door de lidstaten is onvolledig en leidt tot een gebrek aan gedetailleerde informatie over verontreiniging vanaf schepen en de sancties die in de loop van de tijd in de EU zijn opgelegd.

•    Verenigbaarheid met bestaande bepalingen op het beleidsterrein

Er is een nauw verband met Richtlijn (EU) 2019/883 6 inzake havenontvangstvoorzieningen voor de afvalafgifte van schepen. Die introduceerde strengere regels voor en betere monitoring van de afvalafgifte van schepen in havens. Dat leidde tot een betere capaciteit om afval van schepen te ontvangen in havens, waardoor minder afval op zee wordt geloosd. Sommige schepen besluiten echter nog altijd om afval illegaal in zee te lozen om niet voor havenontvangstvoorzieningen te hoeven betalen, vooral omdat Richtlijn 2005/35/EG inzake illegale lozingen niet dezelfde stoffen dekt en ze dus op grond van die richtlijn niet kunnen worden bestraft. De medewetgevers hebben bij de vaststelling van Richtlijn (EU) 2019/883 opgeroepen tot een herziening van Richtlijn 2005/35/EG om het toepassingsgebied daarvan af te stemmen op Richtlijn (EU) 2019/883 en de sancties evenredig te maken. Schepen moeten met name worden ontmoedigd om de EU-wetgeving te overtreden door een sterk systeem van evenredige en doeltreffende sancties, in combinatie met oplossingen om afval in te zamelen in de havens van de EU. De twee richtlijnen zorgen er gezamenlijk voor dat de EU en haar lidstaten voldoen aan hun verplichtingen met betrekking tot verontreiniging vanaf schepen uit hoofde van Marpol 73/78.

Er wordt voorgesteld het toepassingsgebied van Richtlijn 2005/35/EG af te stemmen op die van Richtlijn 2019/883/EG 7 om de preventie van verontreiniging van het mariene milieu in Europa te verbeteren.

Het voorstel is in overeenstemming met Richtlijn 2009/16/EG 8 betreffende havenstaatcontrole, Richtlijn 2009/18/EG 9 betreffende het onderzoek van ongevallen op zee en Richtlijn 2009/21/EG 10 betreffende vlaggenstaatverplichtingen. De drie EU-richtlijnen inzake maritieme veiligheid zijn gebaseerd op de regels en normen die de IMO op internationaal niveau heeft vastgesteld en vullen elkaar en deze richtlijn aan. De vlaggenstaatrichtlijn bevat regels voor scheepsinspecties en vloottoezicht voor de instanties van EU-vlaggenstaten die relevant zijn voor het voorkomen van verontreiniging van het mariene milieu binnen en buiten de EU. Als in het kader van de internationale verdragen strengere milieuregels van kracht worden, wordt de verantwoordelijkheid van de vlaggenstaat om die regels te handhaven automatisch uitgebreid. Ook de richtlijn havenstaatcontrole is hier relevant, aangezien die door middel van de vereiste inspecties de opsporing en bestraffing ondersteunt van niet-naleving van de regels en normen inzake veiligheid en de preventie van verontreiniging. Ongevallen op zee hebben niet alleen slachtoffers en economische verliezen tot gevolg, maar kunnen ook rechtstreekse gevolgen hebben voor het milieu, zoals olieverontreiniging. Vandaar het verband met de richtlijn verontreiniging.

•    Verenigbaarheid met andere beleidsterreinen van de Unie

Richtlijn 2008/56/EG 12 betreffende het kader voor de mariene strategie is het belangrijkste rechtsinstrument van de EU voor de bescherming en instandhouding van het mariene milieu, de soorten en de habitats. Ze legt de ecosysteemgerichte benadering vast voor het beheer van menselijke activiteiten (waaronder visserij, toerisme en recreatie) die gevolgen hebben voor het mariene milieu. Richtlijn 2005/35/EG draagt bij tot de verwezenlijking van de doelstellingen van Richtlijn 2008/56/EG door de invoering van afschrikkende sancties voor illegale lozingen van verontreinigende stoffen door schepen in heel Europa.

2.    RECHTSGRONDSLAG, SUBSIDIARITEIT EN EVENREDIGHEID

•    Rechtsgrondslag

•    Subsidiariteit

Verontreiniging vanaf schepen veroorzaakt doorgaans schade met grensoverschrijdende gevolgen. Gezien de frequente grensoverschrijdende gevolgen van mariene verontreiniging en het feit dat daders over de grenzen heen handelen, zouden individuele maatregelen van de lidstaten niet volstaan om het probleem aan te pakken. De verschillende nationale benaderingen belemmeren een efficiënte samenwerking tussen de lidstaten, waardoor overtreders hun straf kunnen ontlopen.

•    Evenredigheid

•    Keuze van het instrument

3.    EVALUATIE, RAADPLEGING VAN BELANGHEBBENDEN EN EFFECTBEOORDELING

•    Evaluatie van bestaande wetgeving en controle van de resultaatgerichtheid ervan

•    Raadplegingen van belanghebbenden

•    Bijeenbrengen en gebruik van expertise

•    Effectbeoordeling

•    Resultaatgerichtheid en vereenvoudiging

Het voorstel zal waarschijnlijk niet leiden tot extra administratieve of aanpassingskosten voor de particuliere sector of de overheid. Er kunnen meer sancties worden verwacht voor schepen die niet aan de eisen van Marpol 73/78 voldoen. Positief is dat het gelijke speelveld scheepsexploitanten die de voorschriften naleven, ten goede moet komen. Bovendien zullen bedrijven maar ook het grote publiek baat hebben bij minder verontreiniging vanaf schepen.

Het voorstel bevat geen voorschriften voor scheepsexploitanten en zal waarschijnlijk geen gevolgen hebben voor kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s). Het schept geen nieuwe verplichtingen voor bedrijven en heeft geen gevolgen voor hun kosten. De uitbreiding van het toepassingsgebied van de richtlijn tot de stoffen in Marpol 73/78 kan van belang zijn voor plezier- en vissersvaartuigen, segmenten waarin veel kmo’s aan het werk zijn. Het feit dat deze uitbreiding gericht is op de handhaving van internationale normen betekent echter dat de scheepvaartsector hoe dan ook aan die normen moet voldoen en dat geen extra kosten worden verwacht voor kmo’s die de voorschriften naleven. Het initiatief wordt daarom niet relevant voor kmo’s geacht.

•    Grondrechten

In het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, een instrument van het primaire EU-recht, zijn de grondrechten van alle mensen in de hele EU vastgelegd. Naar verwachting zal het voorstel in het algemeen de grondrechten en individuele vrijheden beter beschermen, met name wat betreft justitie, eerlijke processen, non-discriminatie, gelijke behandeling van daders, het legaliteitsbeginsel en het recht op evenredige en doeltreffende sancties. De uitzondering op de aansprakelijkheid van bemanningsleden, kapiteins en eigenaars wordt in het voorstel verder verduidelijkt. Hun bescherming wordt versterkt door een meer geïntegreerde harmonisatie van de internationale regels met de nationale wetgeving en een betere naleving van de beginselen van de rechtsstaat en het recht op een eerlijk proces. Het voorstel waarborgt voorts het gelijkheidsbeginsel en draagt bij tot non-discriminatie en gelijke behandeling van zeevarenden. De maatregelen voor een duidelijkere afbakening van inbreuken die onder de strafrechtelijke of de administratieve procedure vallen, zullen ook de gelijke behandeling van daders in de hele EU bevorderen. Het initiatief zal tot een betere eerbiediging van het recht op toegang tot de rechter leiden door een betere definitie van inbreuken waarop een administratieve of strafrechtelijke procedure van toepassing is. Het voorstel waarborgt ook de bescherming van persoonsgegevens.

4.    GEVOLGEN VOOR DE BEGROTING

Het overzicht van de budgettaire gevolgen na het huidig MFK is indicatief en heeft geen invloed op het toekomstig akkoord over het MFK.

5.    OVERIGE ELEMENTEN

•    Uitvoeringsplanning en regelingen betreffende controle, evaluatie en rapportage

De uitvoering kan worden gecontroleerd door te monitoren of de lidstaten tijdig en doeltreffend feedback geven over de controle van CleanSeaNet-waarschuwingen en of informatie over het verzamelen van bewijsmateriaal en administratieve procedures regelmatig in het rapportage-instrument wordt ingevoerd. De Commissie zal met de steun van het EMSA een publieke website ontwikkelen met kernindicatoren voor het uitvoeringspercentage en de belangrijkste niet-vertrouwelijke informatie over illegale lozingen. De website zal regelmatig worden bijgewerkt met gegevens uit het rapportage-instrument om het publiek op de hoogte te houden van de uitvoering en de opgelegde sancties. In het kader van zijn ondersteunende rol aan de Commissie zal het EMSA cyclische bezoeken aan de lidstaten brengen om de activiteiten ter plaatse te controleren 13 . Daarnaast zal het EMSA op verzoek horizontale analyses maken en technische bijstand verlenen, en verslag uitbrengen aan de Commissie en de lidstaten.

De effecten van de richtlijn moeten uiterlijk vijf jaar na de omzettingsdatum van de wetgeving worden geëvalueerd. Verwacht wordt dat er robuustere en representatievere gegevens beschikbaar zullen zijn om een volledige evaluatie voor alle lidstaten voor te bereiden. In dat verband zou een deskundigenonderzoek nodig zijn om de vooruitgang op het gebied van strafniveaus te ramen. Bij de evaluatie moet ook worden gekeken naar de beschikbare gegevens over milieuvoordelen en de mogelijkheid om het toepassingsgebied uit te breiden tot nieuwe ontwikkelingen in Marpol 73/78 en tot luchtverontreiniging. Daarna zal de Commissie de uitvoering van de richtlijn regelmatig analyseren overeenkomstig de vijfjarige cyclus van EMSA-bezoeken aan de lidstaten.

•    Toelichtende stukken (bij richtlijnen)

•Artikelsgewijze toelichting

Artikel 4 - Verbod op lozingen

Artikel 4 bevat de algemene verbodsbepalingen die onder deze richtlijn vallen. Een illegale lozing kan aan een natuurlijke persoon of rechtspersoon worden toegeschreven en de nationale uitvoeringsbepalingen van deze richtlijn moeten voorzien in het ter verantwoording roepen van die personen. Sommige van de verbodsbepalingen van de huidige richtlijn (de stoffen in de bijlagen I en II bij Marpol 73/78) zijn geactualiseerde versies van de bestaande, maar sommige zijn nieuw (stoffen in de bijlagen III tot en met VI bij Marpol 73/78). Het begrip “minder ernstige gevallen” wordt geschrapt omdat uit de ex-postevaluatie is gebleken dat die term problematisch is en door de lidstaten op verschillende wijze wordt geïnterpreteerd. Bovendien was de term alleen relevant voor de toepassing van strafrechtelijke sancties, die nu buiten de werkingssfeer van de richtlijn vallen.

Artikel 10 bis – Rapportage (nieuw)

Artikel 10 ter – Opleiding (nieuw)

Dit is een nieuw artikel. De Commissie zal ervoor zorgen dat belangrijke, niet-vertrouwelijke en actuele informatie over verontreiniging vanaf schepen online beschikbaar is. Het EMSA zal een online overzicht publiceren en regelmatig bijwerken. Zo zal algemene informatie over elk geval van verontreiniging vanaf schepen in de EU toegankelijk zijn voor het publiek. Het gaat om informatie zoals de details van een waarschuwing van CleanSeaNet, de follow-up door de betrokken lidstaat, de controle ter plaatse of de inspectie van schepen en het eindresultaat van de procedure, bijvoorbeeld de opgelegde administratieve boete, met inbegrip van de hoogte van de sanctie, de naam, de vlag en het IMO-nummer van het schip waaraan de sanctie is opgelegd en de belangrijkste feiten van de zaak. Het EMSA zal per lidstaat ook een overzicht van de uitvoering en handhaving van deze richtlijn openbaar maken door landenprofielen te verstrekken met informatie over de vooruitgang bij de verwezenlijking van de specifieke doelstellingen, zoals het aantal vastgestelde verontreinigingsincidenten of het aantal administratieve procedures per land, alsmede een aantal kernindicatoren voor de verhoudingen. Er wordt een nieuwe bijlage bij de richtlijn gevoegd waarin wordt gewezen op het soort informatie dat beschikbaar is voor het publiek.

Dit is een nieuwe bijlage met voorbeelden van situaties waarin de handhaving moet worden geactiveerd omdat er een vermoeden bestaat dat een schip op illegale wijze verontreinigende stoffen heeft geloosd. In dat geval moet de lidstaat een inspectie in de haven uitvoeren om de omstandigheden van de illegale lozing te controleren en bewijsmateriaal te verzamelen. De bijlage bevat een indicatieve lijst van voorbeelden van onregelmatigheden en gegevens die aanleiding kunnen geven tot de verplichte controle van bijvoorbeeld de resultaten van eerdere inspecties in het kader van de havencontrole, inspecties door de politie of milieu- of andere autoriteiten en inspecties van de afvalafgifte van schepen in havenontvangstvoorzieningen, of van informatie die via de geïntegreerde maritieme diensten is uitgewisseld of ontvangen. Als uit de controle blijkt dat er sprake is van een illegale lozing, moet een passende procedure worden ingeleid.

Dit is een nieuwe bijlage met een niet-limitatieve lijst van informatie die openbaar moet worden gemaakt over elk verontreinigingsincident en over de uitvoering van de richtlijn door elke lidstaat. Die informatie zal in een gebruiksvriendelijk formaat worden verstrekt, bijvoorbeeld in de vorm van een kaart waarop de gebruiker kan inzoomen op een bepaald geografisch gebied en kan zien hoe verontreinigingsincidenten in een bepaald jaar zijn aangepakt. De beschikbare gegevens moeten in eenvoudige taal worden verstrekt om het publiek te informeren over de follow-up van verontreinigingsincidenten door de lidstaten en over de schepen waaraan een boete is opgelegd.    

2023/0171 (COD)

Voorstel voor een

RICHTLIJN VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

tot wijziging van Richtlijn 2005/35/EG inzake verontreiniging vanaf schepen en de invoering van sancties, met inbegrip van strafrechtelijke sancties, voor verontreinigingsdelicten

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 100, lid 2,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité 17 ,

Gezien het advies van het Comité van de Regio’s 18 ,

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)Het maritieme beleid van de Unie beoogt een hoog niveau van veiligheid en milieubescherming. Dat kan worden bereikt door de naleving van internationale verdragen, codes en resoluties, met behoud van de vrijheid van scheepvaart, zoals vastgelegd in het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee.

(2)Het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen (“Marpol 73/78”) bevat een algemeen verbod op lozingen vanaf schepen op zee, maar bevat ook voorwaarden waaronder bepaalde stoffen in het mariene milieu mogen worden geloosd.

(3)Sinds de vaststelling van Richtlijn 2005/35/EG van het Europees Parlement en de Raad  19 zijn Marpol 73/78 en de bijlagen daarbij ingrijpend gewijzigd, waarbij strengere normen en verbodsbepalingen voor het lozen van stoffen vanaf schepen in zee zijn ingevoerd. Er moet rekening worden gehouden met die wijzigingen en met de lessen die zijn getrokken uit de uitvoering van Richtlijn 2005/35/EG.

(4)Richtlijn (EU) 2019/883 van het Europees Parlement en de Raad 20 garandeert dat afval wordt afgegeven in havens in de Unie, waar het wordt ingezameld door geschikte havenontvangstvoorzieningen. De handhaving van Richtlijn (EU) 2019/883 is, samen met Richtlijn 2005/35/EG, een essentieel instrument om verontreiniging vanaf schepen te voorkomen. Om te zorgen voor een doeltreffend, geïntegreerd en samenhangend handhavingssysteem ten aanzien van de bepalingen van Richtlijn (EU) 2019/883 betreffende de afgifte van afvalstoffen aan havenontvangstvoorzieningen, moet Richtlijn 2005/35/EG worden gewijzigd teneinde het toepassingsgebied ervan uit te breiden tot de bijlagen IV tot en met VI bij Marpol 73/78 en schepen ervan te weerhouden verontreinigende stoffen illegaal in zee te lozen in plaats van die conform de bepalingen van Richtlijn (EU) 2019/883 af te leveren in havenontvangstvoorzieningen.

(5)Bijlage III bij Marpol 73/78 valt niet onder het toepassingsgebied van Richtlijn (EU) 2019/883, omdat verpakte goederen niet als afval worden beschouwd en doorgaans niet in havenontvangstvoorzieningen worden afgegeven. Het valt echter niet uit te sluiten dat in verpakte vorm vervoerde schadelijke stoffen illegaal in zee worden gedumpt. Daarom moet het toepassingsgebied van Richtlijn 2005/35/EG worden uitgebreid tot bijlage III bij Marpol 73/78. Bijgevolg moet het overboord gooien van schadelijke stoffen worden verboden op grond van Richtlijn 2005/35/EG, tenzij de bevoegde autoriteiten constateren dat dit noodzakelijk was om de veiligheid van het schip te waarborgen of mensenlevens op zee te redden.

(6)In artikel 2 van Marpol 73/78 zijn emissies van schepen opgenomen in de definitie van lozingen. Bijlage VI bij Marpol 73/78 heeft betrekking op het voorkomen van luchtverontreiniging door schepen. Volgens bijlage VI en de bijbehorende IMO-richtsnoeren betreffende systemen voor de reiniging van uitlaatgassen (gaswassers) (Resolutie MEPC.340(77)) is het toegestaan dat schepen gaswassers gebruiken als alternatieve nalevingsmethode om de uitstoot van zwaveloxide (SOx) te verminderen. Bijlage VI reglementeert residuen en lozingswater van gaswassers, hetzij door lozing op zee te verbieden en te eisen dat ze bij geschikte havenontvangstvoorzieningen worden afgeleverd (als het gaat om residuen uit systemen met een gesloten kringloop), hetzij door lozingsvoorwaarden te bepalen (als het gaat om lozingswater uit systemen met open kringloop). Bij Richtlijn (EU) 2016/802 van het Europees Parlement en de Raad 21 zijn de internationale SOx-normen omgezet in Unierecht, terwijl Richtlijn (EU) 2019/883 bepaalt dat residuen van gaswassers moeten worden afgeleverd in havenontvangstvoorzieningen. Aangezien residuen en lozingswater van gaswassers het mariene milieu kunnen verontreinigen, moeten de sancties van Richtlijn 2005/35/EG van toepassing zijn op illegale lozingen. Daarom moet het toepassingsgebied van Richtlijn 2005/35/EG worden uitgebreid tot residuen en lozingswater van gaswassers, rekening houdend met de door de IMO opgestelde richtsnoeren en onverminderd de bepalingen van Richtlijn (EU) 2016/802 waarin strengere lozingsnormen en sancties zijn vastgesteld.

(7)Richtlijn (EU) 2023/xxxx  22 bevat gemeenschappelijke definities van milieumisdrijven en afschrikkende, doeltreffende en evenredige strafrechtelijke sancties voor ernstige milieudelicten. Richtlijn 2005/35/EG is gewijzigd bij Richtlijn 2009/123/EG van het Europees Parlement en de Raad 23 , waarbij strafrechtelijke sancties zijn ingevoerd voor bepaalde inbreuken op Richtlijn 2005/35/EG die nu onder het toepassingsgebied van Richtlijn (EU) 2023/xxxx vallen. Bijgevolg moeten de bepalingen van Richtlijn 2005/35/EG die zijn toegevoegd of vervangen door Richtlijn 2009/123/EG, uit Richtlijn 2005/35/EG worden geschrapt.

(8)De bij de omzetting van Richtlijn 2005/35/EG ingevoerde administratieve sancties mogen geen afbreuk doen aan de bepalingen van Richtlijn (EU) 2023/xxxx. De lidstaten moeten het toepassingsgebied van de administratieve en strafrechtelijke handhaving met betrekking tot verontreinigingsdelicten vanaf schepen bepalen overeenkomstig hun nationale wetgeving. Bij de toepassing van het nationale recht tot omzetting van Richtlijn 2005/35/EG moeten de lidstaten garanderen dat het opleggen van strafrechtelijke en administratieve sancties in overeenstemming is met de beginselen van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, met inbegrip van het ne bis in idem-beginsel.

(9)De in Richtlijn 2005/35/EG opgenomen sancties moeten worden versterkt door een consistente toepassing van administratieve sancties in de hele Unie. Om de afschrikkende werking van sancties voor inbreuken op verontreiniging vanaf schepen te versterken, moeten die sancties ten minste de vorm aannemen van boetes die aan de maatschappij van het schip worden opgelegd, tenzij de maatschappij kan aantonen dat de kapitein van het schip of een bemanningslid dat niet onder de verantwoordelijkheid van de kapitein handelde, verantwoordelijk was voor de lozing. In dat verband wordt onder “maatschappij van een schip” verstaan de reder of een andere organisatie of persoon, zoals de beheerder of de rompbevrachter, die de verantwoordelijkheid voor de exploitatie van het schip van de reder heeft overgenomen, in overeenstemming met de Internationale Veiligheidsmanagementcode voor de veilige exploitatie van schepen en voor verontreinigingspreventie (“ISM-code”) 24 , die in het recht van de Unie is omgezet bij Verordening (EG) nr. 336/2006 van het Europees Parlement en de Raad 25 . In Richtlijn 2005/35/EG moet worden erkend dat het beheer van een schip door de geregistreerde eigenaar kan worden gedelegeerd aan een andere entiteit, die vervolgens in de eerste plaats verantwoordelijk moet worden gehouden voor het niet nakomen van zijn verplichtingen uit hoofde van de ISM-code om milieuschade te voorkomen of activiteiten aan boord van het schip toe te wijzen aan gekwalificeerd personeel.

(10)De nationale rechterlijke en administratieve autoriteiten moeten bij het bepalen van de hoogte van de aan de vervuiler op te leggen sancties rekening houden met alle relevante omstandigheden. Rekening houdend met de diversiteit van de onder Richtlijn 2005/35/EG vallende verontreinigende stoffen en met het belang van een consistente toepassing van sancties in de hele Unie gezien de grensoverschrijdende aard van de gedragsregels, moet de verdere benadering en doeltreffendheid van de sanctieniveaus worden bepaald door de vaststelling van concrete criteria voor sancties voor lozingen van verschillende verontreinigende stoffen. Om uniforme voorwaarden voor de toepassing van de sancties te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad 26 . Die uitvoeringshandelingen worden volgens de onderzoeksprocedure vastgesteld.

(11)Als een lidstaat vermoedt dat een schip dat zich vrijwillig in zijn haven of in een offshore-terminal bevindt, op illegale wijze heeft geloosd, moet een passende inspectie worden uitgevoerd om de omstandigheden vast te stellen. Om de lidstaten te helpen bij het nakomen van hun verplichtingen uit hoofde van Richtlijn 2005/35/EG om dergelijke schepen te inspecteren, bevat bijlage I bij Richtlijn 2005/35/EG een indicatieve lijst van onregelmatigheden of gegevens waarmee de bevoegde autoriteiten per geval rekening moeten houden bij het bepalen of een schip als verdacht moet worden beschouwd.

(12)De begeleidende maatregelen voor samenwerking en de rapportageverplichtingen van de lidstaten volstonden tot nu toe niet voor een volledige analyse van de vraag of vervuilers worden geconfronteerd met doeltreffende, afschrikkende en evenredige sancties en om de Commissie adequate gegevens te bezorgen voor het toezicht op de uitvoering van Richtlijn 2005/35/EG. Om een doeltreffende en consistente handhaving van Richtlijn 2005/35/EG te waarborgen, moet de uitwisseling van informatie en ervaringen worden bevorderd door middel van nauwere samenwerking, waarbij tegelijk moet worden gewaarborgd dat de Commissie adequate gegevens krijgt om een passend toezicht op de uitvoering van Richtlijn 2005/35/EG mogelijk te maken.

(13)De CleanSeaNet-satellietdienst, die de autoriteiten van de lidstaten in kennis stelt van mogelijke illegale lozingen, moet verder worden uitgebreid met informatie over de extra verontreinigende stoffen die onder het toepassingsgebied van Richtlijn 2005/35/EG vallen. Informatie over potentiële of feitelijke lozingen die door de lidstaten is gerapporteerd overeenkomstig Richtlijn 2005/35/EG en is ingevoerd in andere databanken van de Unie voor maritieme veiligheid, zoals het bij Richtlijn 2002/59/EG van het Europees Parlement en de Raad 27 ingestelde systeem voor de uitwisseling van maritieme informatie van de Unie (SafeSeaNet) en de bij Richtlijn 2009/16/EG van het Europees Parlement en de Raad 28 opgezette inspectiedatabank (THETIS), moet in een gebruikersvriendelijk elektronisch formaat worden geïntegreerd en verspreid onder de nationale autoriteiten die betrokken zijn bij de handhavingsketen, zodat zij tijdig kunnen reageren. Als dergelijke informatie betrekking heeft op een feitelijke of potentiële lozing van residuen van systemen voor de reiniging van uitlaatgassen, moet ze automatisch worden doorgestuurd naar de specifieke THETIS-module die is opgezet bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2015/253 van de Commissie (THETIS-EU), om de lidstaten te helpen met het nemen van handhavingsmaatregelen overeenkomstig de bepalingen van Richtlijn (EU) 2016/802. Om een doeltreffend toezicht op de uitvoering van de richtlijn door alle lidstaten te waarborgen, moet elke lidstaat in de eerste drie jaar na de omzetting van deze richtlijn jaarlijks ook 10 % van de door CleanSeaNet verzonden waarschuwingen controleren. Toegang tot die informatie moet worden verleend aan de autoriteiten van andere lidstaten die daar belang bij hebben in het kader van hun rol als havenstaat van de volgende aanloophaven, aan kuststaten die door de mogelijke lozing getroffen worden of aan de vlaggenstaat van het schip, teneinde een doeltreffende en tijdige grensoverschrijdende samenwerking te bevorderen, de administratieve lasten van de handhavingsactiviteiten tot een minimum te beperken en overtreders effectief te bestraffen voor inbreuken op Richtlijn 2005/35/EG.

(14)De subgroep inzake afval van schepen, die werd opgericht in het kader van het Europees forum voor duurzame scheepvaart en waarin heel wat verschillende deskundigen op het gebied van verontreiniging door schepen en afvalbeheer van schepen waren opgenomen, ging in december 2017 uiteen met het oog op het begin van de interinstitutionele onderhandelingen over Richtlijn (EU) 2019/883. Omdat die tijdelijke subgroep de Commissie waardevolle richtsnoeren en expertise heeft verstrekt, moet een soortgelijke deskundigengroep worden opgericht met de opdracht om ervaringen uit te wisselen over de toepassing van deze richtlijn, teneinde de lidstaten te helpen bij het opbouwen van capaciteit om verontreinigingsincidenten op te sporen en te controleren en de doeltreffende handhaving van Richtlijn 2005/35/EG te waarborgen.

(15)Het bij Verordening (EU) xxxx/xxxx 29 opgerichte Europees Agentschap voor maritieme veiligheid (EMSA) moet de Commissie de nodige steun verlenen om de uitvoering van deze richtlijn te waarborgen.

(16)De lidstaten moeten de benodigde informatie voor een adequaat toezicht op de uitvoering van Richtlijn 2005/35/EG rapporteren aan de Commissie. Om de administratieve lasten te beperken en de Commissie te helpen bij het analyseren van de door de lidstaten verstrekte gegevens, moeten de lidstaten die informatie rapporteren via een specifiek elektronisch rapportage-instrument. Voor zover die informatie betrekking heeft op sancties die zijn opgelegd aan natuurlijke personen of waarbij natuurlijke personen betrokken zijn, wordt ze geanonimiseerd. Om te waarborgen dat de overeenkomstig Richtlijn 2005/35/EG gerapporteerde informatie van lidstaat tot lidstaat naar type vergelijkbaar is en wordt verzameld op basis van een geharmoniseerd elektronisch formaat en een geharmoniseerde elektronische rapportageprocedure, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend conform Verordening (EU) nr. 182/2011.

(17)Om de lidstaten te helpen bij de opbouw van capaciteit voor een doeltreffende handhaving van Richtlijn 2005/35/EG door de nationale administratieve en gerechtelijke autoriteiten, moet de Commissie de lidstaten richtsnoeren en opleiding verstrekken over onder meer de beste methoden en praktijken voor opsporing en controle en voor het verzamelen van bewijsmateriaal, alsook richtsnoeren over de relevante ontwikkeling op regelgevingsgebied van Marpol 73/78 en over de beschikbare technologische ontwikkelingen, met inbegrip van nieuwe digitale instrumenten, teneinde een doeltreffende, kostenefficiënte en gerichte handhaving te bevorderen.

(18)Om het publiek bewuster te maken van verontreinigende lozingen vanaf schepen en om het milieu beter te beschermen, moet de door de lidstaten verstrekte informatie over de toepassing van Richtlijn 2005/35/EG openbaar worden gemaakt via een overzicht voor de hele Unie en moet ze de in bijlage II bij Richtlijn 2005/35/EG vermelde gegevens bevatten. Richtlijn 2003/4/EG van het Europees Parlement en de Raad 30 heeft tot doel het recht van toegang tot milieu-informatie in de lidstaten te waarborgen, overeenkomstig het Verdrag betreffende toegang tot informatie, inspraak bij de besluitvorming en toegang tot de rechter inzake milieuaangelegenheden (Verdrag van Aarhus), waarbij de Unie partij is. De Commissie moet de vertrouwelijkheid van de door de lidstaten ontvangen informatie beschermen, onverminderd de bepalingen van Richtlijn 2003/4/EG.

(19)In Richtlijn (EU) 2019/1937 van het Europees Parlement en de Raad 31 zijn minimumnormen vastgesteld voor het melden van inbreuken op het Unierecht, met inbegrip van Richtlijn 2005/35/EG, en voor de bescherming van personen die dergelijke inbreuken melden. De lidstaten moeten met name waarborgen dat bemanningsleden die onder het toepassingsgebied van Richtlijn (EU) 2019/1937 vallen en feitelijke of potentiële illegale lozingen melden, worden beschermd. Naast de op nationaal niveau beschikbare meldkanalen, zoals geregeld bij Richtlijn (EU) 2019/1937, moet de Commissie een gecentraliseerd extern onlinekanaal ter beschikking stellen voor het melden van feitelijke of potentiële illegale lozingen en dergelijke meldingen doorgeven aan de betrokken lidstaat of lidstaten, die deze meldingen vervolgens moeten behandelen overeenkomstig Richtlijn (EU) 2019/1937, onder meer wat betreft ontvangstbevestiging, adequate feedback en follow-up. Overeenkomstig artikel 25, lid 1, punten c) en h), en artikel 25, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad 32 moet de Commissie de vertrouwelijkheid van de identiteit van melders beschermen, onder meer door de uitoefening van bepaalde rechten op gegevensbescherming door betrokken personen, zoals personen die in de melding zijn genoemd als deelnemers aan de mogelijke illegale lozing, te beperken voor zover en zolang dat noodzakelijk is om te vermijden dat pogingen worden ondernomen om meldingen te verhinderen of om follow-up, met name onderzoeken, te belemmeren, te dwarsbomen of te vertragen, of pogingen om de identiteit van de melders te achterhalen.

(20)Overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725 werd de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming geraadpleegd, en op [xx xx 2023] heeft hij een advies uitgebracht 33 .

(21)De IMO voert besprekingen over nieuwe milieukwesties in verband met de internationale scheepvaart die zowel water- als luchtverontreiniging tot gevolg hebben. Het gaat om de waterverontreinigende stoffen van plastic zwerfvuil op zee, zoals verloren gegane containers en kunststofkorrels, en onderwaterlawaai en luchtverontreinigende stoffen zoals zwarte koolstof. Die besprekingen kunnen leiden tot nieuwe regelgeving in het kader van Marpol 73/78. Bovendien moeten de lidstaten krachtens Richtlijn 2008/56/EG van het Europees Parlement en de Raad 34 een goede milieutoestand van de mariene omgeving bereiken, waarbij onder meer plastic zwerfvuil op zee en onderwatergeluid van schepen als kwalitatieve descriptoren worden gebruikt. In verband daarmee worden in Richtlijn (EU) 2023/xxxx 35 grenswaarden vastgesteld voor stikstofdioxide (NO2) die te wijten is aan de uitstoot van stikstofoxide (NOx). Scheepvaartactiviteiten zorgen voor hogere NO2-niveaus in kust- en havengebieden. Daarom moet bij een toekomstige herziening van Richtlijn 2005/35/EG rekening worden gehouden met nieuwe ontwikkelingen en moet de Commissie de mogelijkheid onderzoeken om het toepassingsgebied van de richtlijn zo nodig te wijzigen in het licht van eventuele nieuwe internationale normen in het kader van Marpol 73/78. Bij een toekomstige evaluatie moet worden nagegaan of het toepassingsgebied van Richtlijn 2005/35/EG in voorkomend geval kan worden gewijzigd om de uitstoot van SOx en NOx, zoals geregeld in bijlage VI bij het Marpol-verdrag, erin op te nemen, op basis van de ervaring met de uitvoering van Richtlijn (EU) 2016/802 en op de ontwikkeling en maturiteit van de monitoring en detectie van SOx- en NOx-emissies door schepen, teneinde een samenhangend, efficiënt en doeltreffend handhavingsstelsel te waarborgen en afschrikkende sancties op te leggen, in overeenstemming met het actieplan om de verontreiniging tot nul terug te brengen, en met name vlaggenschipinitiatief 5: “Samen een samenleving zonder verontreiniging handhaven”.

(22)Omdat de doelstellingen van deze richtlijn niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt vanwege de grensoverschrijdende schade die kan worden veroorzaakt door onder deze richtlijn vallende illegale lozingen en de beschikbaarheid van doeltreffende, afschrikkende en evenredige sancties voor dergelijke lozingen in de hele Unie, maar vanwege de omvang en de gevolgen van het overwogen optreden beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in dat artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(23)Deze richtlijn eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die met name zijn erkend in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, waaronder de bescherming van persoonsgegevens, het recht op een doeltreffende voorziening in rechte en op een onpartijdig gerecht, het vermoeden van onschuld en de rechten van de verdediging, het legaliteitsbeginsel en het evenredigheidsbeginsel inzake strafbare feiten en straffen, en het recht om in een strafrechtelijke procedure niet tweemaal voor hetzelfde strafbare feit te worden berecht of gestraft. Deze richtlijn beoogt de volledige eerbiediging van die rechten en beginselen te waarborgen en ze moet dienovereenkomstig worden toegepast.

(24)Richtlijn 2005/35/EG moet derhalve worden gewijzigd,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Wijzigingen van Richtlijn 2005/35/EG

Richtlijn 2005/35/EG wordt als volgt gewijzigd:

(1)De titel wordt vervangen door:

“Richtlijn van het Europees Parlement en de Raad inzake de handhaving van internationale normen betreffende verontreiniging vanaf schepen en de invoering van sancties voor verontreinigingsdelicten”;

(2)Artikel 1 wordt vervangen door:

“Artikel 1

Doel

1.De doelstelling van deze richtlijn is de internationale normen betreffende verontreiniging vanaf schepen op te nemen in het Unierecht en te waarborgen dat personen die verantwoordelijk zijn voor de illegale lozing van verontreinigende stoffen, afschrikkende, doeltreffende en evenredige administratieve sancties kunnen worden opgelegd, teneinde de maritieme veiligheid te verbeteren en het mariene milieu beter te beschermen tegen verontreiniging door schepen.

2.Deze richtlijn belet de lidstaten niet om in overeenstemming met het internationaal recht strengere maatregelen te nemen door te voorzien in administratieve of strafrechtelijke sancties overeenkomstig hun nationale recht.”;

(3)Artikel 2 wordt vervangen door:

“Artikel 2

Definities

In deze richtlijn wordt verstaan onder:

1.“Marpol 73/78”: het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973 en het daarbij behorende Protocol van 1978, in de versie die van kracht is.

2.“Verontreinigende stoffen”: stoffen die vallen onder de bijlagen I (olie), II (schadelijke vloeistoffen in bulk), III (schadelijke stoffen die in verpakte vorm over zee worden vervoerd), IV (sanitair afval van schepen) en V (vuilnis van schepen) van Marpol 73/78, en residuen van systemen voor de reiniging van uitlaatgassen.

3.“Residu van een systeem voor de reiniging van uitlaatgassen”: elke stof die door een behandelingssysteem wordt verwijderd uit het afvalwater of het aftapwater, of afvalwater dat niet aan het lozingscriterium voldoet, of elk ander residu dat uit het systeem voor de reiniging van uitlaatgassen is verwijderd en overboord wordt geloosd als gevolg van het gebruik van een nalevingsmethode voor emissiebeperking, zoals gedefinieerd in voorschrift 4 van bijlage VI bij Marpol 73/78, die in termen van emissiebeperking wordt gebruikt als alternatief voor de normen van voorschrift 14 van bijlage VI bij Marpol 73/78, rekening houdend met de door de IMO ontwikkelde richtsnoeren;

(a)“Lozen”: elk vrijkomen van stoffen van een schip, hoe ook veroorzaakt, zoals bedoeld in artikel 2 van Marpol 73/78.

4.“Schip”: een zeegaand vaartuig dat wordt gebruikt in het mariene milieu, ongeacht de vlag waaronder het vaart, van welk type ook, waaronder begrepen draagvleugelboten, luchtkussenvoertuigen, afzinkbare vaartuigen en drijvend materieel.

5.“Rechtspersoon”: elke juridische entiteit die deze hoedanigheid krachtens het toepasselijke nationale recht bezit, met uitzondering van staten zelf of publiekrechtelijke lichamen bij de uitoefening van hun overheidsgezag, dan wel publiekrechtelijke internationale organisaties.

6.“Maatschappij”: de scheepseigenaar of een andere organisatie of persoon, zoals de beheerder of de rompbevrachter, die de verantwoordelijkheid voor de exploitatie van het schip heeft overgenomen van de scheepseigenaar.”;

(4)Artikel 4 wordt vervangen door:

“Artikel 4

Inbreuken

1.De lidstaten zien erop toe dat lozingen van verontreinigende stoffen in een van de in artikel 3, lid 1, genoemde gebieden als inbreuken worden beschouwd, tenzij:

(a)voor verontreinigende stoffen die vallen onder de voorschriften van bijlage I bij Marpol 73/78, voldaan wordt aan de voorwaarden van voorschrift 15, 34, 4.1 of 4.3 van bijlage I bij Marpol 73/78;

(b)voor verontreinigende stoffen die vallen onder de voorschriften van bijlage II bij Marpol 73/78, voldaan wordt aan de voorwaarden van voorschrift 13, 3.1.1 of 3.1.3 van bijlage II bij Marpol 73/78;

(c)voor verontreinigende stoffen die vallen onder de voorschriften van bijlage III bij Marpol 73/78, voldaan wordt aan de voorwaarden van voorschrift 8.1 van bijlage III bij Marpol 73/78;

(d)voor verontreinigende stoffen die vallen onder de voorschriften van bijlage IV bij Marpol 73/78, voldaan wordt aan de voorwaarden van voorschrift 3, 11.1 en 11.3 van bijlage IV bij Marpol 73/78;

(e)voor verontreinigende stoffen die vallen onder de voorschriften van bijlage V bij Marpol 73/78, voldaan wordt aan de voorwaarden van voorschrift 4.1, 4.2, 5, 6.1, 6.2 en 7 van bijlage V bij Marpol 73/78 en deel II-A, punt 5.2, van de Internationale Code voor schepen die in polaire wateren varen (Polar Code); en

(f)voor residuen van systemen voor de reiniging van uitlaatgassen, voldaan wordt aan de voorwaarden van voorschrift 14.1, 14.4, 14.6 en 3.1.1 van bijlage VI bij Marpol 73/78.

2.Elke lidstaat neemt de nodige maatregelen om te waarborgen dat elke natuurlijke persoon of rechtspersoon die een inbreuk heeft gepleegd in de zin van lid 1, daarvoor aansprakelijk wordt gesteld.”;

(5)Artikel 5 wordt vervangen door:

“Artikel 5

Uitzonderingen

1.Een lozing van verontreinigende stoffen die onderworpen zijn aan de voorschriften van de bijlagen I, II en VI bij Marpol 73/78, in de gebieden bedoeld in artikel 3, lid 1, punten c), d) en e), wordt ten aanzien van de maatschappij, de kapitein of de bemanning niet als een inbreuk beschouwd als aan beide volgende voorwaarden is voldaan:

(a)de lozing is het gevolg van schade aan een schip of zijn uitrusting;

(b)na het optreden van de beschadiging of het ontdekken van de lozing zijn alle redelijke voorzorgen getroffen om de lozing te voorkomen of tot een minimum te beperken.

2.Lid 1 is niet van toepassing als de voor de schade verantwoordelijke maatschappij, kapitein of bemanning roekeloos of met de bedoeling schade te veroorzaken heeft gehandeld en in de wetenschap dat waarschijnlijk schade zou ontstaan.”;

(6)Artikel 5 bis wordt geschrapt;

(7)Artikel 5 ter wordt geschrapt;

(8)Aan artikel 6 wordt het volgende lid 3 toegevoegd:

“3.Bijlage I bij deze richtlijn bevat een indicatieve lijst van onregelmatigheden of informatie in de zin van lid 1.”;

(9)Artikel 8 wordt vervangen door:

“Artikel 8

Sancties

1.Onverminderd de verplichtingen van de lidstaten uit hoofde van Richtlijn (EU) 2023/xxxx 36 stellen de lidstaten een systeem van administratieve sancties vast voor inbreuken op de nationale bepalingen ter uitvoering van artikel 4 en artikel 5, lid 2, van deze richtlijn en garanderen ze dat die sancties worden toegepast. De administratieve sancties moeten afschrikkend, doeltreffend en evenredig zijn.

2.De lidstaten zorgen ervoor dat de ter omzetting van deze richtlijn ingevoerde sancties boetes omvatten die op het moment van de inbreuk aan de maatschappij worden opgelegd, tenzij de maatschappij kan bewijzen dat de kapitein of de bemanning, als die niet onder de verantwoordelijkheid van de kapitein handelde, verantwoordelijk was voor de inbreuk.

3. Als is bewezen dat de kapitein of de bemanning, als die niet onder de verantwoordelijkheid van de kapitein handelde, verantwoordelijk was voor het plegen van de desbetreffende inbreuk, zorgen de lidstaten ervoor dat aan die personen sancties worden opgelegd overeenkomstig de bepalingen van deze richtlijn.”;

(10)Artikel 8 bis wordt geschrapt;

(11)Artikel 8 ter wordt geschrapt;

(12)Artikel 8 quater wordt geschrapt;

(13)Het volgende artikel 8 quinquies wordt ingevoegd:

“Artikel 8 quinquies

Effectieve toepassing van sancties

1.De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten bij het bepalen van het soort en de hoogte van de administratieve sanctie en het opleggen van die sanctie aan een natuurlijke persoon of rechtspersoon die door de bevoegde autoriteiten verantwoordelijk is bevonden voor een inbreuk in de zin van artikel 4 en artikel 5, lid 2, rekening houden met alle relevante omstandigheden van de inbreuk, met inbegrip van:

(a)de aard, de ernst en de duur van de lozing;

(b)de mate van aansprakelijkheid van de verantwoordelijke persoon;

(c)de door de lozing veroorzaakte schade voor het milieu of de gezondheid van de mens;

(d)de financiële draagkracht van de verantwoordelijke persoon, in voorkomend geval rekening houdend met de jaarlijkse wereldwijde omzet van de verantwoordelijke rechtspersoon;

(e)de economische voordelen die de inbreuk de verantwoordelijke persoon heeft opgeleverd of naar verwachting zal opleveren;

(f)de maatregelen die de verantwoordelijke persoon heeft genomen om de lozing te voorkomen of de gevolgen ervan te beperken;

(g)de mate waarin de verantwoordelijke persoon met de bevoegde autoriteit samenwerkt, met inbegrip van handelingen om een passende inspectie of ander onderzoek door een bevoegde autoriteit te omzeilen of te belemmeren; en

(h)alle eerdere inbreuken door de verantwoordelijke persoon.

2.Om de uniforme toepassing van dit artikel te waarborgen, kan de Commissie door middel van uitvoeringshandelingen nadere regels vaststellen betreffende de criteria die de lidstaten in aanmerking moeten nemen bij het opleggen van sancties ten aanzien van elk type verontreinigende stof uit hoofde van deze richtlijn. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 13 bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.”;

(14)Artikel 10 wordt vervangen door:

“Artikel 10

Uitwisseling van gegevens en ervaringen

1.Voor de toepassing van deze richtlijn werken de lidstaten en de Commissie samen bij de uitwisseling van informatie, voortbouwend op het in artikel 22 bis, lid 3, van en bijlage III bij Richtlijn 2002/59/EG 37 bedoelde systeem voor de uitwisseling van maritieme informatie van de Unie (SafeSeaNet), teneinde de volgende doelstellingen te verwezenlijken:

(a)de informatie verbeteren die nodig is voor de doeltreffende uitvoering van deze richtlijn, met name zoals die wordt verstrekt door de bij deze richtlijn opgerichte Europese dienst voor de opsporing van verontreiniging per satelliet (CleanSeaNet), met het oog op de ontwikkeling van betrouwbare methoden voor het traceren van verontreinigende stoffen in zee;

(b)een passend controle- en monitoringsysteem ontwikkelen en toepassen, waarbij de in punt a) bedoelde informatie wordt geïntegreerd met informatie die beschikbaar wordt gesteld in SafeSeaNet en andere informatiedatabanken en -instrumenten van de Unie, met inbegrip van de verspreiding van informatie over feitelijke of potentiële lozingen van residuen van systemen voor de reiniging van uitlaatgassen in de specifieke module van THETIS die is opgezet bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2015/253 van de Commissie 38 (THETIS-EU), teneinde de vroegtijdige identificatie en monitoring van schepen die verontreinigende stoffen lozen te vergemakkelijken en de handhavingsmaatregelen van de nationale autoriteiten te optimaliseren;

(c)optimaal gebruikmaken van de overeenkomstig de punten a) en b) verstrekte en door de lidstaten uit hoofde van artikel 10 bis gerapporteerde informatie, teneinde de toegang tot en de uitwisseling van dergelijke informatie tussen de bevoegde autoriteiten onderling en met de autoriteiten van andere lidstaten en de Commissie te vergemakkelijken; en

(d)binnen drie jaar na de datum van omzetting van deze richtlijn garanderen dat de bevoegde autoriteiten ten minste 10 % van de waarschuwingen die CleanSeaNet elk jaar verzendt, controleren.

2.De Commissie zorgt ervoor dat de nationale autoriteiten en deskundigen van de lidstaten, met inbegrip van deskundigen uit de privésector, het maatschappelijk middenveld en de vakbonden, ervaringen kunnen uitwisselen over de toepassing van deze richtlijn in de Unie, teneinde gemeenschappelijke praktijken en richtsnoeren voor de handhaving van deze richtlijn op te stellen.”;

(15)De volgende artikelen 10 bis, 10 ter, 10 quater en 10 quinquies worden ingevoegd:

“Artikel 10 bis

Rapportage

1.De Commissie zet een elektronisch rapportage-instrument op voor de verzameling en uitwisseling van informatie tussen de lidstaten en de Commissie over de uitvoering van het bij deze richtlijn ingestelde handhavingssysteem.

2.De lidstaten waarborgen dat de volgende informatie over de door hun bevoegde autoriteiten ondernomen acties wordt gerapporteerd via het in lid 1 bedoelde elektronische rapportage-instrument:

(a)informatie over de follow-up die de bevoegde autoriteiten geven aan een door CleanSeaNet verzonden waarschuwing of de redenen om een dergelijke waarschuwing niet op te volgen, zodra de follow-upactiviteiten zijn voltooid;

(b)informatie over de overeenkomstig artikel 6 verrichte inspecties, zodra de inspectie is voltooid;

(c)informatie over de overeenkomstig artikel 7 ondernomen acties, zodra de acties zijn voltooid;

(d)informatie over overeenkomstig deze richtlijn opgelegde sancties, zonder onnodige vertraging en in ieder geval tegen 30 juni van elk jaar voor sancties die in het voorgaande kalenderjaar zijn opgelegd. Als die informatie over sancties persoonsgegevens bevat, wordt ze geanonimiseerd.

3.Met het oog op de eenvormige toepassing van dit artikel kan de Commissie door middel van uitvoeringshandelingen nadere regels vaststellen voor de procedure voor rapportage van de in lid 2 bedoelde informatie, met inbegrip van het soort informatie dat moet worden gerapporteerd, overeenkomstig de onderzoeksprocedure van artikel 13.

4.De lidstaten stellen de Commissie in kennis van de bevoegde autoriteiten die toegang hebben tot het in lid 1 bedoelde rapportage-instrument.

Artikel 10 ter

Opleiding

De Commissie bevordert de capaciteitsopbouw van de lidstaten door, in voorkomend geval, opleiding te verstrekken aan de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de opsporing, controle en handhaving van inbreuken die onder het toepassingsgebied van deze richtlijn vallen.

Artikel 10 quater

Publicatie van informatie

1.Op basis van de door de lidstaten overeenkomstig artikel 10 bis gerapporteerde informatie maakt de Commissie een regelmatig bijgewerkt overzicht voor de hele Unie openbaar van de uitvoering en de handhaving van deze richtlijn. Het overzicht bevat de in bijlage II bij deze richtlijn vermelde informatie.

2.Onverminderd Richtlijn 2003/4/EG 39 neemt de Commissie passende maatregelen om de vertrouwelijkheid van de bij de toepassing van deze richtlijn verkregen informatie te beschermen.

Artikel 10 quinquies

Bescherming van personen die mogelijke inbreuken melden

1.De Commissie ontwikkelt en onderhoudt een vertrouwelijk extern onlinemeldkanaal voor het ontvangen van meldingen in de zin van Richtlijn (EU) 2019/1937 40 over mogelijke inbreuken op deze richtlijn, en zendt dergelijke meldingen door aan de betrokken lidstaat of lidstaten.

2.De lidstaten waarborgen dat de nationale bevoegde autoriteiten die via het in lid 1 genoemde kanaal meldingen van inbreuken op deze richtlijn ontvangen, feedback geven over en follow-up geven aan die meldingen overeenkomstig Richtlijn (EU) 2019/1937.

3. De Commissie kan de toepassing van de artikelen 14 tot en met 22, 35 en 36, alsmede van artikel 4 van Verordening (EU) 2018/1725 41 beperken voor de betrokkenen die deel uitmaken van of worden vermeld in de melding die via het in lid 1 genoemde kanaal wordt ingediend en die niet de betrokkenen zijn die deze melding indienen. Die beperking mag slechts gelden voor de duur die de bevoegde autoriteiten van de lidstaat nodig hebben om de in lid 2 genoemde melding te onderzoeken.”;

(16)Artikel 11 wordt geschrapt;

(17)Artikel 12 wordt geschrapt;

(18)Het volgende artikel 12 bis wordt ingevoegd:

“Artikel 12 bis

Evaluatie en herziening

1.Uiterlijk [PB: gelieve de datum in te voegen: vijf jaar na de datum van omzetting van deze wijzigingsrichtlijn] voert de Commissie een evaluatie van deze richtlijn uit. De evaluatie wordt ten minste op het volgende gebaseerd:

(a)de ervaring die is opgedaan bij de uitvoering van deze richtlijn; en

(b)de door de lidstaten overeenkomstig artikel 10 bis gerapporteerde informatie en het overeenkomstig artikel 10 quater verstrekte overzicht voor de hele Unie.

2.In het kader van de evaluatie beoordeelt de Commissie de mogelijkheid om het toepassingsgebied van deze richtlijn zo nodig te wijzigen in het licht van onder meer de internationale normen ter voorkoming van luchtverontreiniging door schepen die onder Marpol 73/78 valt, met name zwaveloxide- en stikstofoxide-emissies van schepen, en andere normen voor lozingen vanaf schepen die onder Marpol 73/78 vallen, zoals zwarte koolstof, plastic zwerfvuil op zee, verloren gegane containers en kunststofkorrels en onderwatergeluid.”;

(19)Artikel 13 wordt vervangen door:

“Artikel 13

Comitéprocedure

1.De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor maritieme veiligheid en voorkoming van verontreiniging door schepen (COSS) dat is opgericht bij artikel 3 van Verordening (EG) nr. 2099/2002 42 . Het COSS is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 43 .

2.Wanneer naar dit artikel wordt verwezen, zijn artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 en artikel 5 van Verordening (EG) nr. 2099/2002 van toepassing.”;

(20)Artikel 14 wordt geschrapt;

(21)Artikel 15 wordt geschrapt;

(22)De enige bijlage wordt geschrapt;

(23)De in bijlage I bij deze richtlijn uiteengezette tekst wordt toegevoegd als bijlage I;

(24)De in bijlage II bij deze richtlijn uiteengezette tekst wordt toegevoegd als bijlage II.

Artikel 2

Omzetting

1.De lidstaten moeten uiterlijk [PB: gelieve de datum in te voegen: een jaar na de datum van inwerkingtreding van deze wijzigingsrichtlijn] de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen vaststellen en bekendmaken om aan deze richtlijn te voldoen.

Wanneer de lidstaten die bepalingen vaststellen, wordt in de bepalingen zelf of bij de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. De regels voor de verwijzing worden vastgesteld door de lidstaten.

2.De lidstaten delen de Commissie de tekst van de bepalingen van intern recht die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen, en van elke latere wijziging van die bepalingen mee.

Artikel 3

Toepassing van Richtlijn 2009/123/EG

44 Ten aanzien van inbreuken die overeenkomstig Richtlijn 2005/35/EG, als gewijzigd bij Richtlijn 2009/123/EG, als strafbare feiten moeten worden beschouwd en de overeenkomstige sancties, blijven de lidstaten die niet gebonden zijn door Richtlijn (EU) 2023/xxx, gebonden door Richtlijn 2005/35/EG, zoals gewijzigd bij Richtlijn 2009/123/EG.

Artikel 4

Inwerkingtreding

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 5

Adressaten

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te Brussel,

FINANCIEEL MEMORANDUM “AGENTSCHAPPEN”

1.KADER VAN HET VOORSTEL/INITIATIEF

1.1.Benaming van het voorstel/initiatief

1.2.Betrokken beleidsterrein(en)

1.3.Het voorstel betreft:

◻ een nieuwe actie

◻ een nieuwe actie na een proefproject/voorbereidende actie 45

☑ de verlenging van een bestaande actie

◻ de samenvoeging van een of meer acties tot een andere/een nieuwe actie

1.4.Doelstelling(en)

1.4.1.Algemene doelstelling(en)

1.4.2.Specifieke doelstelling(en)

1.4.3.Verwachte resulta(a)t(en) en gevolg(en)

Vermeld de gevolgen die het voorstel/initiatief zou moeten hebben op de begunstigden/doelgroepen.

1.4.4.Prestatie-indicatoren

Vermeld de indicatoren voor de monitoring van de voortgang en de beoordeling van de resultaten

1.5.Motivering van het voorstel/initiatief

1.5.1.Behoefte(n) waarin op korte of lange termijn moet worden voorzien, met een gedetailleerd tijdschema voor de uitrol van het initiatief

1.5.2.Toegevoegde waarde van de deelname van de Unie (deze kan het resultaat zijn van verschillende factoren, bijvoorbeeld coördinatiewinst, rechtszekerheid, grotere doeltreffendheid of complementariteit). Voor de toepassing van dit punt wordt onder “toegevoegde waarde van de deelname van de Unie” verstaan de waarde die een optreden van de Unie oplevert bovenop de waarde die door een optreden van alleen de lidstaat zou zijn gecreëerd.

1.5.3.Nuttige ervaring die bij soortgelijke activiteiten in het verleden is opgedaan

1.5.4.Verenigbaarheid met het meerjarig financieel kader en eventuele synergie met andere passende instrumenten

1.5.5.Beoordeling van de verschillende beschikbare financieringsopties, waaronder mogelijkheden voor herschikking

1.6.Duur en financiële gevolgen van het voorstel/initiatief

◻ beperkte geldigheidsduur

–◻    Voorstel/initiatief is van kracht vanaf [DD/MM]JJJJ tot en met [DD/MM]JJJJ

–◻    Financiële gevolgen vanaf JJJJ tot en met JJJJ

☑ onbeperkte geldigheidsduur

–Uitvoering met een opstartperiode vanaf 2025,

–gevolgd door een volledige uitvoering.

1.7.Wijze(n) van uitvoering van de begroting 46

◻ Direct beheer door de Commissie via

–◻    uitvoerende agentschappen

◻ Gedeeld beheer met de lidstaten

☑ Indirect beheer door begrotingsuitvoeringstaken te delegeren aan:

◻ internationale organisaties en hun agentschappen (geef aan welke);

◻ de EIB en het Europees Investeringsfonds;

☑ de in de artikelen 70 en 71 bedoelde organen;

◻ publiekrechtelijke organen;

◻ privaatrechtelijke organen met een openbare dienstverleningstaak, voor zover zij zijn voorzien van voldoende financiële garanties;

◻ privaatrechtelijke organen van een lidstaat, waaraan de uitvoering van een publiek-privaat partnerschap is toevertrouwd en die voldoende financiële garanties bieden;

◻ personen aan wie de uitvoering van specifieke maatregelen op het gebied van het GBVB in het kader van titel V van het VEU is toevertrouwd en die worden genoemd in de betrokken basishandeling.

Opmerkingen

2.BEHEERSMAATREGELEN

2.1.Regels inzake het toezicht en de verslagen

Vermeld frequentie en voorwaarden.

2.2.Beheers- en controlesyste(e)m(en)

2.2.1.Rechtvaardiging van de voorgestelde beheersvorm(en), uitvoeringsmechanisme(n) voor financiering, betalingsvoorwaarden en controlestrategie

2.2.2.Informatie over de geïdentificeerde risico’s en het (de) systeem (systemen) voor interne controle dat is (die zijn) opgezet om die risico’s te beperken

2.2.3.Raming en motivering van de kosteneffectiviteit van de controles (verhouding van de controlekosten tot de waarde van de desbetreffende financiële middelen) en evaluatie van het verwachte foutenrisico (bij betaling en bij afsluiting).

2.3.Maatregelen ter voorkoming van fraude en onregelmatigheden

Vermeld de bestaande en geplande preventie- en beschermingsmaatregelen, bijvoorbeeld in het kader van de fraudebestrijdingsstrategie.

3.GERAAMDE FINANCIËLE GEVOLGEN VAN HET VOORSTEL/INITIATIEF

3.1.Rubriek(en) van het meerjarig financieel kader en betrokken begrotingsonderde(e)l(en) voor uitgaven

·Bestaande begrotingsonderdelen

In volgorde van de rubrieken van het meerjarig financieel kader en de begrotingsonderdelen.

·Te creëren nieuwe begrotingsonderdelen

In volgorde van de rubrieken van het meerjarig financieel kader en de begrotingsonderdelen.

3.2.Geraamde gevolgen voor de uitgaven

3.2.1.Samenvatting van de geraamde gevolgen voor de uitgaven

In miljoenen EUR (tot op drie decimalen)

Het overzicht van de budgettaire gevolgen na het huidig MFK is indicatief en heeft geen invloed op het toekomstige akkoord over het MFK.

In miljoenen EUR (tot op drie decimalen)

In miljoenen EUR (tot op drie decimalen)

Het overzicht van de budgettaire gevolgen na het huidig MFK is indicatief en heeft geen invloed op het toekomstige akkoord over het MFK.

3.2.2.Geraamde gevolgen voor de kredieten van EMSA

–☑    Voor het voorstel/initiatief zijn geen beleidskredieten nodig

–◻    Voor het voorstel/initiatief zijn beleidskredieten nodig, zoals hieronder nader wordt beschreven:

Bedragen in miljoenen EUR (tot op drie decimalen)

In voorkomend geval weerspiegelen de bedragen de som van de bijdrage van de Unie aan het agentschap en andere ontvangsten van het agentschap (vergoedingen en heffingen).

3.2.3.Geraamde gevolgen voor het personeel van EMSA

3.2.3.1.Samenvatting

–◻    Voor het voorstel/initiatief zijn geen administratieve kredieten nodig

–☑    Voor het voorstel/initiatief zijn administratieve kredieten nodig, zoals hieronder nader wordt beschreven:

In miljoenen EUR (tot op drie decimalen). In voorkomend geval weerspiegelen de bedragen de som van de bijdrage van de Unie aan het agentschap en andere ontvangsten van het agentschap (vergoedingen en heffingen).

Het overzicht van de budgettaire gevolgen na het huidig MFK is indicatief en heeft geen invloed op het toekomstige akkoord over het MFK. Personeelsbehoeften (vte):

Het overzicht van de budgettaire gevolgen na het huidig MFK is indicatief en heeft geen invloed op het toekomstige akkoord over het MFK.

Het EMSA zal met de voorbereiding van de aanwerving beginnen zodra het voorstel is aangenomen. De kosten worden geraamd op basis van de veronderstelling dat de 6 vte’s op 1 juli 2025 worden aangeworven. Voor het eerste jaar is dus slechts 50 % van de HR-kosten nodig.

3.2.3.2.Geraamde personeelsbehoeften voor het verantwoordelijke DG

–☑    Voor het voorstel/initiatief zijn geen personele middelen nodig.

–◻    Voor het voorstel/initiatief zijn personele middelen nodig, zoals hieronder nader wordt beschreven:

Raming in een geheel getal (of met hoogstens één decimaal)

Voor de benodigde personele middelen zal een beroep worden gedaan op het personeel van het DG dat reeds voor het beheer van deze actie is toegewezen en/of binnen het DG is herverdeeld, eventueel aangevuld met middelen die in het kader van de jaarlijkse toewijzingsprocedure met inachtneming van de budgettaire beperkingen aan het beherende DG kunnen worden toegewezen.

Beschrijving van de uit te voeren taken:

De beschrijving van de kostenberekening per voltijdequivalent moet in het derde onderdeel van bijlage V worden opgenomen.

3.2.4.Verenigbaarheid met het huidig meerjarig financieel kader

–☑    Het voorstel/initiatief is verenigbaar met het huidig meerjarig financieel kader.

–☑    Het voorstel/initiatief vergt herprogrammering van de betrokken rubriek van het meerjarig financieel kader.

–◻    Het voorstel/initiatief vergt toepassing van het flexibiliteitsinstrument of herziening van het meerjarig financieel kader. 55

3.2.5.Bijdragen van derden

–Het voorstel/initiatief voorziet niet in medefinanciering door derden.

–Het voorstel/initiatief voorziet in medefinanciering, zoals hieronder wordt geraamd:

In miljoenen EUR (tot op drie decimalen)

3.3.Geraamde gevolgen voor de ontvangsten

–☑    Het voorstel/initiatief heeft geen financiële gevolgen voor de ontvangsten

–◻    Het voorstel/initiatief heeft de hieronder beschreven financiële gevolgen:

voor de eigen middelen

voor overige ontvangsten

Geef aan of de ontvangsten worden toegewezen aan de begrotingsonderdelen voor uitgaven

In miljoenen EUR (tot op drie decimalen)

Vermeld voor de diverse toegewezen ontvangsten het (de) betrokken begrotingsonderde(e)l(en) voor uitgaven.

Vermeld de wijze van berekening van de gevolgen voor de ontvangsten.

(1)    PB L 255 van 30.9.2005, blz. 11.

(2)    PB L 280 van 27.10.2009, blz. 52.

(3)    Ongeval met de Erika in 1999, Frankrijk (20 000 ton olie gelekt), ongeval met de Prestige in 2002, Spanje (63 000 ton olie gelekt).

(4)    COM(2020) 789 final.

(5)    COM(2021) 400 final.

(6)    PB L xxxx.

(7)    Bijlage III valt niet onder Richtlijn (EU) 2019/883 omdat verpakte goederen geen afval zijn. Niettemin wordt voorgesteld bijlage III onder Richtlijn 2005/35/EG te laten vallen, omdat niet kan worden uitgesloten dat verpakte goederen illegaal overboord worden gegooid, in welk geval Richtlijn 2005/35/EG van toepassing moet zijn.

(8)        PB L 131 van 28.5.2009, blz. 57.

(9)    PB L 131 van 28.5.2009, blz. 114.

(10)    PB L 131 van 28.5.2009, blz. 132.

(11)    PB L 328 van 6.12.2008, blz. 28.

(12)    PB L 164 van 25.6.2008, blz. 19.

(13)    Dergelijke bezoeken behoren tot de kerntaken van het EMSA uit hoofde van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1406/2002 tot oprichting van een Europees Agentschap voor maritieme veiligheid. Daarom zullen er waarschijnlijk geen extra kosten gemaakt worden.

(14)    Internationale Veiligheidsmanagementcode voor het veilige gebruik van schepen en voor verontreinigingspreventie, aangenomen door de IMO bij Resolutie A.741(18) van de Algemene Vergadering van 4 november 1993, als gewijzigd.

(15)    Verordening (EG) nr. 336/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 februari 2006 inzake de implementatie van de Internationale Veiligheidsmanagementcode in de Gemeenschap en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 3051/95 van de Raad.

(16)    De artikelen 5 en 7 van Richtlijn (EU) 2023/XXX hebben betrekking op niet-strafrechtelijke sancties; met die vereisten moet rekening worden gehouden bij de toepassing van Richtlijn 2005/35/EG.

(17)    PB C 77 van 31.3.2009, blz. 69.

(18)    PB C 202 van 7.6.2016, blz. 177.

(19)    Richtlijn 2005/35/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 september 2005 inzake verontreiniging vanaf schepen en de invoering van sancties, met inbegrip van strafrechtelijke sancties, voor verontreinigingsdelicten (PB L 255 van 30.9.2005, blz. 11).

(20)    Richtlijn (EU) 2019/883 van het Europees Parlement en de Raad van 17 april 2019 inzake havenontvangstvoorzieningen voor de afvalafgifte van schepen, tot wijziging van Richtlijn 2010/65/EU en tot intrekking van Richtlijn 2000/59/EG (PB L 151 van 7.6.2019, blz. 116).

(21)    Richtlijn (EU) 2016/802 van het Europees Parlement en de Raad van 11 mei 2016 betreffende een vermindering van het zwavelgehalte van bepaalde vloeibare brandstoffen (PB L 132 van 21.5.2016, blz. 58).

(22)    PB L xxxx.

(23)    Richtlijn 2009/123/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 oktober 2009 tot wijziging van Richtlijn 2005/35/EG inzake verontreiniging vanaf schepen en invoering van sancties voor inbreuken (PB L 280 van 27.10.2009, blz. 52).

(24)    Internationale Veiligheidsmanagementcode voor het veilige gebruik van schepen en voor verontreinigingspreventie, aangenomen door de IMO bij Resolutie A.741(18) van de Algemene Vergadering van 4 november 1993, als gewijzigd.

(25)    Verordening (EG) nr. 336/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 februari 2006 inzake de implementatie van de Internationale Veiligheidsmanagementcode in de Gemeenschap en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 3051/95 van de Raad (PB L 64 van 4.3.2006, blz. 1).

(26)    Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13).

(27)    Richtlijn 2002/59/EG van het Europees Parlement en de Raad van 27 juni 2002 betreffende de invoering van een communautair monitoring- en informatiesysteem voor de zeescheepvaart en tot intrekking van Richtlijn 93/75/EEG van de Raad (PB L 208 van 5.8.2002, blz. 10).

(28)    Richtlijn 2009/16/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 betreffende havenstaatcontrole (herschikking) (PB L 131 van 28.5.2009, blz. 57).

(29)    PB L xxxx.

(30)    Richtlijn 2003/4/EG van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2003 inzake de toegang van het publiek tot milieu-informatie en tot intrekking van Richtlijn 90/313/EEG van de Raad (PB L 41 van 14.2.2003, blz. 26).

(31)    Richtlijn (EU) 2019/1937 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2019 inzake de bescherming van personen die inbreuken op het Unierecht melden (PB L 305 van 26.11.2019, blz. 17).

(32)

   Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2018 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de instellingen, organen en instanties van de Unie en betreffende het vrije verkeer van die gegevens, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 45/2001 en Besluit nr. 1247/2002/EG (PB L 295 van 21.11.2018, blz. 39).

(33)    PB L xxxx.

(34)    Richtlijn 2008/56/EG van het Europees Parlement en de Raad van 17 juni 2008 tot vaststelling van een kader voor communautaire maatregelen betreffende het beleid ten aanzien van het mariene milieu (Kaderrichtlijn mariene strategie) (PB L 164 van 25.6.2008, blz. 19).

(35)    PB L xxxx.

(36)    PB L xxxx.

(37)    Richtlijn 2002/59/EG van het Europees Parlement en de Raad van 27 juni 2002 betreffende de invoering van een communautair monitoring- en informatiesysteem voor de zeescheepvaart en tot intrekking van Richtlijn 93/75/EEG van de Raad (PB L 208 van 5.8.2002, blz. 10).

(38)    Uitvoeringsbesluit (EU) 2015/253 van de Commissie van 16 februari 2015 tot vaststelling van de voorschriften inzake de monsterneming en rapportage in het kader van Richtlijn 1999/32/EG van de Raad wat het zwavelgehalte van scheepsbrandstoffen betreft (PB L 41 van 17.2.2015, blz. 55).

(39)    Richtlijn 2003/4/EG van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2003 inzake de toegang van het publiek tot milieu-informatie en tot intrekking van Richtlijn 90/313/EEG van de Raad (PB L 41 van 14.2.2003, blz. 26).

(40)    Richtlijn (EU) 2019/1937 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2019 inzake de bescherming van personen die inbreuken op het Unierecht melden (PB L 305 van 26.11.2019, blz. 17).

(41)    Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2018 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de instellingen, organen en instanties van de Unie en betreffende het vrije verkeer van die gegevens, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 45/2001 en Besluit nr. 1247/2002/EG (PB L 295 van 21.11.2018, blz. 39).

(42)    Verordening (EG) nr. 2099/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 5 november 2002 betreffende de oprichting van het Comité voor maritieme veiligheid en voorkoming van verontreiniging door schepen (COSS) en houdende wijziging van de verordeningen op het gebied van maritieme veiligheid en voorkoming van verontreiniging door schepen (PB L 324 van 29.11.2002, blz. 1).

(43)    Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13).

(44)    Richtlijn 2009/123/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 oktober 2009 tot wijziging van Richtlijn 2005/35/EG inzake verontreiniging vanaf schepen en invoering van sancties voor inbreuken (PB L 280 van 27.10.2009, blz. 52).

(45)    In de zin van artikel 58, lid 2, punt a) of b), van het Financieel Reglement.

(46)    Nadere gegevens over de wijzen van uitvoering van de begroting en verwijzingen naar het Financieel Reglement zijn beschikbaar op BUDGpedia: https://myintracomm.ec.europa.eu/corp/budget/financial-rules/budget-implementation/Pages/implementation-methods.aspx

(47)    GK = gesplitste kredieten / NGK = niet-gesplitste kredieten.

(48)    EVA: Europese Vrijhandelsassociatie.

(49)    Kandidaat-lidstaten en, in voorkomend geval, aspirant-kandidaten van de Westelijke Balkan.

(50)    Outputs zijn de te verstrekken producten en diensten (bv. aantal gefinancierde studentenuitwisselingen, aantal km aangelegde wegen enz.).

(51)    Zoals beschreven in punt 1.4.2. “Specifieke doelstelling(en)...”

(52)    AC = Agent Contractuel (arbeidscontractant); AL= Agent Local (plaatselijk functionaris); END = Expert National Détaché (gedetacheerd nationaal deskundige); INT= Intérimaire (uitzendkracht); JPD = Junior Professionals in Delegations (jonge deskundige in delegaties).

(53)    Subplafond voor extern personeel uit beleidskredieten (vroegere “BA”-onderdelen).

(54)    Voornamelijk voor de fondsen voor het cohesiebeleid van de EU, het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo) en het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur (EFMZVA).

(55)    Zie de artikelen 12 en 13 van Verordening (EU, Euratom) 2093/2020 van de Raad van 17 december 2020 tot bepaling van het meerjarig financieel kader voor de jaren 2021-2027.

(56)    Voor traditionele eigen middelen (douanerechten en suikerheffingen) moeten nettobedragen worden vermeld, d.w.z. na aftrek van 20 % aan inningskosten.

EUROPESE COMMISSIE

Brussel, 1.6.2023

COM(2023) 273 final

BIJLAGEN

Voorstel voor een

RICHTLIJN VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

tot wijziging van Richtlijn 2005/35/EG inzake verontreiniging vanaf schepen en de invoering van sancties, met inbegrip van strafrechtelijke sancties, voor verontreinigingsdelicten

{SEC(2023) 209 final} - {SWD(2023) 159 final} - {SWD(2023) 164 final}

BIJLAGE [I]

Niet-limitatieve lijst van onregelmatigheden of informatie als bedoeld in artikel 6

(1)Alle onregelmatigheden met betrekking tot oliejournaals en andere relevante journaals of met betrekking tot andere tekortkomingen in verband met mogelijke lozingen, die zijn ontdekt tijdens inspecties uit hoofde van Richtlijn 2009/16/EG 1 , uitgevoerd door de betrokken lidstaat of door een andere lidstaat of een staat die het Memorandum van overeenstemming inzake toezicht op schepen door de havenstaat (Memorandum van Parijs) heeft ondertekend, in de vorige aanloophavens van het schip;

(2)Alle onregelmatigheden met betrekking tot de afgifte van scheepsafval of de kennisgeving daarvan, zoals vereist uit hoofde van Richtlijn (EU) 2019/883 2 , die hebben plaatsgevonden in de betrokken lidstaat of in de lidstaat van de vorige aanloophavens van het schip;

(3)Alle onregelmatigheden met betrekking tot het niet naleven van de criteria voor het gebruik van systemen voor het reinigen van uitlaatgassen als emissiereductiemethoden, zoals vastgesteld in bijlage II bij Richtlijn (EU) 2016/802 van het Europees Parlement en de Raad 3 , waarin wordt verwezen naar de richtsnoeren van 2009 voor systemen voor het reinigen van uitlaatgassen die zijn opgenomen in Resolutie MEPC.184(59), als vervangen door de in resolutie MEPC.340(77) vastgestelde richtsnoeren van 2021 voor systemen voor het reinigen van uitlaatgassen.

(4)Alle informatie die van een andere lidstaat is verkregen met betrekking tot een mogelijke illegale lozing van het schip, verkregen volgens de procedures van Richtlijn 2002/59/EG 4 , met inbegrip van bewijzen of vermoedens van opzettelijke olielozingen of andere inbreuken op Marpol 73/78, die door kuststations van een lidstaat zijn meegedeeld aan de kuststations van de betrokken lidstaat overeenkomstig artikel 16 van die richtlijn, of incidenten of ongevallen die door de kapitein van het schip zijn gemeld aan het kuststation van de betrokken lidstaat overeenkomstig artikel 17 van die richtlijn; of

(5)Alle andere informatie van bij de exploitatie van het schip betrokken personen, met inbegrip van loodsen, die wijst op onregelmatigheden in verband met een mogelijke schending van de verplichtingen uit hoofde van deze richtlijn.

BIJLAGE [II]

Informatie die moet worden opgenomen in het in artikel 10 quater genoemde overzicht voor de hele Unie

(1)Voor elk door een lidstaat geverifieerd en bevestigd verontreinigingsincident bevat de informatie in het overeenkomstig artikel 10 quater gepubliceerde overzicht voor de hele Unie:

a.de datum van het incident;

b.de identificatie van het schip dat bij het incident betrokken is;

c.de plaats (lengte- en breedtegraad) van het verontreinigingsincident;

d.de omvang van het verontreinigingsincident (oppervlakte en lengte), indien van toepassing;

e.de soort verontreinigende stof;

f.de betrokken lidstaten/lidstaten;

g.een beschrijving van de verificatieactiviteiten van het verontreinigingsincident;

h.de datum en het tijdstip van de verificatieactiviteiten en de voor de verificatieactiviteiten gebruikte middelen;

i.nadere gegevens over de opgelegde administratieve sanctie.

(2)Voor elke lidstaat bevat de geaggregeerde informatie in het overeenkomstig artikel 10 quater gepubliceerde overzicht voor de hele Unie:

a.het aantal van CleanSeaNet afkomstige potentiële verontreinigingsincidenten die door de lidstaat zijn waargenomen;

b.het aantal van CleanSeaNet afkomstige potentiële verontreinigingsincidenten die door de lidstaat ter plaatse zijn gecontroleerd;

c.het aantal na controle bevestigde verontreinigingsincidenten (gedetailleerd per gebied: territoriale wateren, EEZ, volle zee);

d.het aantal geïdentificeerde overtreders;

e.het aantal gevallen waarin een sanctie is opgelegd.

(1)    Richtlijn 2009/16/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 betreffende havenstaatcontrole (herschikking) (PB L 131 van 28.5.2009, blz. 57).

(2)    Richtlijn (EU) 2019/883 van het Europees Parlement en de Raad van 17 april 2019 inzake havenontvangstvoorzieningen voor de afvalafgifte van schepen, tot wijziging van Richtlijn 2010/65/EU en tot intrekking van Richtlijn 2000/59/EG (PB L 151 van 7.6.2019, blz. 116).

(3)    Richtlijn (EU) 2016/802 van het Europees Parlement en de Raad van 11 mei 2016 betreffende een vermindering van het zwavelgehalte van bepaalde vloeibare brandstoffen (PB L 132 van 21.5.2016, blz. 58).

(4)    Richtlijn 2002/59/EG van het Europees Parlement en de Raad van 27 juni 2002 betreffende de invoering van een communautair monitoring- en informatiesysteem voor de zeescheepvaart en tot intrekking van Richtlijn 93/75/EEG van de Raad (PB L 208 van 5.8.2002, blz. 10).